[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

А кај нас ново...
Додека сите се мислат каде да одат за дочекот на Новата година, јас си се мислам како ќе спијам таа ноќ ?!
Како што сме и вака во центарот на градот, не знам како ќе преживеам. Посебно огномети, петарди, луѓе на улиците кои се прибираат постојано се’ до утрото... А јас кутрата спијам како зајаче, де ме мачат киселини, де нешто друго, ама тоа е тоа засега, ќе помине се.
Посакувам барем за таа ноќ да не сум тука. Да заминам малку на воздух во некое селце, ама пустото, не ја бидува и така работата. Си се мислам, што пак ако на малиов му се присака да излезе?! Абе не за друго, градоначалников нема да ми поверува, па голема е веројатноста дека ќе ги утнам тие парички што ги дава . Кај се одлучил човекот да даде барем еднаш годишно нешто ( не само да зема), па да се пропушти таа шанса, навистина не е ферски .
Оф мори мајко!
Викаат во осми месец се најголемите хормонски турбуленции во бременоста, ама кај мене изгледа сега во деветти почнуваат. Луда работа .

 

Добро утро феминки,имајте убав ден!
Со оглед на тоа дека е колоквиумски период станав рано(како и секој ден).Со душа чекам да помини,да се наспијам како човек.
Баш се радувам дека има сонце уште од по сабајле.Временцето периодот е екстра.Преку ден продира сонце,температурите се супер,само за шетање ама некако слабо наоѓам време за тоа.
Се надевам дека вечерва ќе одвоам време за една прошетка,да се релаксирам.
Ајде да издржи времето до сабота вакво после нека трупа снег 20тина дена после не.
Е да бе,мене како ми одговара Денес така прилично лесно колоквиумче ќе си имам по анатомија
Чекам само да помини па да си легнам. Да си послушам музика да се релаксирам па да одам да се спремам.
Сомнителнолице треба да ме известиш за нешто,очекувам!
А и еден поздрав до francais,и покрај се ми недостига разговорот со тебе.

 

Плукната селанка сум , во последно време се си умислувам како со билдерецов живееме на некој селски ранч.
Со сите тракатланции, некој огромен двор, џиновско дабово дрво, под кое ќе имама некоја винтаж маса, ке си пијуцкам кафе...дечињата ќе трчкаат низ двор(нормално збеснувајќи, тепајќи се урлајчи )
па ќе спремам ручек за драги луѓе кога доаѓаат, па ќе ни го сакаат нашиот ни двор и воздухот .

Тоскана во мало! Лозови насади, бавча со се и сешто од зачини до овоштија ,зелечуци, КУЧЕНЦЕ....

 

Пресмешни ми се тазе мајки со нивната завист околку децата на другите мајки, ма тоа се си оди во круг до душа.
Пишала мајка опис - на шетање, друга мајка - е и ние имаме вакви тренерки/патики/панталони, исти/ саааамо малку друга боја!!! Пишала мајка опис - нашите први зборови, друга мајка ни прашана, ни па на некого му е гајле - е нашите се тие и тие. Пишала мајка - извадивме прво запче, некоја непрашана - е ние веќе го имаме третото/ или нас уште абер немаат да ни никнат!!!!

Добро бе, на кого му е гајле? Слатки ви се децата и арни за тудлери се попаметни од вас. Ама кога мајка почнува реченица со Е и знаеш што следи... добро мајко госпоѓо, никој не знае за твоето, на свој профил другава госпожа си пишува за нејзиното, ма јас знам дека ти мислиш дека твоето е понапредно, поубаво, послатко, попаметно, ама собери ја зависта ќе те замолам.

 

Го знаете моментот кога сте носеле некој прстен многу долго време или саат, па сте се навикнале со него и кога ќе го извадите од рака чувствувате како да ви фали нешто, како да не сте цели, цело време погледнувате во рака и мислите дека е таму, а го нема, нешто не ви е комплетно на себе, чувствувате дека нешто недостасува, нешто што било дел од вас и што сте навикнати да е секогаш тука.

Е така јас исто и со некои личности..

Кога ќе се навикнеш на некого, на енергијата што ти ја дава, на вниманието, на моментите што секогаш ги делите заедно, кога тоа ќе се промени болно ти фали. Погледнуваш и мислиш дека е тука, а го нема, доаѓа часот кога секојдневно времето сте го поминувале заедно ама ни трага повеќе, се вртиш очекувајќи да ја видиш таа личност покрај себе и потоа ти светнува во главата дека не е веќе исто како што било. И лошото е што осеќаш не си целосен, можеби затоа што таа личност те правела да бидеш подобар човек, да ги поместиш своите граници на максимум.

И болно е многу, тешко е.. Те убива тоа што повеќе немаш право да побараш таа личност да биде до тебе, а кога била едноставно си бил заглавен во некој свој лавиринт.. Таман ќе го најдеш излезот, се е поинаку. Ја добиваш војната, ама не и мирот..

 

Тешко нас на учениците.Ова недела само тестој.Да не знајш за шо побрзо да учиш.По сите предмети тестој и тоа не само за 2-3 лекции туку за од почеток до сега.Ај поминаја два дена ке издржиме уште три дена и тоа е тоа.

 

Иста желба имам и јас (сега Лилит ќе рече и оваа како тазето мајки-е и јас имам таква, е јас сакам тоа.... )
Мразам живот во град, па дури и во нашиве приградски населби и села. Сакам место некое како на сликава, голем ранч, со зеленчук, овошје, домашни животни, природа, дрвја, баш како на сликава.
Ама дали јас не приметив, куќичкиве на сликава изгледа немаат струја, телефон, интернет... никаде не гледам кабел (можеби го избришале во фотошоп )
Да живее човек во ваква идила нема да знае што е нервоза, стрес, главоболие. За разлика од овој сон, реалноста е поинаква вклучувајќи сето наведено.

А мене ми се исклучува од реалноста бидејќи не ја поднесувам околинава.
Две три гуски и по некое магаре. Ах да беа дел од селската идила, ама ова е веќе поразлично и ова се епитети (да не кажам персонификација, можеби само во обратна смисла). Едни на други ножеви си фрлаат а сечилото јас го трпам. Се чувствувам како да сум им некој вид на мост за транзит на нивниот бес. Проклети да се. Оваа година ќе ја паметам по тоа што почнав да колнам, со причина. Прво започнав со посакување истото да си го дочекаат на своите најмили, но кога подобро размислив односно кога ми текна тоа што го знаев дека тие и за своите најмили не се грижат толку бидејќи не успеале ни да се задржат сплотени, почнав директно на нив да им посакувам лошо, со надеж дека некоја желба ќе ги стигне. Нека трпат како што трпев јас. Знам дека не е христијански да му мислиш на човек лошо, но уште помалку христијански е ти да трпиш неправди а друг да ужива. Вистинското христијанство (ма која и да е религија) не би создала вакви неправди, неправдите ги прават тие што ја користат религијата но и моќта, позицијата за да злоупотребат на било кој начин.
Во време кога никој никого и ништо не почитува, треба да се научиш и ти да бидеш таков, да се бориш само за себе, бидејќи животот е еден и не треба да го потрошиш трпејќи за да те стигне добро на оној свет.

А јас сакам да исчезне маглава и да прошетам низ градов, кога за село од десктоп имејџ можам само да сонувам. Барем да видам како што накитиле, има ли некој млад дедо мраз за сликање еве и на маж ми ќе му дозволам да се слика со млада баба мразица, ама само ако е бесплатно, тие треба да ја имаат честа со нас да се сликаат а не ние за нив да плаќаме

А слушам и две прослави ќе имало, на два плоштади, да не знае човек кај да слави сега.
Страшна работа, и за прослави го делат народот партиски.

 

Старо - нова тема на повеќето позната, една од "најелегантните" теми за дебата...Кога би ме прашала што значи справедливост тука, искрено врска немам, јас сум сеуште жив.Додека е човек жив се му се гледа несправедливо нели, но едно е сигурно од умо си патиме...
И да се надоврзам...

Spoiler

Како изгледа современ маж?Тој не изгледа, тој се понаша...мала шала .

 

дали мојата хиперактивност влезе во зимски сон или така ми се чини

 

Сакам лето, лето, летооооо! Преку глава ми се овие настинки и ладново време.

 

Фала богу ми помина "пеколниов ден " ,супер поминав на писмената и добив 5 географија .Малце ненаспиена ,но ако де сега ке си седам на ФЕМИНА следниве 2 часа .Поздрав..се читаме

 

Кога веќе сите зборат за маглата. И јас да си споделам едно и не баш така убаво искуство.

Ако надвор има магла, на моиве очила, има тродупла магла. :geek: Така вчера... ме мрзеше да чекам автобус, па си тргнав пешки. Сум го ставила шалот преку глава, џоа нинџа. Плус очилава, како што дишам, уште повеќе се замаглуваат. И јас така занесена, си го терам патот. Загледана надолу, да не има случајно некое камче/дупка/скаличка... се удрив во контејнер!

Така што, ова е еден апел, да се сменат боите на контејнерите, доколку е возможно. А не би било лошо и бандерите. Нив се` уште ги немам пољубено, ама се` е можно.
Фала, чао, пријатно.

 

СДК дека ми е преку глава од сите оние што на работа се прават дека се најпаметни, дека се знаат, што се мешаат во секоја работа. Дајте бре луѓе гледајте си ја сопствената работа, сопствениот сектор, не се вплеткувајте кај што не ви е место!!!
И да...улизиците и тужи-бабите не можам да ги поднесам, поготово ако станува збор за возрасен маж!

 

Најтешко е кога човек е во неизвесност и со часови го гледаш мобилниот и чекаш упорно да заѕвони и да го слушнеш она нешто што засекогаш ќе ти го промени животот, добро де, не баш засекогаш, ама ќе му даде една поинаква насока и димензија, а телефонот молчи, занеме, па бар да се јавеше некој и да ме опцуеше, не ни тоа не се случува, да не го хипнотизирав? И така во исчекување поминуваат минути со должина на часови, а во себе ти е страв да правиш големи планови за да не си исбаксузираш случајно, оооо пусти суеверија, не верував дека до толку ќе ме обземат што внимавам на која нога сум станала, така посабајлечки целата поспана-недоспана од бебето, во благ делириум, ама повторно спремна да чекам...А парадоксот да е поголем, скоро еден месец сум на варена храна и броење калории, фитнес не ми треба - имам 24 часовен тренинг на живци и тешки физички вежби од типот нушкање и успивање на бебето на сите можни начини, а најразработена техника ми е неуморно одење по неколку километри во круг во дневната соба (мислам дека лакот на паркетот му го симнав од одење) За Нова Година, на целиот влез ќе им подарам тампони за уши, добро ќе им се најдат како превентива од моето пеење на целиот репертоар заспивалки, а му ветив и на бебушот дека кога ќе наполни 18 години, ќе му дадам џакче прашок од 6 кг. цел ден да го носи во раце, за да види како е.
И конечно, прва година како накитивме голема елка, на општа радост на целото семејство. Во помалиот стан немавме место за неа, а годинава еве ја, гордо исправена и неможам да ви објаснам со каков мерак ги фрлив оние стари две елчиња што ги имавме: едната 20 сантиметри (мислиш за во кола е или ми се паднала во киндер јајце), а другата од околу половина метар ретка-плетка и кога ќе ја погледнеш, се некако имаш впечаток како да и студи.
И толку од мојата пауза за топли оброк, курлето спиеше цели 15 минути, доволно колку да го напишам постов и еве го вклучува алармот на врескање за млеко. Толку од преносот во живо од петти кат директно под маглата од една зелена зграда...отидов да се закитам со уште некоја повраќаница и да продолжам да чекам телефонот да заѕвони...

 

Свечено изјавувам дека Милка чоколадата со меурчиња не е за мене.Таман се спремиш онака машки да загризеш ,а таа се топи и спласнува.И глупава ,се обидувам да јадам чоколада како дама ,онака фино си ставиш коцка па полека си ја топиш на јазик ама.... упсссс ја голташ невидена и нечуена.

И така, соочена сум со ефтиноќа насекаде.Во продавници кои гласат се за 100,200 денари,во продавниците ултра мега гига снижувања,во душите на луѓето кои си го продаваат газот и достоинството за ручек,за 5 евра,за парфем.Постои и таканаречен ефтин секс кој го упражњаваат исто со цел.Каква страст какви бакрачи.А љубов што беше тоа?Не, се сексаат за работно место.И фино им е.На двете страни.Се додека некоја од страните не сфатила дека си подметнала нога сама на себе.И така во време на изгор скап живот се соочувам со ефтиноќа.А ако има ја плеснеш вистината во очи,излегува дека само таа е скапа.Не очекувај скапи работи од ефтини луѓе.

И така...на денешен ден лето Господово 2013-то,ќерка ми стана жена.Неколку дене пред 14-от роденден престана да биде дете.Физички,зашто емотивно таа за мене секогаш ќе си биде моја тиквичка.И моја бебушка.

 

Моето куче има поголема свест и култура од повеќето луѓе кои ги сретнувам, и не, епитетот луѓе тие не го заслужуваат.
Го шетам синоќа низ населбава и додека мислите ми летаат а оно си душка и скока наоколу, застана и почна да скока накај еден контењер, па таман се вртам да го викнам да ме следе, кога се загледав добро по што оде - ми се стемни! Една жена клекнала и си врше нужда, од другата страна на контењерот...
Незнам дали си помислила дека од маглата нема никој да ја види, ама се излажала пошто моето куче одма ја фатило на радар, и ова на секој жив што се движи му се радува, па ме тегне накај неа.
Гускава не прекинува туку иш иш почна да му вика, Господе!!!! Јас само ја потегнав посилно и и викнав по име, ајде Луси подалеку од вакви гуски у магла! Госпожата ваљда додека се облекуваше и одеше у спротивна страна се кара дури, гуска е мајка ти, на мајка ти гуска да и викаш безобразнице! ХААААААААХ! Ќе умрев од смеа, значи ме фати смеа у моментот, дури и на глас почнав, и не од иронијата дека јас сум безобразницата за разлика од поштената која поштено си врши нужда на сред пат?! Онака од срце се смеев како луда одејќи надоле.
Абе се ќе видеш и чуеш, од ден за ден глупавоста расте.


Дури и кислородот стана пореток...

Од друга страна па, добра вест е дека си најдов пиљара каде што можам комотно да си пазарам, додека дечкото кој што работи таму ми го чува кучето. Обично навечер си ја шетам подолго и тогаш ме фаќа стрвоста, па знам да свртам да пазарам. Откако пред две недели случајно заминав спанаќ да си купам, дечкото ми рече кога сакам да идам со кучето тој ќе ја држи додека пазарам, нормално понудата е привлечна - а богами и побарувачката од мојата страна ќе резултира позитивно на таа понуда. Како и да е, јас сум си среќна а исто и Луси, ова значи екстра 15-20 минути надвор за неа.

Некња правев генералка на кујната во 4 и пол вечерта. Сум ја светнала така убаво, до 5 и пол завршив, и таман дечко ми стана за на работа јас си легнав. Обично навечер ми идат корисни идеи што да правам, пошто преку ден секогаш заглавувам на јутуб(мојата нова завист,проклета да сум!), гледам видеа/туторијали и дејли блогови од рандом девојки, гледам room tours, condo tours, пијам кафе, јадам овошен јогурт, и од шо сум испозанесена у тие видеа, не мрзи да станам да пазарам да јадам како нормален човек, и само гледам, гледам.. кога ќе ми светне дека денот поминал, одма со брзината на светлината куцам неколку страни семинарска, си ги мијам садовите што ми се, го местам креветот, ја шетам Луси, пазарам, си идам јадам и воедно гледам пак видеа на јутуб, па од серијата некоја епизода, демек заслужив - искуцам 3 - 4 страни семинарска ... Кога ќе најдам нешто што ми е интересно за гледање не можам да прекинам па што сака обврски нека имам! Се мразам заради тоа.
А од друга страна па, кога дечко ми кога си иде од работа и додека си готве, пошто бирото ми е во кујна, куцам ли куцаааааам, мислиш на норма сум, пред него сум студент број.1!!! Саат така, и после 3 саати откако он ќе си легне јово на ново, пак се опседнувам со јутуб.

И ова последно ќе биде, милион теми измешав у постот.
Синоќа, нормално у никое време ми текна да си ја средувам фиоката со шминки, да ги бришам и редам сите четки и продукти, и нормално да фрлам се што е потрошено и што е упропастено. Кога ме мавна еден нервен бран откако фрлив скоро се од шминките, пошто се ми било потрошено, кога видов колку продукти треба да купувам, главата ми се запали. Како можеше се да ми заврши у исто време, ама буквално се!!!! Маскара, перли, камена пудра, руменило, молив за очи, четки за шминкање....па и парфемот кога видов уште колку ми има, депресија ме мавна.
И така јас, ја средив фиоката и се мавнав у кревет, и јутуб и семинарска се баталив синоќа, и си играв Оксан и Кенди краш додека дечко ми си рчеше до мене. Од што бев нервозна само го мавав со нога за да прекине да рче, до душа грејниот само дишеше гласно, ама и тоа ме нервираше и едно време кога го треснав малку посилно само се разбуди и ми рече ако уште ме удриш со Луси и двете надвор на лулката ќе спиете.
Почнав овци да бројам да заспијам, и стигнав до 5тата овца кога мислите одма ми летнаа и почнав филмови да си правам уште добри 40-50 минути. После потонав во сон.
И денес сум решена да сум продуктивна - одам да ја завршам семинарскава!

 

500 илјади пред новагодина алал да му е а ја играм и 1000 не можам да фатам

 

Дечкото комшија ми е Од кога го знам фаќа.
*560.000*

 

Колоквиум имам абер немам.
Се зафркавамм
Ете ме инаку тука сум жива здрава, ненаспана како и секогаш По цели ноќи со книгите си спиевме во дневната, 1 недела поминав во пижами, нигде не ојдов, нигде не прошетав.
Колоквиумска недела почнува, јас куферите и да ме нема до сабота со книгите по соби, читални и сл.
Инаку не знам шо да ви кажам, истото ми е се, истото па истото ми е животецот мој.
За нова година немам планирано ништо ќе си прошетам по плоштад, по пицерии по станој и планирам најубо да си поминам , ете така феминки.
А вас ќе ви посакам убава недела, положете си ги колоквиумите, се читаме за недела дена.

 

Ке ве молам гледајте го целиот настап вреде да се погледне
http://www.youtube.com/watch?v=ncAc6oCNgAw