[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

прво да ви кажам дека ми е СМАЧЕНО од КАНДИДА-лани се одадов од пари за вагиналети
чудо како гинекологот не пукна од мене
и затоа МРАЗАМ ЗИМА
и што ми текна да ја прашам мајка ми за Цин еден незнам-ама кога ми кажа дека тое пред почеток на матката рак-и нешто читнав на нет пребледев, очите ми се ококорија и ЕДВАЈ чекам да си ги земам резултатите од ПАП тестот-абе луда глава наместо секои 6 месеци да прави ПАП тест девојкава еднаш годишно-капацитет и испив чаша вино пред да отидам таму-се ми беше матно и во бунило како ли стигнав до ординацијата незнам
а нај младата пациентка што боледува од рак има само 12 години па сега ти види дали ке се грижиш за своето здравје или ке си играш играчки

 

Пупката на розата расте во темнина.Не знае ништо за сонцето,па сепак,од мракот што ја опкружува, додека најпосле не ги урне сите препреки,се стреми да излезе надвор ширејќи ги своите венечни ливчиња на светлината.

 

дефинитивно, овој свет е пекол на некој друг свет...

 

Понекогаш ни храната може да не нахрани, па ни парчето облека да не стопли. Ништо неможе да нахрани, ни да затопли колку еден топол збор, една насмевка од срце.
Знам дека ова е само преод од една година во друга. Календарски вообичаено, како преод од еден месец во друг, без преголемо значење. Но сепак само еден топол збор е повреден од се преостанато, па и од тој премин на едната во другата година.
Насекаде насмевки те топлат, прегратки од зборови ти го одземаат здивот... чувствуваш.
Го чувствуваш тоа во себе, целото битие ликува, зашто за миг чувствуваш искреност, љубов... маските се паднати, оставени некаде надвор на студеното време.

Малку забавено, но не и заборавено.
Ви ги посакувам сите благодети во оваа Нова година. Љубов, здравје, мир, хармнонија, напредок на секое поле...
Ви посакувам се’ тоа да го имате во изобилеие и секогаш да ве грее во сите денови од животот. И не само тоа, најмногу ви посакувам само едно. Духовното. Едно нешто да не заборавиме во деновите што надоаѓаат.
- Денес тешко е да се биде човек. Тешко е да се победиш себе, да го изгаснеш пламенот на гневот, на револтот кога не повредуваат. Но лесно е да му дозволиш да го изгори другиот, а најмногу себе. Но болката која сам ќе си ја нанесеш, е пострашна од онаа која друг може да ти ја нанесе. Совеста е таа која будно го следи секој чекор.
Тоа е мојата Новогодишна честитка до сите вас.
Да не заборавиме да бидеме ЛУЃЕ во правата смисла на зборот .
Среќна Нова од нас

 

Леле луѓенца цркнав од фраеркава!Се послав неможам појке!
http://www.youtube.com/watch?v=oj5XyViu0uU#t=27

 

Здраво на сите, јас сум овдека нова се надевам дека ке се дружиме

 

добре ни дојде на фемина

 

Море море пак ми го потрошиле бојлерот...

 

Колку ме растажи сега сликава луѓе.Оф,колку сме ние сурови некогаш.Некои луѓе гледаат на животните како предмети само,како јадење,не размислуваат дека и тие имаат чувства исто како нас.Не размислуваат дека секоја жена/женка животно е МАЈКА на ист начин,со исти чувства.
https://scontent-b.xx.fbcdn.net/hphotos ... 7469_n.jpg

 

Значи овие Телекабел не се нормални! И така за новогодишната ноќ можевме да " уживаме" се во акциони и насилни филмови на сите канали,пропратени со по некоја кич џумбус емисија со Благица насекаде парадирајќи со нејзините креации,и сеа мораа да ги укинат единствените добри канали што ги имаше во пакетот HBO, Cine plus и уште неколку канали за филмови! Кај го укинаа и Fox live сеа мораа и ова новодишно изненадување да ми го приредат! Фала телекабел,сеа морам да гледам репризи од Keeping up with the Kardashians по цел ден дека др.нема! Најдобро би било додуша сеа да си искочам надвор...па петок е

 

За сите оние кои немаат сопстевни животи и се замараат со другите, да им порачам да почнат да го живеат својот!
Аман бе луѓе до кога вака? А?
Доста ми е од вашите глупави оговарања и муабети. Дај најдете нешто попаметно да правите, не тоа.
Ама најмногу ме нервира остај тоа што слушнала, не дослушнала, па одма почнала и по комшии да шета и да прераскажува, а приотоа додавајќи уште триста други работи.
Не ми е јасно, дали навистина немаат попаметна работа или пак иако имаат ова сепак им е толку интересно што оставаат се и се посветуваат само на тоа.
И после сакале во Европа, е нема, од вас неможи!
Туку ајде остајте ме мене, ја тука си идам само за викенди и вака за празници, тешко на мајка ми вака секој ден, а знам таа бетар е од мене, повеќе се нервира.

 

Спојлер

За жал,ова е суровата вистина.
Forget about 'What doesn't kill you,makes you stronger'.Just forget about it.

 

СДК............
Мажите не го кажуваат тоа што го мислат,а жените не го прават тоа што не го мислат.
И едните и другите знаат да ја прикажат ситуацијата во поинакво издание.
Жените лажат лукаво и конструктивно,а мажите наивно и површно.

 

Сдк поточно да им кажам на луѓево што се плашат од болести, не верувајте во постоењето на болеста дури и како чувствувате дека нешто ве боли!
Секој гостин кому не му обрнувате внимание за кратко време си оди.

 

Повредив една личност. Свесно.
И не можам да кажам дека се гордеам со тоа, но истата личност која ја повредив ме повреди пред извесно време. И тоа свесно.Намерно.
Моево не беше планирано, но поради сплет на околности се случи.
Не ми е мило, но доста беше само јас да бидам онаа која е повредена.
Кога ме повредувале, никој не мислел на мене и на тоа како се чувствувам и колку ќе ме повреди нивното однесување.
Така и јас денес.Во тој момент мислев само на себе и не ми беше многу битно како другата личност ќе го прифати моето дело.
Можеби делувам грубо, но преку глава ми дојде од луѓе кои ме газат поради мојата добрина и наивност. Ми се смачи по сто пати да ги простувам истите грешки и повторно да бидам повредувана.

Свесна сум дека треба да мислам и на тоа како другите се чувствуваат, но исто така научив дека треба секогаш да се ставам на прво место, бидејќи и мене никој не ме става пред него.
Ако сама не се сакам и почитувам, тогаш кој ќе ме почитува?
Мене ми е доволна љубовта од оние кои ја заслужуваат мојата, а за другите од овој момент ништо не ме засега.

 

Зошто толку се нервирам кога некој ќе каже „Знаеш ли колку била корисна тиквата/краставицата/портокалот/зелениот чај/копривата/морковот/зелката....“
И-ма да се у-би-јам! Уште малку ќе почнат „Знаеш ли колку била корисна марихуаната/кучешкиот измет/жабјите црева/свинските папци...“

 

Некња откако го напишав постот тука - како да ми падна товар од градиве, мисам дека ми олесна толку многу, по незнам кој пат, мислам баш ме заболе дали некој ме знае или не, и дали некој се радува на мојата тага кога ќе прочита, ама шом мене ми оде у прилог - ми олесна и болката за некој процент се намали, друго ништо не ме интересира.
Сум одлучила да пишам и да бидам член од овој форум, па нормално дека сум на тапет кај одредени личности, без разлика дали те знаат или не. Само што - мене баш ме заболе, ни лани, ни годинава, ни значење, ни внимание не добиваа таквите личности од мене. Годинава баш ми почна со тоа што две личности кои беа доста присутни во мојот живот, си го покажаа правото лице, и на самата ноќ, се открија, маските паднаа или упс, несакајќи се лизнаа, небитно, не се повеќе делче од мојот живот, значи сепак нешто добро се случи.

Незнам само дали јас и оваа година сум им на мета на соодветни лица кои учествуваат во јавниот ни превоз. Овојпат приказната не е со возачето од ЈСП, ами со кондуктор од воз. Ова е најсвежа, премиерна вест, први вие ја дознавате.
Сабајле во 9, со воз, си тргнав за накај родното ми градче. Синоќа како човек си легнав во 10 и пол, и сабајлево си станав во 6 мирна и наспана, полнаааа со елан. (ко од некоја реклама цитатов)
Кафенце, појадок, цеден сок, и си го фатив патот.
Јас сум личност-паничар, секој пат кога треба сама да си одам со воз, а тоа се случило само...3 пати?! Обично со дечко ми или со некоја другарка, и морам со воз, заради кутрето, пошто со автобус не дозволуваат. Арно ама, за куче морало 50 посто од мојата карта да се плати, а тоа јас го дознав последниот пат кога се возев, никој ништо не ми побарал 3 месеци и наеднаш еден ќелав кондуктор, почна да ми објаснува и држи предавање како тоа морало карта да се плате арогантен и полн со омраза кон кучето. Океј е господине кондуктор, јас имам прашано, ми се насмеаа доле, каква карта ми викаат, носи си го во торбата, секако е мало. Па фала богу дека ми одговара да не плаќам карта јас, ама ако има ред и закон за тоа, нема да изигравам нешто што не сум, цинција или па да се правам на Тошо.

И така денес, одам сама, едвај ги накачив скалите со моите две големи торби, лаптопот на рамо, ташна моја, и ташната со кучето. И така ние во МКД си имаме страшно голем број на џентламени кои рамнодушно ме одминаа само гледајќи го кучето како да носам бобма под мишка, и ниту еден, не се понуди да ми помогне со торбите да ги накачам, и така фино у себе си ги пцуев и бавно како полжавче си се качував со пот на бркот и челото. Како и да е, се качив и горе си се одморив, чекајќи го возот, подранив пола час, нормално, паничар тежок сум, и на ред беше испитувањето на сите можни 5-6 души, кој воз стое и кој е мојот воз, да не влезам во грешка, или па да не ми избега - уплав имам од тоа.
И дојде мојот воз, една фина постара госпоѓа ми помогна со торбите, и одма си влегов во првото купе, во првиот вагон(фала богу за овој избор, сега ќе разложам зошто).
И така си се раскомотивме јас и кутрето, си легна оно врз торба, коска му дадив да е мирно и да се занимава по патот, јас торбите си ги средив и си лупам мандарина - си ја редам на малото парно, купето да ми мириса убаво, го обожавам тој мирис, зошто воздухот не мириса на мандарина?!
Заборавив да пишам дека додека чекав да стигне возот, го видов тој кондукторот кој ми држеше лекција за кучето, и само не гледаше онака со погледот: Мои сте денес, казната не ви бега, дај Боже да немаш карта за тоа кучето. А јас фина и културна доле си побарав карта за малово, ама госпожата на шалтерот само ми се насмевна и ми рече абе пикни го во торба. Немаше шанса да платам карта, ако некој треба да плате, тоа е она!

После пола час иде еден кондуктор, 40 години некаде, фин, културен, ми честита Нова година, ми побара карта и си замина. Јас си слушав музика на мобилен и читав книга, и не ни го осетив кога повторно дошол, дури и си седнал до кутрето и го гледа како од Марс паднато. Одма намирисав дека нешто не е у ред. Ги извадив слушалките одма, се насмевнав, и прашав што не е во ред.
Ме праша дали ми побарал карта за кучето, јас му реков не, и ја раскажав случката со госпожата од доле. Тој се изнервира, ама не покажуваше многу, сеуште беше фин. И ми вика, видете госпоѓице, колегата(тој ќелавиот) кој го проверува вториот вагон, ме викна, и ме прашуваше дали сте имале карта за кучето, дали имало некој проблем. Незнаете колку ми беше мило шо си седнав у првиот вагон, несакајќи му избегав на фашистот.
И почна тој да ми објаснува колку треба да платам, за непријавен миленик. И јас смирено му објаснав дека јас казна не плаќам, не денес, откако најкултурно си побарав карта за кучето. И тој ми вика, без гајле, јас го излажав колегата дека имате карта за миленикот, и ми намига. УАТАФАК! У себе одма си реков, не Господе не волку рано вакви тортуриииии, неееееееееееее!!!!
И тој си седе до кутрето, и почнува со муабет како да сум на рандеву, а мене едно непријатно, човек у години, шо мисле, дека шо ми прогледал меѓу прсти ќе му дозволам да имаме романса и флерт во вовчето, со замаглени прозори, и кутрето да ми е сведок на све, мислам океј, ако си имал други прилики човекот, си вика, зашто да не проба, ако, мене целава ситуација ми беше ем незгодна ем смешна, зошто баш мене секогаш само вака, зар и во новава година....
И ме прашува како се викаш, што работиш, аааа студираш, што, каде, која година, од каде си и блабоа. Нормално ни една информација точна не доби, фантазијата си ја уклучив.
И идат нови патници, и влагаат во мојот вагон, слободно, слободно, таман се израдував дека ќе патуваат со мене до крај, да не ме гњаве давежот, тие ми викаат за 3 станици се симнуваме....
Откако се симнаа, го гледам иде тој, одма мобилен на уво, да тато, да, и замислете мислев дека ќе ме одмине откако ќе чуе дека со татко ми зборам(а не зборев лажев), и влага тој без пардон, си седнува ме гледа и ми вика кажи му дека сме до таму и таму, јас ваква Повторно давење едно 10 минути, додека не му дојде колегата мразач на кучиња, и не го прибра, имале некоја ситуација му вика. Уф издишав и инстантно се облеков, торбите една по една ги извадив и си застанав со кутрето во раце пред еден отворен прозор до госпожата шо ми помогна со торбите, за заедно да се симнеме. Арно ама имало уште 2-3 станици, а јас сакајќи да избегам од крлежот, не приметив. И еве го иде пак. Си застана и ми вика, имате време уште, многу рано сте станале, замислете дури и ми персираше цел пат. Не му викам, нервата ме фати, ќе си стоиме и му свртив грб. Со цел ум си седна у купето и гледа накај нас. Арно шо носев подолг капут инаку неминовно беше манијачењето у задник.
И иде мојата станица, тато ме чека одма да му ги подадам торбите, и таман ги земам, еве го чичко кондуктор ми ја отвара вратата. Смеа ме фати готово. Џентламен бре, каде беше додека сама пола саат ги качував сабајле скалите.
И така заврши и ова патешествие, се надевам дека нема пак да го сретнам, па поарно ќе одам у вагонот кај ќелавиот отколку кај овој прогонувачот.

А сега одам да пишам есеи, и да си гледам серии после, денов денес беше сладок ко мед, со изостанување на утрото.

 

Преубаво е! Браво за Игор ако ова е од него!

 

сдк дека некои луѓе заслужуваат големо внимание иако се малкумина но сепак заслужуваат многу внимание и срце полно со љубов, ги ценам и почитувам тие луѓе

 

Спојлер