[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Ме снема малце од форумов ( До маглата е де)
Моооорав да избегам до Маврово макар и на 4 дена...
Застанувате среде таа белина,среде тој прекрасен видик,му се насмевнувате на убавото сонце кое ви ги гори образите,застанувате на сноуборд даската и се впуштате во права зимска бајковите фантазија!

 

In the midnight hour she cried- "more, more, more"
With a rebel yell she cried- "more, more, more"
In the midnight hour babe- "more, more, more"
With a rebel yell- "more, more, more"

Некој таму некаде вреска од задоволство, јас ваму со книгиве, му велам на времево with a rebel yell - more more more .
More, мор, МОР, МОРЕЕЕ!
Татко ми од секогаш ми велеше дека требало да бидам овчарка. Можеби е во право. Можеби ќе бидам, како што тргнаа работиве... Па и баш убаво ќе ми биде, некаде во некое бачило, на планина, ќе си јадам постојано здрави домашни производи, домашно леб(п)че, домашно сирење, млеко, ќе имам и мини нива таму, за патлиџани и компири и тиквици, и јас и овците, ќе си правиме муабет, секако секој ден со овци си имам работа, нема да ми биде ништо ново, ќе им свиркам некои песни, ќе имам едно куче овчар, ќе си играме, ќе ме брани од волци и лисици, ако дојде некоја мечка ќе трчам да се спасам, можеби ќе бидам како Снежана па ќе ме дружат сите животни. Ќе научам да плетам џемпери од волна, ехееее бизниси ќе имам на планина, баш убаво ќе ми биде. Кога ќе ми се вреска ќе врескам, кога ќе ми се пее ќе пеам, кога ќе ми се молчи ќе молчам и ќе ја слушам планината. Сакам да бидам овчарка!
Од Били Ајдол до овци...ех мозоку мозоку.

 

Се мажат ли денешниве девојки на брзинка или можеби внимателно бираат како, како кога купуваат фустан?
Ако е така тогаш најверојатно е тоа причината за се повеќе несреќни бракови, разводи, неженети 40 годишници кои се плашат да стапнат на лудиот камен само од една причина.Не не дека нема жени, туку се плашат дали ќе успеат да ги исполнат сите поставени услови од страна на овие „современи“ жени.Современи жени со многу повеќе каприци, отколку квалитети (им се извинувам на чесните исклучоци кои ги има секогаш и секаде, па и овде) современи во смисла на зборот што само тие ја разбираат.
Денес секојдневието на една "современа" жена:
"Јас излегов во шопинг, знаеш едноставно морам нешто да си купам.Овој….или овој? Ааа? Скап, е! Лелее, морам да го имам! Бојата баш не ми се свиѓа и малку не ми е точен, ама ако ќе го земам.Дома ќе си го поправам!"
Оооо, Боже си велам, зарем така и со мажите ?

 

Лелеее еј преку таквото веќе од современите жени и напатени современи мажи. Абе жива греотка сте, жртви на женско насилство.
Ако секојдневието на една современа жена поминува во бирање фустани и бои, секојдневието на еден современ маж поминува вака:
„ Јас излегов да уплатам спортска, вечерва Манчестер мора да тепа, а нема да биде лошо и на Челзи да ставам 100че... или Ливерпул? И Сити нешто се покажаа добри сезонава. Се прашувам мајка ми дали го спремила ручекот, и реков денеска сакам грав, ако ми направила подварок ќе јадам сендвич. Па не сум веќе дете да ми одредува мајка ми што да јадам. Ау се надевам стариот ќе даде некое 1000че за вечер“.

 

^

 

И конечно ми стаса долгоочекуваниот телефон. Вредело да се чека преубав е.
За мене ова беше среќен понеделник.

Држете ми среќа утре ќе ми треба многу

 

Ви поскувам добра ноќ на сите и пријатни сништа
Утре е нов ден,а утрото е помудро од вечерта

 

За со песнава ќе ти треба и овчар :geek: Чичко гугл ги предлага овие

Спојлер

Да знаеш дека овци се паселе по долен веш

 

Не е важно што имаш во чашата. Важно е што веруваш дека имаш
Во мојата, на пример, убедена сум дека имам вино

Добра ноќ.

 

Добра ноќ

 

Или ме гледаат како вединг материјал и не можам на раат да се опуштам и да си збеснувам или привлекувам мажи кои имаат комплициран однос со мајка им па сакаат да се расправаме и докажуваме цело време и на крај ќе ми изјават нешто романтично и ми оди да повратам од гадост.
Нејсе.

Вечерва сум лаки и црвенеам.
Сакам слатки работи. Си имам и подарок од таен пријател, ми го оставил на биро. Да не образложувам што, ама си пукнав од смеење и еве уште го играм. Луѓе мои не е ни живо нешто, а јас веќе му дадов и име и презиме и ќе го легнам да спие до мене. Како шлакната се чувствувам.
И рекол - абе не можам, ја чувствувам како да ја знам вечност! И јас тебе, и јас тебееееее... А она му рекла, јас уште кога те видов првиот пат, знаев!
Ах... се чувствувам како пијан мињон.
Само маглава ме гуши и ми создава неубавост.

 

Раскинав.
И тешко ми е, претешко.
Ама...не заради него, туку зошто никој не ме поддржува.
Сите велат дека еден ден ќе се каам, дека тој бил добар, и дека многу ме сакал.
Велат дека не се трудам, дека се лигавам и глупирам, и тоа ми го велат најблиските.
Никој не е во моја кожа, НИКОЈ.Мразам да ме осудуваат, а да не знаат ни дел од тоа како се чувствувам.
Јас 6 месеци не спиев мирно, плачев и размислував дали да раскинам, се обвинував дека јас сум крива, дека многу барам, а тие ми велат не сум се трудела...ахх, не е битно.
Ама знаете што? Среќна сум.Ми падна огромен товар од срцето и грбот.
И се дури чувствувам среќа, нема да дозволам ниеден да ми ја наруши.
Женски, ако нешто не ви одговара, не трпете.
Одлучете сами, и не слушајте совети од никој за еден ден ако се каете да знаете дека сами сте виновни за тоа, дека никој не ви е крив, едноставно нема подобро чувство кога знаеш дека вие си го контролирате животот.
И не, не е доволно само некој да ве сака и да биде добар.
Треба и вие да го сакате, треба да ви ги исполни сите критериуми, да е човекот што отсекогаш сте го посакувале!
Подобро е да си сам, отколку со некој што не го сакаш и не се чувствуваш како во облаци! (океј, сега со секој можеш да се чувствуваш како во облаци, Скопјето ни е такво )

 

Со вакви овчари како да не сакаш да бидеш овчарка . Па после се пеело Ребел јел во полноќните часови...епа се пее бе Били.
Овој во средина ќе си го земам, ми стои како најдомаќин, мислел и на ишијас и на бубрези, а и најголемо му е стадово (овчарка спонзоруша ).

 

Толку многу имав за правење во последниов период, што сега кога дечко ми ме праша кога ќе се видиме, за првпат по не знам колку време реков - кога сакаш.

Значи одев на факултет, можеби не најредовно како порано, ама одев и се трудев да бидам редовна. Потоа одев на едно хонорарно, мини-работиче, кое на крајот испадна и не така мини, и да поседев уште некој месец, фул-тајм џоб ќе требаше да ми стане. Еднаш во неделата одвоив време за решавање на комплексните проблеми во мојата глава, кои како да поминуваат, ако ги игнорираме повремените испади на плачење и бес, ама океј, се' поретки и поретки се. Да речеме дека пиењето кафиња, јадењето ручек дома, шеткарањето со дечко ми станаа пиење кафе на нога додека чекам автобус, јадење кифла од Специјал (ако имам среќа некаде успат да најдам Специјал, ако не 7 дејс баш биле фини) а шеткарањето со дечкото ми се претвори во нешто толку ретко, мислам дека остаревме, сал сме по дома оптегнати или ако испаднеме, одиме да јадеме и побрзо да си одиме дома да си прилегнеме. Да додадеме дека се враќам и во родниов град, се маткам по автобуси, во работната недела ми се има случено да променам и по 12 автобуси дневно, и некогаш, абе стварно е ту факинг мач.


Сето тоа резултираше, па да не речам, ама ќе речам, со хронична ненаспаност, очите ми се како був, преморена сум а не можам да заспијам, ми се спие, ама не заспивам бе, за инат од нешто... Ќе седам и ќе ја играм глупавата Кенди краш или ќе гледам серија, и ќе се мачам безврска. Сигурно имам качено некои добри 7-8 кила, ме убиваат забите и ми крварат непцата, лицето ми се изнафрла (козметичарката ми вика - се' ти е од стрес цуцо ), колената ме вијат и ми крцкаат од ладното, одам по продавници со желба да си купам нешто и да си најдам некоја светла точка во животот од тој аспект, и како за инат, и таму нема ништо, и се враќам поисфрустрирана отколку претходно. Да надополнам дека сум во хроничен ПМС, со страшно намалено ниво на толеранција и одвај чекам да искрварам поштено.

Новата година иде, сто работи се сменети од лани, на пример, лани мавав текили на велико овој период, а видете ме колку сум питома годинава. Ме нервира кога не знам уште што ќе правам и каде ќе одам, нели новогодишна вечер, обично јас ги држам работите под контрола, ама овојпат, редно е некој друг да преземе контрола. Јас сум баш фина и не ни барам многу, ни па нешто посебно, и навистина е, па да не речам, ама ќе речам, греота, ако некој не може ни тоа да го испочитува.

Многу сум лута и сум исфрустрирана за една ситуација периодов, некако малку ме замисли, ќе излажам ако речам дека не ме извади од колосек, ама пробувам да заборавам чисто за мој мир. Ама не можам, ми мава на психа, ме тера да се прашувам што правам и како правам, и начисто ми ја разниша самодовербата во врска со одредени работи. Дома им немам кажано, почнав се' нешто со мајка ми да се консултирам, ама ако и кажам за ова, ќе се разочара и таа и предвреме ќе почне да мисли негативно. Главата ми е тапан и пробувам да дишам но на моменти губам контрола и ме преплавува лутина.

А дечко ми си бара појаси за слабеење.
Вундербар.
Абе додека не си го испотиш газот, џабе ти е. Ама оди докажи му.

 

Што ми требаше сега да се разбудам
И како да те извадам од мисли и да заспијам пак??
Проклетство..

 

И последниот план во оваа 2013 година ПРОПАДНА, како и сите останати.... Фала мила годино за се...........

 

Деновите врват, Новата година ќе дојде иако ништо не ми значи тоа, сепак се надевам на подобро.
Оваа 2013 повеќе ми беше стресна, напорна отколку добра и опуштена.
Ќе помине и тој обичен премин за мене, но со проблемите како ќе се решам? Иако се мали, не се безначајни... Вака како што ми изгледа бесконечни се, еден проблем ќе се реши, па друг ќе дојде.
Мора нешто да се случува во животот, инаку не би било интересно, нели?

Сакам да се случи нешто добро, убаво, прекрасно, едноставно сакам да сум среќна!
Сите сакаме, но дали сме?
Јас на улица среќавам тажни лица, само малите дечиња во Џамбо ми изгледаат среќни и безгрижни.

Сите сме со проблеми луѓе. Нервозна нација, такви сме.
На некои им требаат пари, на други здравје, на трети љубов......
На сите ни недостига по нешто, некој.
Моментално кучето ми фали, знам дека е осамен деновиве и ми се натажува душата кога ќе помислам на него, но го мислам цело време како да ми е најсвето нешто. Да не ве лажам, но како брат го сакам, дел од моето семејство.

Имам еден куп работа периодов и се плашам од обврските. Се плашам да ги почнам,а не дали ќе ги завршам, но не би да се жалам, инаку не би ми било интересно без нив.

Секогаш се надевам на подобро, ќе живеам ако треба и во фантазија знаејќи дека она што од срце се посакува, порано или подоцна секогаш се остварува!

 

Боли кога сте ништо во очите на оној на кој некогаш сте му биле се`.
Оној кој душа давал за вас, кој бил спремен на се` само за да ве има покрај него, кој трпел навреди, оној кој плачел по вас додека вие сте плачеле за друга личност.
Сето она што таа особа го правела за вас не сте го ценеле и не сте го забележувале бидејќи сте биле опседнати со друга личност. Личност која не направила ни четвртина од работите што другата особа ги направила за вас.
И сите оние работи кои таа личност би ги направила за вас, вие ги правите за личноста која најмалку го заслужува вашето внимание, не пак нешто повеќе, наместо да и возвратите на онаа личност која се труди околу вас.
И за сегашното ладно однесување од таа личност сме криви самите ние и никој друг.
Секој има слаба точка, но со постојано повредување само се губат сите чувства и сите работи на кои си бил спремен стануваат небитни.
На секој еден ден ќе му препукне од се` и ќе сфати дали личноста околу која се трудел цело време била вредна за неговиот труд или не.
И чудно ви е. Пред вас сега стои личност која не ја познавате, личност на која и е сеедно и е рамнодушна кон вас.
Кругот се врти.
Сега вие сте на местото на кое некогаш била таа личност.
Навидум се` е исто, само што овој пат сте ги замениле улогите.
А тоа боли.

 

Од толку што сум премногу зафатена со факултет дури немам чувство дека за една недела е Нова Година. :geek: