[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Само да ви посакам убав петок!

http://www.youtube.com/watch?v=s-8oQ4NWoCU

 

Не ми се верува дека сеуште постојат луѓе кои на 25 години сеуште му титкат на симпатијата со скриен број.

 

Денов преубав се додека не почнаа да поставуваат многу прашања.
Толку многу ми прави тоа притисок што ми иде да врескам.

Сагар мила најмила, е пепрутче во лет.. како за Иранка толку отворено зборува за сексуален живот.
Полна енергија и заводливи очи, флертува се со се' и со животот.
Туку ко да владее некоја опсесија со луѓево дека мора да најдат партнер и дека е тоа многу тешка ситуација, која се повеќе сфаќам станува глобален проблем.
Чисто поради тоа што луѓето не сакаат да се посветуваат.
Ко да ги боли.
Затоа Вие што си имате Љубови чувајте ги, и радувајте им се.


Си поставив цели уште да ги реализирам.
За некои работи знам дека ќе конзумира време и нерви ама морам да пробам.
Засега не знам кај ќе завршам, и кај сакам да завршам.. ова иднина ко иднина страшна е.. а ти треба да научиш да танцуваш и во темнина.

 

СДК и мене ме фати таа манија со одлајкнување аирлија нека е оваа моќ што го прави ова и се движи во воздухот Само како на дотичната/дотичниот не го мрзи да бара мислења и да ги одлајкнува не ми е јасно само тоа

 

СДК дека интернетот ми е поспор од времето што минува во ушилиште

 

Каква сум значи.За еден бакнеж и прегратка и крушката од дворов би ја искубала со корен и би направила ракија.

 

Конечно петоооок

 

Убав ден, преубо ми започна.
Ова дефинитивно беше најубавото трчање досега. Прво ми се погоди времето, второ конечно луѓето не ме гледаа како чудак, туку дури и ме поздравуваа и ми велеа дека сум им фалела тие денови додека ме немало , а трето се разбудив со едно чувство на исполнетост, среќа, радост. Се чувствувам прекрасно. Очекувам репродуктивен ден, исполнет со среќа, хармонија, радост и убави моменти, барем ако гледаме од почетокото.
Бидете поздравени девојки и имајте убав ден

 

сакам да кажам дека сеуште неможам да се ослободам од минатото и после толку години.

Моментално сум депримирана. Не работам, неможам да останам трудна се чуствувам како да не вредам 5 пари.

А всушност се би заменила за секунда само да одам да живеам во друга земја. Не дека ми е лошо тука или слично едноставно поминаа години и неможам веќе ми треба... камо да можев да го убедам маж ми.

ете таква сум јас едно неблагодарно створење.

 

Oва е еден од деновите кога се' колективно по дома ти се расипува, расклопува, фрла искри или евентуално испушта чад од себе. Како сценарио од некоја суреална литература.

Не знам која му беше логиката на Марфи овој пат, but you won...again.
Како за добро утро - ми се скина цревото од тушот, н е з н а м како, излегувам изнервирана од тоалет со тек таму пена од шампон на мене и криво наместен пешкир, го уклучувам лаптопот, кревам екранот - и на лице место ми се извади пластиката, па тука почнаа да штрчат кабли ситни од страните, а се колнам го немам влечено као милениче у последно време. Разочарана тука веќе од животот, го земам мобилниот да и се јавам на мајка ми да купи ако може ново црево за тушот, го пуштам не сака да ми се уклучи - а цела ноќ ми беше на полнач. Ми падна сумљива работава, фрлам поглед накај полначот - гледам кабелчето прецвикано на почетокот, тој немал абер од полнење.


Страв ми е да се помрднам од место, кој знае може у секој момент ќе бидам сведок на отварање на земјата. И ме плаши самата помисла на преживување на денов.

Решив, со скафандер ќе излезам, и нема ништо повеќе да пипкам.
Тоа идејата за седење у ќош, и покриена со јамболија некоја, и не е така лоша, пак ќе речам...

 

Петок. Дишам.
Ситно одбројувам до крајот на работното време со скроена идеја да си појдам дома, да си ручам лагано, да се опуштам, зачистам во живеалиштето на глувчето Мице, изгледам серии, дочитам книги, се нашлапам маска на лицето, испијам 3-4 чајчиња, кришум збутам некоја гриотка во устата... Можеби и ќе го најдам чорапот што му фали на парот, за да не испадне едниов сирак... Многу големи планови.

А ми се купува капут од Мак Примат, козметики, парфеми, шминки и чуда, ми се јаде во мексиканскиот и арапскиот и кинескиот ресторан, книги едно 10 ми недостасуваат во библиотеката, ми се живее денес расипнички живот, онака да појдеш, да застанеш секаде каде што ќе ти застане окото, да трошиш без да те мава главоболка после кога го гледаш изводот од банка. Ама немам денарче, па и добро е што немам, можеби се спасив од подоцнежни мигрени. (се утешив).

 

Охохооооооо... викенд! Во недела пријателса против Гевгелија. Едвај чекам!

 

Денес бев на изложба со татко ми, создавањето на 007, 50 години на Бонд.
Си поминавме неколку саата во убедување, што е поважно приказната или Бонд (мислиш решаваме некоја битна работа ) татко ми никако не се помирува со тоа дека се откажав од заедничкото гледање на Бонд филмовите откако стана Крејг новиот Бонд, едноставно не го личи и точка, татко ми пак вика дека не бил глумецот битен туку приказната.

Ми требаше малку време со татко ми, само тој умее да ме врати во нормала кога ќе почне мозокот во овердрајв да ми оди, се некои планови имам, почнувам со една работа а завршувам со сосема стота работа, сакам се а ништо не почнувам, скокам од една работа на друга, па трета и ете го татко ми да ме спаси од самата себеси, да ме врати на првата работа, да се фокусирам само на една работа а не илјада работи оддеднаш.

Се решив додека седам дома со децата да завршам факултет, не сакам да менувам работа, не ми треба за работата што ја работам а и задоволна сум со таа работа ама додека седам дома сакам покрај децата да правам нешто продуктивно, дремам ноќе место серии да гледам ќе учам.
Се решив што се решив еее сега што да учам и тука почнува мозокот во овердрајв да ми работи, ово сакам, не чекај другото е поинтересно, чекај, чекај а ово звучи уште поинтересно и не можам да се одлучам што сакам.
После време поминато со татко ми кој ме познава подобро и од самата што се познавам ме врати во колосек и дојдов до тоа да се запишам на психологија, ќе ми се најде можеби некогаш, ако ништо друго барем да можам да се справам со децата понатака кога ќе пораснат.

И бидејќи не може да помине пост без нудистчето мое беше на гости неколку дена кај баба му и дедо му, прв пат сам без нас, нема, нема ќе се јави свекрва ми или свекорот бидејќи не го разбираат, повеќе збори македонски него ли англиски , свекор ми после некое време му текна да го употреби телефонот како преведувач ама за секој случај пак се јавуваа дали и тој превод е во ред.
После третото јавување си помислив дека ќе почнат нешто да мрчат зошто детево вака зборело а не онака кога свекор ми се зеза со свекрвата и вика дека сега им било шанса да научат македонски.

Отидов да му дадам шанса на Крејг како Бонд, ќе го гледам Casino Royale, чисто за атер на татко ми.

 

Не се срамам да признаам кога ќе згрешам , не знам да ја сокријам тагата кога ќе ме заболи , но и насмевката кога сум среќен . Не знам да мразам , но знам да се борам кога ќе ме повредат . Затоа внимавај , јас не напаѓам прв , но се борам со сета сила .

 

Нема да кажам, туку ќе прашам, што е бре со финтава на новата мода, а ла доминејтрикс?
Од каде излезе сега ова? Јооој какви панталони и суќни се продаваат по хајстрит продавниците, мислев вчера се збркав и влегов во оние продавниците, во оние де, во Сохо што се

Се мислам каде за новата година
Мажево ме убедува да доаѓам накај балканот, да се извидам со сите, празнично расположение, кафани и меани, живи свирки. Ама кој ќе патува по тоа ладно. Секогаш се разболам кога си доаѓам зиме, се-ко-гаш. Стави стотина шмркливи луѓе во авионче, врти рециклиран воздух три саата енд вуала, наздравје голтањето кршено стакло.
Од друга страна другарките, огнометот па огнометот, немој на тв нема да го видат, да мрзнеме по ладното неколку саата и да се стискаме за одење во веце...
Оти на никого не му е интересна мојата идеја? Грееш едно тенџере црвено вино со цимет и мед, се покриваш под ќебенце, и си пијуцкаш додека зјапаш во тв, ексклусив евент огномет, палиш една прскалица во 12, исклучиш телефонот и заспиј како заколен во 12 и 15. Утре има време за честитање.

 

Се извинувам, падобрански упаѓам во темава, многу ми е инто Општи прашања е заклучена.
Да не знае некој случајно текстот во спојлер од каде е ископиран. Некое 12 годишно девојче се прави дека ја напишало, ама нема врска, од некоја колумна ми личи, ако некој ја познава колумнава, ве молам дека ми каже..

 

Во оваа доба од годината,сакам да сум некаде на Алпите во некоја зад дрвја скриена викендичка.
Сакам да биде дрвена.Околу неа да се простира бесконечен или барем така навидум простор обоен со боите на доцната есен.Овие денови се најубави,од преминот на едно годишно време кон друго.Почеток и крај.Да има големи и широки прозорци со зимски цветови.И еден ,со поглед кон небото.
И чај.Залихи на чај..јагода,ванила,јаболко,брусница лимон...и рум и цимет.
За да можам да ги прочитам сите книги кои некогаш го посакав,сите кои ми минаа низ рацете вешто оставајќи го својот мирис на мене.
За да можам да ги затворам очите сред тишина.

Желби.
Замисли,со попладневното кафе од ванила.

 

Текстов е толку глуп, што можно е да е напишано од 12 годишна која немала попаметна работа. Не се труди да бараш колумни