[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Какви се оние луѓе кои не сакаат да му помогнат некому, (а можат) кој е во криза?
Толку себични се! Кој и да ми побарал пари на заем ќе дадам. Не ми е проблем што неделата ќе ја поминам со 500 денари, наместо 1500. И онака не ми се изгубени пари, туку ќе ги вратат. Кога имам секогаш давам и ќе почестам што и да е од срце, не се штедам. Е сега има денови кога ќе се жалам дека ми требаат пари, ама ако сакам да си дозволам да си купам нешто поскапо што ми фатило око, што не ни ми е потребно. Ама пак некој да ми побара 1000 денари, а знам дека ќе му послужат за јадење, да ја помине неделата и зошто да не му дадам?? Може да почека џемперчето кои ми се допаднало.

Единствено ме нервираат оние циганки кои шетаат по станови за пари. Е нив нема да им дадам!
Последно една истерав од зградава. Лаже бе, детето и било болно. Како не и е срам! Не им верувам, не не и не! Тие се посебна тема и не ни сакам да дискутирам за нив.

Туку друго сакав да кажам. Од мала имам зацртано една цел, уште од 6 години. Туку тогаш ми беше желба, а сега ми е животна цел. Полека, постепено се искачувам кон целта, се надевам дека ќе си ја остварам. Можеби не ова година, ама наредната секако!

Не за џабе рекле, трпение - спасение.
И се ама баш се' зависи од мене.

Сепак сами си го кроиме животот.

 

ВО ред ќе беше ако одеше до другата страна на градот за да ја види болната ќерка? Ај од сега да ги прашуваме за целта на нивното патување и причините, па да размислиме дали да станеме. Од култура се станува, не поради целта на патувањето на другиот. Сепак, моите така ме воспитале, да почитувам возрасен. Може грешат, не знам.
Инаку, сакав да кажам дека сакам од тие електричните ѓезвиња од Рамстор, оти секогаш кога одам на патување, во хотелот имаат еспресо или филтер кафе, а јас и либето сакаме у кревет да пиеме турско, и не личи на одмор да го немаш најголемото уживање на светот - кафе во кревет. Да стаса платата, ќе се частам едно такво.
И глуп ден денеска упм.

 

Dance,little tin goddess,dance!

http://www.youtube.com/watch?v=Z12LfV6i61k

 

Постојат песни што се створени за да бидат слушани на зајдисонце.

 

Да се пријавам и јас помеѓу засегнатите кои поминале низ ваква фаза. Со тоа што од неа произлезе само навика да одделувам она што ми е битно од она што е небитно или само што мене ми се чини битно,а на другите не им е, а ме болкира од успех...
И така... растеме... Јас се радувам на вакви промени!

 

Јас само да си кажам, ако преживеам следниве две недели, ќе живеам до сто и една. Ако преживеам, значи ништо не може да ме победи, посилна сум од се'.

Деновиве се однесувам надчовечки. Успевам да завршам работи за кои сум мислела дека се невозможни, безброј работи во еден ден. Посветена сум максимално на мојата нова работна позиција, давам се' од себе, го потам газот убаво и на моменти ми доаѓа да си приплачам од мака. Арно ама, така преморена, навечер си заспивам како бебе. Спијам мирно, длабоко, без да се помрднам до сабајле. Вака квалитетно не сум спиела не паметам од кога. По само 6-7 часа сон, јас сум како нова.

И знаете што? Иако понекогаш се губам од толку работа и не знам што попрво да направам - уживам во тоа што го работам. Добро завршената работа, и покрај сите стресови додека да се заврши, ми причинува задоволство. Во еден момент беснеам и вриштам во себе, ама веќе во следниот си помислувам колку си ја сакам работата И сакам да работам до изнемоштеност, секој ден, зошто знам дека вечерта ќе спијам. Вистински ќе спијам. Ужасно ми фалеше добар сон.

Иако секоја работа знае да биде тешка и напорна, секогаш има и добра страна во сето тоа Сакам да сум продуктивна, и колку и да ми е напорно, никогаш не се жалам (освен понекогаш тука, на форумов ).

Ете, си се искажав, сега може да си легнам

 

^ Ваквите промени се дел од созревањето. Мене првата ми се случи на 21, кога почнав да работам. Страшна промена, можеби и најголемата што сум ја искусила. Тогаш одделив важно од неважно.

Втората беше на околу 28. Тогаш сфатив дека иако ништо не е совршено, сепак е доволно добро да ме направи среќна.

Којзнае дали созревањето има крај.

 

Напротив,твоите добро те воспитале.
Како што и мене,да отстапувам место на постари лица.Како што и поголем дел од младите се воспитани така.
Зборот ми беше дека по потреба треба да се патува.А не зашо досадно им било дома.
И да потполнат време.
Ама кога е бесплатно,мора некој да користе,вака или онака.

 

Сакам да направам природен освежувач на воздух од лушпите од мандарина...некој да ми каже како да го направам??

 

^^
На стари години досадата и осаменоста неретко се неподносливи, па така само да се вози некој колку да почувствува луѓе околу себе е побитно од тоа што ти имаш пример книга за фотокопирање во другиот крај од градот...

 

Стави ги лушпите од мандарина на радијатор или на печка ама внимавај да не изгорат премногу

 

http://www.youtube.com/watch?feature=pl ... IsCs9_-LP8

Бебево колку што ме насмеа, толку и ме расплака. Мало човече со јасни емоции. Не можам да најдам зборови за да го дефинирам ова.
И ете зошто луѓето сепак ги генерализирам според видот на музиката која ја слушаат... неподносливо и е влијанието кое го има над нас.

И она кое ми избоде очи денес беше ова...
http://off.net.mk/zezalici/meshano/shto ... studentite
Кој бил и каков бил човеков како човек, не ме интересира. Поентата ме интересира.
Ама да посочиме - Никогаш не било полесно да се стане познат. И да е појасно, истото важи и кај нас.
За жал хероите на мојата генерација, се погрешни и лоши херои... и кога даваме критика, осудени сме зошто даваме критика, зошто повеќе сакаат да се во бескрајна комфорната зона каде критиката не смее да допре зошто ќе го сруши просекот, кој секако се плаши од критиката. Да, еднакви се оние на кои им е тешко да кренат глас зошто ќе бидат сотрени од илјадници други, најверојатно медиокритети и оние кои креваат глас и плачат на критиките, односно стануваат фашист над секој кој се осудува да ги искритикува објективно.
Хероите на мојата генерација многу зборуваат, ништо не кажуваат... едноставно празни зборови кои ниту еден од нив не одекнува како манифест во ниту една глава. Се е заборавено и безначајно, освен пијачките по дискотеки, девојките кои се лепат, Лајли Грејсови кои ликуваат... Преку глава ми е од зборување и говори за медиокритетите, зошто очигледно оние кои мислевме дека не се, за жал се. Обични како оние против кои зборуваа пред да станат познати. Можеби философско клише е да кажам, дека сепак во суштината било да бидеш човек, ете само тоа се барало од тебе... а за жал помеѓу овие снбоковци со кренати носеви, не гледам такви, а се на чело на мојата генерација и упорно се лактаат со сечија критика, под идејата дека некој им завидува или се труди да ги подреди да живеат како што тој сака (која иронија еј!).
Ех-хеее...ех-хееее...

 

Чувството кога гледаш криминал мајндс 5 епизоди една по друга, излегуваш надвор и почнуваш сите да ги анализираш

 

Почнав да плачам- на бебе што плаче.
Срце малецко леле душичка.
Колку само малку ми е потребно да почнам да плачам.

 

сакам да кажам, ама не знам да речам....

 

...стварно незнам од кај да почнам. Само сакав да кажам оти така некоја радост ме облива, оти го студирам тоа што го сакам, оти утре сум на факултет и имам предавање, дури и оти се ближат колоквиуми, просто оти имам прилика да се образувам, да осознавам, оти покрај мене го имам најдобриот другар, дечко, цимер, човек кој можев да го посакам, и кој е тука да ми ги отвори очите, и не дека нема неубави работи околу мене, ете, на стариот платата му е сопрена, и понекогаш не сум при себе од икс причини, или можда, сум, simply being a bitch, и слично, ама имам за што да се радувам, не дека немам,и сум многу благодарна за тоа...

 

девојка или жена кога е во ПМС е ко http://www.youtube.com/watch?v=k5eHKysZnM0 и после партнерот ке рече ти на моите усни експлодира

кога сум во ПМС исто ко да пракам СМС а кога пракам СМС или ко да сум во ПМС да не ми треба сОС

 

За оние кои ги трујат кучината, односно фрлаат отрови насекаде има посебно место во пеколот!

 

Како само може едно олкацко бебувче вакви емоции да демонстрира???
Маестрално, браво
Да не знае човек дали да го насмее или расплаче
Сега и сакам едно вакво дома

 

Потполно се согласувам! :up:
Пред некој ден ја отруја една кучка со која буквално пораснавме заедно. Беше стара да, ама имаше уште за живеење. Тешко ќе биде да се навикнам на фактот дека ја нема повеќе. Проклет да е тој што и го стори ова, кој и да е!!