[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Нема случајни средби,секој што ќе го сретнеш во животот е... или испит, или казна или подарок од судбината.

 

Знаете што? Целата таа еуфорија околу дочекот на НГ, која секоја година се повеќе спласнува, ја разбирам. Порано не ја разбирав, ама сега ја разбирам.
Ги разбирам тие кои се спремаат за најлудата ноќ, ги разбирам тие кои уживаат во сијаличките и лампионите, ги разбирам тие кои имаат закажано педикири и маникири, шминкери и фризери, ги разбирам и тие што не ја чувствуваат еуфоријата, ги разбирам и тие што им е сеедно, ги разбирам и тие што ја мразат.

Ама едно не разбирам, тие што упорно, иако се жалат како не познаваат скоро никој со кого ќе се одвива дочекот, или не им се допаѓа друштвото, или се разочарани од минатата година а годинава повторно на истото место дочекуваат, или не се воопшто возбудени, зошто воопшто си се ставаат на таква тортура и упорно се трошат на дочеци? Не само финансиски, нервно се трошат, време си трошат. Зошто не се потрудат да променат нешто? Или уживај или воопшто не се жали. Никој никого не фатил со нож да го тера да оди на дочек.

Да, само уште една ноќ во годината е, може да се помине како и секоја друга, ама секоја друга ли ја поминувате така, глупаво? Или се оди на тепка, од 365, една мора да се погоди грда, па ајде нека биде оваа? Ми се косат некои работи, од една страна го сакаат дочекот, од друга страна се жалат на условите. Или најлошите, не го сакаат дочекот а сепак одат и постојано се жалат.

 

СДК...

 

Нова година има вкус на пеперминт и звучи нешто вака, како дома.
http://www.youtube.com/watch?v=KairmsARpyo

 

Секој од нас си има дома по некоја несредена фиока со еден куп непотребни дрангулии во неа.
Збир на сите работи кои ни пречат низ дома, ама упорно ги задржуваме предводени од мислата дека некогаш можеби ќе ни требаат.

Мојата фиока дома содржи стари опаковки за наочари, некакви врвки за патики, лего коцки, мрсни боички, мали тефтерчиња, беџови, по некој искршен чадор, пластични држачи за знаменца, стари мобимак картички, една ракавичка, некои нефункционални музички касети и што ли уште не.
А другата фиока, онаа во мојата глава, содржи непотребни грижи, нерационални планови, неисплатливи цели, излишни стравови, па и неколку личности.

Една од целите за новава година ми е да ги исчистам фиоките. Двете.
Затоа што нели, колку ти се средени фиоките - толку ти е среден и животот.

 

Јас зборувам со секој на ист начин, без разлика дали му се обраќам на човек кој е вработен во комунална хигиена или е сопственик на универзумот. Почит е збор кој е измислен за да го пополни празното место онаму каде што нема љубов. Почитта према себеси е водена од моралот, а почитувањето на сите останати е прашање на манири.
Јас не сум загрижена дали ти се допаѓам или не, се` што сакам е да ме почитуваш како секое нормално човечко суштество.
Имам пријатели, но не премногу блиски. Сепак, го почитувам мојот непријател во нив!

 

Што е ова??? Епа претераа,знам дека ќе ми биде избришано мислењево,али не ми е гајле,ова не е нормално више.
http://www.youtube.com/watch?v=syCUFuOc0bA

 

Господ на сите ни дал мозок
Некој го користит, а некому за бадијала му е даден,ама некогаш треба да те поцети некој зошто си надарен
P.C.Koe јагне не блека, тоа не цицат ( останува гладно)

 

Во историјата постои една интересна случка.
Пропаднал брод од неисчистени војнички чизми.
Пробај да ја изгуглаш.
Во право си.

 

... крах, капут и со шетање и акање низ продавници и купување подароци.
Конечно завршена мисија, мислев дека нема да има крај.

Прво, со козметика сум обезбедена за половина година. Ако некоја од вас ме види како разгледувам лосиони, гелови за туширање, млеко за тело, лабела и такви ми ти чуда, и` давам за право да ме плесне по рацете... и по газот (охохо, добро ќе ми дојде ).

Второ, се думам дали да одам да им се претставам на соседите во новата зграда со кафе, колачи и едно мало предупредување и известување однапред, зашто кога ќе рокне тоа озвучувањето и нашите пискави крекави гласчиња од хорчето „Распеано гавранче“ за Нова година, просто знам дека ќе стапнам со лева нога во новиот комшилук, или на нечиј жуљ.

Трето, идниот дом ни е убав ко аптекарско кутиче. Толку е совршен, да му се сневиди влегувам и не сакам да излезам од него, иако се меткаат во моментов канти со боја и гулаби со нивните какушки на тераса. Влегувам од соба во соба и го консултирам Хуго - Тука ќе се плескаме? Даааа... А тука? И тамуууу...

Претстојните празници ме исполнија со еуфорија во најнеочекуван момент, иако не планирав да забегам и да си правам Бајрам на паметот.
Ама бидна, сега веќе пливам во море од светликави конфети и виножитни прдешки од еднорог.

И четврто и последно, милата ми баба Д-р Оз го вика Доктор Ориз.
Леле полудев од смеа. Ама така сериозно го изговара името и ми ја прераскажува емисијата со некои воодушевени импресии, јас стварно не знам како да реагирам. Се воздржувам да не експлодирам.
Ми објаснува како правела некои кифлички, ама не и се погодиле.
„Епа тоа е, кога овој дедо ти не ми најде НАДУАЛО во продавница“...

Надуало било оној адитивот за тесто, што ги правел кифлите воздушести и мекани. Мислам, како да го најде производов кога му го кажала со тој назив?
Добар ден, НАДУАЛО имате?


И уште нешто, петто. Нели секоја година носам троделен календар стандардно.
А вие знаете дека сите листови се кинат и покажуваат ИСТ МЕСЕЦ на троделен календар?
Сте знаеле или не?

 

Зошто мора тој стадиум таканаречен менструација,да биде најболното измачување во животот на една жена ?
Ја пробуваш секоја можна позиција,секоја можна животинска поза,пробуваш да бидеш мачка,лисица,кучка, камила,а болката нема абер да те поштеди.
Те гребе,те пече до солзи.
Тие се тие моменти,кога очајно,и необјасниво многу сакам да сум машко.

 

Ако се чувствувам тажна,ќе се смеам.
Ако се чувствувам несигурна,ќе го повишам гласот.
Ако се чувствувам сиромашна,ќе мислам на богатството што ќе дојде.
Ако се чувствувам безначајна,ќе си ги припомнам моите цели.
Ако чувствувам страв,ќе чекорам напред.
Денес ќе бидам господар на моите чувства.

 

Дефинитивно не сум јас за на лизгалиште
Решивме со другарка ми да отидеме, да полизгаме ...да помине време и да си одиме. Прво кога отидовме незнаевме кај се влегуваше и се вртавме некои 15тина минути околу лизгалиштето
Ај влеговме се супер, облековме лизгалки и почна лудилото
Само што ја ставив ногата на мразот, леле кога летнав цела....си велам не бива оваа работа, само ке се искршам Тој дечкото ми вели, имаш ролери возено?? А јас да да....па ајде вели исто е....Какво исто е , нема шанси....Одвреме на време ја слушам другарка ми....каде се кочиии и само ја снема....таа паднала и вика ли вика дигнете ме Гледам едно детенце некаде околу 8-9 години, лизгаше дури и на една нога...си велам браво, а не како мене неможе да застане Помина еден час и ајде да си одиме, пробувам да ги соблечам лизгалкиве не сака, па не сака...и на крај дечкото ми вели - девојко не се мачи земи си ги лизгалките со тебе излегувај вечер со нив Се на се интересно искуство

 

Почна да ме фаќа новогодишна еуфорија.

П.С-Да се надоврзам на муабетот за баба и на Трендафилка дека Др.Оз го вика Др.Ориз.
Поздрав Тренди,ама баба ми го вика Др.Роуз!
Мислам мене ми одговара,нели.

 

Почнав да го слушам Џастин Бибер

 

Мајките ни собираат фискални за наградната игра, а кога одиме во кафич он ми ја дава фискалната мене, дури и кога он части. Е тоа е љубов...

Ако добијам стан ќе го побарам да се ожени за мене...

 

СДК ... лумпувам! Тек је почело ....

 

Дедо и купил телефон на баба и оваа среќна среќна, шта да ти причам. И прееска си лежам на кревет со лаптопо у скут и само на дедо телефоно џвоне и чекам да се јаве дедо и не реагира. Викам си до толку ли човекот оглувел, да идам јас да се јавам и кога гледам баба ѕвоне, кревам ‘Еее бабо кажи?‘ и баба од надвор тропа на џамот од куњата ‘Сине викни го дедо ти да излезе надвор!‘

Да ми се здрави и живи!

 

Нека ви се среќни деевојки новогодишните и божиќните празници ве поздравувам со преубава елка!

 

Добро,конечно засукав ракави и решив да се посветам на спремањето на празнична трпеза. Не дека вложив некој дополнителен ефорт пошто сметам дека е доволно моето постоење и јадење на храната ама мајка ми решила полека полека на тоа поле да ме спрема за мажачка.

Фатив калапите во форма на срциња и почнав колачите да ги обликувам им дадов име Christmas-love cookies им напраив фотосесија и ги бапнав на инстаграм и фејсбук пошто морам да ги истакнам моите куварски квалитети. Во мегувреме сфатив како е да имаш свекрва дома.Мајка ми квакната над мене едно 200 пати ми ја укажа филозофијата на обликувањето ко небаре јас не знам со калап тестото како да го сечам. Пробав неколку пати суптилно да ја тргнам од глава,ја нудев со цигара со овошје па и со гриоти бомбони ама не бре женава упорна над мене да стои. На крај културно ми пукна филмот и и реков-Де ма мамо ко свекрва некоја си.Од еднаш штама во кујната. Жената ме погледна срамежливо се насмевна и ја препушти достоинсвено територијата на мене.Една реченица -решение за проблемите во кујната,врв навреда.
Си ја завршив работата и го препуштив на нејзе печењето да не ги утнам недај Боже па од нос да ми ги извади. Не дека сакам да се фалам,ама ке се пофалам- ПРЕУБАВИ СЕ. Се јавив на најблиските им реков дека ги чекам утре претпразнично да го пробаат моето ремек дело. Со доза на неверување бидејки добро ме познаваат се сложија да дојдат за да се уверат во кажаните зборови и фалби.

Ова е тоа што најмногу го сакам за празниците.Семејната атмосфера,семејните случувања кои за мене се посебни.