[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

It's ok to be a gentleman, but some are too gentle to be a man.

 

На времето си мислев дека е невозможно да станам „кучка„... ама треба си понекогаш, си служи особено спрема некои кој ти се дојдени преку нос. Бидејки научив дека, ако ја асорбирам тишината секогаш не ме прави тоа добра туку... глупава!
Затоа сега сите заслужни поред си ги „чешлам„ ,а не они мене.

 

Тешко ми е многу,несакам на тетка ми ништо да и се случи Само нека се заврши се побргу и нека си дојде дома здрава друго ништо не ми е важно... Тетичке не би можела без тебе да живеам
Чувај се ,те сакам најмногу знаеш

 

сдк Неможам да се снајдам околу мене еден тон алишта има кога ке ги средам ?

 

Никогаш повеќе нема да се надевам, затоа што секогаш се разочарувам

 

Денес имам самоувереност за извоз! Можам да застанам на плоштад и да делам ливчиња со комплименти: Еј ти, имаш убава насмевка и прави бели заби! Девојката со црвениот капут...имаш прекрасна лелеава коса! Дечкото со наочарите, насмеани очи и добра кошула! И не, ова не е лажна самоувереност за да прикријам некои мои слаби страни: деновиве сум уверена дека сум прекрасна, и сите сме прекрасни на свој начин, и треба да се прифатиме себеси онакви какви што сме и да работиме со тоа што ни е дадено. Да соработуваме со самите себе

Се чини дека во последно време бев премногу зафатена грижејќи се да не ги повредам чувствата на одредени личности (кхм, една личност особено), што тотално се запоставив себеси и своите желби! Ги заборавив своите пасии и малите работи што ме исполнуваа, заборавив дури и на некои блиски луѓе - и сето тоа поради една личност. Ако поради една личност запоставувате аспекти од вашиот живот што ве правеле среќни претходно, тука нешто не штима. Ако некој се грижи за вас, ќе се грижи и за работите кои вие ги сакате и ви се важни. Нема да ви ја ограничува среќата или слободата на било кој начин. Можно е и воопшто да не сте свесни дека ова ви се случува, затоа застанете и размислете дали има таква личност во вашиот живот. Можно е да сте заслепени и да не ја забележувате.

Јас имав прекрасен ден денес. Растурив на презентацијата, изгледајќи доста сериозно со моето сако и професорска марама Зготвив ручек, пишувам домашно, а сега ќе одам во Capitol (сериозно сум возбудена за новиов трговски во моето маало ). Викендот скоро е испланиран, учењето е под контрола, to-do листата за утре е напишана, а прешкртувам уште две подточки од денешната! Животот е убав

 

Може некоја да ми пиле лп,за љубовен проблем?

 

Велите дека сум изгубена луталица. И сте биле на многу места,претпоставувам.
Но сеуште не можам да видам дали навистина дивјакот сум јас.
Како може да постои толку многу што не знаете? Не знаете...
Мислите дека го поседувате секое место на кое сте стапнале. Земјата е само мртво место на кое живеете.
Но јас го знам секој камен,секое дрво,секое суштество. Имаат живот,имаат душа,имаат име.
Мислите дека само вие сте луѓе со чувства. Луѓе се оние кои гледаат како вас?
Но ако одите по стапките на непознат,ќе научите нешта кои не сте ги знаеле.
Сте го слушнале ли волкот како плаче на полна месечина?
Можете ли да пеете со сите гласови на планините?
Можете ли да цртате со боите на ветрот?
Ајде трчајте низ шумите.
Почувствувајте ги сончевите зраци.
Тркалајте ги сите богатства околу себе и никогаш не се прашувајте колку вредат.
Бурата шумата и дождот ми се пријатели.

И сите сме поврзани меѓусебно.
Во круг кој нема крај.

Сеуште можеш да имаш се. Само уживај го она што го правиш.
И најбитно од се,сакај го.

 

Секогаш сум спремен и отворен за промени! Не се плашам дека ќе го загубам тоа што ми е познато. Бидејќи, промените многу наликуваат на некои луѓе што ги среќаваме во животот. На почетокот се тешки и вознемирувачки, но кога подлабоко ќе ги запознаеме стануваат попријателски и не толку непријатни.

 

Ги мразам оние работни прослави и собиранки, кои „не се задолжителни“, ама излегува дека сепак се. Значи, што ако на пример скршам нога на враќање од работа и не дојдам? Што? Светот ќе се преврти наопаку? Побогу, нека оди оној на кој му е до јадење и пиење без усул. Мене не ми е. После претежок, ужасно напорен ден на работа најмалку што сакам е да одам на прослава, и тоа со луѓето кои ги гледам секој ден и кои веќе не можам и не сакам да ги гледам Ама па стварно па! И не кажувајте, ама измислив оправдување за да не одам Не лажам никогаш за ништо, најмалку на работа, ама па стварно не можам веќе да ги гледам, а не па да славам со нив. Па згора на тоа уште утре и на работа да одам, откако сум се вратила дома во 4 сабајле. Ноу веј Ако ме чита некој од работа и ме препознае, не сум таа што мислите

Го мразам овој предновогодишен период. Го мразам и од работна гледна точка, а и приватно. Работно е напорно, сега почнува најнапорниот, турбо работен период и нема одмор до лето. Приватно, периодов ме потсетува на лоши работи, ми буди лоши спомени на кои не сакам да се сеќавам. И не ме фаќа еуфорија, ама ич. Добро де, за Нова Година никогаш и не сум се потресувала после втора средно Единствено периодов им се радувам на попустите, ништо друго

И' купив подарок на мајка ми. Онака, без повод. Се прерадува жената, и солзичка пушти дури. Абе мајка, една е. И вредна. И единствена. Ми беше мака за неа, тежок период преживува, мојот најсакан дедо на свет, нејзиниот татко, не' напушти неодамна, па се обидов да ја расположам малку и за среќа, успеав

Многу некако чудно се чувствувам и однесувам периодов, не знам како да опишам. Ги извршувам обврските механички, а паметот ми лета секаде, само не во тоа што го правам во моментот. Си замислувам неостварливи работи, си мечтаам за непосетени дестинации, си правам планови во глава за кои не постојат ама баш никакви теоретски шанси да ми се остварат... Ама па убаво ми е. Толку многу работам, а успевам за сето тоа време да го пуштам мозокот на пасење, и за чудо, успевам во сработеното. Изгледа ептен добро сум испраксирана во работата, што веќе ми е таква рутина за која не вреди да вложувам голем мозочен напор. А убаво е да можеш да работиш, а да не мора да вложуваш голем мозочен напор

Уствари, не знам баш дали доловив што сакам да кажам, ама небитно. Ви викам нешто чудна сум

 

Малото девојче ми го разубави денот, ме потсети на случките кои мама со насмевка на лицето ми ги раскажува секоја година. Знаете кога сум била мала сум се плашела од Дедо Мраз. На сите слики наместо насмевка на лицето, мене уште малку солзи да ми потечат. Она малава денес иста како мене. Си се враќам јас денес од училиште, а кај нас на секој кош Дедо Мраз и сликарот до него. И ја местат малава да се слика, а јас во тој момент поминувам и ја гледам колку е уплашена. Родителите и велат ајде Ангела гледај тука сме ние ајде насмевни се, а таа наеднаш скокна од санката и рипна кај мене. Значи ми го стопли срцето, душичка мала. Ја прегрнав силно, а потоа се сликавме заедно, но без Дедо Мраз. Значи обожавам мали деца, сеуште е рано за мене, ама кога ќе имам дете нема да го носам да се слика со Дедо Мраз ако несака.

 

Definitly..

 

Животот минува... времето никогаш не се враќа...пропуштените шанси остануваат копнеж кој живее во нас...направените грешки менуваат некои работи...но сепак надежта која е во нас постојано ни вели 'ќе биде подобро'...јас верувам во тоа ВЕРУВАЈТЕ И ВИЕ ДРАЃИ ПРИЈАТЕЛИ! ♥♥♥♥♥

 

На денешен ден пред еден месец си замина.Баш ќе фалиш мило барем имав малку надеж сега ништо немам.Се надевам дека таму ти е поубаво и помирно од овде.Не ти беше лесно на оваа земја но многу рано ја напушти.Го имаше цел живот пред тебе.Беше сакан од секоја можна страна. Такви луѓе како тебе цел живот се бараат и тешко се најдуваат.Почивај во мир . Фалиш повеќе од можно.

 

Сакам да кажам дека утре правам тест германскии и цел ден учам и неможам повеќееееееееее

 

Им завидувам на мечките кои ќе го преспијат овој период...

Не е некоја ладна, тмурна зима за да се жалам, но овој предновогодишен период секогаш ме прави да се чувствувам несреќно...
Големи очекувања, притисоци, каде ќе се слави, која смена си на работа, имаш ли пари за подновување, влезници, гужви и турканици, лажни насмеани лица, растрчани луѓе по улиците и продавниците, спремање по дома...
Како да не може секој ден да ни е празник, туку баш сега мора душата да ја иставиме од нас.

Се прашувам дали и други се чувствуваат вака, празно, нервозно, или само јас.
Од една страна се радувам на атмосферата, а од друга одвај чекам да завршат празнициве.

 

Е да си се пофалам денеска денов подобар не можеше да биде.

 

Е мене денов и баш не ми е погоден
Почнав да не учам, се опуштив. Оценките си ги распиав, но само две Останатите мора да се задржат
Време е да си ги фатам конците во раце околу учењето, пошто друг за мене нема да учи
Одам јас да доучам француски :geek:
Слатки сништа феминкии !

 

Нз зашто но многу ми е криво бидејки раскинаа брат ми и женска му,што ли се случи толку добро одеше и јас многу убаво си живеев со девојчето.Муабетот ни одеше од рака со мајка ми беа како другарки ко ке седнеа немаше тема за која не зборуваа.Нз зашто мене толку тешко ми пага нивната разделба.Со сето срце сакам да се смират и да бидат среќни и весели.Денес ко ги гледав сликите на кои сме заедно ми навреа солзи во очите бидејки толку бев среќна оти тие се среќни.И баш сакам да ми биде снаа бидејки татко и е толку лош и пијаница и дужен насекаде а таа се срами и страда поради тоа,ни најмалку не е матријалистка тулку е добра и знае да ја цени парата.Сакам да се смират.