[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

И јас ја сакамм

 

Со месеци го замислувам тој ден. Секогаш определувам еден датум, за кој викам, ете, тој датум ке биде. Понекогаш дури и држам диета за тој датум, помислувам да ја средам косата и да бидам убава, дури размислувам каква маскара да ставам за кога ќе се расплачам. Ги мислам зборовите кои ке ги кажам, ама сосема сум сигурна дека нема да успеам да кажам било што и дека толку ке бидам збунета, што нема да бидам сигурна ни како се викаме.
Помислувам на местото, на часот, на возбудата, и кога ке дојде тој ден и кога ке помине како сите други, и нема да се случи ништо, јас се преправам дека немало очекувања никакви, го заборавам денот бидејќи е претешко да се живее со толку пропаднати датуми, и никој никогаш не дознава за тоа. Јадам за да надоместам што бев на диета цели 2 дена очекувајќи го денот, и ја врзувам косата во репче, повеќе не мора да бидам убава.
И потоа си замислувам друг датум. Секогаш со некој повод, со некоја причина, и живеам за тој датум. Обично е еден месец после пропаднатиот ден, за да можам да се одморам од неуспеот и пак да се подготвам за новиот датум. И ке се случи поводот, ке ја снема причината,а датумот ми останува заборавен, не постоечки, оти секој следен повеќе боли за да постои.
Потоа, си викам, може датумот ке светне без никакв повод, без никаква причина, може да се случи додека шопската е на масата и додека ставам ракија во различните чаши, оти исти немаме, ги скршив. Или кога се миеме заби и датумот станува најважниот, наубавиот, а зборовите се неразбирливи поради белата пена во устата.
Можеби пред самото згаснување на денот, кога се вртам на другата страна за да заспијам, ке се појави она што го сакам, и јас ке имам мал инфаркт од радост и после ке ми биде проблем да знам дали било денес или утре и дали од денес или од вчера ке живеам како најсреќно суштество на светот.
И си поминуваат деновите, со повод или без него, понекогаш заборавам дека имам желби, некогаш толку силно ми удираат во глава како ниедна текила или топка у глава, како пмс во климактериум, како желба за секс на тинејџерка и се лутам оти не можам гласно да кажам што сакам и дека сакам сега. Во моментите кога има повеќе ракија во мене од мозок, знам да речам некоја глупост од која се плашам и за која се каам после, ама ја замачкувам како крем на лепче.
И така, деновите минат, а јас ке се разбудам како една старица, со фарбана коса под која се наѕираат беите влакна, со крема против стареење на несиметричните брчки, и ке сфатам дека предолго сум чекала. Додела минувале возовите полни со туѓи остварени желби, вагоните кои сум ги полнела со туѓи кренати ега, со подароци давани од дното на душата, со постели раскренати после дивиот секс, вагони полни со огромната љубов која сум ја давала, претешки возови кои прават шините да чкрипат...и ниту еден воз не ме земал со себе кон крајот на патувањето.
Можеби ми е кретва, да го полнам вагоните со љубов толку многу, што нема да си оставам место за мене, да седнам на едно седиште, мало, во средината на вагонот, до прозорецот, па дури и место помеѓу два вагона, со двете нозе на пукнатината помеѓу вагоните и постојан страв дека ке се разделат вагоните и јас ке паднам...Никогаш нема да се качам во тој воз. Ниту во следниот, ако дојде. Ете, така можеби ми е пишано.
АМа јас ке чекам да дојде друг датум, за 5 дена на пример, додека јас го полнам возот со љубов, најпосле оној најубавиот вагон ке се затресе и ке направи место и ке ми рече, ајде, дојди со мене, во мене, за да отидеме засегокаш.
Има многу родендени, одмори, нови години, успеси, поаѓања, враќања...можеби и некој несебичен вагон.

 

Мене не ми е јасно.
Другарка ме праша, зошто бе се депилираш, зима е?
Значи, ова не било мит а?
Како бе зошто?
За да ми биде убаво на душава, зошто...
Сериозно не ли се депилирате и зиме?
Па што има врска дали имате-немате дечко, што има врска дали е лето или зима, дали ќе одите на плажа или базен?

 

жени ама имаше и мажи се собравме да ја поздравиме новата претседателка на Унијата на жените-патем видов еден дечко од друг месен комитет што го знам
а после и од општинските комитети ширум републиката-повторно го видов и по начинот како ме гледаше сватив дека јас му се допагам-не еднаш имал можност да ме запознае ама незнаев за ова навистина-ме изненади

а мене ми се допага друг дечко ама отом потом ако е пишано ке биде
колку ли ми требаше за да сватам дека е сладок(убав е и згоден) сам си е крив до сега што не се имаме јас и тој запознаено

 

Зошто неможам со некој да си направам муабет до крај иако имаме различно мислење.
Одма ја сум кретенка шо сака да се расправа.
Значи некои луѓе дефинитивно не ја сфаќаат разликата меѓу карање и дискутирање.
Ц ц ц.

 

Во спортот, тимовите се делат на два дела:
Победници и Губитници.
Не само во спортот. И во животот воопшто.

Победници се оние кои дале се од себе. И победиле.
Губитници не се оние кои изгубиле. Туку оние кои се предале. Дозволиле другите да победат.

Никогаш не дозволувајте да сте губитници.
Запомнете дека оној момент кога ќе кажете: "Се предавам", непријателот кој ја гледа истата ситуација ќе извика:"Господе, колку добра можност".

 

СДК немој да осудуваш некој доколку не ја знаеш причината поради која постапил така...

 

Сакам да падне снег и да си правам снешко,и да се санкам.Сакам да дојде убавата празнична еуфорија,се да свети со разнобојни светилки,да гледам огромни елки и да мириса на печени костени.
И сакам да отварам новогодишни подароци и да верувам дека Дедо Мраз постои.
Едноставно сакам да сум дете.
Ама ете тоа не бива,да се врати времето...

 

Нормалните луѓе кога ќе остарат, на своите внуци ќе им раскажуваат моменти од нивните времиња кога биле млади, пример приказни од типот за (не)остварени љубовни авантури, за моменти од некои патувања као на пример, дружби и слични ми ти работи, а јас ќе им ги раскажувам моите автобуски авантури као најзастапени, кои вклучуваат несмасност, паѓање, лизгање, тркалање од еден крај до друг во автобусот, чучнување у скут кај дедовци со вреќи компири и праз или евентуално паѓање по скали, од оние, ниските.

Ако има човек што има паѓано повеќе во автобуси од мене, нека ме контактира слободно, ќе правиме еден battle во двокатна државна.

Од вчера ми е најтазе, кога на кружниот тек у Ѓорче, додека стоев во автобус фатена за шипките горе да не паднам - само што си помислив, ни две ни три - си седнав у скут кај еден дедо со вреќи компири со него, а јас не сум ниту мала, ниту ситна па да речеш ништо не било, и само одеднаш слушам АаААааааУуУУУУ *крццццжжжжжжжгсссс*.

Греота и жал ми падна, сериозно, стар човек бааѓи, башка компири у скут, башка јас, башка кружен тек - не можев одма да рипнам да станам.

You feel me, right?

 

Ако некој е спремен за некого спремен е, нема изговори. Тоа е тоа.

 

Ќе се сетам на твојот совет утре.

 

Времево е депресивно, никакво. Барем мене не ми одговара вакво време воопшто. Ме боли глава како и секогаш на вакво време. Слушам надвор врне ли врне. Уфффф... не очекува зима пуста зима. Ич не ја сакам таа зима. јбг. После есен иде зима. Убаво ќе биде да се прескокне да дојде пролет. Многу фантазирам м? Некои ја обожуваат зимата, некои не (како мене). Секој индивидуално. Еве пример јас ја мразам зимата бидејќи не можам да одам како човек по улица кога и да падне снег јас одам како некој си кинез по улица. Колите те прскаат (ако е раскашавен снегот), не внимаваат. Не можеш да прошеташ по улиците како човек или да седнеш негде во некое паркче, на некоја клупа... ладно грч е во зима кај ќе седнеш. Кога е под 0 и пингвините не би седеле на толку ладно би му замрзнале. Облечена сум како некој еским триста слоеви носам на облека (зимурливо девојченце сум), и едвај се облекувам некогаш посебно насабалје кога одам за на работа во 7ч. станувам, ексик и работа и се додека се облечам пола саат ми треба. Убаво им е на некои да си седат домче и да си го гледаат снегот или дождот како паѓа и да си немаат друга работа. А ние што идеме на работа од сабалје по неисчистени улици, колите едвај се движат со брзина на полжав, луѓето едвај пеш идат.... е убаво е убаво да си домче, но кога имаш работа или треба негде да идеш е тогаш си викаш у три лепе п.м. Ама исхејтував за снегов а се' уште не е паднат. Епа добро, јас претходно да си кажам што си имав. Убав викенд на сите.

 

Минута молчење за сите тие матни слики постирани во Петок навечер и избришани во Сабота сабајле.

 

Велат промена на косата кај жена, значи голема промена во нејзиниот живот.
И да, ептен си ја засакав новава боја и мило ми е што на луѓето околу мене уште повеќе им се допаѓа вака.

А душата моја, колку се труди околу се. Чувствувам како да станува дел од мене, го прегрнувам и чувствувам таква сигурност и љубов! Го обожавам.


http://www.youtube.com/watch?v=0put0_a--Ng

 

Уживајте во оваа убава романтична есенска дождлива вечер

 

Има ли поубаво чувство од тоа да сакаш и да бидеш сакан?

 

Ми недостасува она чувство на испружените дланки додека ги допирам класјата пченица.Ми недостасува мирисот на реката и правливото патче што низ ниви ме води до брегот на реката.Ми недостасува сивиот речен песок,модрите сливи и белите облаци.Ми недостига мирисот на маминиот домашен леб,црвениот зрел домат и моето цветно фустанче.
Ми недостига и мостот на сред селото и сандалите кои ми правеа плускавци секој ден,ми недостигаат бои,некои бои посивеа во овие нови касни есенски денови.
Ми недостига циркусот кој отиде,ми недостига младоста.
Си отиде го гледам тоа секој ден.
Не можам да жалам.
Стареам зашто ја пуштив младоста да остане таму каде што сака да биде.А јас морам да одам понатаму.

 

... пред скоро 5 години, се сеќавам врнеше толку силен летен дожд, истураше како од дупнато, небо и земја мислам дека се споија, низ улиците буквално течеше река.
Јас требаше да одам некаде и не размислував ниту 5 секунди, веќе бев дотерана и нашминкана, чадорот, такси и отидов. Ниту се потресов што бев сета накисната, мокри балетанки, косата и алиштата утоп, важно стигнав до дестинацијата каде што планирав...

А денес на пример не врне така силно, а јас од прееска се туфкам - леле врне, па мораше ли во сабота, па каде ќе одам по дождот, па ќе ми се направат чевлите со кал, па леле косата ќе ми се извитка шашаво од влагата, уште тоа ми фали да настинам баш сега, абе бегај таму чизмите може да ми пропуштат, не знам да одам по дожд, фармерките под колената ми се како какани од водата, па некој може да ме испрска со кола, па ќе се изнервирам, па леле ова, па леле она...

Си старееш и тоа е.
Чмај сега дома.

 

Ќе бидам јас во ред .. само пушти ме на секунда .. можеби на неколку минути .. ако потрае неколку дена .. не чуди се .. случајно па и некој месец .. кој да знае .. година дена бргу поминува .. стрпи се само една мала неприметна вечност .. и можеби ќе бидам добро