[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Во последно време само на кучево му се доверувам
Уште оно ако се сврти да ме уапе, не знам, веројатно јас ќе апам назад. Како ме беше фатило беснилото овие денови, кој ти знае, не би си ги отпишала шансите
Туку има вистина. Која промена еден ден може да ја направи. Јазикот си го каснав сабајле, и ми идеше од друго место да си каснам денеска кога реков, не можам, ако може покасно, ама тогаш кога ме викаш имам друго нешто. Тоа друго нешто беше себично време за мене, само за мене и никој друг до мене, и мило ми е дека се додржав за моето, ми требало. Едно лет даун за друг, ега ми се заборави, ризик, ааа паа и да се запомни, поарно оедно лет даун запомнето отколку многу добри дела заборавени кога не му чури на друг а јас поулавеана и изулавеана и на место од кое ми е тешко да се вратам, си ги знам знаците, дејнџер дејнџер хај волтеџ!

Така. Себична сум денеска, па и се фалам, види види. Она чести се сам за да те честат и други...море чести се сам почесто за да не чекаш на друг. Утре ако ме гризне совест тогаш ќе му ја мислам и оправјам кармата, сега за сега ми е арно

 

Денес на празникот на исламската вероисповед се изнавидов жртвување колење и убивање на животни по улиците секаде крвој течеше многу вознемирувачка слика!

 

Чаробно јутро!
Има ли по убаво утро и по убав ден, од после толку време разделеност средба сосаканиот ?
ЕПА НЕМА!

 

На крајот сфаќаме дека премногу време сме посветиле на луѓе што не го заслужуваат ни нашето здраво.

 

Направив слаб тест. Прва оцена за оваа година тројка. Ако , ке ја поправам.
Некако цел клас не е ангажиран како што би рекле професорите трета година оваа година спиете и само си клепате по цели часови. Некако многу ни се видоја предмети оваа година и многу тестови, испрашувања едно по друго, а сите сме сеуште назад во времето. Ова лето беше прекрасно за сите нас. Веќе сме повозрасни некои има ке станат и полнолетни па преку лето добивме повеќе слобода, доживеавме многу работи и сега ништо живо не не држи на час. Не ни се седи. Живееме за петок.
Како и да е . Надвор од школото ми се случуваат многу убави работи.
Најважно, здравствената состојба е зачудувачки подобрена итоа преемногу. Тоа првенствено ми носи огромна среќа во душата.
Љубовниот живот се тера, убаво ми е . Семејните односи совршени, финансиите се во добра состојба, има една работа сега ме мачи , но чувствувам на добро ке тргни.
Во последно ја подзаборавам диетата , но секако ме дружи сеуште. Се трудам овојпат со повеќе вежби и физичка активност да оформам некоја фигура.

Всушност сакав да кажам...навистина малите нешта го исполнуваат човекот.

Добра ноќ.

 

Порано дечкото и девојката уште при првиот бакнеж знаеле дека се во врска. Денешниве парови се отепаа од легнување и уште не знаат што се!

Пред извесно време го прочитав ова на фб. Колку е само вистинито.

 

Точно пред една година на денешен ден станав мајка се роди моето сонце во 10:30 ч,ти благодарам Господе што ми го подари на свет најубавото дете на мама и тато

 

Сакам некоја промена, некоја драстична промена... несекојдневна, несвојствена за мене... уф да имав смелост ќе се истетовирав, ќе се ишишав будалесто и ќе се исфарбав виолетова мајке ми.

Не знам зошто некои вакви чувства ми дојдоа, сакам сега да излезам и да трчам додека ме држат нозете, абе сакам нешто лудо да направам, да возам точак на дождов, да се смеам на цел глас, да гушкам непознати...

Сакам.

 

Вчера раскинав со голем дел од моето минато.

Се движам по невладини организации. Семинари, студентски списанија, студентски радио-емисии, ме има насекаде по малку Вчера имавме состанок од една и кој да видам таму? Еден бивши. И не било кој бивши, туку оној што ми го скрши срцето. Оној на кој во секое време би му се фрлиле во прегратки, би му паднале на колена, знаете за кој зборувам, сите имаат по еден таков. Епа тој.

Всушност, знаев дека ќе доаѓа на состанокот уште од претходно - го видов на меилинг листата. Има специфично име, па и во комбинација со презимето, знаев дека е тој. Подготвив пристојна верзија од себеси, малку се нашминкав, ја потсредив бушавата коса и отидов. Отидов да се соочам со љубовта на мојот живот која неславно ме остави пред 5 години, кого не го споменувам баш често во последно време, но тоа е само затоа што години поминаа, а и сите околу мене се свесни за неговото постоење и им се здосадени моите приказни за него

Пристигнав на договореното место, се поздравив, се запознав со новите членови, а тој застанат настрана, потпрен на еден ѕид, стуткан, како да сум го оставила таму пред 5 години. Не се променил, само некои ситни работи кои ги забележав затоа што предобро го знам: го изгубил сјајот во очите, малку ослабел, малку остарел. Откако престанавме да контактираме, го среќавав случајно неколкупати, на само неколку секунди, и нозете ми се сечеа, збор не можев да изустам. Нашата средба ја замислував како нешто магично и неповторливо. И, што се случи сега?

Не се поздравивме, состанокот почна. По завршувањето, му се приближив и му реков: -„Еј, **** беше, така? Откога се немаме видено!“ -„Еј, Окси, па каде си ти?! Се заборавивме!“ -„Тука сум, тука.“ -„И, што има ново?“ -„Ништо, кај тебе?“ -„Ништо.“ Толку. Толку од магичната средба. Излегов од предавалната како нова личност, како товар да ми падна од срцево! Сум живеела во илузија со години, во илузија дека сум заљубена во дотичниот господин, а всушност, мојата 16-годишна верзија била заљубена во него.

Точно, кога првпат се запознавме, за мене беше нешто поинакво. Ми беше интересен и ни малку сличен на моите претходни, ми претстави нов свет, нови идеи, нов стил на живеење. Индиректно, влијаеше на многу важни одлуки во мојот живот. Ама кога те видов сега, по толку време? Си останал истиот, факултетот си го запустил, како времето да застанало за тебе последниве години. Па јас за овие 5 години толку пораснав, видов, вкусив, искусив и љубев и губев и плачев, и ми недостасуваше, и срцето ми се кинеше кога ќе те видев со друга, и ќе дадев се` да сум на нејзино место, бар на неколку минути. Ама работите се промениле. Сум пораснала. Ме научи на многу работи...но ме научи и како да живеам без тебе.

Вчера раскинав со голем дел од моето минато и се чувствувам подобро од било кога!

 

И повторно 16ти Октомври, денот кога една болка одекна како гром од ведро небо, повторно истата болка, истиот немир и солзи. Веќе шест години сме посиромашни за еден ЧОВЕК, за еден ангел. Солзите можеби ќе пресушат, но срцето никогаш нема да заборави...Кога човек незнае да цени ангел, БОГ ГИ ЗЕМА АНГЕЛИТЕ ЗА СЕБЕ ! Почивај во мир... Te сакам Тоше, сега и засекогаш

 

почнувам од почеток.од денес го закопувам минатото.доволно се мачев.време е да избришам некои луѓе од мојот живот.не сакам ништо да остане.ни спомени,ни сеќавања.не сакам ништо да остане од тоа што ме повредува.

 

и јас ке покушам денес од почеток....

 

маж ми сабајлево ме разбуди со бакнежи кажувајќи ми колку многу сака бебе, но не успеав ни малку да се понадевам. станав и видов дека тоа нема да биде овој месец.

првпат се чуствувам разочарано, имам чуство како да трае 100 години а не 3 месеца...


дали сте збележале дека есента има прекрасни бои? една грмушка со розеви цветови, розеви како фемина ми го поправи расположението.

наздравје кафе.

 

Неможам да разберам како некој може да се радува на туѓата несрека.

 

...6 години без Тоше,луѓе...недостига многу...

 

Не овако не могу даље, о Боже мој...

Неможам да учам и неможам. Учиме САМО еден месец, а јас се осеќам како сега да ќе се распуштаме...
Што ќе правам понатака јас незнам.

Ме нервираат многу луѓе. Т.е цел клас Од 30тина души ќе се најдат едно 4-5 асални на кои можеш да им веруваш, а другото се е за во канта. Толку МНОГУ дволични, толку МНОГУ расипани, само гледаат како да те заебат. Ма да не се вредни да се нервираш за такви копилиња, разгалени мамини и татини синчиња.

 

носко тече ли тече
на нос зборувам
а срце запнала дека сака да оди на виноскоп-стартува вечера, па барем да пробам греано вино
ама прво малку ке се напијам домашно винце-месец и нешто не сум пиела алкохол

 

И така, поминаа 6 години од смртта на нашиот ангел Тоше. Сеуште не можам да поверувам дека го нема. Како вчера да беше кога слушнав на вести што се случило и останав подзината. Излегувам надвор, насекаде тажни лица. Некои зборуваат за тоа што се случило. И така беше се. На училиште не ни ги одржавме часовите, веднаш не пуштија да си одиме. Неопислива тага и болка имаше насекаде. И сега, по 6 години од тогаш сеуште не можам да поверувам за тоа што се случи...
Почивај во мир ангелу наш, никогаш нема да те заборавиме тебе и твоите песни. Те сакаме Тоше.

 

ако постои можност во моментов да му ја дувнам некаде на Алпите на пример...со мм нормално...па веднаш тоа би го сторила.....се враќам за 5 дена

 

Ако постоеше светлина , ја наоѓавме во моќта на секоја твоја испеана нота . Сега само тишината горчи и молкот полека умира . И така секоја минута , секој ден .. Веќе шест години .. Постоиш сеуште во секоја насмевка и секоја солза . Почивај во мир ангелу наш,никогаш нема да те заборавиме
http://www.youtube.com/watch?v=_pJ3eCjMOzo