[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

..Абе на 'ден на дрвото', срцево ми се полни кога ќе ги видам сите политичари со лопати в раце.. Ко што ги личи!

 

Готово е. Заминување.
Секој по својот пат.
Тука, тие се разминуваат.
Оди, и од време на време, сети се на тоа време.
На тоа наше време.
Спомените болат, знам. Но, заборави на она се` што неможевме.

Нашите патишта повторно ќе се спојат.
Но, тогаш, не погледнувај во мене. Помини ме. Сврти ја главата на другата страна.
Не дозволувај спомените, и минатата прошлост да те вратат кај мене.
Не доаѓај пак-и двајцата го знаеме крајот на приказната.

Понекогаш, ќе одам таму.
На нашето место.
Под облаците.
Ќе отидам, да се потсетам колку проклето беше она нашето,
кое кратко траеше, зошто беше убаво.
Некогаш ќе отидам, да се судрам со спомените.
Некогаш ќе ја испеам нашата песна.
Ќе ја испразнам полупразната чаша, во наше име.
Некогаш, ќе ја оставам цигарата сама да изгори,
како што ние ги пуштавме работите да течат сами по себе.

Нашето место ќе остане само наше.
Ликовите ќе се менуваат.
Ќе се смени и времето.

Но, тоа место...никогаш.

 

Дојдов до период во животот кога многу работи не знам, ама една знам: среќна сум.

Ќе ги оставам настрана прашањата за смислата на животот кои си ги поставувам постојано, прашањата за која сум, што сакам да бидам, и дали сум на правиот пат. Ќе ги оттргнам негативните мисли од главата и негативните луѓе од секојдневието.

Ќе се смеам повеќе, ќе слушам добра музика, ќе спијам до подоцна, ќе пијам чај. Ќе учам повеќе, ќе бидам љубопитна, ќе истражувам, и ќе донесувам заклучоци, па макар биле и погрешни. Ќе пијам кафиња и чаеви со сите драги луѓенца, нема да запоставам никој. Ќе ги засмејувам моите, и ќе поминувам подолго време со баба ми. Ќе го љубам безрезервно, до немај каде, затоа што заслужува. Ќе танцувам и пеам во сабота навечер, а ќе готвам во недела наутро. Ќе бидам сестрана и активна на многу полиња, и ќе го направам татко ми горд.

Не мора да знам се`, а ако ја дознаам смислата на животот на 20, тогаш што ќе правам понатаму? Не мора да бидам најдобра во се`, доволно е да го правам она што ме прави среќна. А засега добро ми оди: ги имам моите родители, неколку многу добри другарки, и некој кој го нарекувам свој.

Одбирам среќа. Затоа што среќата е став

 

само толку ...

 

Ех,колку е скржавоста наследна.И како можи да излегуваат толку гуштери и змии од устата на злобен човек.

 

Имајте добар ден луѓе!

 

Ви посакувам убав ден на сите .... мене веќе ми е најубав
Среќна сум,многу сум среќна затоа што се разбудив пред него(како и секогаш) и го гледам како си спие

 

Два часа у петок сум немала од 6то одделение
И тоа скратени!

 

Времеплов

Пред 23 години и уште 45 претходно, денешниов ден беше најголемиот празник во државата во која тогаш живеевме. Немаше прваче коешто не знаеше дека на 29 и 30 ноември се одржало втрото заседание на АВНОЈ во Јајце, без воопшто да знаат што е тоа АВНОЈ или каде е Јајце. Но во погорните одделенија и тоа се апсолвираше, иако се сеќавам дека многу ми беше тешко да изговорам Антифашистичко собрание за народно ослободување на Југославија.

Неколку дена пред празникот првачињата ја даваа пионерската заклетва. Построени, со сини капи со црвена петокрака и црвени марами, возбудени затоа што и тие ќе станат пионери, изговараа:
Пионерска заклетва, за добар ден, да се потсетиме :

Денес кога станувам пионер
давам чесен пионерски збор
дека ќе учам и работам
и ќе бидам добар другар
дека ќе ја сакам нашата самоуправна татковина
Социјалистичка Федеративна Република Југославија
дека ќе го развивам братството и единството
и идеите за кои се бореше Тито
дека ќе ги почитувам сите луѓе на светот
кои сакаат слобода и мир !!!

Заклетвата на почетокот на '90-те години претрпе и измени, па потоа беше укината. Можете за замислите колку е тешко за прваче да каже дека ја сака самоуправната татковина. Ништо не разбираш, ама знаеш дека нешто големо се случува и изговараш најправилно што можеш. Од денешна перспектива, замислаат е сосема ок. Се колнеш дека ќе ги почитуваш државата и народот и ќе се залагаш за мир.

Југославија веќе одамна не постои. Единствен доказ за нејзиното постоење е името на Македонија под кое сме сега признаени во Обединетите нации.

Иако имав 11 години, распаѓањето на Југославија ми беше шок. Особено војните ко се случуваа после тоа. Не можев да сфатам дека луѓе кои живееле заедно и делеле се, можат едни на други да си прават толку одвратни работи. Нејсе, најголемата штета што ја претрпев беше тоа што оттогаш не верувам во ниту еден концепт на вештачки креирани држави или унии. Се може да се распадне. Веројатно тоа се некои природни процеси.

http://www.youtube.com/watch?v=Z5YJvXzCymA

 

СДК во животот не е само дали човек оди по полесниот или потешкиот пат, туку кој од двата е правилниот.Оти некогаш и двата можат да делуваат како вистинскиот пат по кој човек треба да оди.

Сакав да кажам уште нешто и ми кидна мислата, за секунда, со брзина на светлината кидна... :geek:

 

Денес луѓево како стареат така будалеат!
http://hitportal.com.mk/Show_Bizz-detai ... radi-foto/

 

бљак.

 

На многу луѓе им фали логика .

 

Брзајќи по ладното,ми текна да копирам едни презентации ќе ми требаат за колоквиум.
И чекајќи си ред,влегува ТАА..
Да,таа која страшно ме иритира.
Таа која ја држе раката,која некогаш јас ја држев.
Таа која стое на моето место,и се претставува како негова девојка.
Таа која го прегрнува него,наместо мене.И ужива во неговата љубов.
Се стресев.
Имав кнедла во грлото.А погледите ни се сретнаа.
Не сум сигурна дали таа знаеше за нас.Но јас знам,проклето знам.
Не бев огорчена,не бев лута..само ја изгледав онака од глава до петици.Да и ја видам облеката,насмевката,држењето.
Не е посебно ништо.
На крајот,јас сум таа што се насмевна.Но и таа што сеуште ја чувствува болката.

Спојлер

И покрај се,драго ми е ако те исполнува,усреќува,ти нуди се што јас не можев.
Биди среќен.И биди сигурен дека и јас ќе сум.

 

Cекогаш мислите се тие кои први започнуваат,лутаат....те бодат ко игли,враќат спомени ,слики ,безброј слики кои сами ти излегуваат пред очи.Mолчам,но ми се тркала солза по лицето.Oсеќам бура во срцето,осеќам немир во гради.Tаа е,се буни,љубовта,таа несреќна патничка која залута во мојот живот,случајно ме допре.A бев само дете,или мислев дека сум сеуште....Tаа е благослов,но тежи ,проклето тежи кога годините не го губат нејзиното сивило.Aма има пречки,огромни,непреминливи.Tогаш зошто постоиш,љубов-ја прашувам...Jас и тишина околу мене,се борам против невидлива сила.Mе обзема,се предавам и признавам-оној за кој ме врза да го сакам-вечно ќе го сакам.Kолку и да сме далеку,блиску сме,колку и да сме осамени заедно сме,колку и да сме туѓи-свои сме.Mожеби се минува,но не и љубовта,не и соништата и надежите кои ги подарува на вљубените.Tи го испрати него кај мене,и залудно ќе се борам против нешто кое е пишано,кое е можеби судено.Cамо времето ќе покаже...........

Jас и моите мисли .Uбав ден на сите ,и верувајте во љубовта,таа е најголемата сила

 

Убаво ми е кога ми викаат да давам интервју како инспиративна личност.
Еве ќе го поставам и линкот (малкусефалаотимиеубаво)
http://magazine.danaucime.mk/indija...aggregation&fb_aggregation_id=288381481237582
Инаку ја мајке ми поизгубена не сум била одамна, и толку не знам што е најдобро.
Нит ум, нит срце, ништо не ми е на место.
Деновиве минуваат, а јас пасивна.
Знам дека морам да пресечам некои работи и да се решам.
Животов си врви, а јас ко заглавена меѓу два воза..
Еднистевно убаво нешто ми е деновиве, писмата од нејзе.
Искрени, чисти, полни љубов и желба да и донесам шарени ливчиња од паркот.

 

Уживам кога го средувам нашето љубовно гнездо
Уживам и сум потполно среќна а знам дека и тој е уште посреќен кога јас сум овде до него
Јас:Љубов добро е оваа вака ? Да го оставам да стое овде или ... ? Сакаш да направам оваа да јадеме ....
Тој :Убаво е се што ќе направиш ти, ми се допаѓа тоа што и тебе ти се допаѓа ,ма знаеш дека уживам да ги јадам твоите специјалитети или ај направи оваа ај онаа (незнае да се одлучи )

Уживам и убаво ми е посакувам сите да сте среќни и да уживате во љубота колку што можете повеќе
А сега одам да направам салата и да ја поставам масата

 

Aлергичeн сум на прашината која ја дигаат небитните луѓе околу мене....