[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Многу работи ме плашат во животот, ама една најмногу, каква мајка ќе бидам јас ? Пред неполн час однема струја, а јас во купатило, вратата ќе разбијев за малце, мислиш абе кој знае што е - од темница да ми фуфне . Додека да се освестам срцето 200 на саат ми вртеше а брат ми се гази од смеење затоа што ми ја знае реакцијата нормално, и пред врата ме чека обезбедување со светнати телефони . Ми идеше шамар да си акнам, море не песник поубаво, утре кога ќе имам деца јас ќе ги тешам да не се плашат или тие мене - срам да ми е ! Уште овој талент не знаев дека го имам .

 

Ако личноста мисли дека ке ја молам за обичен разговор се лаже многу,јас од моја страна се понудив а гледам нема фидбек,океј тогаш нејзин проблем.
Пс Големината на личноста е да те разбере,а не да си го крене носот уште повеке тоа веке сосема нешто друго збори за таа личност.

 

Совршен ден за шетање со друштвото. Одваи 4екам да искочам од дома....Не мрднав две недели само учење и учење и пак ми беше ок никој не ме заборавил .Зборам за оние неколку другар4иња што ме дружеа на фб.Ке се пронајдат , ги поздравувам многу .Диетата што ја почнав и не е толку лоша сепак ги додадов вежбите од моја страна кој ми се на прво место...Пред да измијам заби .Тука ми помагаат и тренинзите кој ги имам 3пати во неделата .Не ми се верува како за 3дена се покажаа видливи резултати .Имам уште 11 дена за да и кажам баи бај ама не ми смета тоа едноставно можам и да ја продолжам,не се чуствувам прегладнета и што е најважно внесувам многу вода

 

Феминки ви посакувам добро утро имајте убав ден

 

СДК дека ти,тато и бато сте ми најбитните луѓе во мојот живот и ..... МНОГУ,ама баш МНОГУ ве САКАМ

 

Сакам да кажам дека го сакам,го сакам уште кога прв пат го видов.
Те сакам мило мое и сеуште ќе те сакам.
Не можам да си го замислам животот без тебе,душо моја.

 

Едноставно некогаш треба да се помириме со тоа што некои луѓе во нашиве животи на моменти, колку и да не сакаме, ќе бидат присутни...барем во нашите мисли. Не како резултат на некој пишманлук или пак се`уште присутни чувства.

Се појавуваат и кога ни` е нај-наредена работата во животот.

Затоа што сепак, дури и кога сме најздрави, ако некогаш сме се удриле лошо, доволна е мала промена на времето, да не` потсети со болка на тој дел од нашите животи. Како што телото “памети“, така и срцето.

Се` додека бегаме од тоа и го негираме, се` потешко може да се справиме со истото.
Но, кога ќе го прифатиме како составен дел од нашите животи, секоја наредна почувствувана болка е послаба. Особено, ако и покрај болката, сме готови попрво да умреме отколку да го прекршиме зборот и срушиме надежите на оние кои и покрај раните, ни` покажуваат зошто вреди да се живее со полна пареа и да сакаме со цело срце.

Не се осудувајте себеси затоа што чувствувате. Човечки е да се чувствува. Во овој пластичен свет, успех е да го „чувствуваш“ животот. Нека не ве премислуваат оние кои трчаат по секој нагон, дури и по цена да ги повредат саканите, дека вие сте полоши од нив. Можеби не страдаат како вас поради тоа што не чувствуваат потреба да истраат и да се борат пред искушенијата. А и мислат дека така ќе се утешат и нивните грешки ќе се намалат, т.е. сакаат да веруваат во тоа.

Прифатете ја болката од минатото и прегрнете ја сегашноста која не би ја менувале за да трчате по една илузија.

Имајте убав ден!

 

Извини, ама не знаев дека луѓето се делат на провинцијалци и непровинцијалци во толку строга мера, јас мислев со човек се однесуваш како што тој се однесува со тебе, му возвраќаш на (не)културата, без разлика од каде е и кој е, не дека сите у еден кош сме ставени и етикети на челото носиме.

 

Одиш на забава, ја среќаваш Моира, и те огрејува.. Јас таква личност што зрачи сама по себе одамна не сум сретнала..
Торбава пак се спрема.. го чекирам животов, ама последен чек ин, не знам кај ќе биде.
Животов ролеркостер. Некогаш заморен, некогаш најпрекрасен.
Мила наполни 8 години, и е пеперутче кое менува се' во мене.
Ми влегоа многу личности во животов, си задржав неколку, другиве ги пуштив да пројдат.
Премногу размислувања што понатаму и кај е најдобро.
Животец.

 

Стварно, ама ствааааааааааарно треба да се измисли нешто што ќе титка брзо и гласно БИПППП БИПППП што ќе ти ги крене сите мозочни ќелии, ќе светка црвено и ќе мава шамари, секој пат коа некоја као Лајла на пример, ќе рече дека е сапиосекшуал. Мислам, смири сестро комплексите.

Имам чувство, дека ваквите што у секоја можна ситуација постојано истакнуваат и ПРЕпотенцираат као се они така паметни, начитани, Набокови деца де, интелигентни, божици на мудроста и знаењето, па дури и се сексуално привлечени врз база на интелигенција, имаат и најголем дефицит у тој поглед, па мора некако да се прикрие тоа, макар било и преку лажно себеиздигнување.

Млада и начитана сапиосексуалка, бара интелигентен дечко од Харвард со натпросечен ај кју, да читаат заедно руски класици. Мислам, мисламмм.... БТР рулз!

 

gingerchild Не ме разбираш.Јас немам ништо против тие од провинција.Имам дечко и роднини од помали градови и села во помали градови.Ама зошто плукате по Скопје и по нас Скопјаните?ШТо сме ви направиле па за да го мразите Скопје?Скопје вакво,Скопје такво.Само јадете г*мна за Скопје и го правите многу подолу од што е,а се фалите каква работа имате и тоа во Скопје.

 

Сериозно, може е многу клише муабет, ама имам потреба да одам на планина и таму да си го создадам својот еднонеделен рај.
Секое утро откако ќе станам да излезам на тераса и да се извикам силно, денот да си го започнам со некакво олеснување. Кога ќе плачам да не чуе никој, кога ќе имам желба да искинам слика или скршам нешто, да не види никој. Имам потреба да бидам сама, барем своите демони ги познавам и знам до каде би одела.. Туѓите не.
Исплашена сум. Многу сум исплашена од луѓето. Како не еден, туку секој ден по два ѓавола да влегуваат во нивните тела. До вчера блиски, денеска смртни непријатели. Ама буквално..
Гордост преголема, его превисоко, себичност до немај каде, боли едноставно кога се сеќавам. Ме боли довербата што сум ја имала во некои и само го чекам денот кога се што сум кажала, покажала и докажала ќе се злоупотреби и искористи. Еве, се тргам на страна колку можам, многу имиња не споменувам, глумам дека не се сеќавам на многу настани, патувања, спомени, ама тоа од што најмногу бегаш секогаш те стасува. Марфи или можеби едноставно, живот?

Мир, мир, мир. Глупост е само да збориш за него кога во себе имаш хаос, ама ете.. Барем никој не ми го
скратува правото да посакувам нешто.
А, моментално најмногу посакувам мир.

Многу ли е?

 

Денеска времево многу врнежливо, цел ден врни . Само за спијање

 

Како одеднаш да се изгуби.
Како да се вплетка
во пајажината на младоста.
Премолчен.
Сега,
не ги делиш-
ни јавето,
ни сонот.

Од длабочините на душата,
сега собираш
нови сили.
Нова надеж.
За нов почеток.
Нови илузии.

А јас?
Јас се` уште сум таму.

 

Тоолку ми е убаво времето за спиење што мислам дека ако заспијам сега нема да станам додека не дојде време за школо утрееее

 

Незнам што да кажам. Сите зборови сите мисли ми се далеку некаде, мечтаат за нешто подобро од денес, сонуваат за подобар живот, подобра иднина но реалноста ги убива.

 

Секогаш кога со моите другари ќе се отвори тема за моментите поминати со бабите и дедовците, особено во детството, длабоко во себе сум имала тага и празнина.
Немам почувствувано бабинска љубов, двете баби и едниот мој дедо ги познавам само по носталгичните раскажувања на мама и тато и старите слики...
Единствената ваква љубов ја добивав од една личност... и ми беше доволна. Прекрасните моменти, шегите, целата смеа секој летен распуст, доаѓањето од друг град за моите родендени и целата таа љубов ме правеа среќна.
Но, сега повеќе тоа го нема...
Како гром од ведро небо... вчера среќа и убаво расположение, а денес - толкав шок и тага.
До пред некој саат спремав изненадување на мама за нејзиниот роденден за неколку дена... а сега ги гледам нејзините солзи...
Почитувајте ги блиските, тие и моментите поминати со нив се највредни од се...
Почивај во мир, дедо!

 

Значи преку глава ми е од маникири, педикири, шминки на тон, длабоки деколтиња, дак фејс...
Со еден збор, преку глава ми е од спонзоруши! Зар мислите дека со тоа мажите ќе ве гледаат со восхит или ќе се воодушевуваат на вашата харизма?! Напротив, тие ве гледаат како парче месо желно за внимание и секс.
Наместо да трошете пари за такви глупости, поработете на вашата психа и духовно се издигнете.
Заведете ги мажите со шарм, природна убавина и интелегенција за после да не кукате како никој не ве сакал.
Епа, драги мои додека вие се "фурате" со момци со БМВ и дебели златни ланци, нормалните девојки ви ги земаат вистинските мажи.

 

Кога имаш осцилации, еднаш среќа, линијата паѓа и настапува тага...и константна репетиција
затоа сум крајно дно - подолу нема, само погоре...
комплетна апатија? Невозможно. А толку слатко звучи...