[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Можиш да оживееш удавен човек? Не.
Епа, така не можеш ни мене да ме вратиш назад.
контрадикција, две крајности. Ми недостигаш - те мразам, среќа-тага...
истото, истата секвенца живот -смрт. Не е едно апсурдно без друго?

 

Тебе да ти грешат а ти да нудиш извинување,и секогаш да се извинуваш.

Ех,Кетрин луда главо.
А така порасната,да те болат зборови.

 

Ахх,на што се не учи животецов...
Понекогаш го кудиме,понекогаш го милуваме ама секогаш е убав.Дури и кога му пркосиме,па тој ни враќа тродупло.Да ни е за памет!
Се присетувам на стари спомени,се споредувам каква сум била и се чудам на колку се имам променето.Ама се сакам.Во сите тие спомени се гледам себеси.Контрадикторноста е само резултат на созревањето,или стареењето,како сакате.
Во последно време не читам quotes од типот `no pain,no gain`,или `read more,worry less`,но со цел да и покажам барем малку,мал милионити дел на мајка ми дека ова сум јас,да научи да ми ги сака недостатоците и да научи дека животов е мој.Понекогаш,да,ми дава добри совети и нужни ми се.Ама ако не ја осетам последицата на моја кожа никогаш нема да сватам што сум направила и нема да се пронајдам себеси.
Сакав да кажам,дека покажувајки и нејзе видеа што ги знам наизуст,добивам се повеќе елан за себенадоградување.Ми треба задоволство.Сфаќам дури дека морам да сторам нешто за да си ги остварам апсолутно сите соништа.Размислувам за баналноста на прославувањето на Нова Година.Размислувам дека ако го кажам моето мислење јавно ќе ме етикетира масата прекрасен добро настроен народ.А всушност највеќе посакувам таа `луда ноќ` да си седам дома,одалечена од `лудилото` и да правам нешто што ме исполнува.Ако и само ако ми се излегува и забавува,тогаш да излезам.Да не се чуствувам притисната и обврзана за такво нешто.Тоа ме убива.Ме онерасположува.Чуствувам дека со тоа самата се наведувам да размислувам црно.
И да,за крај.Апсолутно не се сложувам со покажувањето на величина,карактерна со изреката `Јас знам дека ништо незнам`.Секој ама секој си сака некоја своја особина,сака јавно да ја покаже.Реченицава со текот на времето избледува,ја губи мастилната возбуда и буквите се преполовуваат.Но,зошто?

 

Денес е ден на правата на детето!
Секое дете има право да живее среќно детство исполнето со прегратки,насмевки,игри без граници,безгрижност...
Сведоци сме дека тоа не е така насекаде во светот! Се надевам дека има подобро утре за секое дете само ако се свестат луѓето и направат нешто...
Промената мора да тргне од нас повозрасните затоа што секое невино детенце тоа го заслижува! Гледам сите на фб денес коментираат за новиот спот на Каније и како Ким се појавила гола,а никој не спомена нешто за децата и нивните права...
Да пробаме да го измениме ова затоа што децата се злато,мили, искрени душички!

 

“Денес, ми е роденден, ајде ајде да наздравиме, уште еден фестивал, ајде ајде да направимее...“




Многу ви благодарам на сите за преубавите честитки, ве гушкам најсилно, ајде повелете на торта !!!



I'm not getting older, I'm getting sexier... :geek:

 

Amicus verus,rara avis.
(вистински пријател,ретка птица)
Латинска поговорка.

 

package Задача ;
public class Главна {
public static void main(String[], args) {
System.out.println(“Врска немам од ова програмирањево племе нивно скапано” );
S1=”Тешко мене” ;
S2= “утре на колоквиум” ;
System.out.println(S1+ “ ” +S2);

return(FATAL ERROR);

}

}
Господ нека ми е напомош .

 

Збогум долга коса

Направив огромна промена. Косата ми беше до под задник а сеа ми е над раменици.

Поживо не сум се чувствувала никогаш! Ептен сум среќна. Конечно ќе можам да ја сушам за кратко време и да ја чешлам без маки.

Можам сеа да си ја пеам од Драгана Миркович - Луче моје

Kosu sam skratila, osmeh sam vratila
teret sam skinula konacno zivnula
tebe izgubila i bol pobedila
a zivot sredila



И баш насмевката си ја вратив, терет симнав од мене, ( кебиште на грб носев ) конечно живнав па и саканиот го изгубив ( или ме изгуби ) и така..

Инаку - Среќен роденден Аноук!

 

Писмена работа по македонски? Барем тоа беше нашата тема на писмена. И петка ми. Наставничката ме пофали.

 

Значи да можам, би ги откорнала октомври и ноември и дел од декември, ако не и цел, од календарот, од постоењето, од годината, од времето, од што и да е, тој период би го ставила на опционално постоење. Не знам дали колективна метеопатија предизвикува депресија, или по некоја случајност сите се тромави во ова време, посебно па и со ова новогодишниве светки, ах... Значи би ги споила сите во еден огроомен месец каде што секој ќе може да се транспортира кога ќе сака да одмори глава од убавините на животот. Иако дефинитивно природата е најубава во есен, аман, животот е најгрд. Труди се колку сакаш убиваат дождовите. Океј, малку сум и субјективна бидејќи сум лута периодов, можеби да е некоја друга година би ми било убаво, ама вака навраќајќи се, секогаш ова време тонам. И ме нервира зошто баш сега ме фаќа кога не може да се излезе на раат!

И нема да се помирам додека не заминам од тука. Ништо не функционира како што треба, а овие докториве, односно целиот медицински персонал посебно. Малку ќе подостарат и ќе стекнат име и веднаш забораваат како да си ја вршат работата. Ќе одам од сега кај млади доктори, ем ќе ми бидат убави, ем ќе напредуваат и тие во работата.
И така, не е до пропаднатата економија, не е до корумпираниот систем, не е до политизираниот народ, до квалитет на животот ми е, затоа не ми се живее тука.

 

Да но ми се допадна како наслов па ја пишав реченицата мислам затоа е СДК кој што сака може да си напише па и вистина тие се крилја за големи дела ако немаш желба и љубов кон нешто и со сила го работиш нема да излезе како што треба
Позз

 

За неколку часа си на другата страна од Европа. Денов си го посветив само за себе, и се заљубив пак во Лунд. Колку бргу ми влијае, не сум ни јас свесна.. Ладниот воздух ми пријаше, мисливе на сите страни, ама некако поодлучна сум за некои работи, и мислам дека за некои сериозно треба да ставам крај. У глава имам ехо на: цени се и некој да се носи со тебе, и дај шанса на оној што се труди за тебе и е похрабар. Сериозно ова животов ко лотарија, или бинго, ил ќе се мачиш. А Ирена така малку глупичка, ама ќе се опраи..
Од утре средби со мои мили најмили.. Миров ми дојде многу добро, зошто од јуни во Скопје живеев во хаос. Улициве се само за љубење, а излозите за заљубување.. а јас со баретче и капутче сама си ги шетам, и сама си се заљубувам во градов..

 

Колку и да негираме факт е дека виртуелноста управува со нас без да можеме да контролираме колку .Безмилосно не исцрпува ни ги троши сите ресурси човечки, а ЗОШТО ?Демек ке имаме побрз,подинамичен посигурен,поубав живот .Приватноста одамна ни е замината во пензија со масовното користење на интернетот и сите социални мрежи ...Живееме друг свет наметлив (банки,сметки,дружби и се останато виртуелно :geek: .. што е следно бракови склопување виртуелн - да не се мачат сватовите таму ваму по невести ? ) .
Не дека сум имун на животот од виртуелноста ,но ете ми пречи кога е претерано нешто .Јас сум израснат кога интернетот беше луксуз ,кога се радувавме на нокиа 3310 како на ајфон ,кога во средно школо ке вклучевме мирц за допишување ,кога одевме на шопинг вистински,не гледавме слики и не купувавме од слики ...Не останав во тој свет нормално се прилагодив но сите маил-ови ,фб нотификации итн ме иритираат со помислата дека сум 24/7 достапен (ако не си, се лутат - казнет си од работа, па и откази се делат ) .
Како и секое дете (машко ) нормално сакав и гледав цртани ..Омилени ми беа нинџа желките ..Толку им се воодушевував околу оние нивни мобилни ,гледање на телефони (сегашно 3г ) и сл ..Навистина што е следново за децава да се воодушеват на технологијата а да биде еден ден реално .
А за тоа колку ни значи фб-от или колку не контролира едноставно сум запрепастен после ова
http://www.press24.mk/fejsbuk-go-prizna-kosovo
Зарем му се одаде толку големо значење како на држава па да признава територии и да биде индикатор за провокации и проблеми .

 

Мразам кога тато ќе ми рече „По цел ден седиш пред компјутер, ништо не учиш. Ќе ти го одземам компјутерот.“ Ми доаѓа да се фрлам низ прозорец заедно со копмјутерот.
Или пак, ако кажам дека ме боли раката или ногата, тие веднаш „Од компјутерот ти е“...
Па мама со нејзиниот страв од злоупотребување...Уфф...Затоа и престанав да и кажувам што правам на компјутерот. Да, ако си кажам со некој по еден збор на некој анонимен форум, веднаш тој некој има лоши намери.
И секогаш тоа „Не комуницирај со луѓе“.
Знам дека го сакаат најдоброто за мене, но оваа е премногу. Ако ви кажам дека го четврто одделение немав интернет дома затоа што тие мислеа дека некој ќе ги злоупетреби моите лични податоци...Глупости!

 

Сега си мала и можеби не ги разбираш најдобро, но да знаеш дека се сосема во право што се грижат за тебе. Не си свесна какво се зло носи интернетот, еден ден ќе им благодариш на грижата
Јас во 4то одд играв ластик на улица и не ни знаев што е компјутер, во 5то одд имав компјутер на кој единствено играв игри со барбики, а вие од 12 год по форуми сте

 

Има некоја слободна девојка за да ми пише во ЛП ?

 

Зошто мора секогаш,ама баш секогаш постарите луѓе да разговараат за тоа дека државава не ја бива,немало работа,партии...?

Толку ли не ги бива за ништо друго освен за да ја обвинуваат државата за се? Шпоретот ако им се расипе, Шекеринска е крива. Машината за алишта ако цркне, Груевски е крив. Да не правиме муабет за фрижидерот.

Најзалудно е времето потрошено на апсолутно истите реченици кажани од различни луѓе.

Досадни.

 

Колку многу ме израдува татко ми денеска.
Душичка...

Ме слушнал на мобилен како и раскажувам на другарка во кој бутик какво крзнено џемперче сум бендисала. Дебело плетено, целото со крзно внатре, последно беше. И самиот излегол, прашал на некои пријателки каде е тој бутик и ми го купил баш тоа џемперче. Ама и едно беше такво, немаше да ми го промаши.

Многу ме израдува бидејќи доживеав еден ваков гест од машко, а посебно од татко ми. А, и зошто џемперчето беше скапичко, а не ми се даваа толку пари.