[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Деновиве преферирам поголемиот дел од денот да го поминувам со позитивни луѓе, со насмеани лица и луѓе кои умеат да те расположат и да ти ги оттргнат мислите од секојдневните проблеми.
Сакам барем за миг да сум среќна. Кога го пишувам ова мислам на комплетна среќа. Ништо да не ми фали.
Сакам да сакам и барем еднаш да се почувствувам сакано.
Сакам искрени луѓе, а не луѓе кои цело време те лажат и ти мачкаат очи додека имаат потреба од тебе, а после исчезнуваат од твојот живот без никакво објаснување.
Сакам барем еден ден да се исклучам од се`, да излезам, да играм и да пеам и да заборавам на сите срања кои ми се случиле и сеуште ми се случуваат.

Крајов на годинава си иде. Кога ќе погледнам наназад сфаќам колку многу работи се промениле во годинава што си оди, но сепак сеуште сум на исто место како и секоја година.
2013 воглавно почна убаво. Со многу надежи и исполнување на желбата која ја посакував цела 2012 година
Во текот на годинава можам да кажам дека ми се исполнија повеќе желби, ми се исполни и долгогодишната желба, чие исполнување, за жал кратко траеше.
Сеуште не знам како ќе ја завршам оваа година, со оглед на тоа што работите од ден на ден се ` повеќе и повеќе се менуваат.
Пред неколку дена бев сигурна дека ќе ја завршам оваа година, а ќе ја почнам следнава со НЕГО, но во рок од еден ден се` се промени.
Затоа повеќе не планирам ништо, за да не се разочарувам.
Се` што треба да се случи ќе се случи. Најверојатно.
На мене остана да се надевам дека годинава ќе ја завршам убаво, а се надевам и дека следната ќе ја почнам убаво.
И го молам Дедо Мраз да ми донесе дечко, само овој пат нека оди во пакет заедно со памет.

 

Кафе за добро утро. Насмевка за добар ден. Бакнеж за добра ноќ. Доволно е. Доволно за среќа. Кој не би бил среќен вака? Зар постои таков?

 

Сепак животот е сеќавање.Сеќавање на тажни спомени.На утра сончеви.На усни темноцрвени.Сето тоа е сеќавање,и ништо повеќе...

 

Фрчат статуси за магли, за празници... а јас си нижам успеси

Spoiler

Ако фактот што утре одам релативно неспремна за полагање се смета за успех

 

Периодов за момент посакувам да сум некаде далеку, далеку од сите!
Да побегнам за миг.
Само Јас и Тој.
Тишина, мир, книга, љубов, топла просторија, чај и поглед кон белината.


Дедо Мраз кога не можеш оваа година да ми помогнеш да се прошетам во Виена, тогаш подари ми за наредната година мир и спокој.
Доволно ќе ми биде тоа и ќе ти бидам благодарна, а на личноста која ја сакам и е покрај мене погрижи се да го добие она за што се трудел со години.

Дури тогаш ќе се чувствувам среќна и ќе ти бидам благодарна.

 

Ми велат дека сум сменета. Во право се. Како психички така и физички промените се нанижија. Ама среќна сум. Ова се огромни и позитивни промени. Сфатив дека не треба да им удоволувам на сите, гледам само за мене и до стотка така ќе терам.
Туку утрово се разбудив во нечија прегратка. Одамна не сум почуствувала таков спокој, мир, топлина. Ми ја грееше душата. Толку е убаво ова што ми се случува, што се плашам наеднаш да не исчезни...
Тој е толку стабилен, смирен, а јас сум сосема спротивна.
Добра ноќ мили мои. Ве молам утре да ми држите среќа, иднината ми зависи од утрешниот ден

 

Навистина сакам да сум возбудена околу Новава година, ама навистина не сум. Новогодишната еуфорија ме заобиколува трета година по ред, што поради претстојните колоквиуми, што поради лошите проводи минатите години.

И повторно се обидуваме да се организираме некако со другаркиве, глумиме заинтересираност, бараме светкави фустани и штикли за новогодишната ноќ. А имавме планови со него за овој 31ви, ќе одевме во Прага, ќе одевме во Виена, целиот свет ќе го освојувавме! „Не планирај за џабе, ќе пукне нашево до Нова Година,“ ќе му речев, а тој: „Е од кај знаеш, можеби ќе те запросам до 31ви!“ Не ме запроси, како и секогаш - јас бев во право.

Знаете кога знаете дека е готово? Кога стоите пред него и кога не сте заљубени во таа личност, туку сте заљубени во сеќавањата кои сте ги создавале заедно. Не ви недостасува тој, туку ви недостасува некој да ве држи за рака, да ви дели комплименти, да ви пишува пораки, да ве носи на пица и на чајче. Ако можете да ги разделите овие две работи, значи дека сте многу емоционално созреани. И ќе живеете многу посреќно.

Знаете, никогаш не верував дека има нешто како преголема заљубеност. Зарем е лошо премногу да даваш? Зарем може да се презаситиш од љубов? Епа ете, можело. Има една од Jinx, ете ви ја подолу, вели, Da smo se voljelji manje, bilo bi nas još i sad, u nešto boljem stanju. Sa zdrave distance ne bi pali na detalje.

http://www.youtube.com/watch?v=4Q0teNCFGjE

Ах, можеби требаше да се сакаме порационално. Можеби требаше да тактизирам со тебе. Но јас не можам да тактизирам, кога сум твоја сум стопроцентно твоја. А можеби и си само кретен

 

Кога ќе пронајдете некој со кој можете да поминете часови зборувајки, во чија близина чувствувате пеперутки, во чија прегратката се чувствувате најсигурно, кога ќе го пронајдете тој некој што прави да се чувствувате најсреќни, не го губете. Тоа е нешто кое се случува само еднаш во живот, чувство за кое вреди да се бори. Тоа е она вистинското.

 

Муабет преска , прашувам каде за нова година , одговор па ќе идам со друштво во кафана , морам !.

Зашто мораш ?
-па ете што ќе помислат другите ако ме видат дека славам со моите дома .....

Господе значи дојдовме до фаза каде што им е срам дома да слават нова година , Абе ако ти се слави дома слави , ако ти се слави кај партнерот идеш и славиш таму , ако ти се слави на кеј иди слави на кеј , значи нова година , така ли се пречекува нова година , со другите да диктирааат што да правиш ..цццц срамота ...


Јас пак се двоумам , во голема дилема сум , дали да идам надвор од Македонија , да славам со друштвото и да истрошам парички бајаги , или пак во стан со колегите , стварно незнам и неможам веќе 2 дена да спијам од што ме копка , сакам и двете , ама неможе....

 

Пред малку сестра ми ми се смееше дека лани на нова година 2013 и напишав порака "среќен 2013 роденден" ... инаку не и роденден, пораката требаше да биде "среќна нова 2013 година"

Mоментот е кога таа ми вратиии..
"фала и на тебе исто"

Незнам која испила повеќе алкохол

 

Малку каснам,ама сеуште не поминало 12,сеуште е 19ти,така да среќна слава и именден на сите оние кои го празнуваат овој ден.За многу години.
пс.грав,сарма и риба овие два дена изедов за цела година

 

Ова воздухов прже и на очи бре нит се гледа, нит се дише.
... Иначе јас дојдов онака пред спиење, да ви пуштам една многу битна песна од другарот Фреди

http://www.youtube.com/watch?v=0AIlz08fZos

Фала многу, пријатно

 

Стареење, неминовен процес на животот.Oд ден на ден се повеќе сфаќаме дека некои работи поминале за нас и дека дошло ред на некој друг да ужива во нив. Од година во година сфаќаме дека работите се менуваат, ние се менуваме, се менува нашето размислување, нашето секојдневие.

И тогаш се свестуваме дека порано работите кои некогаш ни биле важни повеќе не се, дел од нас започнуваат да жалат по минатото затоа што поради некоја причина тогаш било полесно за нив, и било.

Како деца единствената работа за која требало да се грижиме биле оцените во училиште и топката, сега е потешко, ние сме поголеми и проблемите се поголеми.
Секогаш ќе жалиме за поминатото времето, за убавите спомени во минатото ... затоа велат животот треба да се живее во еден здив, од ден за ден.

 

Читајќи го ова толку ме трогна и иако го знаев ме дрецна од земја. Морав да споделам,нее од мене напишано,,превземен текст од мој близок пријател :
"
За што ли? За што се борите цел живот? За два грама среќа, допамин, кокаин, што?
За што ли, за што ли живеете?
За неколку грама повеќе допамин во крвта, после добар секс или после промашена 7-ка на лото, за што ли?
За што се боревте, за внуците да ви ракоплескаат или пријателите да ве тапшаат по рамо – браво добар си!
Прво се боревте да седите на првото столче кога бевте во прво одделение (верувајќи дека тоа е некаков престиж, дека тука седат оние... the chosen one!.., хмм изгледа тогаш за првпат се појави тој некаков си глуп престиж во вас...)
После се боревте за да сте со сите петки, додуша некои се бореа некој не, сеедно, оние што не се бореа ги испотценуваа или пак дома родителите ќе им се дереа... нешто налик на „чувство на вина“ или „грижа на совест“ посекако се случуваше...
Потоа сите трчаа за во средно... основно веќе стана демоде! Средно стана новиот тренд!
Па следуваше фрката околу факултетот. Па сите трчаа како муви без глави и се запишуваа кој кај стигне!
(во меѓувреме врски, другарства, познанства, пијанства, журки, концерти, некој секти, некој тајни друштва, некој предвреме брак... кој кај се заглави, кој кај се фати во некое си меѓувреме и некој си меѓупростор... еден за сите – сите за никаде! Секој во својот филм, некој во цртан, некој во сериски... заедничко сепак – сите во некаква си своја реалност, своја илузија, своја перцепција на нештата, свој увид во работите, секој на свој начин си ја плаќаше својата сметка)
Во случај да не се запишеш, како суптилно да те казнуваше некој таен судија, некој таен суптилен психолошки државен обвинител што тааааајно можеби работи за владатааахахахха!
По факултетот следува работаааа!!!... во комунистичко време секој со завршен факултет го примале на работа... сега секој со завршен факултет не сакаат да го смислат на работа! Ќе мора да се помачи, да се подиспоти, да подиспуши.... кккхккхкккккк.... за кој како!
За што се боревте, за покачување на платата после 20 години или за доживотна пензија од 8 000?
За децата од улица да ви викаат добар ден, а во позадина да ве пцујат?
За секоја недела да се расправатее со жена ви, за еднаш месечно да имате секс?
За после на годишнина да имате секс, а секој ден да се расправате?
За мажите да си ги мерат и да страдаат од синдром на пониска вредност,
А жените да ги убива вселенски неразбрана љубомора...
За тоа ли се боревте? Цел живот? За што ли живеевте?
За стотина караници, пет-шест интервјуа, десетина анкети, два концерти, пет митинзи (кај што ве излажаа), илјадници часови на facebook, 3 деца, три жени, две швалерки -> ( за мажите), еден маж, две деца, три комшии -> ( за жените)...
За триесет години на истото работно место. За истата плата. За помала пензија. За внуци кои не доаѓаат да ве посетат. За расипана влада. За крадци. За луди комшии. За тоа ли се боревте? За тоа ли ја трошевте својата крв? Својата пот? Своите солзи? Секој ден, секој час, секоја минута од вашиот живот? За сите непроспиени ноќи? – од луди комшии, од бучни цимери, од ненормален маж, од психопат домаќинка, од немирни деца...
За што ли ви се тресеа коленцата цел живот, дури и тогаш кога не ви беше ладно? И дали некогаш искрено се смеевте? На својата родена глупост? На се’ живо и диво? Од душа? Од срце?
За што ли толку пати свршивте, толку пати бевте само задоволни после секс (но не и радосни) ви докажа/покажа тоа нешто? Сакавте уште... и уште? И баравте... и баравте... – и добивте! И ве задоволи тоа? Сега сте среќни? Сега сте радосни? Ви докажа тоа нешто? Тоа е тоа што го баравте цел живот? Тоа е тоа што ги пресече синџирите за кои беше окована вашата душа и сега може слободно да лета? Тоа ли беше вашата карма? Се ослободивте ли конечно од неа? Не? Ненаситни сте? Баравте уште? Барате уште? Не? Не е секс? – не било секс работата? Можеби е трка со коњи? Можеби е голф. Може е членство во Lion’s club? Можеби е приватен авион, јахта или воз? Може е десет палати и замок во Шкотска? Можеби треба да станете папа, или Обама? Не! – мора да е Том Круз, или барем Бред Пит! – не? Анџелина Џоли? Сакате да имате петнаесет деца и да ги чувате и да се правите Големата мајка божица? Можеби Александар Македонски... или Хитлер? Не?
Ама мора да се најдете негде? Мора да си ставите етикета, печат... како во Тексас, секоја крава МОРА да биде маркирана со жиг! Кој е вашиот жиг? Кој е жигот што во овој живот си го ставивте на вашата душа? Која етикета сега си ја носите на вашиот врат?
Зарем не ви текнува дека сте вечни? Зарем не ви текнува дека немате никаков идентитет, дека сте безлични, бескрајни? Не ви текнува дека немате никаков жиг, навистина, природно немате никаков жиг! Жигот САМИ си го ставате или дозволувате другите да ви го стават, оти вие можеби не можете да си го дозволите тоа! Можеби не сте доволно садисти, па немате храброст да го направите тоа! Така иде тоа, обично сакаме друг да ја заврши работата наместо нас! Патетично, но дури и тогаш кога самите треба да си го ставиме сопствениот белег, сопствениот жиг, последното име, последниот назив за како ќе се нарекуваме во овој живот. Последниот патоказ за моменталната авантура. За моменталната, а вечна самсара во која талкаме. Во која се заробивме! Не со години! Не со векови! Ами со милениуми! Со илјадници години го вртиме истото тркало на животот и смртта! Вечноста, дармата како да стои на страна, а на престолот да седи егото! На престолот седи илузијата, на престолот седи она што не е, она што ни се привидува дека е...
Како што ѕвездите неуморно ни стојат на ноќното небо, сонцето како да се врти околу нас, Земјава како да е рамна... и како да постои темнина што ја разбива светлината... ама не! Има само недостаток на светлина! Оти ако „постоеше“ темина, каде е тогаш темното тело што би требало да затемнува, како што сонцето постои за да осветлува? (нешто налик на сонцето само со спротивен преднзак) Така би имало и недостаток на топло... недостаток на добро, недостаток на љубов... и тогаш испаѓа дека ладно, зло и омраза не постојат... постојат само недостатоци... постои само вистина, а лагите се недостаток на неа... постојат само реалности, а илузиите се недостаток на истите... постојат идеи, но постои и недостаток на практика... не постои грдо, постои недостаток на убавина, нема хаос, туку недостаок на хармонија! Се’ се тоа само привидни форми кои го чекаат својот почеток и крај. Не постои глупост, постои недостаток на знаење. Постои недосток на интелегенција која не е откриена дека всушност постои. Длабоко во вас! Длабоко во се’ околу вас!
А вие се боревте за да ја закопате? Да ја закопате интелегенцијата... да го закопате знаењето. Да ја закопате радоста, мирот и спокојството. Да ја закопате вашата душа. Во лаги и илузии. Во лажни убедувања и стравови. Ја закопавте во вашата себичност. Колку патетично! - цел живот се боревте да го закопате она што всушност целиот живот го баравте да го откопате!"

 

Свит,главо празна.Јади се сега,ебате идиотот!

 

Spoiler

 

Ako животот е игра со судбината или со што и да е,јас никако да научам да играм.Повторно и повторно се`ставам на една карта.Бедно и жалосно.Но,поважно од тоа е што чувствувам дека ми е смачено веќе.Се чувствувам истрошено.Онака,како да ги имам досонувано сите соништа.А околу мене се` свети,вика,пука во името на најавата на “најлудата ноќ во годината“. Иронијо,како не ти се смачи од мене.

Ова хроничниов умор очигледно ме мава на психа.Пред некој ден си идам од работа,мерам притисок 90 со 50,некако малку ми беше лошо,но бидејќи не знаев што да направам(сосема логичен избор) па не направив ништо.Вчера брзам,спринт накај дома,со погонско гориво-лутина,гнев,одмазда и бес.Дојдов дома,се најадив и заборавив се`.После,прочитав прекрасна книга која јасно ми порача дека за жал,некои луѓе грешките ги плаќаат цел живот.Добра лекција,али лош тајминг.

Ми треба сон,во буквална и во преносна смисла.

 

Разочарана сум од тоа колку нашава младина е литературно необразована... Гледам преправиле некои стихови од Т’га за југ, а напишале Димитар Миладинов... Помина времето кога ваквите прекрасни дела мораше да се учат напамет и да се разработат... Тешко на нас кои го оставаме светот на ваква младина

 

Јaс дојдов дa кaжaм декa јa обожaвaм teddybear!
Толку прекрaснa личност немaм зaпознaено досегa. Гордa сум и среќнa што јa познaвaм.
И побогaтa. И зa едно пријaтелство и во душaтa.
Чaо сегa.

 

Film, Lugjeto cesto velat ne si pravi film, oy, toa nikogash nema da ti se sluci, imash bujna fantazija, bidi po realen, no sushtinata na se toa toa e deka filmot e zivot, filmot e misla, filmot e son, filmot e nekoj I nesto, filmot e custvo, filmot e pogled, odnosno pravo proporcionalno toa bi znacelo deka pogledot e film, custvoto e film, sto bi rekle za toa deka nekoj I nesto e film? .. sonot e film, mislata e film, zivotot e film. Seto toa sto e napisano na list hartija, od edna strana do cela kniga, e licna ispiracija soznadena kako odnos pomegju okolinata I licnite genetski kletki koi dominiraat vo covekot I go pravat da bide toa sto e vsushnost toj e. Kakva e povrzanost pomegju filmot I inspiracijata? Se ona sto nie go posakuvame, go mislime, kopneeme kon toa, ili pak ne go posakuvame, se trudime da go odbegneme go pravi nashiot film vo glavata no koga bi go napishale toa na list hartija I bi go dale na nekogo da go procita kje svatime deka toj barem vo eden segment od nashiot “film” kje se pronajde na nacin na koj indirektno toj go zivee nashiot film. Pa taka gledajki niz ova prizma mozeme da zaklucime deka se e mozno i se se slucuva nasekade odnosno na nejrazlicni lokacii rasprostraneti niz celiot svet. Mozebi mojot posakuvan film go ziveesh ti, tvojot jas ili pak na tvojot najblizok, onaj tvoj losh zamislen film mu se slucuva na tvojot sosed od koj pozajmuvash sheker ponekogash. Inspiracijata e tvojot film, dobar ili losh odnosno posakuvan ili ne. Edna mala preporaka od mene, vecen pesipimist koj pocna da stanuva optimist posle edna izgledana serija od okolu 90 epizodi I toa napishana od lice od mashkiot pol, zamislete? Oh dojde red da me razubedi eden maz I da me napravila posilna preku eden karakter od serijata vo koja sto se pronajdov. No jas od sekogash mislev deka drugarkite ja vrshat najdobro ova rabota, onie koi kje te podrzat vo onie momenti koga samo ocekuvash da kazat ‘’ ma daj toj e idiot, ne vredi, pusti go, ljubovta e vecna a partnerite se menuvaat’’ ili mozebi pak ‘’ne se sekiraj, kje najdes podobra rabota, tie neznaat sto gubat’’. I da toa e tocno, samo najdobrata drugarka moze da go stori bash ova gore navedenoto I da ti dade cuvstvo na momentalna, prilicno uteshna srekja. No nie vo tie moment sme srekni samo zatoa sto imame najdobra drugarka I poradi toa sto taa e tuka za nas, ne saka, ne podrzuva, pravi se za da ne nasmea no ne I poradi toa sto go izgubivme momceto, rabotata, doziveavme nekoj neuspeh I slicno. No ima I isklucoci, eve bash ovoj maz za koj nemav ni pretstava kako izgleda, dali e gej ili strejt, na koja vozrast e, kako se odnesuva, kako se oblekuva, dali e shik ili old fashion, kade zivee, koj e negoviot telefonski broj .. oh jas nisto neznam za nego osven najbitnoto, za nekoj najbolnoto no za mene najinteresnoto : negovata kniga, negoviot film. Spored ova jas bi sakala da zaklucam nesto … bi sakala da zaklucam deka zivotot e kratok( oy, kolku dosadno, no vistinito) Toa e eden fakt koj treba postojano da si go povtoruvame ili najednostavno da si go vrezeme vo glavata, inspiracijata e nesakede, nesrekni lugje ima mnogu, da go namalime brojot na istite, sekoj koj ima svoj film neka pocne da go dozivuva no neka ne zgasnuva fantazijata, intuzijazmot, sekoj ostvaren son neka prodolzi so ostvaruvanje na nareden, sakajte go toa sto go pravite, aktivirajte go vashiot mozok tokmu toa mu e potrebno na nego, napravete nesto za nego za I toj da napravi nesto za vas, vashiot mozok e samo eden besceler koj bi sakal da izleze na videlina I da bide edna eksploatirana oblast so heterogena smesa zacineta so mnogu idei kako karito I bosilokot sto mu go davaat finishot na nasheto glavno jadenje. Pa taka pocituvani ako ne go razbravte tekstov procitajte go uste ednash, ako povtorno ne vi e jasno za sto stanuva zbor znaci nemate film, ako nemate film togash sigurno imate nekoja interesna kniga vo vasheto shkavce, ili barajki kniga kje pronajdete nekoe cd so dobar film, ili ednostavno samo kje otvorite na internet I kje go prevzmete linkot sto vi odgovara.