[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Значи коса ми се крева и вриштам однатре кога комшииве ќе земат да менуваат прозорци во сабота во 7 сабајле! Разбирам, викендот се единствените два дена кога се дома (мада, комшикава од горе е во пензија одамна и комотно можела истово да го направи во било кој работен ден ), ама немој да ме јебеш бре! Значи намрштена сум од сабајле, нит се наспав, нит се одморив, а вчера еден ден што имав... Во целава моја работничка кариера сум немала таков напорен ден, каде буквално не успеав ни чаша вода да се напијам!

Побогу! Побогу! Ми иде косава да си ја искубам и со тоа чеканите по глава да ги треснам, да го видат чувството кога те будат со истите во 7 сабајле! Значи од тотално немање осет ми се блуе! И истото се уште трае, се надевам дека денес и ќе се заврши, зошто ако и утре сабајле се повтори истото сценарио жими мајка полиција ќе викнам! Побогу, сами ли живеете?! Никој жив ли нема околу вас, па си правите што си сакате?! И тоа за викенд?! Зошто постои куќен ред?!

Ужас!

 

Кога во град ке ја видиш ‘лепотицата‘ од фејсбук..

 

Покрај кејот на Вардар сретнав татко со синче...така одејќи си ја играа играта на буквата на буквата...детево неуморно кажуваше букви а таткото се мачеше да дешифрира,еден викенд чекајќи на ред за билет во зоолошка наслушнав разговор помеѓу две мали момчиња,едното велеше знаеш,некогаш толку сум возбуден кога играм на компјутер што од возбуда и занесеност не можам ни до тоалет да одам.

Техонологијата,бележи напредок,генерацииве и обична песничка за татковината и текст за есента го бараат на интернет да го препишат,наместо да си ги запишат мислите на хартија.

Толку сум против се сервирано на тацна.
Секогаш мислам дека децата уште од мали нозе треба да учат да се снаоѓаат,да се борат,да креираат.

И денешнава покука..На човека со сила можеш да му земеш,а да му дадеш не.

 

денес заклучив дека сум алергична на прашина... На факултет кивам нон-стоп и по тоа мое кивање станав позната меѓу колегите. Поради таа причина решив денес детално да си ја исчистам собата во која спијам... ама изгледа прашината си скроила некој план против мене Чистам јас бришам и кога стигнав при крај гледам низ цела соба мали честички лелелеле си викам не е можно ова...
Имајте убав ден јас ќе пробам да не кивам по толку

 

Не ни има потреба да коментирам. Сабота , прекрасен , сончев ден. Многу добро си го познавам градот во Сабота. И не само што го познавам ами си ја обожавам Битола во Сабота. Зрачи. И покрај сите проблеми, покрај страшните пијанства од претходната ноќ, покрај мамурлакот, уморот ,во Сабота нема човек кој не е излезен на кафе шема на Широк Сокак. Па и плус тоа сончева сабота.
Јас сум среќна. Кога не очекуваш ги поминуваш најубавите моменти. Уште еднаш се докажа.
Не да се фалам прекрасно се чувстувам. Ваквата ситуација и овој период кој го доживувам ми е доволен за да летам, буквално кажано.
Го сакам многу, машала многу ни е убаво заедно.

Вечер ме чека уште убава вечер, на убаво место, со добри и убави луѓе. Дотогаш ке одмарам кафенце, саботно сонце со заби, квалитетна музика и припреми за вечер.
Со љубов Ана.
http://www.youtube.com/watch?v=-zXIaPRc ... 9A4658AB74

 

И еве се вратија гостите.Си седвме на тераса малце со кафица (ја презентирав стевијата на Виталиа као боља опција од натренот. ).
Па ги внесов внатре,ја поставив масата во винтиџ стил,а за ручек,невегетаријанска храна ,пилешки стек пржен во сос од кечап,печурки и кашкавал и помфрит.
Штом со самото седнување почнаа да си стават од храната,значи како добра домаќинка сумс е покажала.
И така,еве си седиме,се дојадуваат тие...Па ми се јави итна интервенција,одам после да изберам хулахопки за внука ми,ми рече братучедка ми,такви свежи бои како што знам јас да одберам. Кој комплимент,а?
Да ги испратам после,па одам да интервенирам брзо,и да си ја видам срцушката од внука!
А вие,ако сте за невегетаријански ручек.повелете.

 

Сабајле се разбудив со страшна главоболка.
Ама нели викаат добро е да те боли глава,барем знаеш не е празна
Мислев ќе биде грд денов, ама се изненадив
Кафенце со другарка ми и многу смеење, после шопинг со мама и ново јакниче , па уште едно кафе со големиот братучед
Сега се журкам со омилените хитчиња и си јадам најубави костени од баба, најдобра е бе секогаш знае да погоди што ми се јаде
Ајде нека дојде вечерррррр , ми се искача ми се дружи , ми се смее
Инаку да знае некој колку е карта за ова во Борис Трајковски што ќе биде на 1ви ноември stand up comedy со Џамбазов, Сашко Коцев... ?? Ептен ми се иде !!!!!!

 

Кога сум се родила, кај мајка ми настанале комликации поради кои морала да остане во болница неколку месеци. За тие неколку месеци, ме чувале две жени, сестра му на тато и нејзината свекрва, и денес, едната од нив, по неколку месеци боледување, е добро.
Фала ти Господе!

 

Изгори се еднаш, на се ќе дуваш после...


Сакам да не се десеа некој работии..Сакам да се вратам неколку години поназад...

 

Се шекнав и јас. Ми фали дечко. Ужасно ми фали.

 

Сестра ми со месеци пекаше по женско желче.
Машково што го чуваме било многу осамено, немало со кого да си игра. Вчера конечно му купи другарче, им го преуреди аквариумов и ги пушти двете внатре.

Веќе втор ден по ред, женскава му стои врз глава на дечково. Значи буквално.
Овој бега од неа, се крие во тревите и школките, ама каде и да застане, оваа доаѓа и му стои врз глава.

Доказ дека во женската природа е на мажите да им се качуваме на глава...

 

Дали со сигурност можете да препознаете кои ви се пријатели?
Ми се чини дека денес тоа со пари се купува и стекнува , а не со заемно разбирање, помагање, почитување.
Повеќето гледаат да извлечат корист , да те искористат, за подоцна да ти завртат грб, да ти се потсмеваат и тоа не само пријателите туку и роднините.
Значи ли тоа дека колку повеќе имаш пари, толку повеќе имаш и пријатели па и роднини?

 

Празни зборови. Полни моменти,неопишливи.

Понекогаш мислам дека без причина пишувам зашто секако не можам да го објаснам секое чувство. Чувството на љубов и среќа. Исполнета сум. Имам мир,после долго време. Сега можам да го пијам чајот и едноставно да уживам во боите на есента и нијансите на месечината.

Ноќта е моја и негова. Љубов ме обзема. Мислам дека можам да делам насмевки.

Ми недостига еден лик. Замина. Не го гледам веќе,само му го слушам гласот. Но тука е,некако. Ја носам со мене,не ја пуштам. Не мислев дека ќе опстоиме. Но еве не,се држиме цврсто без допири. Сега го сакам нејзиниот чај,не мојов.

А оној другиот...
Оној подалеку од мене...Оној кој од секогаш го познавав но не го знаев. Оној кој се надева и собира сила. Оној кој бара насмевки. Ми недостига. Ми недостигаат и нејзините редови,нејзината црвена боја. Сега сакам да ја видам како се смее.

Не многу ќе го разберат постов.
Но во главно...

Јас сум среќна.

 

Од се шо животов ме натера да научам овие последни 2 години, најдобро нешто.. што научив да праам е да ги негувам спомените. Ги чувам на една посебна зелена полица во срцево. Блиску до светлината на душава, и ги полевам со солзи секогаш кога мислам дека им е потребна вода!
Се грижам за нив, ги негувам, ги сакам... и ги почитувам како што им следува. Зошто, сите тие...некогаш биле дел од моето битие... нераскинливи врски со моето срце.
Но, некогаш, некаде... нешто тргнало наопаку... сосема доволно за разделба...или барем во тој момент така изгледало...

За оние шо не се повеќе со нас... постои едно и единствено логично објаснување.. дека така требало да биде! ..додека пак за сите останати постојат милиони објаснувања без никава логика... одамна престанав да се прашувам што би било кога би било ако би било...
Кога ќе го направиш првиот потег (а во суштина, ретко, дури и скоро никогаш немаш таква навика)....она што следува е одговор... Но кога нема да го добиеш, јасно е дека не си повеќе посакувана личност во одредени животи...
Така човек учи со одредени луѓе да живее само во спомените...кои биле убави или не, сеедно... заслужуваат одредена доза почит.
*********
Деновиве пијам црно вино.
Превкусно домашно црно вино
Тука додавам уште еден критериум за идниот ми брачен другар: мора ЗНАЧИ МОРА да има навика да си праи домашно вино секоја есен ...или во најмала рака, да му се допаѓа идејава
Сheers

 

Чувството е посебно кога тие куќната слава.
Сите најблиски на едно место.
Па повелете на вино,сарма,копани,еклерчина,торти баклави и дрн дрн работи.
За многу години дае.

 

Кој те измисли кој ме запусти....

http://www.youtube.com/watch?v=450p7goxZqg

Абе има песна соодветна за секоја доба од денот, тексови кој фацинираат, применливи за секое расположение или нерасположение.
Така и си ги групирам, според доба од денот, времски погоди или непогоди и расположени, зашто нема една која не ми се допаѓа или не сакам да ја слушам...

 

И секој ден ми е убав кога тебе те гледам..

 

Одамна се немаме видено... Те запоставив. Премногу обврски не ми замерувај...
Денес, влегов во собата и го здогледав купот прашина што се насобрала на тебе. Порано, не те оставав. Свирев без престан. Што ми се случи? Како можев да дозволам животните маки да ја растурат нашата врска? Врската на музичарот со неговиот инструмент. Неговиот најдобар пријател.

Без двоумење седнав на дрвената клупа. Ја ставив десната нога на педалот. Длабока издишка. Клавиру мој, пријателу заборавен! Ми се навратија спомените. Пред 10 години на истава клупа седеше мало девојче со плетенка која завршуваше со голема панделка. Овде седеше мало девојче во розев фустан. Девојче кое жедно свиреше без престан.

Сега сум позрела, но сеуште дете! Немам розов фустан но душата ми е сеуште розева и весела.

Несигурно ја допрев белата клавиша. Па црната, па белата... Почнав се посилно и посамоуверено да ги допирам клавишите.. бела, црна, бела... Ми играа прстите по овие полиња. Сите заборавени пиеси, сонати, маршови, валцери... Се ми се врати наеднаш. Се слеавме заедно. Јас и клавирот. Ечеше цела куќа.
Бев толку занесена што воопшто не здогледав дека зад мене се насобрала цела публика. Целото семејство тивко го следеше ова дејство не сакајќи да ја прекинат волшебната музичка магија.
Кога ја завршив познатата „За Елиза“, ме дочекаа со аплауз. Се радувавме сите. Се вратив! Се врати старата ЈАС! Девојката која не го остава нејзиниот клавир во ќошот од големата сала за ништо на светов. Се врати пијанистката

 

Пред некој ден јас и тато напишавме ливче спортска,стално пишуваме де
Многу често не ги ни уплаќа па мислев и овој пат така
Еднаш така не го уплатил ливчето,да го уплатил ќе добиевме 2000 и нешто
И денес ми вика со среќа сме добиле на спортска 5000 денари
И јас леле стварно или ме зафркаваш тато он стварно
Бевме ги подигнавме и си се подновив си купив нови фармерки и блуза
Пресреќна сум абе дете се гледа дека сум,ми купуваат нешто одма сум пресреќна

 

Многу сум среќна преиодов, а ни самата неможам да објаснам поради што, онака луѓето околу мене шират позитивна енергија и со тоа и мене ме прават среќна, другарките....суштества што си ги сакам најповеќе од се, тука за мене секогаш, во секое време па и што дека едната учи средно во друг град , се слушаме преку неделата и фрчат пораки, ми се чини сите можни пакети и акции у 300 за 100 и уште што ти знам не активирав за со нив да пишувам 24/7 Но тоа е тоа.....Школотооо, сега за сега можам само поплаки да ви редам од тој аспект , најмалечки сме во гимназија како првачиња сме , многу ми е тешко во смерот во кој се запишав физика и математика на француски ми се Но поради тоа и професорите многу не галат нашиот клас затоа што онака шмизлички демек посебни сме си (се зезам). Доста за школото, сега љубовно поле, нема многу за зборувам затоа што има некои што ми го знаат профилот овде па не сакам да ми зборуваат смао ќе кажам дека се ми оди како подмачкано и многу си се сакаме тоа мислам дека е , ви се исповедав ете така убаво, аа за синоќа беее , пиев , за прв пат пие, и да ви се пофалам алхохолот не ме фаќа скоро ич доколку го пиам пополека , само онака ме расположува , интересно бесе , другачкиве мои од 2 чашки почнаа глупости да трескаат па и на штикли плус ( добро не од оние штикли штикли , туку онака колку да се каже) кои комедии сме биле ауу па и оние селските песничиња кога ги заредија ауу немам јас годинеее немам име ни презимеее.....