[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Секоја Нова Година е истата приказна - не знам добра половина од луѓето со коишто треба да чекам!

Секогаш започнува вака: 6-7 другарки, бараме некој мезе или lounge бар со добра музика и пиење, во крајна линија свирка во некој клуб, нешто фино и цивилизирано. Во меѓувреме, се приклучува колешка на една од другарките, потоа нејзина другарка, потоа нејзин дечко, потоа неговите другари, и на крај се формира група од петнаесетина луѓе од кои половина не ги знам, а половина ги имам видено само еднаш. И со нив би требало да славам и да „зачекорам“ во новата година?!

Добрата работа е што почнувам да пијам уште пред да се сретнам со луѓево, па кога ќе отидеме на договореното место јас сум веќе добро пивната и расположена за ширење познанства, а сите мои претходни изјави како „мојот круг на пријатели е веќе затворен“ и „кои добога се луѓево“, придружени со сочни пцовки, преминуваат во „мило ми е, јас сум Окси“. Остатокот од вечерта останатите глумат дека се забавуваат, а јас сериозно се забавувам по десетината текили на екс, гласно пеејќи и скокајќи, често завршувајќи не со истото друштво со кое сум дошла. На крајот од вечерта, секако, се чувствувам ужасно, доаѓам дома, малку спијам, и утрото се исповедувам на Фемина

Годинава? Знам дека ништо нема да биде поинаку. Мојата „најлуда ноќ“ веќе од поодамна е за на психијатрија...

 

Ајмо живо живо, Никола дојде на свет!!! Вечер да ја залееме работава во чест на Сноу.

 

Сакам да ве почастам за мојата најсакана сестра, за успешната одбрана на дипломска

 

Седиме дома со дечко ми и наеднаш ТА ТАААМ изненадни СРЕЌНИ вести.
Скокаме двајцата од радост, танцуваме се веселиме и конечно можам да ја осетам топлината на нареднава година.
Чувствувам дека ќе биде убава или пак се надевам зашто 2013 и не беше баш посебна.

 

Ехх бе Скуби Ду, уште не научи дека вистинските чудовишта се всушност луѓето...

 

Денов започна убаво.. се надевам така и ќе заврши.

..се борам со немиров што постојано си го носам, ама некако неуспешно во последно време. Не е важно. Не се откажувам така лесно јас. Животот е пред мене, допрва треба да осетам што е тоа среќа. И ке осетам еден ден.. знам.


Ви посакувам и на останатите среќен и пријатен ден, и не само денес, туку и сите денови што следуваат да ви бидат исполнети со среќа и убави моменти.

Сите да си најдете некој што искрено ке ве сака и немојте да ги повредувате, оти секој заслужува барем малку љубов и почит. И не секој што молчи е дигнат или незнам ти каков.. има луѓе кои едноставно ја изгубиле желбата за муабет и живот. Исплашени се како мало животинче притиснато в ќош.. Не ја влошувајте нивната ситуација.

Спојлер

Се занесов малку во последниот пасус.. ама зборувам од искуство и колку и да сум повредена од последниве трауми.. немам желба за одмазда. Јас само се обидувам да го залепам она што е одамна искинато..

 

Само тоа сакам периодов..

 

Така удобно сместена на креветот,се обидувам да не мислам на дождливиот ден,но капките како да ми удираат во мозокот.Па, и мајсторот кај соседите запнал со бургијата во ѕидот,небаре уметнички слики
ќе поставува.
Тие надвор кап,кап,кап......,тој внатре бррррррррррр
Ми влијаат на концентрацијата овде на форумов,а не па да имам некој психички ангажман каде треба сериозно да бидам вклучена.
Божеееееееееее.............
Сега ли требаше да имам нервна комбинација 2 во 1
И до кога вака,а

 

Сноу таман за НГ да има што да гушкааааа

 

Кога ќе успееш да ја запознаеш ДУШАТА на некоја личност,тогаш ќе го разбереш и значењето на нејзините зборови...jaс веќе познавам таква личност и драго ми е......

 

Толку ми беше турбулентна годинава, што да ме прашате кај ми е г..т , или главата ќе речам незнам.
Толку работи се случија што сум .
Од добри од лоши , преееемногу за да можи психата да ми остане нормална , во ова и така НЕнормално време.
Вработување за кое мислев дека само можам да сонувам, а од кое па вработување се мрднав психички секој ден да се расправам со НЕлуѓе.
Свадба која траеше како во 5 мин , и која да се прашувавме ние ќе ја славевме негде на некој остров или полуостворв, како секој пар- млад и вљубен.
Депресија и носталгија на ниввоууууу.На кило на тони, али бутај напред иди.
Чичко ми кој вечно ќе ни недсотига, солзите на татиното лице, неговата тага и радост помешана , на денот на мојата свадба , и секој друг ден.Замина прерано...
Одлуки , дилеми ....планови за иднина , која иднина патем шипак што можеш да ја кроеш без пари , и на сето тоа со ваков државен систем како макеоднскиов.Сума сумарум , многу работи кои ќе речеш требало среќа да ми будат на лице , а мене ме затекуваат со подотворена уста.

 

Бај,бај школо, ќе се видиме за 20-тина денови
Коонечно распуст
Отварам форумот и што да видам, радосна вест ме пречекува.
Snow-Queen честитки, голем да ти расте бебушот

 

На зашто постојат такви луѓе кои им забрануваат на своите деца да живеат со своите роднини...на пр моите и вујко ми не зборуваат а се немаат ниту карано но тој не зборува.Синовите не комуницираа со нас цели 6 год а предходно бевме како со брака да сум ко сум со нив.Тешко ми беше ко вујко ми ја донесе одлуката да не контактираме без причина.Еве после 6 год братучед ми ме наоѓа на фб дека сум мажена и едвај ме најдел...Нз ни дека сум мажена иако моите пратија покана на неговите,ама тој е во Бг таму живее и раб дозна сега и дека имам дете.Значи се расплакав ко видов дека ми понудил пријателство и додека пишував постојано ми навираа солзи.Ми кажа дека обавезно ке дојде безразлика дали татко му ке му рече неш и дека му е многу тешко што така испаднало...неможам повеке да пишувам само можам да кажам дека денес за прв пат се почуствував толку исполнето и после толку време плакам од среќа.Првото ми беше ко се роди син ми

 

Зарем после колоквиумската ќе се разболам?!

 

Колку е глупаво Нова Година да ја дочекаш со луѓе со кои не си пријател Тоа знаете колку ради реда да одиме некаде и кој стигна ќе иде, а јас со нив воопшто не се дружам. Сега сум приморана да ја дочекам новата година со нив. Немам никаква воља да одам. Зошто мора се да е толку лошо? Сакам да ја поминам со луѓето што ми значат. Искрено, солзи ми идат. Се прашувам кога се ќе биде во ред?

 

Сите планови ги расипa ова дождов. И онака не го сакам,а сеа па ич.

 

2013 беше ужасна, добро можеби имаше добар крај... Во 2014 очекувам малку повеќе среќа, малку повеќе пари и љубов. Уствари само среќа, во неа се вклучува се.
Среќна сум, се подновив со едно ново фустанче и штикли. Мераци сум сега, после нова година ќе поставам слика во Модни критики.

Кога сум среќна, осеќам... поубаво се смеам.
Се смеам затоа што сум среќа, а среќна сум бидејќи не им давам толку големо значење на малите проблеми.

п.с-изгледа баш пред нова година ќе се разболам АМА АКО.

 

Јас никогаш не трчам со ножици.

Спојлер

двата последни збора беа непотребни

 

Добро бе, дал је могуче скоро секогаш кога ќе се најдам во ситуација да доцнам некаде (а одговорно тврдам дека тоа не се случува често ), баш да се погоди тоа да биде во дождлив ден?
Е денеска да ме видевте во автобус, ќе си речевте дека доаѓам од некој друг град или сум турист. Живи бруки бев значи. Ама што да правам, тоа замаглените прозорци од дождот, малце ме бунат.
И од пусти срам да прашам некого кај сме, си се симнав од втори спрат една станица претходно. Добро што не се симнав, оти тогаш стварно за срамота ќе бев со доцнењето.
Ама да не се жалам, битно не памтам од кога некоја кола не ме избањала на врнежливо време.

Туку, Сноу денеска на сите ни даде причина со мекици да си се почастиме.
Шала на страна, пак да си кажам, дека ептен ме радува и ми разубавува ден вака кога ќе го отворам форумчето, и ќе ме пречека ваква прекрасна вест како топ-тема.

 

2013....самиот број 13 за мене е многу баксузен.Се случија многу лоши работи.Единствена добра работа е што ја запознав љубовта на мојот живот,го запознав него.
Мене ми треба помош.Стручна помош.Признавам,ми треба.Сакам да одам на психијатар и да продолжам да ги пијам лековите кои ги пиев пред една година.Ама за тоа треба пари,а јас немам пари.А моите не сакаат да ми помогнат.Треба да се променам.Знам.А и можам,само треба желба,многу труд и некој да ми помогне.Јас имам желба,се трудам,ама нема кој да ми помогне.Не можам сама.
Вторава половина од годинава го запознав мојот можеби бивши дечко.Почнавме да пишуваме уште во мај,а се запознавме во живо во јули и сега во јануари треба да правиме 6 месеци,пола година.Со него поминав прекрасни моменти.Ја доживеав љубовта.Бев среќна во неговите прегратки.Секој ден се повеќе се сакавме и копнеевме,но поради моето однесување,поради моите грешки можеби е и близу крајот.Можеби би можело да се спаси нашата врска.Можеби.Ама шансите се мали.Јас прво да се излечам па тогаш ке размислувам за врска.А тешко ми е без него.Јас не би можела.Ке умрам.Од таа причина што знам дека јас сум виновникот и дека можеме да бидеме среќни,дека се сакаме,ама вака самите ке страдаме секој ден.
Не знам.Повеке ништо не знам.Не можам повеке да размислувам.
Во 2014 сакам да биде се како што треба.Не барам ништо.Сакам само да се излечам,да бидам среќна,да го живеам животот нормално како секој човек.