[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Сама сум ! Така размислував до пред една недела . Бившиот ме напушти уште пред неколку месеци - неможе секој да трпи човек со анксиозни напади а сега сака да се врати..па каде беше кога мене ми беше најтешко ? Зарем јас самата се изборив со сето ова и сега кога сите работи се на место да те пуштам пак во својот живот ? До кога ? До следната ситуација која нема да можеш машки да ја истрпиш? Не, не премногу се сакам себеси за да ти дозволам да ме изиграш повторно .
Моите две ''најдобри'' другарки и тие ме напуштија..поточно ме изиграа ама за среќа и нивната игра ја сфатив на време ..да останев уште некое време со нив којзнае уште што би ми направиле. Ахх таа пуста љубомора.На крај ми останаа само оние другарки со кои можам да излезам и да пијам кафе но ниедна на која можам да и се доверам.
Откако некои од роднините дознаа дека посетувам психијатар сите почнаа да не гледаат со други очи..демек од Марс сум падната и имам шизофренија..не , не многу полоша болест имам според нив. Мојата братучедка која ми беше доста блиска одеднаш ја снема..кога и да ја барам или спие или има работа..ме напушти и таа - уште една личност во која имав доверба и на која можев да и кажам се . Отпосле дознав дека вујна ми и забранила да се гледа со мене..зашто незнаеле какви напади имам..можеби сум опасна за околината. Ахх бре луѓе прво едуцирајте се па потоа давајте претпоставки и тогаш можете да ме осудувате (иако никој нема право на тоа ) .

СДК сепак не е се толку црно . Пред само еден час ми се јави мојата најдобра другарка со која се знаеме од мали а таа веќе 5 години студираше и живееше во Словенија . СЕ ВРАЌАА НА 14 Се радувам како дете . Фала на сите вас што ме напуштивте .. и така лажни луѓе околу мене не ми треба, а се се случува со причина..ве изгубив вас ама затоа си ја добивам назад мојата другарка која ми е како сестра . Има правда во животот. ИМА . Животот ти зема едно но ти враќа со друго - многу поголемо .

 

СДК...My only true love...Milka

 

Одамна не сум станала во 4 поручек. Сега цел ден ке ми е шит...
Ама па, ми се спиеше многу..

 

Уште сум со истите дилеми, истите мисли ме мачат деноноќно. Уште не сум разрешила што чувствувам, уште ме бунат сите реакции од другите.

По не знам кој пат, се уверив дека не сум само јас со проблеми. Секој со своето се мачи, макар било и најбанална работа. Се нервирам кога гледам дека некои запаѓаат во депресии заради глупости, ама си велам дека и тоа што мене ме мачи за некого е глупост. Затоа не ми пречи што изигрувам психијатар на пола друштво. Знам дека многу значи и најмала поддршка, a знам затоа што ја немам. Посакувам некој да беше тука за мене на тој начин како што сум јас во било кое време за другите и да ги согледа работите не само од моја и негова перспектива, туку да гледа објективно. Смачено ми е од добивање совети што најпрво се добри за тој што ги дава.

Сакам нов почеток, а не можам да го добијам. Имам една единствена желба за овој месец: ноември да ми донесе мир.

 

СДК значи кои некои безвезни периоди ми се случуваат, што и да направам се наопачки излегува , не дека се случува често, ама кога се случува како крај да нема ама изгледа јас некако делувам па така де, ако сакам да запалам сијалица, прегорува од прва радио да пуштам има никаква музика, да не може човек на раат да направи нешто ко што треба, има и други слични работи на кои не ми текнува во моментов, ама незнам што вака спотерува Па и шо мразам ко ќе пуштам радио, сега наместо музика, зборат цело време е за шо пуштив радио, за да слушам некој како збори или музика да слушам?

 

дека скоро сите обврски ги завршив и дека се избањав и сега седнувам и да се одморам малку па пак работа, работа и сааааааааааамо работа

 

СДК сватив една работа:.......

 

И после 2 колоквиума денес конечно се вратив дома.
Сеуште ништо лошо не се случи... Ама сеуште трае денот. Искрено, се плашам од денов.
Сметајте ме за забегана, ама имам и причини да се плашам од денов. Не ви ги кажувам.

Ајде малце попозитивно... Убав хороскоп за месецов, убав ден, ајде и убава вечер да биде. И да си легнам денес порано, ќе ве молам Ако е возможно!

 

хахахахаххахаха чекајте да се изнасмеам
излагам надвор викам MAц мацццц и само глеаш лета мачор од покрив,ама она легендарен супермен лет, и дупппп, ама тресна и ништо не му беше ко и увек цел покрив се здрма леле
а најтрагично е што ги тролам, на заебанција ги викам, итересни ми се како трчаат на мац мац, ама сум ги натренирала

Aма после ваков легендарен пад (леле се газам од смеење) заслужи огромно парче суке нискобуџетна салама
и сдк2 се држам да не заспијам,да си легнам на време!

денес се запознав со асистентката на Tања нутриционистот, колешка ми е, 200 совета ми даде за здрава исхрана

 

Абе, луѓе, мајка ми станала бизнисменка. Поточно - бизнис воман.
Кутрата, цел ден работи.
А буџетот си стои на исто ниво, со чести смалувања.
Која проклета демократија бе ееј, човече. Сите прават што сакат.
За десет илјадарки цел ден да работиш.

Е, кај го има тоа де? Е, кај мама го има.

А, уствари, наминав да кажам дека по вецето времето се познава.

Whatever.

 

Значи,значи,значи ми пукна филмот бе!
Искрено,ми се кења од квачки со второ одделение,кои не знаат корен да вадат,ама важно во град се со фасада пудра и ташната ја носат во стил Боки 13 и маршираат ко цело Кавадарци да е нивно.
Ама на сета таа,замисли,ме удира со ташната и не се ни завртува да каже извини.
Лудачка кошула.
Лоботомија.
Чао.

 

Ова моево повеќе прашање е. Дали има, дали ќе се родат уште едни вакви другарки, да треба да ги молиш за кафе да пиете. Бог да чува. Следен пат покани праќам и тоа убави онака ко за на свадба, 6 месеци пред настанот....

 

Сакам да се заљубам.
Чудно, особено кога тоа го кажувам јас, која скоро излегов од долга врска, за која мислев дека и покрај се беше исполнета со многу љубов. Ама не, само сум се лажела. Јас чувствував за него се', од милина, почит, разбирање, среќа кога тој е среќен, жал кога тој е тажен, ама никогаш, никогаш, не ми се затресоа колениците кога ќе го видев. Никогаш вистински не ги почувствував пеперутките кога ќе ме бакнеше, ниту се насмевнував секој пат кога ќе помислев на него. Знаев да го погледнам во очи и да си речам, "Господе колку сум среќна што ја имам оваа прекрасна душа до мене", но никогаш не реков, "Господе јас сум апослутно излудена по него, како да гледа низ мене, премногу го сакам".
На таа врска и фалеше неопходната хемија, незаменливата страст, потребата да бидеш со некого. Тие работи не ги заменува ниедна љубовна порака, ниеден бакнеж за добра ноќ, ако срцето не ти дрнда во такви моменти. Тоа не се глуми, не се создава, мора да постои од првата секунда. Цела среќа што кога-тогаш ја прекинав таа работа, сега сфаќам дека не сум била воопшто фер, излегува дека толку долго сум го влечела за нос. После него никогаш не би била со никој ради реда, никогаш.

Не можев а да не го споделам ова, откако беше другарка кај мене. Толку проблеми си има со дечко и, тоа невидена работа. Секогаш и викам, аман бе да му се сневиди, после се што прави ти си пак со него, мораш да престанеш, психички ќе те уништи. Денес и пукна филмот претпоставувам, се откина од плачење. Целата во солзи, само ми рече...Нате, јас не можам против ова што го осеќам. Сакам, верувај ми, да можам сега би прекинала се со него и би продолжила понатаму. Ама немам сила, тоа што го чувствувам кога ќе го видам или ќе го слушнам, е посилно од било која друга емоција некогаш што сум ја почувствувала. Сакам да му помогнам, сакам да бидам со него, ми треба, можеш ли да ме разбереш?

Јас ја гледам, ја гледам, не знам што да и кажам. И покрај тоа што во моментот плачеше, само и реков, за некој да го предизвика ова, мора многу да ти значи, бори се.

А тој...ќе кажам само едно. 14 септември, Македонија игра за полуфинале со Литванија. Другарка ми се црташе 5 саати, натпреварот беше веќе почнат, а ние уште баравме слободно место во кафичите. Едниот, со испорезервирани маси. Следниот, полн. Третиот полн. Ајде ќе одиме до единствениот кој остана. Уф, цела среќа, има уште едно празно сепаре, туф бре, како е незгодно свртено. Ајде, одиме побрзо да не ни седне некој пред нос. Еве ја оваа, пак се цмака со некој. Ама овој некој не бил за бацање, види го каков е мајчиниот. Небитен ми е, само сакам да гледам утакмица, веќе многу пропуштив. Седнувам и следам. Слободна за Литванија, чекај да се свртам да го ѕирнам. Господе Боже, ме гледа. Тргам поглед. Палам цигара, се вртам пак. Пак ме гледа. Каков поглед има, поубиствен никогаш. А насмевката...а гласот.И брадичката. И блузичево му гази. Леле, другарка ми станува за во ВЦ, ме остави сама. Се вртам накај телевизорот, незгодно ми е премногу. Ме тапка по рамо, "ти кај учиш?". Оооо не, не ме глеј додека ми збориш, ќе се збунам. После некој ред муабет, подава рака, се смее и вика, "Здраво, јас сум Мартин."

Инаку да, само едно нешто сакав да кажам, се занесов.
Не сум многу затрескана.

 

Кого лажеш бе? Знаеш колку ми е гајле кого сакаш?
Патем, СДК дека утре ќе ни дава физика тестовите. Што убава бандера без струја ќе си добијам, уф уф. Има 10% можност за двојка на стаклени нозе.
Утре правам географија тест, и имам испрашување музичко. И могуче физика. Уиш ми лак.
Ај хев 2 лактс он мај хентс, бат дет ис нат доволно.

 

Е, здраво Фемина.

Мое електорнско дневниче. Па денес имам многу да ти кажувам, но ќе бидам кратка.

Лоша и добра вест.

Ќе почнам со лошата, зошто крајот треба секогаш да го краси делото.

Закачив 2 хемија. Ужас,Феминче. Ужас! Првата двојка во мојот живот. Ле-ле!

Не сум ни тажна, ни разочарана. Знаев дека ништо не знаев. Пф, ми е гајле.

..ама и не беше толку лошо денеска. Ладничко наутро, топличко поплане. Башка, сите беа расположени за почетоков на Ноември. Нов месец, во нови победи.


Добредојдовте во Ноември, авионот на есента и љубовта. Имајте пријатен лет.

 

Браво Нати и јас сакам да се заљубам пак ама овојпат да не биде погрешен туку оној вистинскиот.

СДК пак јас е.аго.Сакам гости да ми дојдат и да ме терат да им варам кафе.Примам од наутро до вечер зошто на ова глупаво време нема што да се прави.Да учам?Јас си знам се бе Да чистам?Се е чисто.
Да гледам филм пак?Е од толку гледање на филмови и јас ке западнам во некој тежок па кога ке се разбудам ке се треснам од земја и ке се пукам во лева нога зошто веке сум сватила дека денот изминал а јас сум го поминала фантазирајки и сонувајки со отворени очи.Живеј го сонот?А како да го живеам?Зар е можно да ми се оставри сонот да бидам глумица(а знам да се засмејам на некоја сцена) или фудбалерка соблечувајки го дресот кога ке дадам некој важен гол?А да,ке се случи тоа во некој нареден живот како да не.
И пак ке мрчам.Сител 3 се превара жива Цел ден чекам Диабло а на крај да ми пуштат некое безвезно филмче.Вечер претпоставувам дека ке нема Нејви па ке има да се начекам и ке ми остане само да го забришам шпоретот и да си постелам креветот.

Е!

 

Сакам да кажам дека си ја извадив шминката,се облеков во пижамки,си направив нес кафе и седнав малце со вас да се релаксирам!
Да ви пожелам на сите пријатна вечер и уживајте во прекрасно расположение опкружени со саканите околу себе

 

СДК дека November rain не е направена за да се слуша исклучиво во ноември кога врне дожд. Get over it.

 

СДК седнав да учам и ме прекина Д. (полесно ми е да го кажувам со името него дечко ми) Патем никогаш не ми било јасно тоа дечко ми, дали тоа треба да е фалење дека имам дечко? Не е ни битно. Битното е што ме прашува што мислам да замине на две години од земјава? Ми се собра грутка во грлово, солзи на очите и му реков - Оди!
Веќе ја знам неговата одлука, а па која сум јас да му речам остани? Никоја! Можеби утре нема да бидеме заедно и да се кае цел живот што ме послушал. Или пак може да не е врати и јас да се каам што му реков оди. Ах, тешка одлука која треба да петок да ја донесе. Ми вели- 70 % сум да одам, а 30% да останам заради тебе. Знам каков е, кога ќе науми нешто го исполнува тоа, знам и колку го гуши да остане тука, а знам и колку му било тешко кога му рекле година. Му ја дадов сета подршка, се потрудив да го утешам дека се ќе биде добро со него, со неговата одлука, со нас. Не го лажев, но срцево ми се кинеше.
Го завршивме разговорот со растреперени гласови и со солзи. Знам каков е чувствителен и тој, па затоа и го засакав.
И сега? Баталив книгата и плачам ко будала. Не знам на кого да се јавам, да се исплачам. Можеби е најдобро сама да сум, м?

И среќната вест во сета оваа работа е што ќе го видам во петок наместо по 2 недели, јухууууу!

 

Сакам да кажам дека...
Сакам да имам десет дечковци,на секој прст еден од нив...Да бидам Клеопатра и не се плашам дал еден ќе ме остави!
А зар нешто друго заслужуваат мушкиве?M?

Денес сум кооо...Ко марсовец.Ко мушмулче.Ма некој необјаснив феномен ,али битно скроз сум исклучена од реалниов свет.
За мене беше лето,и јес да бев у чизми али чувството беше као да сум у купачи.
А на крајот,па само тоа и е битно јел да?
Што мислиш дека си,тоа и ќе бидеш во очите на другите.
Денес јас бев турист у мојот роден град.А и другите ме гледаа така бога ми.
И тоа турист што уствари паднал од марс.
Незнаев што се дешава,кај сум и зошто сум.Изгубена и среќна.
И дебела.