[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

знаеш дека те сакам...убава приказна, се совпаѓа со нашата...мислев за мене зборуваш....убаво, сите машки се исти навистина, себични ѓубриња...си сакал друга бре човеков и тоа од скоро...
чудно, не сум дотолку скршена, навикнав да глупости...

 

И мора во толку убав ден нешто лошо!
МОРА!!

Да ви ебам децата.

 

Се` на се` убава, исполнета и успешна работна седмица, а денес денот посебно ми помина убаво на работа.. убаво е кога ќе имаш некој кој ќе ти го направи убав и исполнет работниот ден, наспроти сите исфрустрирани ликови со кои секојдневно се судираш...

 

И морам секогаш ја да се најдам во средина, ама не можам да заземам страна!

 

Уште малку и доаѓа оваа волшебство

 

Знам дека моите проблеми можеби не се сметаат ниту за проблеми при толку глад во светот, ама на секој својот товар му е најтежок, а на мене ми се реални и реално ме попречуваат во натамошниот прогрес.

И знам дека се грижам повеќе од што треба за луѓе што можеби ниту една секунда во денот не ја трошат на мене, ама фалична ми е нешто психава, грижометарот ми е пореметен, многу пати рестартиран и пак џабе. А и мислам дека чудни работи ми се интересни, затоа се занимавам со одредени сегменти од одредени луѓе. Или едноставно, многу се задржувам за убави спомени, толку многу што не сакам да прифатам дека некои луѓе повеќе не се дел од мојот живот. Уште еден ден со намерно свртени погледи и прашања до каде е со животот, и дали му е убаво, и ако не му е зошто не му е, и што можам да направам за да му биде. А знам дека не можам реално ништо да направам зошто не е како порано и не ми текнува дека 90% моите мисли се еднонасочни и дека можеби веќе не се сеќава на мене. Ама ете, таква будала сум јас. Барем се надевам дека изгледам како да не ми е важно. Можев и да се свртам и да бидеме културни и да делиме насмевки... многу супер тема за размислување во ова време од ноќта.

Последниов период гледам од страна како ми тонат неколку соништа, сериозни планови поточно да бидам попрецизна, кои навистина требаше да променат нешто на долги патеки, и само им потфрлам земја, колку побрзо да потонат за пократко да боли. Не е убаво без цел во животот, ко со врзани очи да барам ќоше во кружна соба, така се чувствувам, талкам и не знам каде попрво да се задржам, а не ни има каде. Уште полошо е да мораш да се откажеш од борбата и да се прилагодиш на условите и да речеш дека можеше да биде и полошо. Изгледа мојата иднина гледа натаму, кон таа проклета „утешна“ мисла, можеше да биде и полошо. Е можеше и подобро ама...

И згора на се тој, среќен наспроти мојата мизерија, среден наспроти мојот хаос, скалила и скалила над мене, и мораше да дојде и да ми го каже тоа и да ме турне уште толку скалила назад, бидејќи повторно, спомените, тие убавите, ме убиваат и ми ја поматуваат способноста за рационално рассудување, и се плашам да не ја донесам таа една проклета погрешна одлука. Меч со две острици, дефинитивно. Што и да направам ќе се исечам. Само кое ќе боли помалку, тоа уште ме мачи и уште ми е матно...а матно ми е бидејќи не сакам да си ги отворам очите и умот.

 

Кога и да видиш маж кој го посакуваш,сети се на следното: Без оглед на тоа колку е убав,добар и забавен,духовит,талентиран или моќен...некаде седи некоја жена и пие шампањ затоа што се ослободила од него!
Епа ај чао и добра ви ноќ на сите !

 

Некому дождот му е досадна есенка навика,некому причина за да остане дома,некому пак причина да седи покрај прозорецот,некому испирација,ако му дозволиш ќе ти ги движи мислите,ќе те намокри до гола кожа,ќе ти ги извитка умешно исправените прамени коса.

Мене ми е сојузник.
За вакви ноќи.

 

СДК дека сега на Фемина ја прочитав статијата за менингитис, која ми ги наполни очиве со солзи. Пред да се родам јас, уште 1999 кога сестра ми била 5 години, боледувала од менингитис. Баба ми баш денес ми кажа дека одвај ја спасиле да преживее, со маски и др.работи воздух и давале и дека нејзиниот 5 роденден во болница го прославила. Срце ме заболе и еве, од сега си ветувам дека секогаш ќе ја почитувам и сакам и дека ќе биде мојот најдобар пријател додека смртта не не раздели. Не знам што би правела без неа. Те сакам сестричке и жал ми е за сето тоа што си морала да го доживееш, ама си била јака и не си се откажала и си издржала.

 

Имам периоди во кој воопшто не сакам да бидам разберена, само сакам да бидам оставена на раат !
Баш кога расположението ми е со повремени врнежи на дожд, буквално
Имајте убав викенд ,јас утре ќе изигравам молер
Не сум нормална, арно ми вика мајка ми Тебе можам да те препознам кога си нервозна и ако не ми кажувашЕ кога де? Кога многу се смееш, тогаш си бомба пред експлозија, твоето смеење ме плаши
Женче ,женче ах женче

 

Одамна не сум имала ваква убава и пријатна вечер проследена со црвено вино, квалитетен муабет и фини луѓе.

Боб Марли дефинитивно си го направи своето.

http://www.youtube.com/watch?v=mqRJ6WenGM4

 

Многу работи сакам да кажам, само немам храброст.
Се плашам дека ќе биде џабе, или полошо..
Јас пак ќе си напишам тука, може ќе прочиташ.
Што правиме?
Лебдам во меѓупростор..
Не те сакам.
Уствари.. којзнае..
Ми требаш а, те нема.. И да си тука пак не си присутен..
Те изгубив или никогаш не те ни имав??

"Со текот на годините ќе разбереш дека порано или покасно,ќе настапи момент,во кој сите работи за кои си се борел -кариера,власт,пари, ќе го изгубат своето значење и најважно ќе ти биде да имаш топол дом,вкусна вечера и човек до тебе,кој што знае во студените зимски вечери со колку лажички шеќер го пиеш чајот..."

 

Еве јас од работа,од 8 сабајле. Бурек и јогурт си купив по пат и натака и навака.
Ама на чисто сум дека сакам да му родам еден куп деца. Еден ден.

 

Сакам да кажам дека сега знам дека ништо незнам. :geek:

 

Си го видов бившиот со друга, И' ич не се изнервирав )))))))))))

 

Ми се чини ќе пропијам од толку глупости и проблеми Абе едно нешто да беше арно... И ајде после концентрирај се и напредувај...
Дека нашава држава "СЕ' ОВОЗМОЖУВА"
Дека ќе се пукниш во учење и после тоа пу пу не важи,после треба години под надзор, иначе не можиш да работиш,па мора наредно ниво задолжително пошто по некое време факултетот ко средно ќе ти важи и не смееш да работиш без тоа, па додека стигниш на работа,си стигнал во пензија да одиш...

Спојлер

Вака ако продолжи ќе одам во Шведска,Норвешка кај што живеат по неколку семејства на километри и никој да не ме гиба, на температурите секако се навикнав веќе овде,нема да е голема разлика. Ако треба на почеток дрва ќе им цепам и ќе им разнесувам лекови и ќе им ги шетам кучињата Барем ќе имам фри чај и муабет,а после ко ќе се вработам и плата асална.

 

Боли кога некојa ќе ja имаш во твоето срце, а неможеш да ja имаш во твојата прегратка.

 

Е да тоа боли,ама да знаеш од лошо има полошо.Замисли таа што најмногу ја сакаш ја имаш,имате убави моменти заедно и после така наеднаш ја губиш и тоа од ништо.Можам да замислам како му е на бившиот.

 

Почнале со смоквин лист, со дрвена прачка и јадење живо месо. Се довикувале со димни сигнали и животински звуци. Часовник им била сенката на дрвјата, а граница небото, нели абер немале колкава всушност е нашата чудесна Земја, какви чуда се оние горе на небото што ги греат и осветлуваат, од каде доаѓа дождот или пак зошто паѓа снег. Воделе борба за парче диво животно, правеле безброј дечишта и сепак живееле. И се развивале. Учеле и го менувале теркот на постоење.

Па ете, се облековме, јадевме со златни лажици во најубави тањири, готвиме од пиле млеко, даваме куп пари за јадења кои поверојатно дека ќе завршат во канта(да,да, има и такви што се тооолку прејадени па фрлаат пола тенџере зашто им досадило тоа јадење). Телефони, интернети, тв со досадни канали и турски серии, па технолгија во подем, ехеее, и на Месечина се качија, па сега ќе рентаат една стапалка место за одмор на неа. Демек знаеме се за она што над нас, паметни ние, дури и вештачки дожд измисливме.И да, се води борба за парче хартија и превласт, за туѓи маки и нечии чувства. Деца, едвај едно, страдалниче на родителски фрустрации и комплекси. Се живурка.

И сега, до каде? Повеќе се соблекуваме отколку облекуваме, бодат очи голи цицки и депилирани задници на секој чекор, почитување сведено на под нула, се убедуваме дека е поздраво суровото месо додека тврдиме дека ќе сме вегетаријанци(под наводници и со голем прашалник). Ни здосади комуникацијата очи в очи, музика веќе докомпонирана, се слушаат дерење и животински повици на улица, кикотење ко недоквакани и дерење до пукнување на ушно тапанче(лилееееееее wееееееееее, кај си ма шмизло, каккекекекеккакака). Од технологија, нема веќе ништо ново, освен атомско оружје, од пари па ич, снајди се па живеј, само заборавивме на сите морални вредности и радости во животот па се продаваме за трошки и тврдиме дека некој друг ни е крив за нашата непродуктивност. Ја мајката! Деца нема, или ги прекуима во семејства социјален случај, се убива на секој чекор, гинат невини и секакви...

Некако врвот ко да го достигнале ови 6 и кусур милијарди суштества па се враќаме наназад. Веќе нема што ново да се измисли, што да се надоградува. Останува уште од ќеиф некој да не испотруе со една бомба и крај. Ајт одново ќе тргне белким на поарно! Ќе не бидне.

Туку, шо ме читате де, станата сум од 6 и 20, направив 40 палачинки, пуштив 3 машини, испив 2 кафиња и 100 филозофии свртив низ глава. А само 9 и 50 е саатов