[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Животот е сцена..секој си ја игра својата улога и си заминува.

 

Спојлер

Влегуваат*

-----
После една лага, во сите други вистини има сомнежи.

 

Спојлер

^ Ништо лично, ама ми дојде инспирација за денешниов пост.

Како бре ви е толку важен ПРВИОТ ден од месецот?
Па ни платите ни пензиите веќе не успеваат да стигнат на први. Ни сметките не доаѓаат на први.
На први не ни се расчистува целиот замор што сме го собирале цел месец, па еве сега од први повторно ќе бидеме како од стаклено ѕвоно извадени.

Зошто не му придавате значење на последниот ден од месецот?
Зошто не на петнаесеттиот?
Или на вториот?Ееее више!

 

Денеска 3 работи скршив: чинија, чаша и украс. Што е следно?
Ама баксуз сум се родила!

 

На најобичното јавно место, со стотици непознати луѓе околу мене, ми летнал паметот и си навраќам спомени, ситуации, зборови, емоции, снегулки и си се фаќам себеси како си се смешкам онака неприметно и задоволно како некоја шашава. Којзнае како сум изгледала од страна ама јас знам дека сум среќна, да, среќна сум многу и заљубена. Ама не сум единствена, барем тоа си го знам и се тешам. Многу луѓе на улица имам сретнато, се имам разминато и ги гледам си одат по улица замислени и насмеани. Доаѓа топлина на душата и не можам да лажам и си кажувам дека е убаво. Ма најубаво е бре, нема подобро чувство. Си летам...

 

Мометот кога татко ти ти пржи чипс, зошто мајка ти во амбасадата го одработува ден на дрвото и нема кој да ти направи за јадење, а гладни сте како волци.

 

СДК кога се вратив во дневната, еве што направиле сестра ми и дедо ми...

 

Зошто понекогаш толку се замараме за секакви глупости?
И да, запомнете, воопшто не вреди да се обрнувате внимание на лошите зборови и безначајните озборувања од некои луѓе, тоа највеќе зборува за самите нив!
Ајде бе луѓенца малце попозитивно, само главата горе и кулирање!
И... ја само певам, ја само свирам, ја немам разлог да се живцирам...

 

Сега?
Што сега?
Почеток на крајот или крај на почетокот?
Или ништо?
Слепило?

 

Денес убав ден за славење,убав ден за топли мигови со семејството кои што ги има се поретко откако не сум дома цело време , но се свети и вечно ќе останат во мене врежани,убави мигови за славење на љубовта.Чичко ми и стрина ми прославија 30 години во брак,поминале многу заедно преброделе се,кога ги гледам како сеуште заљубено се гледаат како гулапчиња и во секој нивни поглед повторно и повторно се раѓа љубовта во мене се појавува неописливо преубаво чувство и сакам и јас и тој да ги доживееме овие денови еден ден.Заеднички ручек исполнет со многу смеа,љубов,убав разговор и совети од нивкон нас за иднината .
Се восхитувам на нивната огромна љубов и сите препреки што ги минале заедно,што во најтешките мигови останале присебни и си биле поддршка еден на друг. Тој и вели косата му побелела од што го нервирала,а таа море да ти се погодеше една од оние како на брачен судија што се ќе видеше убо ,така си ја искажуваат љубовта .
И тој е тука мојата љубов со кој што заедно им купивме подарок кој што знам дека ги направи многу среќни,ми стареат,венеат секој ден се повеќе и се плашам дека тоа се случува многу брзо.
Како и да е тоа е животот,исполнет со многу емоции,мигови,сеќавања,случувања,а нам ни останува само да го живееме најдобро што можеме.
Како што поминува времето се повеќе и повеќе ме облеваат чудни чувства де ме облева страв од она што доаѓа,позитивна трема,но и огромна среќа што ќе градам иднина со човекот на мојот живот,мојата сродна душа, мојата вечна љубов,моето се. Некој да ме штипне за да поверувам дека сето ова ми се случува и дека се си е на свое место по подолго време. Им посакувам на сите да имаат прекрасни мигови ко мене .Ќе му речам сега него да ме штипне ,одам во неговите прегратки,а вие уживајте во оваа идилична вечер .
Само со надеж,верба и огромна љубов можно е се,вие само верувајте и се ќе се оствари .

 

Зошто сум најсмирена во најнервозните ситуации и најсреќна во ситуаации во кои не би требало да бидам среќна?

 

http://www.youtube.com/watch?v=b4BGkK_lf5M
све ми добро иде осим љубавии

 

Што се случува со луѓето, сите некако тажни, сите лути нервозни. Денес две личности се расплакаа пред мене, и тоа возрасни ај ќе кажеш на мои години па се им фали ама жени бре една 30 другата 60... и сите нешто се жалат нешто им фали.... дали е до времето или е до луѓето незнам, и јас не сум нешто нај расположена ама така да се понашам... само ми фали некоја добра книга за читање.

 

Ми идеше денеска да бидам како бабава во потписот. Значи, ако седнеш во вагон каде уште на вратата пишува тивка зона, внатре е полепено со лепенки на пречкртани мобилни и слушалки, значи дека тишина се бара од тебе. Што треба да направат не знам, лепенки од глави со селотејп на уста да стават?
На двете невести зад мене им разбрав со која се имаат скарано, една оговара сестра, другата оговара другар на маж и, па ја жулело кондурата еднава, па како откритие на Америките оваа и покажува нејзините бакап балетанки во ташна, хихихи хахаха хихихи чинг чинг, чекај текст добив, види ја еееее види што ми напишала, леле ама па и ова стварно малото прсте ќе ми падне од кондурава...
Не бива дремнување што не бива, туку да не знаеш дали да бидеш како баба, да се свртиш и да им речеш потивки да се или да ја прашаш дали левата или десната кондура и е тесна.

 

Не знам зошто се` уште дозволувам некои работи кои не би требало воопшто да ми се важни после толку време, повторно да ме извадат од контакт и да ми го расипат расположението...
Зошто се` уште сум слаба, а тој треба да е најнебитната личност во мојот живот, личност која треба да ми биде избришана еднаш засекогаш...

 

Посреќна не можам да бидам!

 

уф денеска беше ужасен ден со мн луѓе што замараат но еве сега си најдов мир со една книга,девојката со бисерна обетка од трејси шевалие.