[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Фала му на Бога што верувам во чуда, во вистинска Љубов, што сум нормална (за разлика од сите уфилмани луѓе и деца), што се радувам на празниците, на насмевките, на малите нешта... Не пребарувам, но сакам да се вработам и да се осамостојам. Но, здравје пред се.

 

Ех...кога љубовта не те остава...
Ова мое срце знае се,не можам ни ден јас без тебе
ова мое срце сакашеее!
Чувството кога си ин лове

 

Колку и да сакаш да запамтиш некои моменти, тие се случуваат само еднаш. Колку и да сакаш да направиш нивна реконструкција и да ги доживееш повторно, тие не може да бидат исти. Секогаш нешто ќе се разликува, секогаш некој ќе фали, некој ќе квари просек, а ти ќе сфатиш дека не си уживал доволно додека претходно траеле.

 

Оливер Драгојевич(ми пее оваа вечер) + чајче + топло ќебенце,+ Фемина ,+муабети со љубовта = Савршенство без мане

 

Олку посна сарма, грав, риби и баклава не се на арно! Штета што за ваква препознатлива слава нема снег оваа година. Патем честита слава на оние кои ја слават!

 

Како што подостарев сфатив дека не е потребно некој постојано да ти вели дека те сака и да ти прака пораки за добро утро и добра нок за да знаеш дека те сака и дека е заљубен во тебе. Доволно е кога без кажан збор со своите дела ти ја искажува љубовта што ја чувствува према тебе.

 

Како да ви кажам јас имам 21 година и мама и тато не ме пуштаат да излегувам од дома.
Шала на страна, бев премногу болна со температури и трески и се слично што траеше една недела и плус уште една недела кашлам ненормално, се одрав ако ми верувате а воздухов надвор не помага за побрзо оздравување па затоа моите ми скратија излез само за неопходни работи(а кога само тие би знаеле кои глупости спаѓаат во моите неопходни работи што ги извршувам додека се на работа... )

Не дека мене ми смета што сум како затвореник, се влечкам како флегма низ дома и уживам. И се што се слуша кај нас по дома е моето кашлање и после тоа ах мечее леле мечеее ооо бе мечее троа жално троа нервозно ко божем јас сакам да кашлам и да ме болат и гради и уши и глава и се по ред а се препив од лекови, чаеви, апчиња, греени вина, прегорен шекер... веќе пукнав. Ај налет тоа да баталиме секако ќе оздравам некогаш.

Значи многу им е убаво на луѓево што ме имаат во животот. Добро де не на сите ама на оние кои ги сакам ептен им е убаво затоа што кога сакам некој за мене нема граница, го сакам и би направила многу работи за да е среќен тој некој. Сум се разработила повеќе и од Дедо Мраз периодов. На моите со брат ми им нарачавме поклони што не се скапи а толку се емотивно богати ќе ги стопат бре, во петок ќе стигнат и свиткани ќе им ги ставиме под елката, јас ќе додадам и еден поклон за брат ми што троа поскапичко го платив и ќе натерам некој од нив да стане да ги упали сијаличките, аххх едвај чекам да им ги видам изразите на сите не знаете. На секоја другарка што си има посебно местенце кај мене и купив по нешто, сеа не кој знае што ама нешто што знам дека ќе им се допаѓа со 100% сигурност, на дечињава поклончињата стокмени... аххх уште да ги пикнам во вреќа, да седнам во санка и да ги пуштам по оџаци поклоните.

Купив и преубави честитки, за баба и дедо и за роднини во странство, на една мала внука дури и поклонче и пуштив... пишав и една честитка на англиски и сега барам рандом адреса за да ја пратам негде(овој дел мнооогуу тешко оди), едноставно да му посакаш на некој среќа во животот без никакви задни намери. Како би се почувствувале да ви стигне некоја таква честитка од другиот крај на светот хм?

Убав период е, сите треба да се среќни, сите треба некој да ги израдува, навистина ова ќе биде тотално себично ама некогаш си викам зошто сите немаат идеи како мене? Светот би бил многу поубаво местенце за живеење. Додека луѓето се замараат со глупости, пцујат, колнат, мразат се живо и диво, злобни се... зошто не застанат две минути да се посветат на луѓето кои ги сакаат? Сите во животот имаме некој што го сакаме. Зарем има нешто поубаво од тоа да знаеш дека на некој му значиш и дека некој те сака? Зарем има нешто поубаво од тоа да бидеш причина за нечија среќа? И не зборувам само за дечковци, девојки, зборувам и за семејство, другарки... израдувајте некој онака од срце.

Сеа уште ми е дилема дали да склопам и за него поклон или не... веќе е смислен, составен од неколку поситни поклони ама кога подлабоко ќе размислам нема потреба од таков чекор затоа што покажува етен блискост(дека не сме блиски знаете хахахаха), а кога уште подлабоко ќе размислам тој веќе ми купи една ситница и кога најдлабоко ќе размислам ниту едно размислување нема да ми се гледа разумно на крајот па ќе си го послушам срцето и ќе видам кај ќе ме однесе (дека забеганиот орган до сега во животов многу паметни одлуки носеше ).

И сега немам скршен денаррр, да ми рече некој мече те молам дај ми 10 денари или ќе умрам за јадење, јас ќе немам да му дадам. Потрошив и црн и бел и жолт и розев фонд и пари од касичка и се што имав. Само за арно и убаво да се трошат нели така? Па сега од почеток пак ќе почнеме со штедење... :up:

Немојте да мислите дека јас не се почастив ништо, мојот поклон беше најскап ама сосема заслужено Сум си купила толку убав саат пред некое време, аууу тоа беше љубов невидена.

И уште една огромна промена направив... се ишишав добри 20 сантиметри, позади дека ми беше шпиц и повеќе летнаа ама ич но ме интереса. Не кажав на никој дека ќе се шишам затоа што ќе ме премислуваа луѓето а јас веќе ја имав донесено одлуката... сакав, го сторив истото, јас сум среќна и задоволна, другите беа кој во поблаг кој во поголем шок затоа што не беше тајна дека се и сешто правев за да ја пораснам косата меѓутоа коса е, ја пораснав, ја ишишав, утре кој знае што ќе ми текне да направам...

Не сакам од ништо да се плашам, сакам да правам како што си сакам, сакам да си бидам луда, да носам свои одлуки, да стојам зад своите избори, сакам да сакам лудо, силно, премногу, сакам среќа, многу среќа, нема поубаво нешто од искрена среќа (и љубов), се сакам... сакам да ризикувам и да скокнам па да речам оп затоа што мој е животот, не можам да го живеам по туѓи очекувања и никој друг не треба да го прави тоа.

И Нова Година како ден за мене не е ништо посебно да речам, се уште не знам дали и каде ќе одам, и дома да седам сама не ми е никаков проблем, ама ете ми претставува како некој нов почеток, секоја година сите си зацртуваме работи кои ќе ги исполниме до наредната година, и ете се затвора еден круг и почнува нов... битно е со нашите желби да одиме само напред. Не секогаш ќе исполниме се од листата но многу е битно човек да се труди да напредува со исполнувањата и постојано да си додава нови resolutions, да не се плаши од малку мака за да си ги исполни соништата и никогаш да не се откаже...

За момент би требало сите да стиснат пауза на сите проблеми што ги имаме, на целата негативност што не опкружува, да го пуштат малку срцето на раат да пумпа крв без стрес и да уживаат во животот.. секој од нас тоа го заслужува.

Мене малку порано од предвиденото ме фати празнична еуфорија како што можете да забележите

Секогаш сакам да ја слушам песнава кога сум рпазнично расположена, мирна, сталожена... аххх.
We're after the same rainbow's end... waiting 'round the bend, my huckleberry friend, moon river, and me...

https://www.youtube.com/watch?v=aGCEH6hpI-Y


Мече моментално is feeling wonderful. Се надевам и вие исто.

 

Се прашувам, зошто некои луѓе многу се плашат да направат грешка, па макар и мала да е. Сакаат се да е совршено, безгрешно, исправно и коректно. И ако згрешат некогаш за нешто, најчесто не толку значајно, се однесуваат како светот да им се срушил. Нормално е да згрешиш. Луѓе сме, грешки правиме. Не постои совршен човек кој никогаш не направил грешка и се му одело според планот. Всушност, ако не направиме грешка, како ќе научиме нешто ново? Како ќе стекниме искуство? Едни од најважните лекции во животот се учат со правење на грешка. Добро сега, не велам дека треба постојано да се прават грешки и воопшто да не се внимава, туку само дека ако се направи грешка потребно е да ја прифатиш и да научиш од неа. Тоа е најважното.

Честит нека ни е празников св. Никола на сите што го славиме, за многу години.

 

Само во Карпош паѓе снег....најсериозно...во Ѓорче, Влае Центар нема....Или па се истрипавме сите 5 души во кола, ама вееше бе луѓе...отвараа луѓе прозори од коли, демек снег фаќаа

 

СВЕТИ НИКОЛА
прекрасен предновогодишен празник.
НЕКА НИ Е СРЕЌЕН НА СИТЕ ДА НИ НОСИ СРЕЌА ЗДРАВЈЕ РАДОСТИ И СЕ НАЈУБАВО

СРЕЌЕН ИМЕНДЕН НА СИТЕ ШТО ГО НОСАТ ИМЕТО

И СРЕЌНА СЛАВА НА СИТЕ ШТО СИ ЈА СЛАВАТ


АМИН

 

При толку секс што доби Скопјево, ред беше да си запали цигарче и да не угуши.
Не треба да му замеруваме, карма бичз.

Лаку ноч!

 

Најдобро ќе биде да си легнам.. а не ми се спие. World's first problem.

Требаше да си продолжам со спиење уште во 2 коа ми ѕвонеше другарка ми.. али по паметот нејзин се извлеков од топлото ми креветче.. И сеа ке дремам пред компјутер, сон не ме фаќа. Глупава Хана, глупава!

факен шит.

Спојлер

море ја пушам цигарава и дим да ме њама после.

 

Добро утро девојки. Ви посакувам среќна слава на сите штo денес славите,а вие што ќе одите на гости убаво да си поминете Ви посакувам пријатен и убав ден на ситеее !!

 

За многу години нека е славата

 

Денес е нов ден.
Сите што се уште спиете,разбудете се и вие што ги извршувате работните обврски насмевнете му се на овој ден и бидете оптимисти.Со нови сили во нови победи

 

На автобуска, црни капути. Во автобус, црни капути. Низ градов - црни капути. Би ги забранила.

А, да. Може и некои пешачки премини да ги офарбаме во сите бои.


Во исчекување, со полни раце љубов. Си пуштам џез дома, да ми биде топло. Сега му е мајката да смислиме бурек со смог! Во туршијата - смог. Во срцево, димна завеса. Така се живее во главен град, драги мои! А Скопје, модрица на срце. Наградна игра - кој ќе го собере Скопје во очи, добива бесплатна глетка во другиот живот. Алишта испоредени низ соба, како и пред сто години. Никогаш не сме пружале на балкон во зима. Ем се претвораат во штици за бордање, ем мирисаат на смог. Сега интензитетот поткрепен со аргументација од телевизорот (идиотска кутија, нели), направи таква бука што мислам дека луѓево своеволно ќе почнат да паѓаат во несвест.
Загадени ни се умовите, а не па воздухот.
Туку доста за тоа.
Смрзнувам, ми требаш да си дојдеш и да престане веќе оваа (сф)ера на чекање. Можеби сум само нестрплива зошто ми недостига се’ што сме. Вака, со време расцепкано низ неколку видувања, станувам глупав примерок на себично кенкало што сака да те убие и гушне истовремено.
A знам дека штом си дојдеш ќе заборавиме на ситниците што нужно не’ нервираат. Изгубен телефон, настинат нос, маглив град, опасни честички и неиспратени честитки.
Празници без дух - како да сте покосиле цела една територија со сива боја и чекате нешто да се случи. Нема ништо да се случи.
Ми треба да се пробијам низ ова чувство. Да го завршам, како сликар кој замавнува последен удар врз својата слика, и си оди, како да напушта љубовница. Да се себеосвојам и оставам на мира.
Да продолжам да верувам дека има поинакви светови од овој кој го затвораме како неуспешна приказна.
А луѓето... Се луѓе. Немоќни, или затруени. Со ѕвезда на капутите, оние црните. Што не се гледа, но личи многу на 1938ма. Мирисот е загушувачки, преморен, морничав. Или можеби само треба да дојде 2014 и да им аплаудираме на спомениците?
Споменици од живи луѓе... Котел од стечајци, сиромашни, изгубени во системот, предадени, осамени, вечно исплашени, дежурни виновници за се’ што некој друг зготвил.
Разочарувања... Не треба да те поколебаат. Треба да те кренат на нозе. Да те освестат, додека не е предоцна. А секој си има свој праг на "додека не е предоцна"
Скопје е како расипана вилица на тинејџер. Докторот, наместо да ги поправи и лечи забите, им ставил шарени протези. Насмевката му е навидум весела, но комплексот на расипан здив останува. Еден ден, таа вилица ќе го голтне својот Доктор.
Во меѓувреме, фрапирачки е колку луѓево не читаат книги. Не следат развој и промена на јазични конструкти, зборови. Ама важно за се’ се има мислење. Секој е толку себеубеден, што сака да го убеди и другиот. Виртуелни глувци. Ситнеж, за броење во статистика. Но, важно е да не е тажно - па ќе се движиме низ животов како no name nation.
И затоа ќе направам кампања за боење капути, најбесмислена.
*
Обој капут, освежи живот
Да добие боја, на Скопје здивот
Ќе мириса лошо, можеби пак
да пробаме, пред да не’ обвие мрак.

 

Помолете се сите една душа да не згасне денеска...

 

Истанбул, чекај ме за Новогодишната ноќ, да се гушнеме и заедно да прославиме, пресреќна сум. Јас го имам најдобриот шеф на целиот свет