[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Се вработив!

Конечно после толку долго чекање ја добив посакуваната позиција.
Фала ти Господе .

Почастете се.

 

И јас се приклучувам на другарството, ќе бидеме дружината братско стебло

 

Во оваа ни наша Македонија, едно нешто не ми е јасно. Зошто толку внимание се посветува на секакви глупости, на пример градите на Сораја или Александра Накова, за глумците од турските серии, за задникот и целулитот на Ким Кардашијан и така натака. А има толку многу работи убави или помалку убави во нашето државиче, пред кои ги затвораме очите. Незнам зошто ама тоа ми смета. И после некој друг ќе ни биде крив за тоа што ни се случува. За некој си Фестивал на мирот се крена таква прашина, да си помислиш дека некој наш Македонец, ќе биде одликуван со Нобелова награда.
И така, ама ние да се фокусираме на позитивни работи, во новиот месец кон нови победи. Уживајте во денот пред викенд.

 

сдк дека имам нова љубов -SUITS

 

Нов почеток на месецот.... 1ви Ноември ...Го сакам секој 1ви во секој нареден месец
Најпрво:затоа што обележувам поминато време со мојата љубов токму на овој ден, и се радувам бидејќи живеам со надеж дека секој нов месец можеби ке ми донесе повеќе убави моменти од претходниот
Не се жалам ... животот е убав секогаш си велам така , па не сме бесмртни,зошто да се нервира јас и останатите заради некоја ситница нешто што ќе ми го расипува расположението ... И во лоша ситуација секогаш го гледам онаа позитивното што можам да го извлечам од неа

Феминки од срце ви посакувам баш овој месец да биде ВАШ месец , месец во кој што ќе доживеете само убавини .
Имајте убав почеток на викендот

 

Ни дојде и Ноември...да се надеваме дека ќе биди подобар од претходиот

 

СДК како ми тргна месецов,си мислам на годишен одмор сум мора да се освестам
Последниот воз да го фатам И тој кај и да е ќе замине
И така Дрим ништо не научила,ама ете финти ќе користи
Како така вака засега поправив нешто со неколку 5ки сигурни ми се,физика ќе си имам 4ка,ама за полугодие ќе ја поправам па ајде пак не сум толку слаба
Мислев полошо ќе поминам
Можеби и ќе го фатам последниот воз

 

Толку долги ми се чинат овие два-три дена пошто, око не можам да склопам пред 5-6 саат,абе,немате поима. И, така, чекаш да дојде 1ви, да дојде нов месец,заради се’ ново што очекуваш ќе ти се случи,заради новата енергија,као,јово на ново, без оглед што било,како било претходен месец.... и, отвараш сто пати почнувајќи од 00 и една минута,пошто , нели, и даваш фора на фемина да се прилагоди на новиот ден иииии, нема хороскоп. Сто пати кликаш у тек на ноќта-денот, и сабајле стануваш кликаш сега кликаш, и? Кај е? Кај загина?
Може ли и уз пат да го подотерате тој за козите. Оти, ние кардиналците сме напатени души периодов. Лажете ме, не ми е проблем веќе тоа да ме лажат и да се правам дека верувам
Дајте мотивација само па, на средина-крај на месец ќе ве пцујам

 

Конечно мојот сон да го посетам Париз ќе се оствари. Дојдов тука на кратко да ја споделам мојата радост со вас, вечер по детални информации
Рипам, буквално рипам низ собава ко мало дете, ама тоа е, сон ми беше да го посетам и дај боже се да излези по планот и да се оствари.

 

Да посакаме добредојде на месец Ноември.
Нека ни донесе здравје,среќа,љубов.
Овој месец нека биде многу подобар од претходниот

 

Прекрасно ми заврши минатиот и прекрасно ми започна новиот месец.

 

Многу е убав денов. Ко тегла џем со боровинки.

Чувства, а како да бирам што да ми биде емоцијата. Прво измешана, па строена. Збунка и меланхолија. Па допир на софистицирана тага и на крајот од денот само умор измешан со музика.
Вчера снимав вокали за мојата официјална прва музичка песна. Студио, како простор во кој можеш да бидеш Ти, а сепак да не си истиот отпосле. Стиховите мои, а како да не сум ги напишала јас. Да не ми е Фиши, не знам со кого би си ги споделила моине будалаштии од музики!
Дома, супа со брокула и серии. Мирот мора да го најдеме во самите нас, вели Џибран. Не знам каде е мојот мир. Можеби на другата страна од планетата, можеби на другата страна од самата јас.

Готвев проја со сирење и пилешко со печурки во кари сос утрово. Ни едното ни другото не можам да ги јадам, ама се испозенував и ете каде ми требала терапијата. Во кујна. Скроз, најобично. Си направив салата за на работа и џапнав само едно ќоше од пројата, за да се наградам себеси. Мириса на сон, се’ што човек постапно ќе замисли и реализира. Соништата се остваруваат, но и трновит е патот. Прашања и одговори, и значајни олеснувања. Многу плачев деновиве, и тоа само зошто не знам дали сум случаен патник, или имам мисија што треба да ја остварам.
Да не траскам. Патувам и ве гушкам.
Кога ме праша една пријателка каде одам, и реков - По Љубовта.
Зар има други патишта, си велам...

 

Добра работа е тоа што вчера по прв пат дарував крв.Дознав и која крвна група сум И супер се чувствувам сега, некако полесно се чувствувам.. како пердувче
Втора работа е што 2 дена сум ослободена од училиште и можам конечно да си се опуштам и да си уживам во продолжениов викенд.
Трета добра работа е што со друштвото се договараме да одиме на викендица 2 дена и да се забавуваме.Опуштено со добро друштво, во добра атмосфера, топли џемпери,малку алкохол, малку цигари, малку музика..Ми мириса на добар помин.

Утрово испив кафе, чај од камилица, испушив две цигари и сега правам кафенце La mattina и уште едно цигарче и после ке се тражи добра серија.По се изгледа Vampire Diaries ке да е.Ми ја препорачаа демек многу добра била, ајде ке видиме сега

Имајте убав ден,ве гушкааааам

 

It's now or never..

 

Би сакала да можам да се вратам назад низ времето и да бидам она мало девојче пораснато во прекрасно семејство каде единствена грижа ми беше дали мама ќе ми ја пушти касетата со моите омилени цртани були-були, или мојата омилена песна огледалце, огледалце.
Да се врати времето кога си играв со коцки или шиев облека на барбиките, или најпрекрасното време кога со другарките чекавме да се стопли за да си играме со песок, да правиме торти. Убаво беше кога се собиравме маалски деца и игравме план, ластик, правевме претстави. Единствена грижа ми беше да соберам што повеќе сликчина од Касандра или да се разменам со повозрасните со детски пошти или салфетки.
Најсладок ми беше сендвичот кој мама ми го правеше летно време леб, краставица, домат и саламче.

Би сакала, но нема да се врати тоа време. И многу ми е криво што нашите деца ќе ги чуваме во кафез.
Еве сега заприметувам. Децата си играат во дворовите, наместо сите собрани на улица.
На училиште ретко одат со другарчина, обично ги носат родителите со кола.
Лоши се направени децава, разгалени, само компјутери им требаат, виртуелни игри и турски серии.

Не знам што да кажам друго, но кога јас ќе имам дете ќе се чувствувам виновна што нема да има убаво детство како ние што сме имале некогаш, колку и да се трудам нема тоа да му биде овозможено, или ќе испаднам строга и лоша мајка.

Оти такви се денешните деца, времето се смени и нема назад....

 

СДК зошто да биде просто кога СЕКОГАШ е сложено. Значи МОРА по сложениот пат секогаш да одиме. Толку неписмени луѓе среќавам во последно време што ми иде да се соскубам целата и да вриштам на глас. Епа АМАН веќе !!! Се уморив денес, од едно место на друго. Душа ми излезе, на работа еден куп работа (арно биг бос што ме пушта да излезам да завршам работа) инаку тешко мене.

 

^^ Без лично да се сфати, ама мислам дека е крајно време да престанете со тоа: Нема да имаат детство како нашето. И ние сме немале како нашите родители, и тие како нивните, кои растеле на поле! Секое време со своите позитивности и негативности, на нас е да се адаптираме и да го извлечеме најдоброто за нашите деца.

Моето дете сакам да е ПРЕД СЕ` здраво, право и среќно, а неа среќна ја прават работите ДЕНЕС, не во минатиот век, кога мајка и` и татко и` растеле. Јас прв пат влегов во игротека откако станав мајка, а таа е најсреќна таму. Како да ја држам настрана од тоа и да и` речам: Не ќерко, затоа што јас не растев вака а бев многу среќна, и ти нема да одиш во игротеки туку само на улица (?)

Стрес е да израснеш среќно дете, посебно во време кога родителите не се, и тоа е проблемот денес. Јас моите обврски, немири и дилеми ги решавам во работно време или во сон, верувала или не, зошто другото време морам, ама МОРАМ, да бидам целосно умствено посветена на детето, за да цело време се чувствува сакана, слушната и почитувана.
Мене моите не ме ни прашувале за нешто, ниту пак (до одредени години) сме имале право на збор/избор. Верувам дека скоро секаде било така, што е многу чуден парадокс - помалце работеле (до 15 часот +/-), немале стресови (сите со сигурни работни места), и пак најмалце се ангажирале околу нас. Јас не се сеќавам мајка ми да седнала и да „играла“ со мене, јас тоа сум го правела со брат ми, сами во соба или на улица. Денес со ќерка ми, која има нецели 3 години, секој ден правиме претстави, играме балет, пееме песни, трчаме низ станот, редиме коцки....а сум се вратила после 9 саати од работа, каде сум константно под стрес, само никој не те прашува, нормално. А и не треба, за твое дете се работи, 100% ќе се оддадеш, и пак малце ќе ти е.

Што сакав да кажам? Сакаш да има детство како твоето? Пресели се во помал град или на село, па историјата ќе се повтори.
Среќното дете има среќни родители, детството и игрите вака или така ќе поминат, поентата се добрите спомени што ќе ги влече тоа дете цел живот, зошто љубовта и вниманието кое го добиваат ги формираат како личности полни со емпатија и самодоверба.
Јас сакам да се надевам дека моето дете ќе е далеку подобра личност од мене....искрено од срце!

 

Денес ќе си го видам, ла ла ла лаааа..

Е многу му се радувам бреее, многу ми е убаво со него.. Душичка ми е он, таман сега и без брадичка голема, убаво потсредна, наместена, леле леле...

Љубов.. Убавини.. Среќа.. Нек има за сите