[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Дали луѓето би можеле да бидат подобри? Би можеле, но никој не сака прв да почне. Сите имаат лошо искуство.

 

Денот го почнувам со Amy Winehouse. Нема шанса да ми тргне наопаку.

 

добро утро феминки и феминци
за мене денес е посебен ден и мило ми е што го споделувам со вас, наполнив 17 годинии хехех
Ви благодарам на сите кои ми го честитале и на сите кои ќе ми го честитаат
се чувтвувам убаво, расположена за многу изненадувања во текот на денов
среќнааа сум и Ве бакнувам ситеее

 

СДК дека на школо идам со автобус, и целиот месец ќе сум прва смена. И знаете што е ново, денеска е единствениот ден кој не сум трчала по автобусот. П.С. не сум трчала толку по момчиња како што сум трчала по автобус

 

Има така некои жгуљави денови, пример како вчерашниот, не дека понеделник, али тиња ден беше у секоја смисла, кога наеднаш стануваш од кревет, и со самото подигнување автоматски се трансформираш у движечка несреќа. Кај и да отидеш, жариш и палиш, не као срцекршачка, него у буквална смисла...

Приказната започнува со тоа што требаше да отидам до книжара да исфотокопирам некои материјали, и се`се одвиваше делумно добро, се додека не почна да се шири низ просторијата мириз на изгорено, запалено, чад, да станува топло... А тоа пустото, 2х2 метра, нема каде да се мрднеш. Почна човекот што работи да крева паника, готово ќе сме се запалеле, у воздух ќе се дигнела цела книжара, јас и останативе што бевме внатре стоиме како неартикулисани, нема каде да се мрднеме, отворија врата излегоа некои, мене ми се брза веќе каснам во школо, а имам за фотокопирање цела книга... Кога наеднаш, чекајте пријатели ситуација беше, осеќам нешто убер топло на ногата, почна да ми замирисува на запалено ептен околу мене, се вртам кога гледам гледам чизмата ми гори, се стопила позади цела, па и јас сум се залепила за калориферот што дувал. Верувале или не, не ни го приметив у просторијата, од што беше мал.

Spoiler

...Ете така си останав без десна чизма на еден несреќен начин, значи наравоучение, гледајте до што стоите коа ќе влезете у тесна книжара, а особено ако сте поголем човек, па и со триста кеси, ташни на тебе - се јавува и друг проблем, боље не ни влегувајте...

Вруќ ден прилично, а денеска предосеќам пост-понеделнички ќе биде, што значи излегувам надвор со скафандер.

 

Како можам сосила да се разболам?

 

Моментот кога во 4 часот наутро се вракаш дома со такси и при таа поспаност на радио ја слушаш Во светот на бајките. Во таа микро секунда ти се наврака во глава цело детство и возбудата кога со душа си чекал на телевизија да започне емисијата само затоа што си бил заљубен во единствениот принц за мене покојниот Игор Маџиров.

Никогаш нема да заборавам како дете еднаш кога во лифт се возев со него. Пред мене како да стоеше Бред Пит ,е така се осекав. Понекогаш многу ми недостигаат таквите наивни и детски заљубувања и симпатии. Кога со чисто срце и душа очите ни светнуваа при погледот упатен према симпатијата. Кога се беше едноставно како 2+2 во љубовта. Кога верувавме во принцови и принцези и кога владеевме со нашите кралства...

Како стареам сфакам колку се менувам.Колку секојдневието ни ја менува душата ,среката и радоста. Понекогаш се би дала барем на еден ден да сум дете.....

http://www.youtube.com/watch?v=jrfiwOVAwGI

 

Чувството кога стануваш од спиење, односно те разбудило смеењето на брат ти и изгледаш како торнадо да те исфрлило. Во последно време ич неможам да се наспијам, се повеќе ми е потребен сон. Не за џабе рекле колку повеќе спиеш, повеќе ти се спие

 

Никој друг неможеш да направиш толку голема будала,како што можеш самиот себе!!!

 

Падна и кај мене првата петка за на полугодие, француски au revoir до второ полугодие, ајдеее...

Значи стварно ако треба со еден збор да ја опишам неделава, тоа би било: хаос.
Права турлитава бе, од сите предмети по нешто. Верувале или не, мислам дека ќе почнат на тест по математика да ми текнуваат поими од биологија на пример. Море уште некој предмет ако почнам да учам, главата ќе почнам да си ја барам дали ми е на место.
Сум го пополнила тоа календарчето за задачи на мобилниот со датуми за тестови и рокови за проекти, чиниш професионална агенда на некоја бизнисменка у фирма гледаш.

А во вакви стресни периоди + прва смена сум жив доказ за оние смешките околу afternoon nap.
Пред некој ден баш се треснувам у кревет директива после школо и ме барала една другарка, и сум ѝ викала дека баш сега сум се разбудила и се спремам за во школо, јаооо...

И после ќе ми викаат, абе по втора година боза е, зафрканција, даааа бе, сигурно.
Причам ти причу за малу децу, што би рекла мајка ми.
Идам јас да си ја фатам дремката, ама обавезно исклучувам телефони да не се избрукам пак.
Ај ариведерчи.

 

Додека бев пискул си замислував дека љубовта си тече онака како што е претставена во a lot like love.

Тој да љуби повеќе, тој да љуби прв, тој да прави се, жртвува се, се дава себе си.
Таа да е несвесно без чувства, таа несвесно да се занесува, таа да сака него да го научи да пие, таа да бега од него и од животната среќа.

И заедно да се глупираат и глупираат до бескрај, како овие двајца тука:.

Spoiler

И одеднаш од некаде ќе почне да ме жеже во градите. Токму кога ќе ми текне за судбината на неколку деца кои беа дел од приближно мојата генерација. И си приспомнувам за нив за кои што сеуште ми се тресе срцето. И сфаќам дека љубовта паѓа во вода кога живеам во немоќ и неправда која ја диктираат трети лица.

Би било лудо да барам од нив да се смеат. Би сакала само да бидат силни.

 

Браковите засновани само на љубов никогаш не опстануваат.
Клуб на чокохоличарки.

 

Веќе не ги обвинувам луѓето кои ме разочаруваат,сега се обвинувам себеси што премногу очекував.
Да драги мои јас сум сум будала
Доволно е само да ги набљудувам. Однесувањето на луѓето открива се за нив. Па, обично во големите работи луѓето се покажуваат онакви какви што би сакале да бидат. Во малите, тие се онакви какви што навистина се.

 

Пред извесно време, една од полиците во домашнава библиотека попушти и падна. За среќа бев во близина кога се случи тоа, па истрчав за да ги придржам стаклените вратнички, инаку ќе се испокршеа. Додека со татко ми ги вадевме книгите дел по дел, искоментирав дека не е ни чудо што паднала полицата, бидејќи книгите беа претешки. А татко ми: Ех, ќерко моја... Науката е тешка.

Денес ја местевме полицата (откако најдовме поцврсти држачи), па татко ми ми вика: А што мислиш да ги ставиме украсниве кригли до книгите? И онака писателството отсекогаш било рака под рака со алкохолот. Или што би рекол Хемигвеј: “Write drunk; edit sober.”
- Тато бе, па и јас пишувам, ама не пијам

Туку, не знам дали постои покафеџиска нација од нашава!
Ама не, не... ние не сме љубители на мирисот и вкусот на кафето, туку на она бадијалџење и неколкучасовно лигавење со шолјата во рака. Кога и да поминам на улица Македонија сред бел ден, кафичите се преполни. Па си викам: Добро бе, овие луѓе работат ли нешто?
Да викнеш некого за работа ќе те откачи, ама викни го на кафе и одма ќе дојде.
А како што се погоди денов убав и сончев, ќе се испотепаат сите за видно место.
Само стави наочарите и ич уво да не те боли!

 

Господ нека ми е на помош овие две недели Писмени, испрашувања, тестовии..... спобудалевме бре осет малце, како што велат кога еден професор неможе да предава повеќе предмети зошто нас не терате да учиме по 65456454 предмети на ден

 

Јадев...неколку денови само јадев .Го глодав фрижидерот,бравите од вратите ,наслоњачите на столиците...се изглодав.И еве сега не можам да јадам,ништо не ми се јаде.Се роди и еден таков ден и некоја нирвана,мозокот замолчува а плачењето без причина продолжува.Манијакалното расположение ме тресе ,како оние жени што плачат на гробишта сум.Плачам над сопствената судбина,па требало- не требало,па забегувам и свашта измислувам.Па почнуваат необјасниви бубулици да ми излегуваат,па прободувања по телото и натекувања.
Некого го дрма предновогодишна еуфорија а мене само пмс-от ме дрма.
*********************************************************************************
Зимава оваа година нешто изгуби здив.За моиве вечно студени нозе и за сметката за струја ,благата зима е вистински дар.Ама не сум мирна.Се грижам за неа.Зошто се промени.Кај се оние снегови да не можеш да излезеш од врата,да го газиш под нозете да крца,правењето на снешко белчо да има смисла,да не им зарѓавуваат санките на децата.Како ќе има вода во лето и свежина ако сега нема снег.Зимата се променила?Решила да биде поинаква.Потонала во некое свое сивило па нема воља да ги покаже белите заби.Или остарела...изгубила сила...којзнае...и не е студено.Моите ледни коцки се постудени од неа.
**********************************************************************************
Знете што значи полна куќа со девојки?Од 14-22 години?И тоа 5 комада.Лудница луѓе лудница.Викендов бев ставена на тест може ли мојата климактерична маленкост да се избори со нивниот ентузијазам.А не,не се изборив.Културно се тргнав на страна.Времето си го поминав во кујна готвејки и миејки садови.Ама ако.Важно е дека на нив и беше убаво.Сакам да се сеќаваат на мене со насмевка,да знаат дека уживав во нивното друштво.Тоа ми е најважно.

 

Неверојатно е колку луѓето можат да бидат плитки и лесно читливи. Не заборавајте дека ги издавате вашите мислења за некого, додека зборувате за случајните минувачи на улица.
Како најлесно да дознаеш што размислува другиот за тебе..
И преку глава од коментари за изгледот на некого. Таа сака да изгледа така? Тој, сака да носи скината јакна? Виновен е некој за брчките што ги накрцал на челото?
Ах лицемерие...

 

... тој дојде и сонце огреа, целиот свет мислам дека менува лик и боја, затоа што е толку добар и секогаш подготвен да ми помогне. Никогаш не ми се налутил и апсолутно секогаш е тука за мене, СЕ-КО-ГАШ.

И по ладново и никакво време со тон други обврски дојде во оваа бетонска и гнасна џунгла да ми помогне, зашто буквално и по телефон чувствува колку сум преморена, измрцварена и нервозна, на раб на хистерија.

И секогаш има решение и начин за сите проблеми. И никогаш не ме оставил на цедило.
НИ-КО-ГАШ.

Преку глава ми е да им појаснувам на луѓето како така и толку се дружиме и разбираме, кога тој ми е бивш дечко. Не го чувствувам така, пред се` тој е мој најдобар другар.

И бескрајно благодарна сум што имам некого како Хуго, кој ја сфаќа мојата потреба од другар ми и начинот на кој функционирам со него.

Мислам дека животот не можеше да биде пофер кон мене, што се однесува кон ова прашање.
Среќна сум.

 

СДК еве како изгледаат моите комшии ако го повишам тонот за што и да е, и да сум среќна и да сум тажна, тие се вакви!