[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Какво дно на македонското новинарство се овие Курир да не може човек да се изначуди.
Најголемите без'рбетници собрани на куп, со испрани мозочиња на вриење, се им е розево и прекрасно, да ги чита некој што не е од тука ќе мисли цветаме, се луксузираме, во чиста утопија живееме.
Сега воздухот не бил загаден само тука, него и во сите Европски метрополи. Причина? Недостиг на дождови и ветрови
http://kurir.mk/makedonija/vesti/141152 ... o-vozduhot

 

Неверојатно е колку животот може лесно да ни се промени.
Интересно е да ги совладуваме сите предизвици, а не е интересно се да биде толку едноставно.
Знаат да ме израдуваат убави вести, прегратка, дури и една слика што живот значи.

Ете така, бидете сите среќни, весели, расположени и не дозволувајте негативната енергија да влијае на вас.

Трудете се да избегнувате лоши мисли и негативни луѓе.

 

И повторно истата тежина. Истата грутка која ми го стега срцето и истата празнина во душава.
Истиот оној немир кој те мачи и не ти дава да заспиеш и истото превртување на цревата кога и да помислиш што би можело да се случи.
Истата болка и истото измачување.
И страв од разделба. Страв од повторно разочарување. Страв од крајот кој се ближи.
Добро познато чувство. Барем за мене.
И повторно сама.
Повторно оставена. Повторно иста болка и солзи во очите.
Се навикнав.
Најсреќна ќе бидам ако бидам сама.

 

Значи... отворена сум за се... за мене животот е слобода.
АМА ова со сексуалниве работнички ми е врв на глупостта.
Извинете ама од кога немањето на морал и срам во себе е квалификација за работно место??? Сите имаме полови органи за бога милога!!! Што, баш убавко, на лично и туѓо задоволство си тераш работичка, ма какво образование, какво одење на работа. Работна средина - спална соба, милина! Морал и срам, ослободени засекогаш, лепота! Не мора да му ја мислиш.
И не знам колку знаат овие работнички дека со правата одат и обврски!
Сите зинати за права, а никој не зборува за обврските.
Се средивме во државава и стечајците и невработените, дојде ред за овие да водиме грижа!

 

прееска го сретнав тој што ми е советник за здрава исхрана од студио Актива
пред месец и нешто се тресев пред него-ко манијак ми делуваше а денес кога ми застана сред пат не ми дозволи да поминам-беше многу некако ок,поразговаравме најнормално дури и се зачудив што му стана на човекот, да не некоја го просветлила можеби

 

Да се немало општа култура во градов. Кај тие се спори па уште некој средовечен неписмен идиот зад грб да се дере. -ГОсподине ве молам прекинете, клиентите не се должни вас да ве трпат. -Господине ве молам потивко! И више кога ми стужи-Значи прекини човек !!!! Изгледа делот каде што тивко се обраќаш и персираш во нашево ни мало село наречено Македонија воопшто никој не го приметува.

 

По дечко и автобус не се трча, секогаш ќе дојде друг.

 

Ја прашувам, што студираш? Ми вели, божее гимназијалка сум, 2ра година..Да го сфатам ова како навреда?
Не срце мое, јас се вреѓам што живеам во овој свет каде што дојдов до ситуација да не ги распознавам луѓево па поставувам прашања кои ме прават малоумна!...

 

Сватив дека некои луѓе неможат да се сменат.Одкако ја знам (една другарка) секогаш била љубоморна,искористувач..Едно време се здруживме,а сега лаже дека сум имала дечко.Ги дозна моите тајни и тајните на моите другаркии сега тоа го искористува.Епа и давам аплауз како не и се здосади да биде секогаш ''лошата'' во моиве сеќавања...ТРЕБА веќе да си има свој живот и да не се меша во другите

 

Утре имам два теста....Не ми се учеше. На сила некако успеав да прочитам.
Некако многу безволно ги правам нештата...Се чувствувам како расипам шлепер на кој му се потребни 100 луѓе за да го мрднат од местото. Многу мрзливо се чувствувам.
Па, упорно некои глупи мисли ми се вртат низ главата...Толку глупи што ми е срам да ги кажам. И веднаш штом ќе помислам, се чувствувам толку тажно, речиси очајно. А причина, нема. Баш никаква причина не постои. Зошто тогаш?
Само уште неколку дена...но
Па толку обврски имам...Некои од нив се забавни, тие се во втор план.
Па не е можно колку негативна станав...

Сигурна сум дека еден-два дена пред распустот оваа состојба на млитавост ќе помине.
А зошто сега вака? Си правам проблеми од глупости. Морам да мрднам веќе еднаш.

 

А јас… Па, јас мојот телефон го проверувам од навика, но како и секогаш, ништо…
Ништо од што би ми заиграло срцето, ништо од што очите би ми имале стаклен сјај од среќа, бидејќи веќе долго го имаа сјајот на солза. Ништо што би ми дало до размислување каде е, со кој е , како е?

 

Богами! Она пали, она гаси.

 

Кога поминував низ едно паркче сретнав едно мое другарче од средна школа. Одамна го немав видено...
Местеше светилки.
Бил ангажиран привремено околу тоа, и ќе си земе некое денарче.
Таман за празнициве...
Некако се засрами кога ме завиде. Но, јас застанав, онака насмеана, опуштено си направив муабет, му викам супер каде си нашол малку работичка, иначе џабе празници ако се нема пари... И се опушти и тој... Виде дека не го гледам накриво, туку без срам си го испочитував.
Иначе има завршено електро факултет.

Ми фали тоа... Ми фали тоа во нашава држава...

И обичните работници, оние кои имаат црно под ноктите за да го извадат лебот да бидат почитувани и ценати.
А, кај нас бегаме од нив, ги понижуваме, ги исмејуваме, ги етикетираме...
И 5 години да поминат, да стане директор на фабрика, пак ќе му паметат: ааа оној келнерон, ааа оној хаус мајстор што беше...

Зошто се луѓето толку лоши? Зошто гледаат веднаш некого да оцрнат? Да му се испонашаат?
Затоа си немаме работа. Зошто пребираме. А, пребираме од страв да не бидеме исмејувани поради ниската работа.
Денес е срамота да работиш поштено и чесно.
За жалење...

 

Важиме за народ ,кој само кука, а ништо не превзема.
Ќе се отруеме во смогот .......али сите дела ни се сведуваат на рекла казала .

 

СДК доста ми е веќе од сите околу мене сите те бараат кога им требаш, а никој нема разбирање за мене, никој нема прашано како сум и дали јас имам потреба од нешто, ако го кажам моето мислење кое не им одговара нив се нафрлаат како хиени на мене.. Не ми требаат такви личности, доста ми е од нив, можам и без нив подобро ми е сама со мојата љубов кој има огромно разбирање за мене, единствена личност која е секогаш тука за мене, некој кој ме сака без оглед на се.. Затоа сакам да кажам дека доста ми е од вас кои мислете дека можете секогаш одново и одново да ме повредувате, а јас секогаш да бидам еднакво добра за вас.
И само да знаете дека и оваа болка за брзо ќе помине но нема да бидам повеќе тука за вас, нема да дозволам повеќе да бидам повредена затоа што допрва ме очекуваат големи радости.
Продолжете без мене, најдете некој друг кој ќе ги трпи вашите срања

 

Ми фали она време што беше порано.
Нема крај животната суровост.
И сакам да го избришам фб.
Исто како да го немам пишуваат само ако им треба нешто.
И толку работи лоши се десија периодов.
Те молам 2014 не биди ваква. Само неколку добри работи ми се случија оваа година.
И тоа заради мм
Се надевам дека ќе си одиме од тука.
Несакам да гледам некој луѓе.
Несакам да живеам тука.
Несакам тужења
Ама се надевам дека тој дотичниот наш бивши член на пошироката '' фамилија"
ќе си го види крајот. И дека ќе успееме да си одиме од тука без сите овие проблеми.
Се надевам дека ова ќе ни биде една од последните нови години во земјава.
И се надевам дека еден ден се ќе им се врати на сите.
Можеби не е убаво вака што кобам ама некој луѓе не заслужуваат да живеат!

 

колку треба да си исфрустриран за на некој рандом лик да му докажуваш дека си човек од збор у негативна конотација

 

Еден поглед, една реченица.Една воздишка, уште еден поглед.Неколку чекори напред и не се врти назад, а тоа проклето ќе боли.Тешко е да заборавиш некого толку лесно и да продолжиш понатаму
како ништо да не било.Кога станува збор за вистинска љубов патот до заборавот е предолг,
треба да поминеш километри и километри, ќе го паметиш засекогаш само сето тоа ќе биде потиснато, желбата да заборавиш е голема, сакаш но не можеш.
Се измачуваме со тоа за на крај после долго време да го потиснеме да го зачуваме, да остане еден убав спомен, спомени на деновите кога се било толку убаво спомен закопан длабоко во нас.
Тие што ни значеле никогаш нема да бидат заборавени секогаш ќе живеат во спомените...Тогаш приказната за птицата закопај ја длабоко во себе и продолжи понатаму драга сестро...

 

Имав прилика да се спријателам со една прекрасна девојка од Унгарија. Се погодивме заедно на едно патување, две недели не' претворија во одлични пријатели и иако не се слушаме или си пишуваме редовно, ако пак се видиме можеме слободно се' да си кажеме.

Во еден момент на патувањево, некаде одевме една до друга и двете молчевме. И она во еден момент ми вели 'Знаеш, вистинските пријатели можат заедно да уживаат во тишината без никаква потреба да ја исполнат. Затоа што едноставно немаат потреба цело време да зборуваат и вака се разбираат.' И навистина, таа тишина е една од најпријатните.

Денес после долго, долго време се видов на само со една од моите најдобри другарки, ако може уште да се нарече така. Не престанавме да зборуваме и секој тивок момент беше неверојатно глупав.

Знаеш, не знам како го изгубивме пријателството што го имавме, не знам дали е крива некоја од нас, некој трет, пет или сто и пет. Знам дека не направи ништо, апсолутно ништо да го вратиш и задржиш и тоа едноставно боли.

Толку едноставна, а толку сложена работа е тоа пријателство. И некои луѓе толку длабоко навлегуваат под кожа што едноставно е невозможно да ги отстраниш иако не ти носат ништо добро.

 

Иако често се жалам за школцево, морам вака од срце да ви признаам дека и дома ми е ужасно досадно.
Се разболев нешо, денес не отидов и дома скиснав.
Абе се сварив од нервоза ! Научив шо научив, и цел ден пред пц.
Гледај гледај, нема шо да гледаш
МИ СЕ ШЕТА БЕ ЛУЈЏЕ !

- Друго да ви кажам. Вчера вечерта слушав некоја будала тука во комшии тепаше кученце некое.
Леле како цивкаше пустото, јас ќе заплачев.
Ми идеше да му излезам со мотика, да зацивка тој
Па добро бе, избркај го ако нејќеш да ти е у двор ама зошто мора толку крвнични да го тепаш??
Луѓе без душа ви се тоа.

- Јас овие 2 дена заклучив дека дечко ми има челични живци.
Значи на глава му се качив, го пукнав, го тормозев, се лутев за се ,а тој пустиот секоја реченица ја завршуваше со мило, душо, срце.
Ми вика не му било тешко да ме трпи , ме разбирал , пмс-от лошо влијае врз мене.
Ме научи ,сирот тој, тие неколку дена несмее да писне.
Се шалам секако, ќе му се одолжам пред Нова некако

Ај нека почне х фактор бе , сум направила пуканки, ја построив мајка ми ,сиротата ја остаи цела работа да гледала со мене. Душа моја

~И ја чекам саботаааааааааа. 21- нашиот датум !
И плус Амадеусче