[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Насловот гласи: 5 члено семејство загина во тешка сообраќајна несреќа - и на тоа 100 лајкови
Добро дали народов има ум.. мислам дали читаат што уопште е пишано или битно лајкови да ставаат ...
________________________

Изгледа јас сум единствената личност на светов што го мрази својот дом сериозно, колку подолго сум во куќава толку ми е се полошо.. мразам да бидам овде, сакам да заминам некаде - не е важно каде, само да сум подалеку. Куќава е полна со негативна енергија, со негативни луѓе кои се трудат од животот да ти направат пекол..

 

Кога љубовта ќе се претвори во омраза...

 

Епа дојде и првиот колоквиум...ај со надеж дека ќе напишам...
Заминав да повторам уште еднаш а вие држете ми среќа
Добра ноќ

 

ми се спие, а да легнам в кревет ќе се расонам...

 

Многу мразам кога си поаѓаш дома од гости
-Фала ви па дојдете пак не сте требале да ни носите подароци да се трошите ....
И мразам надрнкани полицајци.Ни стегнаа казна 300 евра за брзо возење.Наместо 40 маж ми возеше 60.
Наздравје бричење...
Ах...

 

Им завидувам на луѓето кои лесно се соочуваат со проблемите кои животот ги носи, без разлика на нивната тежина. Сепак проблем си е проблем, нели?
Таквите луѓе се силни, храбри и полни со надеж. Носат товар и камен им лежи на душата, но за ништо живо не дозволуваат тоа другите да го забележат, туку се секогаш ведри и насмеани, чиниш се` им е погодено.
Но, не е така. На кого му е се` погодено? Колку и да си среќен, секогаш ќе има нешто што ти недостасува.
А некои луѓе знаат многу вешто да го прикријат тоа и да се однесуваат како ништо да не било.
Јас, сум тотална спротивност на овие. И најмала ситница може толку многу да допре до мене и да ме расплаче.
Не можам да се соочам со ниту еден проблем, туку почнувам да плачам и оставам тој сам да се реши.
А, така ништо не се решава.
И мразам што се` си ставам на срце.
И тешко ми е. И си се лутам самата себе си што сум ваква. Кревка. Плачка.
Мајка ми ме праша што ми е,зошто плачам, а јас само и реков не знам и ништо повеќе.
Бидејќи ни сама не знам зошто. Почнав да плачам за една работа, а завршив за сосема друга.
И најтешко од се` е кога никој не може да те разбере.

* * * * * * * * * * *
И многу мразам машки, на кои откако ќе им удриш корпа (или контејнер) се вадат со тоа дека не сакале ништо со тебе туку те прашале колку да видат каков ќе ти биде одговорот.
Ха...Сигурно.
Ако сакаш да видиш каков ќе ми биде одговорот ќе ме прашаш еднаш, не 100 пати.
Ееееее сељаци.

 

...Надежта последна умира, НО СЕПАК умира .....

 

Tomorrow is the D-day!

Па тоа што е пишано да се случи, нека се случи.

 

Само и кога човекот умира, а не додека е жив затоа што секогаш има надеж. Да појасниме некои работи ако не се јасни.

 

Будни се оние кои сакаат, спијат мирно оние кои се сакани...
Добра ноќ и слатки сни

 

Некако предобро е ова што ништо не се случува, а сепак се случува! И ми црта насмевка на лице. После 8 тешки месеци, се чувствувам слободно, расчистив со сите чувства кон него, веќе ништо не ме држи заробена, конечно можам да дишам со полни плуќи. Не ме врзуваат веќе никакви граници, ни езера ни планини, и тоа мое место ќе го паметам само по добри работи, а веќе не по него! Кога ќе ја преминам таа граница, нема веќе да ја поминувам заради него, иако на некој начин чувствувам една носталгија кон тоа време и се што се случи, но вака требало да биде и знам дека еден ден ќе бидам посреќна.
Како да се случи чудо, не постојат веќе тие чувства, таа опсесија, таа стара тежина на срце, како препородена сум. Можеби сеуште не сум спремна за нешто ново, ама срце е тоа, ај забрани му ако можеш. Сега, кога ќе го погледнам В во очи, чувствувам еден нов почеток и нешто убаво во мене, а насмевката еве со денови не ми се тргнала од лице. Вака ли е да се биде среќен? Ова ли е тоа чувство на заљубеност, после толку време?
Што и да е, нека потрае.

Луѓе, среќна сум!

 

Морбиден ден. Морбидна вечер.
Живот. Деновиве, расипан компот. Штотуку дознав дека еден стар пријател несреќно загинал. И лута сум на сите, и на животот, и на Марфи, и на сите и на се. И само сакам да заминам од оваа пуста проклета провалија, бидејќи во период од 3 години засекогаш згаснаа премногу млади животи. А не сакам да живеам додека други умираат. Не сакам да бидам овде. Не сакам да слушам вакви вести. Не сакам никого да видам ни да слушам. Само сакам да заминам и да не се вратам веќе никогаш овде.
Таман ќе помислиш дека конечно ти се средил животот, таман ќе тргне нагоре линијата, таман ќе се понадеваш дека всушност и не е се така црно...бум!
Лута сум на се и на секого.

 

Епа драги мои,јас морам да ви го споделам моето вечерашно искуство,што ми се случи пред 10 мин.
Насловот ќе му биде "мочта кашкавал"
Излегувам од кафич за на кај дома,и си влегувам в такси,нормално легално.
Си вози чоеков се океј,мене умот,по бившиот и сегашниот истовремено,и одеднаш до нас поминува една бела кола,и баткава од колава што беше на задното седиште преку прозорецот вади пиштол,митролез,пушка,којзнае што беше.
И буквално нишани кон нас.
Ебаго ?
Јас и таксистов пребледени,боже што се случува.
Fats and furious лие што лие
Одеднаш низ главава ми помина,на кого толку му згрешив што сака да ме пука ?
Што сака да ме нема,да ми го одземи животот. !?
И онака инстиктивно,легнувам на задните седишта,таксистов и тој го гледам се наведнува,и очекувам да се распрснат прозорците ,и да загинеш колку можеш ќе се спасиш

Спојлер

Во суштина тоа ти било заебанција,со воена играчка...
после следеше дооолго смеење.

 

За сите на кои им треба ПАУЗА во долга врска

 

Предчувството за убавото Имајте сите убав и сончев ден, бидете многу расположени и крајно насмеани

 

Животот е убав, дури и тогаш кога е најтежок.

 

Навистина сакам да си го подобрам квалитетот на животот.Сега,ќе биде тешко,прво,ама можам јас.
Утрово,рано будење,а таман си викам уште од средата,ќе се наспијам денес.Прв час-проектна.Беше океј,сработивме што требаше и се вратив.
Се движам у 8 накај дома и се чуствувам ко ненормална,улици празни,само тука и таму по некоја бабичка или дедо оди до маркет по леб.
И така,се враќам дома,во дворот татко ми и брат ми.
И тие биле до маркет.
Си дојдов,малце на интернет читнав нешто,кога мајка ми ме вика на појадок.
Јадев,седнав да учам,еве научив новата лекција,ги повторив другиве дека испрашување имам,и посакав одмор.
Хемијата ме чека во другата соба....
И така,некако од денес,навистина ама навистина сакам да избера среќа.

 

Нема ништо поубаво од саботен есенски ден.
Нема ништо поубаво и од уживање на есенското сонце со драги личности.
Нема ништо поубаво од среќата која е споделена со нив.
Најмилите ти помагаат да сфатиш дека живеат за да те видат среќна и тоа ти ги рефрешира спомените и ти помага да се насмевнеш, за нив!
Имајте убав саботен ден, исполнет само со најдрагите личности и исткаен од радости!

 

СДК мојов случај во врска со школово е So wake me up when its all over.

 

сдк што убаво си се отспав ми требаше вакво не гледање на саат за да срипам. само мн се нервирам што никогаш не може да ми се случи она-будење со тегнење и полежување во кревет секогаш ужасно ми се моча па морам одма да станам како и да е... госпожицата Метео се радува од понеделник ке врне, така да мафините се ближат одам сега по некој лајтерски обврски и потоа се враќам во кревет. Ништо не е побитно денес да ме извади од таму