[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Од кога се научив самата себе (конечно!!) да очекувам се од секого, животот ми стана полесен!




Добра ноќ

 

Моментот кога ќе ти ги забранат цигарите поради здравствени причини па мелеш се што ќе ти дојде при рака, станав машина за семки, сочоглед, се прејадувам со чоколадо и какви се не напитоци.
Ова полошо било и од пмс бре жени!
Мајка ми вели окото и се исплашило колку јадам и колку сум неподносливо нервозна и тромава деновиве, и како го испразнив фрижидеров а моментално ме фаќа некоја голема криза и за плашење станува работата. Ме заебаваат дека вечерва кај нас - Нико није сигуран!

 

ах кога некој би ме разбрал само

 

Денес ќе заспијам со страв дека нема да стигнам во овој еден живот да исчитам се што ми се допаѓа!
Премногу книги на листа, премалку во рака, очи отечени од читање на интернет, ама не, не е тоа - тоа, кога нема да си ја имам книгата во раце, да се раскомотам како човек и да и се радувам додека ја стискам со рацете, страниците да се вртат цела ноќ, да се слуша нивното шушкање незаменливо.
Не знам за вас, мене ми е смрт читањето на лаптоп, ама не сум позната по трпеливоста и истрајноста, па додека да успеам да соберам пари за поскапиве книги како оваа во моментот, морам да ја почнам - а најчесто и завршам преку латопот...

 

Случајно ја загледнав сликата од 'Мачиња' ... ах ме врати назад во детството
Колку ми беше убаво да ги гледам,со нетрпение чекавме со сестра ми да започнат и да се нацртаме пред ТВ Моментално не ми текнува како се викаа (едното мислам беше Маца ) и секогаш велев: -Јас сум оваа (со марамата на врат) оваа мачее е најубаво, а сестра ми се лутеше затоа што секогаш сум сакала да бидам тоа
Ах колкуу ми е убаво кога ќе си се присетам на тие убави моменти ...

 

Ги преточувам чувствата во зборови,така исцеден немир во неколку реда.Никогаш не се научив потполно да и се препуштам на реалноста,во себе секогаш имав еден свет,за нијанса посветол или помрачен.Често знам да провлечам некоја залутана слаба насмевка во пеполн автобус.Често знам да не слушнам нечии зброви упатени кон мене повлечена од другата страна на фантазијата.Во мене се состојат сите остатоци од чувства кои не ги потошив целосно.

И над овој град лебдат чувства.
Вечност.
Добра ви ноќ.

 

Прекрасно е чувството кога ќе предизвикаш насмевка на нечие лице...

 

Во обид да најдам една песна на која и го знам само спотот, се изнаслушав песни кои ги немам слушано одамна, кои беа актуелни во она безгрижно време, за мене.
Период кога беа актуелни бендови како Puddle of mudd, Limp Bizkit, Korn, Nickelback во нивно најдобро светло, Hoobastank, The Calling, Jimmy Eat World, HIM, Papa Roach, Simple Plan, P.O.D... а под актуелни мислам ги држеа највисоките места на топ листите, се вртеа на секој музички канал.
Мислам, јас си ги слушам и сега одвреме-навреме, ама кога ќе ми текне на тоа време, во целост... преубаво беше.
Дали дека бев дете, па така ми се чини или до вакви некои фактори, не знам...

 

Луѓе од подвидот отоци и крлежи се створења од кои за заштита ти треба кабина со изолатор и електрична ограда со двометарски копја наоколу!

Само затоа што слободата на говор е дозволена, не значи дека треба да ја злоупотребуваш за идиотски намени од типот на „Што правеше пред 12 дена во 18 часот, 46 минути и 13 секунди?...Што се лутиш па, не смеам ли да прашам?“
А одеднаш јас ако прашам чуму толку плиткоумно прашање, лошо е и навредливо, толку од слободата.
Не знам за вас, ама мене туѓ срам ме јаде само да слушам такви прости потпрашувања.
„Ее, слушам татко ти брзо излегол. За што беше во затвор?“
Чекај бре! Стој! Детено едвај три збора изустува, а ти без пардон и со нула блискост ја сервираш туку-така својата игнорантност на тацна.
И така ко некоја изгребана плоча ќе врти едно те исто, ќе те подбуцнува дури не си го добие, па после друг е крив и нетолерантен.
Простотилак за продажба во неограничени количини.

Цепидлачењето ме тера да си ставам 'рѓосана стрела на слепоочница и да си починам во мизерни услови. Посебно ако иде од постари личности кои демек се (само)сметаат за оформени и безгрешни, и чија мисија е да ја шират својата вонсериска, безвременска појава.
Колку треба да имаш незадоволителен и сиромашен живот за да се занимаваш до најмала ситница кој, колку и кога кажал, па да правиш споредби и графикони со статистики?
Побогу, луѓе сме, искуствата и околностите ни ги менуваат размислувањата.
Тешко (или блазе) оној што цело време останал со исти убедувања.

„Ама ти пред пет години сакаше црвено, како сега така?“
Е пред пет години и А1 беше во етер.
Марш!

 

Денес и баш не ми се збори многу, ме мрзи! После добро квачење пред ком. и еден виртуелн разговор со моја драга пријателица, заклучив дека јас сум многу касметлија што се тиче пријателски односи.
До само пред неколку месеца едвај се опоравив од заминувањето на истата пријателка од разговот.
И така муабет како муабет( како?што? дека?) не доведе до тема за нови пријателстава како со кој дека
Најискрено срам ме беше да има признам дека супер ми е без неа, мислам не ми е супер ама не како што очекував, мислев дека ќе ужасно( ова го треснав од ракав )
Незнаев како да регирам на нејзините жалби дека нема салам луѓе дека многу и фали времето поминато овде. И ми беше излишено да земам јас да се фалам за моите нови успеси, нови пријателста бла,бла .
Мислам не е човечки некој да ти се жали а ти да се прчиш барем јас така неможам . И се правам џоа наудрена и згора на се лажам у такви ситуаци дека и мене ми е тешко и ја тешам дека се ќе биде во ред. Бо или треба да се сменам Ставете ме на електричен стол!
Ај да одам не ми е добро штом се разбрборив во никое време и да го фатам кревето оти утре кој ќе ме трпе. Кога сум ненаспиена се понашам како наркоман

 

Неблагодарно е ова прогласен слободен ден поради ден на дрвото а да се одработи во сабота .Можеше КОЈ сака да си сади дрва да оди во сабота а не вака се да се поремети (неработиме сите во администрацијата и клацкај врата зимај плата да биде ) .Па добро бе зарем само се апелираше денес да не се задоцни на лекар и да бидат известени пациентите онака ние другите што работиме со рокови (а не било планирано ден на дрвото ) не сме важни и треба самите да си ја чукаме главата ?! Мислам за да си ја заработам платата и да дојдам во нормала ми требаат 2-3 саботи да одработам и да дремам до ниедно време на п.ц поради 1 пропуштен ден
Поздрав до овие дека ич

Спојлер

QR

не ме боли за дрва и засади и пресади нивни !
http://www.youtube.com/watch?v=ppH40ljqEkE
Од утре ваков на работа

 

Тешките времиња никогаш не траат долго , но јаките луѓе траат најдолго

 

Со огромно доцнење, сакам да и го честитам роденденот на кравче.
Баш деновиве си велам зошто ја нема, тоа не е својствено за кравчињата и нешто и прочепкав по мислења, и приметив дека можеби навистина и бил роденден деновиве.
Епа среќен најсреќен роденден кравче , ти посакувам се најубаво, да не изненадуваш со убави работи, со некој бик и со мнооогу телиња
Туку, распишани биле конкурси за 400 нови вработувања за лекари,сестри и друг медицински кадар иако голем број од докторите се изјасниле дека и со постоечкиот број на доктори нема работа а што ќе прават со уште доктори. А плус и прво ќе ги прателе во странство на специјализација да се вратат специјалисти после. А каде е немедицинскиот кадар бе министеру, па на клиники не волонтираат само доктори и сестри. И нели имаше вработувања за доктори и сестри во првиот бран вработувања, што е сега ова, лажги со опашки.
Вчера биле насадени 5 милиони дрвца,

 

Среќен Роденден Мамо !!

 

Воздивнувам!
Би побегнала некаде да не го дочекам крајот на ноември!
И би се вратила ама и понатаму не знам зошто го нарекувам враќање одењето од својата куќа!
Нема за мене ни одење ни доаѓање.
Јас сум осамен патник помеѓу два света,меѓу две љубови,меѓу два живота.
Јас сум упорен патник загледан секогаш во она што го остава.
Јас сум уморен патник кој би сакала сите што ги сакам и се што сакам да е на едно место.
Си имам само една перница и еден свој кревет,еден орман и една чаша и една своја куќа и едно место на кое можам да се вратам.
Колку можат закрвавените очи поглед полни со омраза да те убијат без крв и видлива рана,а ти имаш едно срце на чиј почеток и крај се крие по еден дом,по една перница ,по еден сон.Тешко ми е.Тоа го знае само перницата.И солзите кои ме тешат и сите оние празни тишини во кои нема веќе солзи.
Венеам.

 

Секој човек во својот живот греши !!

 

Денеска се разбудив со експресна брзина..
Ставам кафе,излегувам надвор,да видам времето како што,и гледам кучето на братучетка ми дошло кај нас,а не живее блиско.Ама ова моево лудо и бесно кога почна да ја брка,навака натака,јас да ја спасам,ме кутна на земја директно во калта.Абе убавини,кој да ме виде,си вика ова девојчево со кучиња се расправа ко некоја будала
И така сега си се истуширав,си пијам кафенцето (изладено!) и си го пцујам денов кој не ми стои на арно да тера.
Бидете ми поздравени

 

Само јас можам у рок од 1,5 година 2 пати да го полијам лап топот со кафе
Но, на среќа, два пати се врати лапи во живот

 

Не знам кај ми е главата.Премногу обврски,премалку време.Велат,треба да си го организираш времето,но јас сум скарана со времето.Ама не се жалам,напротив.Само сакам да кажам,едвај чекам се да завршам за денес и да легнам,да се наспијам.Ми фали креветот мој.Секоја ноќ по 2-3 саати спиење.Ама,горда сум на себе.Си докажав дека можам.Можам,сакам,се трудам. Сега ке се обидам да се смирам со времето бидејки стварно треба да си го организирам.

 

Овој Даниел, му кажал ли некој дека пее како Бог. Дечкото е луд, ми влага под кожа бре со тоа гласчето Ретко замарам по Инбокс на ФБ луѓе, ама не можав да му одолам да не му пишам, му симнувам капа, секоја чест, не знам што да речам.
А јас сирота се вкочанив, останав со здрвен врат и се вртам со тешки маки. Сум станала мекуш, јас за вакви глупости не идев на лекар бре, сега сум на ум да посетам матичен. Како стареам ме фаќа страв да не направам некоја беља со лекови на своја рака.