[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Само мене ме нервира денешната игра на гугл? Не знам каде е лево каде десно

едит Важно ја завршив

 

Денес денот ми е хорор.Буквален хорор.Едвај чекам да си легнам и да дојде нов ден
Туку ова,сакав да си направам топло чоколадо и наместо ринглата со водата,ја вклучив онаа со зејтинот па цела куќа ми беше чад,ке се фрлам жити све

Исто сакав да кажам дека многу многу ја сакам зимата .. заради ноќите кога ке си пиеш топло чоколадо замотана во кебе на топло и читаш некоја добра книга,заради новогодишните празници,заради утрата кога ке се разбудиш а надвор врне снег.

Добро ај да не филозофирам,убав викенд

 

случајно читајки на интересни статии на ф.б.налетав на една статија-женска страна е за рак на јајници
симптоми, како се испитува-морници почнаа да ме лажат, крвта ми смрзна не е животот на една девојка шетање, шминки, накит, партнери и сл.
се испитува преку крвта протеини CA125
имаку повеке од година дена немам направено ПАП тест-страв ми е ама малку црвено винце и ке се опуштам кога ке закажеме термин за тоа
и уште не сум купила маст за градите ниту вагиналети-помага чајче од камилица ама ме мрзи некако да си сварам или ке се зазборуваме со татко ми и ке се олади па ке го фрлам
лани цела зима ја поминав со вагиналети-ми пречат и лековите што ги пијам и ладното-двете заедно-ужас

 

...и така денес решив да си се опуштам.Купка си направив од јаболко,мх мх мх си се одмарав саат ипол,па си се облеков,седев на нетов,ми најдојде инспирација си напишав и песна и така...Бев до центар,зедов бои,четки и листови и трк кај внука ми. Лепотица моја !
Арно ама,до дома ме мрзеше да си дојдам,нешто се уморив,а баш одморена требаше да бидам после купкава...

 

What a nice day!

 

It's Friday...

 

- Навистина неутралната надеж е дел од секој човек!

- Човекот прави се само за да ја обезбеди сопствената удобност. Човекот има потреба од групирање бидејќи се плаши да биде и остане сам. Истиот човек најчесто бара засолниште, а го наоѓа онаму кадешто се труди - некогаш нечесно, некогаш по било која цена, некогаш и заслужено - да се вдоми.

- Пријатноста на легачењето ми се минимализира!
Уште одамна ја избегнувам перницата. Секогаш ми викаа да не лежам така на постелнината туку да ја ставам главата врз перница. И ги слушав како мала, не дека не. Ама не уживав во тоа.

Чувствував како да ме задушува удобноста која ја нуди перницата. Мислев дека таа удобност ме заробува. Како да истата таа да ми оцртува некакви невидливи линии и ми потенцира дека само во нив смеам да се наоѓам. Не надвор од нив! Туку исклучиво внатре!

http://www.youtube.com/watch?v=F3RYvO2X0Oo

Мили гласови!

Љубам што тој не бара од мене да бидам нешто што не сум. И ете тоа е најголемата слобода која тој ми ја дава.

 

Пораснав со Том & Џери значи ги обожавам ги гледав ,ги гледам и ветувам дека ќе ги гледам секогаш. Никогаш нема да ми е доста од нив
Оваа е вистинско уживање
Си слушам и си ги замилувам како си се бркаат наоколу еден со друг

http://www.youtube.com/watch?v=kYrUWfLlYI0

 

Моментот кога си легнуваш малце порано од вообичаено и после се будиш и кога гледаш 1 саат.. Ајде цела вечер ке ја претепам на интернет

 

Многу ми е подобро.

Не баш најсјајно, ама подобро. Станувам од кревет без некоја поголема тешкотија. Успех. Најдов нешто што ми помага и планирам да го применувам додека треба. А ми треба, и ме прави да се чувствувам подобро. Научив да ги преточувам емоциите во предмети. Научив дека мене главата, не, не... пардон. Не е главата, душата мене ми е преполна со страв и бес и трепет. Толку длабоко навлегов во сопствените емоции што се изненадив самата себеси, со каква леснотија и логичност ги одделувам една од друга. Ме нервираат некогашните испади на бес кој можам да го истресам врз скроз рандом личност, ама мислам дека делува нешто, бесот испаѓа, не ми ја труе веќе душата.

Сфатив и колку страв има во мене. Несигурност. А изгледам и делувам како карпа. Кога влегувам некаде, никој ни на крај памет нема да си помисли дека девојчево ноќе мисли оти ќе остане сама, дека сите ќе ја напуштат, дека се плаши оти нешто лошо ќе се случи... Дијалогот во глава неретко продолжува до доцна во ноќта, до утрото и да резултира со неизлегување од кревет. Надежно, тоа е минато. Разговорот со една личност ме опушта, интересно ми е како ме анализира и ми вели, не можам да разберам, каква е таа борба во тебе меѓу една така енергична и динамична млада личност и стравот? Навистина контрадикторно, пред се' за некој научен да оди само напред, и напред и напред... со гигантски чекори.

Почнав да станувам уверена дека навистина станува збор за премногу неубави емоции собирани предолго време. И почнав, да ги тргам од памет, да ги чистам, да си правам генералка на мозокот. Пуштам, испуштам, сакам и да научам и да простам, само за мој раат. Секоја негативна емоција, за мене, е како нечисто, валкано чорапче.

Знаете колкав куп чорапи исфрлив досега?

Се возам во автобус, сеќавам, нешто неубаво. А, не, стој. И во глава, го вадам пред мене, го гледам, станува чорапче.... и го фрлам. И инстантно ми е подобро. Кај и да е, ќе стасам до фрлање капути, бунди и слични помагала.

Се каам само што многу ги натажувам мајка ми и дечко ми. Само пред нив се кршам и само они ми ја гледаат болката. А како боли, боли кога олкава крава од 80 кила, толку стабилна и зрела и здрава личност, плаче пред тебе и се витка од душевна болка, плаче и вика како мало дете. И мене уште толку ме боли кога и двајцата ќе ми речат само - И јас сум човек, и мене ме боли кога те гледам вака. Иронијата е што употребија и исти зборови дури. Некако, ме сецка тоа, се трудам, ако ништо друго, нив да не ги боли, јас имам доволно болка во душата.

Да избегам од неубавите теми, сакав само да кажам дека сум подобро. Спремна сум да шетам и ова лето што доаѓа, кај тие будали не се враќам, парите преброени, има премногу енергија во мене за да се задоволам со некој просек или потпросек. Тоа е тоа што мене доволно долго време ме разочаруваше и ме разочарува, премногу просеци, премногу медиокрет, премногу амеби. Не можам да бидам тоа и да сакам, мозокот сам ми се бунтува кон тоа. Спремна сум да си го сакам дечкото најмногу на свет, да не се откажувам од факултетот, ни па од излегувања, ни од ништо. Оти не сакам да бидам како еден пример кој неодамна ми слета во животот, кој има се', апсолутно се', и не знае ништо од тоа да цени, туку само седи како некоја голема, дебела амеба.

Само треба време, и ќе си дојдам пак на старото.
Ви ветувам.

 

Добра ноќ на сите!

 

Сакам да ви кажам дека џабе се сите пици, сендвичи, скаришта и месишта на светот кога нема ништо поубаво од попладневен ручек кај баба ми - гравче со суви ребра.
Наполнето црвено тенџере кое што го користи со години наназад и ми е главниот синоним за моето детство и за тоа колку се радував секогаш кога и да го погледнев тоа тенџерче и сето она кое што со години со љубов се крчкало во него. И мирисот и неодоливиот вкус на месеното лепче, заедно со лута пиперка, е тоа е момент вреден за чекирање ама во мозокот не на фејсбук, како спомен можеби и безначаен ама спомен кој буди толку пријатни чувства.
Фала ви, што сте дел од мојот живот. И што навидум обично попладне и навидум сосема обичен ручек знае да ми го направи денот.
Ги сакам.

 

Нема ништо поубаво од тоа кога си заљубен ....знам.... ама лошото е кога си заљубен во погрешна особа

 

И што кога бившиот и сегашниот користат исти парфем !?

 

Само да можев да го вратам времето... многу работи ќе беа поинакви и сето разочарување, сета болка ќе ја немаше...Ама јас сум мазохист, зошто свесно го дозволувам тоа иако многу работи ми се повеќе од јасни.
Ќе дојде времето кога јас ќе бидам Mаркиз де Сад...зошто животот едноставно не е фер.

 

Јас само да ви посакам добро утро и убав ден.

Цела вечер око не склопив, премногу нерешни работи ме чекаат,натрупани обврски,рокови,нејасни цели и уште понејасни желби и соништа за себе.

Секогаш при крај на годината изработувам листа со желби/цели за идната,вечерва и наредните неколку денови ќе ја составувам новата. Возбудена сум и се надевам на убави работи од новата година(не празникот,туку баш новата година затоа е со мали букви напишана)

Се надевам на поголема блискост со блиските и поголема оддалеченост од далечните.На поголема истрајност и мотивација. И си посакувам оваа година конечно да пораснам и станам барем малку посамостојна.

 

Една од причините што не го сакам славските трпези е што не можам да оддолеам на убавата храна.Се плашам дека ќе почнам да изгледам на компир набоден со две чачкалици .

 

добро утро...
-од сабаље со емотивни видеа си се изнаплакав (со детето што било пред време родено) многу се натажив
-најавуваат за вторникк снег, дај боже едвај чекам...се надевам дека нема да биди како лани, Нова година без снег ја славевме.
-и последно што сакам да кажам...го мразам тоа што во сите ја губам довербата, полека но сигурно
имајте убав викенд, и не бидете многу наивни и добри, зошто таквите се искористени, и ми се гади веќе од овдешниве луѓе, незнам како е во странство, ама се надевам дека е подобро...само да завршам средно не чекам ни 1 минута за да заминам од оваа (некултурна, одвратна) држава. Секоја чест на исклучоците.

 

Ајде да прекинеме еднаш за секогаш со приказните дека ако некој те познава добро ,може лесно да ја види твојата болка зад твоите насмевки, хм... си мислев џабе е ако некој е многу добар во занаетот(т.с преметарството, лажењето) тешко е да се препознае неговата болка. Мислам, тешко е навистина сепак занает си е занет, особено кога некој е многуууу успешен во истиот
Инаку многу сум болна , што ми стана не можам да се опоравам. Грло, синуси, алергии кај ме најде мене
Ајде да одам ,кој е за чајче?