[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Јееееее, најдобро е кога на нешто не се надеваш и потоа се исполни

 

Денов као ден,добар беше,ама осеќам дека грип ќе ме фаќа...
Носот истура,као снегов надвор шо завеа,ама само на моменти! Кога голтам грлопо ме грепка,и стапалата ми се мраз.Нагоре блузава претенка ли е,ептен ми студи,а оганот иако запален,не го осеќам.
Знам дека треба да се најпијам некој чај,ама неможам,не ми се пие.
И така,уште првите денови со снег,ја болна ќе си седам,очигледно...
Ама ај да не се жалам,ќе идам да пинам едно чајче,утре треба внука ми да ја чувам.

Пријатно попладне имајте,јас одам да учам и да читкам нешто!

 

Имам забележано дека во последно време станав многу почувствителна кога доброто на моите блиски е во прашање. Или ПМС или трајно омлитавев... ако е второво, не ме радува баш.

 

Колку сакаш несогласувај се со модерното време, колку сакаш биди против тоа и терај си свој филм, колку и да си во право - ти губиш. Можеш да испаднеш чудак, ненормален или во најлош случај - незабележан, блед. Тоа го сфатив и го сфаќам секојдневно. Face it.

 

Ќе се убијам...Има ли поголем песимист од мајка ми?
Па, ми здодеа веќе!
Секогаш нешто не е во ред, секогаш има проблем... Секогаш таа „нема радост“. А причина? Нема.

 

Има ли нешто подобро од едно убаво попладне поминато со друштво гледајќи добар филм и не мислејќи на утре дека е среда и дека доаѓа полугодие бидејќи утре е ден на дрвото и е неработен ден
Ах леле се спасив од хемија и физика тешкото допрва следи ама тоа е кој како си ја наредил испаѓа работава
Деновиве сум во некој фазон сакам да ви кажам ама незнам што да ви кажам и од кај да почнам

 

Набрзо во краток период ќе ми се случат големи промени. Можеби за некого не се ама мене ми се чинат огромни. Нов начин на живот на кој не сум научена. Срамота е да кажам дека се плашам од тоа, се плашам од неуспех.
И не можам да направам искрен муабет со никого затоа што морам да признаам дека ми е срам што се плашам од тоа, а и што на овие години ми е страв да започнам едно такво поглавје.
Се гледам во огледало и веќе ги забележувам брчките (као демек јас кратери имам ), а толку многу се чувствувам како детиште.
Знам дека имам уште време, се надевам ќе ја донесам вистинската одлука.

 

Топло добредојде, причинуваш радост, те чека чаша врело млеко засладено со мед од костени, многу горчина во душата и куфер полн со спомени кој моли да биде отворен.
Во овој град на секое ќоше се прикажува краткометражен филм што ми буричка во очите барајќи солзи.
Ноември.
Беше полн со насмевки.
Сега е полн со спомени.

 

Луѓе, јас до сега не сум го гледала оној квизот Среќни коцки со Драган Вучиќ, ниту пак можев да го поднесам Драган, ама прееска ми одеше пуштено на тв во позадина и кога се заслушав и загледав, се смеев како што се смеев порано на Пријатели кога Фиби и Џои ќе доживееја кулминација во рандом епизода. Во суштина, трагично е, ама бидејќи не ми се размислува сега за тоа, си се изнасмеав слатко, толку без смисла, толку лесно, толку просто и глупаво луѓево земаат награди, овој подзаспан се чуди како може да згрешат најпроста работа, па на крај како врв на се, кога им помага со тоа картите, да погодиш која карта ја држи во рака, ова јас играв пред да научам да играм други вистински игри со карти, смешки смешки, не можев да се допрам . А коментарите пак што им ги дава како честитка за наградата, ах бе сељак си останува сељак, само што Драган Вучиќ е толку сељак што е смешно, ама она урнебесно смешно . И така од сега не го мразам толку, и ќе го гледам за одмарање живци .

Или кога ќе размислиш, си знае Драган со каква проста раја си има работа и дебело си го користи тоа. Хуремки, коцки, турски кафиња, како и да го свртиш актуелен е. Трагично но сепак комично.

Туку јас да ви кажам какви планови сум скроила Марфи до сега може веќе се подмочал од радост. Има да ги руши како кула од карти.

А имам една слатка победа, ако може да се нарече победа. Добро не е победа, ама онака ептен слатко на душава ми е кога гледам дека девојката на бившиот ја лајкува Лајла Грејс. Да не звучам ко психо лудача бивша што ја следи секоја девојка од бившиот, онака сосема случајно откровение е, дури и непроверено, ама со доволна прецизност и сигурност, и така ми доаѓа како тркалото на животот и кармата да си ја завршиле работата, особено бидејќи сум на ратна нога со дотичниот, ах

 

Го обожавам овој период од денот, посебно кога знам дека ми следат два неработни дена.
Се чувствувам зачудувачки мирно и релаксирано.
Не ми влијае негативно ни фактот што за некој саат официјално почнувам со учење, ниту стресниот ден кој веќе е зад мене... ништо не е битно.
А кога на ова ќе се додаде прекрасен поглед низ прозорец, снегулки и серија за опуштање - што повеќе да посакам?

 

Фин ден..Океј.
Задоволна сум со себе од одговорите во училиште..Се надевам дека и ќе направам 5ки и 4ки на следните тестови.
Посакајте ми среќа..

 

Кога ќе качам 1kg: Ех, ништо страшно. Што е едно кило...

Кога ќе симнам 1kg:

 

Време, тема за сва времена. Есенско дете сум, го мразам студов, ама сега... одејќи по улица... романтично е и точка. Излегувам од депресија, подавам раце кон сите страни, како дрво во пролет со сите гранки. Нека биде ладно бре луѓенца, битно во душа да ни е топло. А се љубиме, само срамежливо сонуваме за прегратките. Па гушнете се, толку е тажно покрај толку луѓе на планетава, да се чувствуваш осамен.
Како да ви кажам... Постара сум една година, позелена за две. Не сакам брчки, сакам од смеа. Кога ќе се погледнеш во огледало се плашиш, ама... покажи со прстот и исмевај си ја својата зачудена фаца. Многу сакам три точки...
Бев лута, признавам, а колку е глупаво да си лут кога потполно си заборавил како треба да се однесуваш кога си лут. Или едноставно ја тераш лутината за да казниш нечие однесување. Јас сум малечка. Имам 26години, тежам 48кг (јеееиј), ситничка сум, ако ме стиснеш отповеќе, може и да се скршам. Само физички... и не растам повеќе (ни во гради ), ама учам, учам да растам духовно и психички.
Јас и таа, мојава пријателка на 4нозе, сме многу емотивни деновиве. Се гушкаме, стискаме, буткаме една во друга и толку е лесно да се смееш при таква љубов. Не сум ни најпаметна, ни најдобра, ни најубава, ни најфина... далеку од сето тоа. Ама се трудам, се трудам да дадам љубов, да дадам знаење за сечие значење.

Уфф... што вака Е така... После многу долго време на мојот роденден имаше сонце. После многу долго време бев среќна што ми беше роденден. А вие ниедна не ми честитавте!

Ej... прочитав нешто пред некое време

Соу тру

 

Ќе си го женам син ми на 23
Будала, откачена, вештерка или аждерка, после ќе му ја мисли свекрвава
Идам јас од на работа товарена со кеси како кобилата од дедо Петре ... жива папсана.
Од врата се осети мирисот на храна. А јас мртва гладна.
Ручекот готов, масата поставена, кисело, луто и благо... И на крај, кафе на свекрвава.
Па му велам, пуцај Дејане. Изненадување ми приредувате кога нешто ќе заебете.
Нема ништо само сакавме да те изненадиме.
И ме изненадија, се почувствував ко царица. Не се фалам жими мајка
Се добро си одеше дури тетка ми не ја отвори устата
Ми го опачи девојчево, ќе ме збеснеле А, што велите а.

 

Зошто сакам да прашам е заклучена, дали има некоја феминка познавање за тоа дали се прославува именден денеска и на оние кои се викаат Јовица?
Ви благодарам.

 

Она чуство кога ке се наспиеш како нoрмален човек

 

Сакам да кажам дека неколку дена веќе си пишам ете пробна приказна на англиски на блогчето
Па ако имате време видете шо

http://sandra12petrovska.blogspot.com/

btw: Снеггг

 

Day offffffff + најверојатно уште ќе нема многу снег и виулици! Удри бригу на весеље утре

 

Денес се чувствувам ама толку бескорисно. Денот го поминсв во гледање на филмчиња, покриена со ќебе додека каминчето пупоптеше. И чувствувам некаков мир. Прв по долго време.

Дали од ладново појма немам, што викаше, една моја многу драга личност, ја сакам зимата драга, се живо нема тогаш. Каде си видела муви, комарци, пајаци и други ползечи и летечи објекти, во зима. Нигде. Вклучувајќи ги и луѓето. Конечно можеш да излезеш и раат да прошеташ и главата да си ја избистриш, без да мораш да ги правиш површните Здраво-муабети, со познаници. А пак не дај Боже со дечково што го имам да излезем, нема кого не познава, до центар ако ни е 15 минути ние за еден сат стигнуваме. А сега раат.

Сега само ми преостанува прошетка и едно чајче во некое кафуле и само да чекам. Си гаам надежи за работно место, чекам повик, па ќе видиме, фингрс крост.