[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

^ Don`t judge the book by its cover.

Прочитај ја, чисто за да знаеш дека не е се така како што мислиш.

 

баш пред некој ден ја мислев личноста што ја молев за помош за цвто-ама некултурно е ем молиш ем да ја притискаш
отварам прееска да си влезам на Јаху да видам дали стигнале слајдовите што да видам-ми пишала
цвто цело сменето
треба да го изменам и да и го препратам пак
п.с. ми пратила некои линкови за совети
Господе голем си, фала ти што ми ја стави женава на патот АМИН

 

Оф само јас ли не ја сакам зимата . Вака зиморливка со еден тон алишта на мене, никако не можам да се стоплам јас во лето не можам не пак сега . Од ова време ми годи само Новогодишното украсување и секако после Новата, Божиќ, друго ништо не ми е убаво. И Новогодишната ноќ не ми е ама баш ништо посебно, демек најлуда ноќ ова - она се истрошиш на велико и после од 1 -ви свиркаш цел месец .

Во градот не е баш сеуште украсено, може и затоа некој тегоби, некој сивила ме маваат хохо, него озбилно последно време еден не ми се пофали да рече абе супер сум. Кој и да попрашам како си, добивам одговор абе кути некоја депресија ме мавнала .

Човек сам ако не се потруди за нас никој нема. Затоа одам раШиШам се , имам луда шишка и не ми е гајле , се препекав 3 дена за нив. Уште сум болна ама за убавина се трпи :geek:

Иначе на запад ништа ново, активна на сите огласи и неогласи, само чекам да ме известат дека сум примена , ќе ве известам на 1, мислам на 2 де, празници се ближат, празници се ближаттт

 

И кога така седиш,без ниту малку воља за живот..таман си помислил дека си престанал да живееш.
Одеднаш ти ѕвони телефонот.
Креваш,и по 10 секунди почнуваш да се тресеш,почнуваш да го чувствуваш адреналинот кој долго време те напуштил...
Срцето забрзано ти чука.
Не е љубов,не е ни сродната душа.
Ме чека патување.
Веднаш се замислив како леткам чучната во авионот.
И така една желбичка за брзо ќе се исполни.
Само се да биде како што треба фиуууу

 

СДК едни сини очи ме променија...и сама не знам како успеа, но ете...умот ми го зеде. Размислувам сега и сфаќам дека само еднаш го погледнав во очи, не се осмелив повеќе. Хмм дури ме запрепастува овај факт, а не сум обожавател на сини очи, никогаш не сум била, не е до бојата, до погледот е, ама сега е и бојата во прашање, таа невозможна сина...небитно.
Положив тоа што ми требаше најмногу, но сега ме чека тежок период, почнувајќи од денес, па се до крајот на Јануари, ама сама си сум крива. Се надевам дека ќе успеам да се опуштам доволно неколку дена за празниците.
Пред една недела со две другарки со кои одамна се немавме видено како што треба, си седнавме на кафе и се заборавивме, добри 4-5 часа отепавме во муабет, сепак ми фалеше уште едната, онаа со која најмногу ми оди муабетот, не живее веќе тука...ми недостига, ќе си оди и другата сега, двете ќе ни недостигаат на нас двете што остануваме. Се надевам дека и покрај се ќе се гледаме често.

Сакав да ви кажам и да не го слушате советот на Јипи за чашата, јас го правев тоа кога бев помала се додека еден ден не зедов чаша од потанко стакло па ми се скрши во уста.

И сдк дека многу сакам да и сум мајка на Реин.

 

Прееска во студот поминав крај градска. Стоеше еден возрасен човек и ги делеше своите испринтани визит карти и верувам дека не го правеше тоа од задоволство и избор во животот. Ја ценам неговата воља и упорност до степен да ми се насолзуваат очите. И го поздравувам ова највисоко ниво на личност која може да се нарече човек.
За мене вака изгледаат правите луѓе, можеби мојов потег не е најдобар, ама мене ова ме воодушевува покрај тоа што ме растажува. Ме воодушевува повеќе од било која туѓа измислена философија за истрајноста, та дури и моиве тука нанижани зборови за чове, човечност, воља и истрајност.
Си давам за право да ги ставам тука, верувам дека на некого ќе му се најдат.
Драги жени и мажи, во прилог ви ја оставам визит картава и верувам дека ќе стигне до многу повеќе луѓе на овој начин.
Ако имате потреба од ваква услуга, еве ви избор, слободно свртете му или зачувајте ја сликава за да ви се најде ако случајно некогаш ви притреба.

Ако се смета за реклама...избришете ми го постов, ма да... не мислам дека е...

 

Денес не беше во план ова туширање во ниедно време, но испадна дека баш ова и ми требало.
Со оглед на тоа дека пола ден го минав на судска медицина, кога си дојдов дома бев преморена, дури главата не ми беше ставена на перница - јас веќе спиев.
Но, некако шубе ми дојде сега пред легнување, додека се сеќавав на овој долгоочекуван ден, па си викам, ај еден туш пред спиење, шо ако синоќа се бањав, сепак не бев во градина каде мириса на цвеќе, иако мене тоа воопшто не ми беше проблем - дури и уживав во целото предавање, па се вовлеков под туш, и од туш испадна бањање цел час...Го знаете она чувство кога се бањаш и бањаш, едноставно само стоеш и се топеш под туш, без да мислиш на светот позади завесата...се додека не дојде само ладна вода. Ахххх, од кога не сум уживала вака, од кога живеев дома, и се ми тропаа на врата или секогаш последна ме оставаа мене пошто цел болјер само за мене си го трошев без трошка грижа на совест. И ми дојде она убаво и меко чувство, сеќавања од прекрасното безгрижно детство, и наспроти нив ми дојде овој бурен живот моментално што сите го живееме каде што немаме време за еден долг, долгггг туш без да брзаш да бидеш спремна за некаде, за да учиш, за на работа, за на кафе...

 

Мажи, жени...
Секој со својата тежина.

Денес, денес зажалив шо сум женско. Како не се родив едно машко бре лелееееееее

 

Нели сонцето заоѓа за да може да изгрее? Да. Ако секогаш ни е светло, никогаш нема да ја сфатиме убавината на зајдисонцето и убавината на изгрејсонцето.

Секое утро мирисам на нов парфем...
Излегувам за на работа и ги поздравувам со добро утро лесен ден девојки мои.
Ај со лесно нека е тетка Озбилна
Чекај, ќе ти подариме нова мирисна нота која ќе трае и трае.
За возврат да ни се вратиш со истата насмевка. Денот ќе каже дали ќе ми ја земе.
Моето добро утро и нивната мирисна нота и спремна за нови предизвици и борба
А кога ќе се вратам ме пречекуваат со кафе,чај или некое благо.
Често им спуштам од моите солени благи пити, благо, ма се што сум приготвила.
Често се случува да одвојам време за нивните љубовни среќни и тажни моменти.
Па и да запалам една од нивните цигари и како непушач да направам димница
А неколку пати онака добро ми имаат украдено солзи ...
Солзи нешто подоцна заменети со смеа и гушкање ма сите сме од крв и месо.
Веќе некое време покрај моите две машки деца имам и две ќерки кои не сум ги родила а со нивната скромност направија да ги засакам како мои.
За зимскиот период, пол со љубов и бакнежи, утрово ме испратија со бакнеж и Naomi Campbell
А тој онака добро се залепи за мојот врат ... го сакам мирисот на мојата жена :geek:
Изгледа не му се допадна Naomi Campbell

 

Утрово веднаш штом се разбудив почнав да икам... И се сетив на едно време одамна минато, додека бев во основно имав една тетратка во која имав пишано “толкување“ за тоа што значи да икаш од толку до толку часот... Тоа беше време на првите симпатии и тие толкувања беа од типот “те сака“, “мисли на тебе“, “ја сака твојата најдобра другарка“... и сама убаво си се изнасмеав...
Па имав пишано и за кивање, и за цагер... па разни видови “гатање“ со бројки, со букви, со цртки.... Нормално, со “толкување“, да се знае што значи...
И во ранецот за на училиште секогаш ми стоеше тетратчето, божем е прирачник за бон-тон...

Убаво време беше тоа... Среќна сум што растев во тоа време...

 

Хехе интересно

 

Искреноста, е најграциозниот украс со кој може да се закити една млада жена како мене.

Суровата искреност кај секого ја има моќта да заведува и да наведува на остварување близок контакт, предизвикува потреба да се биде во присуство на таа идила.
На кого ?! На стравот еве барем тоа јас така го разбирам.
Стравот и Искреноста се неразделни другари во мојата фантазија. Имагинарни пријатели со кои често се дружам. Цврсто се држат за рака, иако фиктивни тие се мојот близок контакт со реалноста.
Искреноста раѓа страв, стравот е контакт со реалноста.

Признанија. Најтешко ми паѓаат кога си ги признавам себеси.
Дека немам емотивно прејадување, дека имам булимија во почеток, и косата исто не ја истрижав оти ми беше потребна промена, ја скратив оти многу ми паѓаше. Двете работи се случуваат затоа што сум до умирачка болна а го игнорирам тоа.

Зошто толку проклето мрзеволно се однесувам ирелевантно на промената, трансферот од живот во смрт за мене претставува само обична промена на агегатна состојба.
Денес сум цела, утре ќе испарам. Како така бездушен непријател сум си станала себеси.

Смачено ми е од глупавите ликови и нивните досадни приказни, обединети против мене и мојата потреба да живеам краток и нормален живот. Нормален, е релативен поим. Повеќето сколоности и навики на луѓето со специфична пририода, се неприфатливи за балканското примитивно општество кое тежнее да се занимава со туѓите проблеми отколку со барање решение за сопствените.

Прифаќањето е лекот за се. Ќе се излечам психофизички ако се помирам.

 

Ама досаден ден....

 

Цела куќа превртев не можам да најдам весник.Весник луѓе обичен весник за бришење прозорци.Оној во кој на времето моткаа бурек во него,оној од кој се прават молерски капи...и од баш таков имам недостиг.Се наоѓа по некое списание ама оние „мрсни„ со нив не можеш да ги светнеш прозорците.И навистина кога последен пат сум купила весник,не се сеќавам.И општо онака како што на времето купувавме Базар,па Нада..сега на нетов можеш да најдеш се што те интересира.А и во глобала веснициве и списанијава денес се преполни со must have текстови.А тие ужасно ме нервираат-како да се облечеш,нашминкаш,да го задоволиш мажот,како да го фатиш мажот,како да го задржиш.Па општи виења од типот - се вратив од ивица на смртта,па ја победив болеста,па преживеав и го запознав Бог,најтешки денови во животот на таа и таа,па напипав ова и она и поминав пекол,па фала на мама,тате,на кучето,мачето и фановите,изјави од типот -вашата подршка ми помогна да го поднесам стравичното сознание дека имам загноен нокт и дека сум на половина час од сепса...

А мене сепак ми треба весник за бришење прозорци.Или да ја чекам пролетта?

 

Некое време се измачував со тоа дали можам или не можам, дали сум спремна или не сум, дали сакам или не сакам и на крај во рок од една секунда донесов одлука. Жалам што ќе повредам некого што многу го сакам, нона крајот нели секој себе се сака најмногу.
Убаво е што од сите можни страни ги испревртев сите можни ситуации, сите можности, добивки, губење, а со само една реченица толку многу ми олесни.
Се плашев од губиток, но на крајот најважно е човек да не се изгуби себе си.

 

оф,мн работи сакам да казам од кај да почнам???се чудам со земјава наша,учиш школо за што???вработена чистачка во болница после година дена гледаш,болничарка станала,па после завршила вонредно госпоѓата и медицинска сестра па зива сила не ферма ...а некој ке учиииии...новинари колку сакаш со факултет немозат душиве работа да најдат.Сето водители,пејачи и актери само тие да бидат на телевизија и децата нивни бреееее ние да се убиеме ли?????и се чудам цело време ....сакаме во европа,па добро само со проектот скопје 2014 ли?????центарот на ск нека се средува сите пари,заеми,таму нека одат се наоколу што е гето ако а? МОЛОВИ колку сакаш ама само по излози да висиш пари народов нема леб да купи ... Тоа е!

 

Одамна го барам моето идеално место во светов... не барам којзнае што, макар да е најобично ќоше, само да знам дека е мое... и само мое.
..и тогаш заборавам дека цело време стојам цврсто на земјата. Дека сум баш таму каде што припаѓам, оти идеалното место, уствари не е место воопшто, туку е онаа емоција која ме врзува за одредени луѓе. И тогаш веќе... се почнува да има смисла.

Не сум најсреќната личност на светот.. ама горко се обидувам да задржам парче среќа за секој ден што ме одминува. Во моментите кога тоа не успева се обидувам да го задржам здивот... и солзите.
*******

Во меѓувреме го сретнав него. Изморен од неговото лутање по земјава. Тивок и мирен како јагне. Ооох Господе! Далеку поизгубен случај од мене. Амаааа... убаво е кога двајца изгубени во времето и просторот тивко се пронаоѓаат заедно. Бараме одамна изгубена детска наивност само за да не си здосадиме еден на друг..
*******

Неодамна наполнив годинка на форумов Нека ми се множат
Ме немаше некое време...се вратив Поздрав феминки

 

Da se bar mogu probuditi u svijetu ljubavi
bez starih drugova i ovih nakaza sto su me stalno pratili
da te bar mogu poljubiti bez losih sjecanja na hladna proljeca
bez slike stradanja sto se bas na nas zalijepe

 

Здраво јас сум нова на фемина, мислам дека форумот е прекрасен... Поздрав до сите

 

... превртувам очи Да , некад ми е срам што сум женско . Ама ова искрено

Јас останувам без зборови и се згрозувам ....
Најозбилно