[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Денес е петок 13 некои се плашат од овој ден а јас се радувам бидејќи е петооок конечно

 

Порано имав страв од прашањето - Што сакаш да бидеш? Која е твојата идеална професија? Како се замислуваш?
Се плашев дека ќе се смеат на моите желби, ќе речат детски се, едноставни, неинвентивни, досадни...
А јас само сакав и сеуште сакам...

Да го победам срамот и стравот.
Да направам засолниште за сите животни кои се на улица и напуштени.
Да помогнам на некој кому му е потребно било што. Ќе бидам пријател кога е осамен, нечија утеха. Сакам да му се најдам на секој што помислил - Да имав барем сега некој, да поразговаравме, испиевме топол чај, да му се доверам, да побарам совет. Да им речам на тие луѓе - Еве не сте сами, јас ќе бидам тоа што е потребно, пријател, сестра, рамо за плачење. Да си ги избришат солзите и да видам насмевка.
Да планинарам. Никогаш не сум, но како што сум огромен обожавател на природата, убедена сум дека ќе уживам.
Да имам човек, кому кога ќе му кажам Ајде да одиме до рид, да не ми одговара со - Ама ладно е, ме мрзи, уморен... Ќе се облечеме топло, ќе откопуваме циклами, ќе застанеме за миг да ги наполниме градите со свеж воздух, ќе береме шипинки за да направиме чај. Ќе ја прифати мојата идеја да одиме и во Берово, иако немаме кола, ќе се влечеме по автобуси, ама кога ќе стигнеме таму...ќе оставам се`, ќе го фатам за рака и тргнуваме на прошетка.
Да ги радувам луѓето со подароци. На другарки ми ќе и купам топли пижами, на мајка ми омиленото божиќно цвеќе, на дечкото од оние пенливи купки од Лаш, кои менуваат бои, бидејќи обожава да кисне во када. И за бројни случајни минувачи, да им дадам убаво спакуван подарок, само и само за нивната мисла - Еј, некој помислил и на мене.

Во суштина битна ми е среќата на другите. Сакам мојот живот да е посветен за другите и на крајот да можам да кажам - Не живеев залудно, мислам дека доволно направив. Зашто нема да се сеќавам како сум седела во канцеларија и на крајот од месецот кога ќе земам убава плата, ќе купам облека, обувки, шминки. Би сакала да се сеќавам дека сум помогнала да се соберат средства некому потребни, да држам нечија рака пред да влезе на операција, да ме дочека со насмевка кога ќе излезе. Да купам пакетчиња за сите несреќни дечиња. Уверена сум колку ќе им значи. Ќе паметам некоја стара бабичка, со која ќе испиеме еден чај и ќе биде задоволна зашто за некого таа има вредност.

Сакам мојата професија некому да значи. Да има корист од неа. Не да пресметувам бројки, даноци и еден куп за мене небитни работи. Да допрам до нечие срце. Затоа, нека ми се исполни само првата желба. Останатото ќе го сторам сама.

 

Ме нервираат луѓе кои не поднесуваат критика.
Не ги сакам луѓето кои со растеперени колена несигурно стојат, ветер да ги дувне ќе паднат и ќе се изгубат во неповрат некаде во длабочината на темната бездна на животот.
Храброста е неопходно орудие за опстанок на крвавото поле на животот, прв ред борба со оние похрабри од тебе. Постојат ли такви ?!
Јас во главно на овој или оној начин таквите сурово ќе ги изгазам со врвот од штиклата.
Сите ликови кои се поколпуваат со мојот профил на идиот завршуваат исто - поразено.

За такво нешто треба да се нема душа и совеста да ти е мртва мувлосана.

Единствен начин да се пробиеш до посакуваната цел, со исклучок се разбира на оној уште по нечесниот кој барем за мене никогаш не станал алтернатива.

 

Денес 13ти петок, као демек баксузен ден.. Мене баш напротив, среќен ден ми е , на тестот по информатика добив петче со сите можни поени оу јеа и уште многу други убави работи ми се случија на овој "баксузен" ден..
И да, конечно оздравив..

Уште малкуу...

 

И мене ми е среќен ден! На тестот за бременост добив позитивен резултат!!! Конечно има II.

СДК: БРЕМЕНА СУУУУУУУМ!!!!!

 

Петок 13ти некој викаат баксузен ден ама за мене е сосема спротивно.Прекрасен ден а уште поубав е кога го поминуваш со најсаканите за да си го прославиш најважниот ден-роденден.
И не би било тоа ако не ве почастам и вас феминки

 

Пролог:
Баш да видам дали ќе успеам да не јадам ништо од ова што готвам денес!

*****

Се ишишав како руски астронаут. Се депилирав и бев на забар. Целосно монтирана, ми фалат уште јавачки чизми и коњ, еден меч и да тргнам во бој. Ама не, земав да читам Фикции од Борхес (по седми пат, можеби), и да правам три типови јадења. Типично, за една жена што освен што си ги депилира идеалите за да не и подраснат, истото го прави и со меѓуножјето, на еден ваков малерозен петок.
Пиле. Карфиол. Многу сос. Пак проја, со праз овој пат. Раат бе.
Не можам поинаку да си го објаснам тој state of mind или неmind кога (си) готвам. А најважно од се’ што знам дека добро ќе се јаде. Ми доаѓа Пики на гости, тоа значи многу трач и многу планови. Сестра од туѓа мајка ми е. Ретко нормален човек. Имам такви неколкубројни луѓе што подоцна во животот ги запознав и си верувам дека се мои, избрани и ги чувам, иако не ги гледам постојано.
Планови, реков, не можеш да модерираш, освен ако си семоќно битие кое не постои. Со него се координираме со датуми, мојот период, евентуалната готвачка работилница што ја крчкаме со фини луѓе и сето тоа добива смисла само кога ќе си легнам. Заспивам и се прашувам, па си премолчувам. Ми здодеа веќе, да си бидам во оваа кожа, се љуштам, митарам, како сакаш речи го тој процес.
Можеби цел живот ќе си имам проблеми со нереалноста? Или со оваа реалност? Што знам. Знам дека има добри и лоши луѓе и дека така е отсекогаш, па нема да смислувам топла вода. Може млака? Млака, за карфиолот!
Шворц, а не е ни 15ти. Скршив чаша од убавиот парен сервис, ќе се искупам со ручекот.
А еве си се прашувам, зошто мора да имаат такви епитети одредени материјални глупости? Или оние "КАКВА ТАНТЕЛА И КАДИФЕ ЌЕ НОСИТЕ ЗА НАЈЛУДАТА НОЌ!?!!! и слични псхихосоматски лудачкоиритантни наслови по портали? Да се штукне човек од трепкачки заробеници на личните фасади! Во кој свет живееме бе? Оној што ќе си го нагодиме со штоперица "за најсреќните мигови"?
Фустан "За посебни пригоди"?
Чаршаф "За гости"?
Сервис "За Нова Година"?
И се напнуваш, зошто шљокиците не ти се во низата приоритети.

Ej што презирам такви категоризации! Утре може ќе ме нема, и што. Сервисот ќе ми го пратат Отаде, да пијам чај со претците? И така. Се нервирам за одредени зезнати машини во кои се мелеме, така групно, како духови што ја подмачкуваат. Борби со ветерници секојдневно. Само да не’ чува здравјето и разумот, може да се сменат нештата.
Сакав да кажам, ништо не е вечно, па љубете си се себеси, љубете си го ближниот свој, ама не претерувајте. И така.
Среќна Нова Година, 2014 веќе не звучи примамливо.

 

мене ми е баш баксуз,денеска први час имав спорт и заврши часот и си се облекувам јас арно ама ламба нема и мора во темница да се соблекувам .И оп сум си ја ставила блузата наопаку,и тка си шеткав јас со етикетата,сите ме гледаат,абе циркус.Подоцна па се судрив со една професорка и тоа лошо .Добро има и нешто позитивно,губивме 2 часа,што кај нас е многу ретко

 

Добaр ден, добри луѓе

Денес сум нешто чудно нерaсположенa, безпричински. Може дa е од тоa што дури се свестив, дојде испитнa сесијa, a не е мaлце... No, no.
Се лaкирaв, мислев ќе ми смени рaсположение, знaете онa ... "мaлите нештa".
Ништо. И сфaтив декa ништо не може дa ме рaсположи колку успешнa сесијa. И дури сум вaкa down дaвaм чесен збор декa ќе се потрудaм околу тоa.

Ми се ближи третaтa годишнинa со љубовтa, кaко вчерa дa беше.
И тукa ви кaжувaв, тукa бев среќнa. И сегa сум. Со него се е розово, знaете?
И тогaш не мислaм нa товaрот кој го носaм нa грб.

Кaфе нa биро, филмски демек. Се олaди дури се сетив дa го испијaм.
Не ми е ни тоa по кеф, сaкaм нешто со многу шлaг и чоколaден крем и бaдем и индиско оревче и...
Топлa бaњa, миризливa купкa нa лотос. Мх.

Дрaг Петок.
Зaборaвив кaко изгледaш, одaмнa не сме се дружеле.
Ги зaборaвив и Новогодишните прaзници, сaмо нa поминувaње едно здрaво aко си кaжеме.

Tracy Chapman ме чекa нa плејлистa, чaо људи.

 

Моментот кога ја земаш книгата во раце и место да учиш правиш ретроспектива за изминатава 2013. Ако ништо друго ми беше далеку поуспешна од 2012.
Оваа година барем ќе ја паметам по убави нешта. Сенадевам дека следната ќе ми ги исполни желбите. Само да помини колоквиумската..

 

Сакам личност до мене и доволно ке ми биде само нејзиното присуство. Личност со која ке разменам неколку реченици. Личност до која само ке седам и ке молчам, а сепак тишината ке биде прекрасна. Таа едноставност ми е проклето потребна.

 

Човечност или имаш или немаш,не е тоа нешто што се полни на бензинска.

 

Биологија добив 3ка,и сдк дека сум пресреќна! уф конечно..само ја 3ка у класот

 

бравоооо , со среќа да си го износиш и да си родиш здраво живо преубаво бебенце.

 

Сакам да избегам некаде далеку, некаде каде што има мир, тишина, снег, камин, некоја добра книга и јас. Само јас!
Ми иди да се спакувам и да заминам, да избегам од реалноста. Не за нешто друго, туку само за малку мир. Пренапорни две ендели за мене, ми пукна главата и прв пат после толку време се чувствувам изгубено и мака ми е од се. Од градов, од луѓето, од правење исти нешта секој ден. Ах само да можам барем еден викенд, топлку ми треба да се одморам. Не барам ништо повеќе, два дена само за мене, да се одморам и да си ги наполнам батериите. Ај којзнае можеби и тоа ќе се случи.......

 

Што да се прави кога повеќе немаш сила? Што се прави кога не можеш повеќе да се расправаш секој ден? Кога сакаш да се откажеш ама не можеш, едноставно не можеш. Зошто одлуките кои треба да се донесат се претешки? Ако не се одлучи ќе страдаш и патиш цел живот. Едноставно не можам повеќе. Ја пуштам душата... каде сака нека оди.

 

СДК дека во животот ништо не е лесно и едноставно...ама баш ништо.

 

Викендов ќе си го поминам со филмови, аспирин и многу паломи. И новото столно ламбиче на кое многу му се радувам.Не знам како се разболев ама знам дека ќе ми прија малку одмор. Од наредната недела имам еден турбо факултетски период, надополнет со други тракатанци. А јас само сакам да правам божиќни венци и да ги закачувам по врати.

Вчера се запрерастив од тоа колку злобни можат да бидат некои луѓе. Сурови, злобни и безобзирни, љубоморни и користољубиви до немај каде. Дали треба да се плашиме од вакви личности или да ги жалиме? Уште сум во шок, едноставно не разбирам и по 100 пати си го мотам филмот низ глава. Мајка ми упорно ми вика: Чекај да се вработиш, па тек таму да видиш какви се, кога се работи за плата или статус наместо оценка и бодови на колоквиум.

Ама јас одбивам да поверувам дека ќе работа во една машинерија, плашејќи се од луѓето и криејќи се позади купишта документи и состаноци. Можеби еден од најголемите успеси во животот е да те храни занаетот што тебе ти хоби.

 

Петок тринаесети. Да бе, одма. Јас да не се разболев, ова ќе ми беше совршен ден. Ете сега сум сама дома, сестра ми на школо, сите други по работа, а јас тука дремам на компјутер.

Денес добив прекрасна вест: Второ место сум на конкурсот. Почастете се:

Спојлер

Пресреќна сум! Посакајте ми побрзо да оздравам, зашто ако ја затресам главата мислам дека ќе ми експлодира.

 

Колку само се чувствувам осамено,тажно..
Иритира помислата дека еден телефонски разговор може до толку да те растрепери,да те натажи.
Да направи да се чувствуваш празно одвнатре,а навидум среќна однадвор.Кое лицемерие!
Сакам да побегнам од се,од оваа сурова реалност,од паразитите околу мене,од лицемерно подадената рака,лицемерната насмевка,прегратка и понуда за помош.
Испуштам крици за искрена помош,а сите глуви на мојата потреба..
Луѓето обожаваат да повредуваат,а врв на се ми е(цитирам): 'Извини'..
Шо треба да ти биде извинето?Тоа што намерно ме повредуваш,и притоа очекуваш да се однесувам како ништо да не се случило?!
Ајде бе..
**
Единствено нешто што сакам е да одам далеку некаде,во неповрат.Со себе би понела само,ваков топол џемпер со Новогодишни моменти, и
,мојата омилена книга во рака..добро,можеби би понела и куфер со спомени..
**
Плаче ми се..