[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Колку сум тажна денеска.Не сакам да бидам толку чувствителна и плачка.Сакам да бидам цврста и безчуствителна,бидејки вака многу страдам.Среќна сум да,се убаво,сите заедно сме среќни се смееме и оп завршуваат тие ден-два,дечко ми си оди дома и јас останувам сама.И мојот живот е така.Дома,школо и работа.Или сум во школо на часови,или сум дома учам и работам и не спијам по цели ноќи за скапан денар.Преку глава ми е од тоа.Не можам веке.Доста ми е веќе.Не знам дали да мислам за домашното,дали за тоа кога ке успеам да платам или за тоа ке успеам да ја завршам работата.Доста ми е од се.

 

Она чувство кога факултетот ти објавува распоред за колоквиумска и сфаќаш дека имаш една недела да научиш се до тогаш Ова сабајлечки шок,не очекував толку рано да биде,па многу лета времето,човек здив не може да земе.
Друга работа,колку анатомија не ми е потребна,не се свесни,ми дале книга од 600 страни,демек доктор ќе станувам,ако сакав толку ќе се запишев медицина
E ваква сум сега...

 

влегувам во бањата-откако пораката на другарка ми ме разбуди-арно што ме разбуди ако не до којзнае колку ке спиев-спанка
што да видам-една од омилените обетки татко ми ја извадил од парното ,ми падна пред неколку месеци -како му успеало незнам ама фала му дад ју мејд мај деј

 

Навистина студи и навистина китат низ градов.
Од еуфорија, имаме само желба за еу и лоши фори. И тоа неискористени. Ми личи дека нареднава година ќе биде уште побучна од претходната. Ќе си гаиме некои очекувања, ќе правиме анализи, ќе сонуваме уште посилно, со ширум затворени очи, но ќе има многу "Ама" во воздухот. Некои наши, недораснати пречки и веројатно, многу веројатно, стравови.

Слушам албум на NIN, Ghosts. Во него има збир на неколку илјадници години сеќавања за нешто што интимно не’ врзува сите нас, како луѓе, како емоции кои се валкаат во сопствениот добробит и злобит. Како да ни е нејасно што сме, си аморфираме низ живеачката, па се чудиме кога нешто избрусено ќе ни се појави на патот. Единица мерка за немоќ.
Денес би сакала да седам, ама само да седам во друштво на David Sylvian, Brian Eno и Brendan Perry. И да впивам сон, сон, сон по сон. Да учам за себеси и другите преку обични нешта. Звуци, височини, сфаќања. Не сме сами, а сами сакаме да избираме. Нешто повеќе од туршија, слава, пагански верувања и солзи на првото губење.

Само сум уморна, кога се будам со распарчена реалност поради некои мои глупави постапки, сфаќам дека ми треба да си се самоопеам и да завршам со тоа. Да си набавам добра доза чоколада или пакетче со кое ќе си ја почастам детската аура во себе и така ќе се засолнам од трулотијата. Не дека и јас немам трули делови, ехеее. Ама и тоа паѓа, се рас-паѓа, некако, те потсетува кој си.
Деновиве сум окупирана со потребата за надградба и како да избегнам во широк лак живот на раб. Некако, тешко е. Самоиницијативните желби и потреби се грозен камшик врз суетата и егото, а јас тоа имам, поприлично нескротливо. Па некако намалувам, како процедување низ цедалка. Се обидувам, да стапам во контакт, што се вели. Реалноста, е заглавен патент, понекогаш. И си велам. Ми се молчи со тебе. Ми се бидува жена, примерок. Скриена во некое наше, создадено патување, во кое нема број, нема перон, нема станица. Има само патување. Баш сакав да ти кажам дека кога ќе се вратиш, ќе имаме план, листа на очекувања и можности кои ќе треба да ги сведеме на заедништвување. На гушкање како пингвини скриени од снег.
Вторник на протони. На ветер и бетер. Накитени улици со пусти сеќавања.
Гледаш, а не догледуваш, како и секоја трансформација што ти проблеснува пред очи, а ти фаќаш само сенки, како на театар од хартија.
Љута, со Љ. Како и Љубовна со Љ. Двете антиномии што создаваат свет. И забрани за пристапување до одредени агли од себеси.

Ете, денес, можеби зошто е десети во месецот, па ме фаќаат нервози и неврози дека сум лицемерка. Во служба на капитализмот, за нови чевли, за добар парфем.
А само сакам да се побунам, победам, не знам како. Стратегија и игра. Ех, мој Хулио, да знаеш само во колку игри сме заплеткани!

 

За голем дел од денешната младина под успешна девојка се подразбира стегната плавуша со пеглана коса, штикли од 12 сантиметри и миниќ што е лесно да го помешаш со каиш. На сликите на фејсбук најчесто е со дакфејс, нападна шминка и деколте што повеќе открива отколку сокрива. Нејзините другарки постојано и коментираат како таа е најубава, а заедно со нејзиниот дечко се најубав пар.
КОЛКУ Е САМО ТОЧНО!!!

 

сакам да ви кажам дека после еден месец домаќинлук повторно се вработив.

 

Ќе си пукнам од среќа.. Географија 5ка.. со најмногу бода од сите 3 класа... и историја 5ка во дневник за полугодие... голема колку мене.. ми се исплати трудот..

Ви се испофалив..

 

Mорав да ви придружам не за друго, туку зошто е вистина, дека мажите се како деца.
Секојдневно сме сведоци на тоа.Понекогаш се прашувам од што сме составени ние жените , а од што тие.За вашите не знам , но за мојот ќе ви кажам дека не само што ми доаѓа да го утепам ми се иде и да го задавам.Ај да се деца бре ако , ама возрасни се бе мајка му стара...
Ќе седне на ручек и тој трае до вечера.Ќе пренесе триста чуда неколку врсти на сол, мелена, буковец, со црн бибер, блага , лута , вегета ,...сето тоа во тацни од филџани.
Кај мене кафе се пие без тацни оти се зафатени сите со сол.
Ручекот трае до вечера.
Пред вратата е работилница и ако имаме гаража со струја .
Во Фрижидерот за длабоко замрзнување имам птици со пердуви,спремни за препарирање уште од ланската ловна сезона.
Еден препариран був во предсобљето ме нервира секој ден.А тој ич си нема гајле кога зборам дека не сакам препарирани животни, посебно дома.
Ај да не набројувам веќе ...
Туку не е лошо да имаме Брачен Судија и во Македонија и на Фемина.

 

Убавината привлекува...но карактерот задржува! ♥

 

Дојдоа дивите и ги избркаа питомите.
Значи,буквално од улица ја доведе,и даде парче леб в рака...а истата таа и заби нож во грбот.
По стоти пат гледам пример за злоба,лицемерие,газење по живи луѓе и се тоа заради една смешна функција ...
Мореее,видиш ли дека се дави,нагази го озгора -да не се мачи.Во спротивно -ти ќе бидеш удавен од истиот тој на кој си му дал рака за да го спасиш.

 

Што би рекол другаров: Требаше да го снимаме целото патување, за да направиме емисија со наслов "Миленко гом*а да јаде"!
Ќе се занесува он со таков јак џип по планиниве наши... Нека дојде да види како се качува планина со југо, на замрзнат снег што мава одоздола и неколку слоја мраз. Ќе има чувство дека се вози на санка. Цела кола клиза лево-десно, додека се молиш да не забегаме накај провалијата.
Ама убаво е човек и да се нашали на целиот стрес, па се зезавме дека и ние изгледа ќе викаме хеликоптер за накај дома

Природна елка немам китено од пред некои десетина години, кога купивме вештачка и престанавме да си сечеме елки од планина. Ама ете го погодивме викендот кога се китеше елката во домот, па и јас учествував со редењето лампиони додека потонував во прекрасниот мирис Ама заборавив да си ја земам кремата за сончање, па си се вратив со зарумени обравиња.

Туку, ако сте по планинарењето, обавезно да го посетите местенцево

 

Се ќе помине. Но каква е таа утеха? Ќе помине и радоста, ќе помине и љубовта, ќе помине и животот. Зарем надежта е во тоа дека се ќе помине?

Пс... Не очекувајте премногу од луѓето. Само така ќе се поштедите од разочарувања. Бидејќи, луѓето се далеку од совршенство. Така, добрите се немоќни. Моќните не се добри. Мудрите се рамнодушни. А на оние што љубат им недостасува мудрост.

 

Страшно ме нервираат стиснати луѓе.
Не дека само за другите се такви,и за себе си скратуваат само заради тоа што 50 ден им е скапо.
Разбирам дека можеби финансиската состојба не им најдобра ама баш тие стиснатите што ги познавам добро стојат со парите.А спротвно од тоа,некои посиромашни не се толку скржави.
Како на пример една другарка.Смоките од 12 денари и се многу скапи зошто со тие 2 денари може да направи многу. Способна е да оди од еден до друг маркет само заради еден производ,а зошто-поради разликата од неколку денари.И очекува картата за автобус да биде 10 ден инаку вака е многу скапо.Кај и да одиме троши најмногу 30 ден.Да немаше ќе разберев ама вака не.
Доволно се примери,само сакав да се искажам негде за ваквите,не ги можам!

 

Што минува побрзо од секунда? Викенд, и тоа продолжен!
Важно дел од него беше убаво искористен за шеткање и пријатни моменти.

Значи стварно овој претпразничен период ме прави ептен позитивна, мерак ми е кога првпат во годината навечер ќе видам украсени дрвца надвор, украсени домови... абе едноставно не може таа атмосфера да не ти развлече насмевка на лице.
Кај нас дома ни е традиција елката да ја местиме овој период, околу 10ти. И си се радувам како мало дете на подготовките, сето тоа купување нови лампиони, светилки, па дури и да се пофалам, ни за местењето никогаш не ме фаќа мрза во вакви прилики.
А и секогаш периодот кога ми се ближи роденденот ме фаќа еуфорија и заради тоа , па сега сум полна со позитивна енергија. Уште да се распеам фали, ама тешко на тие околу мене со оглед на мојот талент.
Ај поздрав.

 

Денот не ми е како шо треба.....

Тмурното време со облаци цел ден уште толку ми влијаеше на расположението...
Видов работи што не требаше и не сакав да ги видам, исто слушнав непријатни вести, кои ми влијаеа на расположението...не се поврзани со мене и со мојот живот, ама пак.....

И ТИ... не мора да потенцираш дека ќе си одиш, знам и подбро од тебе дека ќе си заминеш.....

Ми треба опуштање... утре ќе се избацам на студентска. Ми е гајле шо сум 27 годишна магарица

 

Ме нервира ова....ме нервира она....ме фрустрираат вакви....од такт ме вадат онакви....

А, мене ме нервираат луѓе кои типизираат и се некој ги нервира.

Сте помислиле некогаш дека и вие ги нервирате нив ?

Секој човек е различен и посебен сам по себе. Сите имаме доблести и маани... Треба да научиме да се прифаќаме еден со друг. Маче и куче да оставиш заедно ќе се здружат, а ние одма ќе се изнакараме.

 

Ајде уште овие 20 дена...Потоа...распуст.
Едвај чекам да почнат празниците, па мојот роденден, кој се наоѓа некаде помеѓу нова година и Божиќ...Многу го сакам овој период од годината. Се чувствувам убаво веднаш кога ќе ги видам продавниците со новогодишни украси, светилките на куќите, украсениот град...Изгледа сум се родила во вистинското време...
Еве, размислувак како и каде ќе го прославам роденденот...Сакам да го направам посебен. 13 ми е омилен број. Чудно, нели?
Еве, сега ќе пишувам писмо до Дедо Мраз и ќе го ставам во елката...Моите родители знаат дека тие се Дедо Мраз, па ќе си ја завршат обврската...

**********************************************************************************************************************************

Знаете ли што?
Јас сум душа слатка!
Никој нема да ме убеди во спротивното.

 

Ииии! Да си ми жива и здрава, животот ми го спаси. Ајде Lello мрш на пишување есеи...
Викице, должна сум ти цел живот. Ако не беше ти ќе пишував есеј утре во 7 Ај доста смеење, да фаќам тетратките.

А баш сакам ете онака убаво на си се наместам пред лаптопов, околу мене мирис на мандарини, исто така целосен хаос, ваму тестови од мајка ми, таму блокови, ваму лењир, онде пенкала, свашта.
У хаос поубаво се чувствувам. Потопло ми е. Имам идеја веќе за кукичката на мачињата. Да бе, ќе имав идеја да не беше Јутуб. Е ако де, шо има врска? Кооонечно и моиве мачиња ќе спинкаат на топличко и мекичко. О не! Треба да пишувам есеј.

 

Искрено, во последно време за ништо не ми е гајле, не се преоптеретувам за ништо безпотребно.
Само гледам денот да ми биде доволно исполнет, да бидам среќна.
Другарките, кафиња, насмевки, забавување, музика и што друго ми треба ?
Јас би - НИШТО. Доволно бев под стрес поради разни глупости и си го измачував мозочето за глупости.
Епа не, сега сум паметна. Јас сум на прво место.


http://www.youtube.com/watch?v=JoKd98AslF4

 

Со температура,шоља чај,Dr.Theiss апчиња и 5 кила мандарини...ве поздравува Свит.