[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Денес разговарав со една "другарка",за последен пат бидејки нашето пријателств се претвори во пекол.Со неа се дружев многу ,но одеднаш ни се оддалечивме ..јас на една,таа на друга страна.Имам нови пријателки сега,но неможам да ги заборавам деновите кога таа беше тука,во моите најтешки моменти.Што се случи?Ни двете не знаеме...А што е најлошо за сето ова таа ме обвинува мене,а таа се смета за едниствената жртва во приказнава.Да...и јас погрешив можеби,но се се случува со причина..дали тоа се распраша таа?Не бидејки реши да биде жртва и да ме обвини мене....A тоа што мене ме поттикна да си заминам ке остане тајна.....
Епа збогум "bitch"

 

Ги мразам,ги мразааааааам !
Готово е веќе не оди ова вака , вртам нов лист во мојот живот !

 

Spoiler

http://www.youtube.com/watch?v=SNcViNwac0I

Down in the gutter dyin' in the ditch,you better back off, back off bitch..
Face of an angel with the love of a witch!

Така нешто,м?

Него,со овие огинчињава главата ми ја пукнаа.Од сабајле свири Фато мори душманке,и уште од сабајле едни две баби се фатени за оро.Е сеа вие видете после како ќе биде.
Ух,среќа појачалото дома ми е.

 

Во животов највредната лекција што ја научив е дека мојата љубов е скапоцена.
Затоа внимавам на кого ја давам.
Всушност не сум имала некоја голема љубов, затоа што никој не заслужил.
Привремени опсесии, симпатии, но љубов никако.
Зошто?
Зошто научив што значи љубовта и колку е вредна за да му ја предадеш на некого туку така.
И затоа сега за сега, љубов е мајка ми.
Онаа што седела гладна, за јас да имам да јадам.
Љубов е татко ми.
Оној кој се прави "за секој случај"
Оној кој наместо да ми пушта цртани, ми пушташе народни приказни. И на крајот од секоја приказна ме прашуваше, која е поуката.
Оној за кого не постојат дијалекти. Само еден и единствен, литературен јазик.
Љубов е брат ми.
Оној кој ме тепа, оној кој ме сака.
Оној за кого што да му се случи лошо,сакам мене да ми се случи.
Оној кој не ме гушка многу, но кога ќе ме гушни го чувстувам светот.

Љубов е ова што го чувстувам, ова што плачам затоа што сум среќна што ги имам.

И покрај таква љубов,јас ова да го споделам со кој било, со некаков ропак?
Не.
Знаат да ми речат "ти фали некој"
Не. Не ми фали, имам се.
Кога ќе се најде некој достоен што ќе ме натера да ја поделам мојата љубов, тогаш ќе ми фали љубов.
"Ама сепак ти треба"
Не човеку божји, не ми треба. Не ми треба на некој денес да му го дадам светот, утре да го плукам.

Порано еден ми го подари светот. Правеше се за јас да бидам добро. Беше све она што на секоја девојка и треба. Но, што ми требаше?
Блискост,а не далечина.
Мала бев за далечина.
И сега сум мала.
Затоа ми пречи, ми пречи што е далеку, што кога и да се свртам ја чувстувам празнината на местото.
Затоа не е тука, затоа не сме тука.

Што ми фали, кога имам се?

 

Бевме во продавница со сестра ми.
Ми ја купи алката, што си ја меркав уште од лани. Ми рече: - Ова ти е од мене, за Божиќ.
Ме одведе кај благите работи и ми рече: - Бирај. Јас немав срце за да побарам нешто поголемо, па земав едно чоколатце. А таа зема едно огромно чоколадо, од сто и нешто денари. Во истиот тој момент го извадив од корпата и го вратив на полицата. Ме праша: - Зошто? - Не се троши.. - Ама, имам пари. - Ако.

Желудникот во мене ми викаше: - Земи го ма, ретардо. Ама немав срце. Таа пред тоа ми имаше подарено и пакетче. А јас? Ништо. Немам скршен денар. Јас не сакам така. Чувствувам вина. Не можам. Можеби е мала работа, чоколадо, пф. Ама за мене и лижафче, па многу ќе ми значи. И ќе пробам да ја вратам услугата.

 

Убав ден, каков што одамна сум немала. Немам чувство дека е недела, веројатно заради продолжениот викенд, па супер ми е кога знам дека утре не сум на работа

Денес решив сама да шетам и да уживам. Си бев, си направив убав шопинг, си разгледав на раат се' што сакам без овој мојов да ми суфлира Ајде, побрзо, не можам веќе да стојам. Зошто сега пак го гледаш тоа, нели прееска го виде кога поминавме од тука? Значи, не го носам често со мене во шопинг зошто не сакам да го мачам, ама и кога ќе го земам, 100 пати се покајувам. Ако тој не си купува ништо за него, тогаш е pain in the ass. А кога купува тој, тогаш имаш пробување 100 саати на 100 различни парчиња и 100 минути стоење во гардероба и туфкање дали му се познавал стомакот во тој џемпер и дали фармерките му биле претесни во газот па изгледал како геј Мислам, што да ви кажувам, жена не му е рамна

Нејсе, забегав од муабетот Најубаво ми е сама да си одам на шопинг, ни другарка, ни дечко, ни бутур нејќам со мене. Си се изнашетав сама, си купив и што ми требаше и што не ми требаше , си се подновив и среќна и задоволна потоа си се најдов со другарка ми, си отидовме на ручече и винце, се изнамуабетивме за сите пари и дури сега се прибрав. Вечерва ќе си седам дома, ќе си читам, ќе си гледам некој филм од листата филмови кои никогаш немам време да ги изгледам, а сакам и ќе си пијам топло чоколадо.

Кој сака нека пали огнови, нека се мрзне надвор и нека гледа пијани комшии. Мене ми е тоа крајно дебилно, па вечерва си се посветувам себеси.

Ау, да, мора некои девојки да сфатат дека не е само да се има долга коса до г'з, а од ушите надолу да ти е расцветана како грмушка. Кога ќе сфатите бре жени? Не, не ви е убава косата, грда ви е! Земете ишишајте се, водете сметка за неа, зошто вака со долгите заплеткани и рацветани нешишани три прамена што останале од коса, уште само метла ви фали и да полетате! Фала многу, чао.

Уф, последново ми тежеше на душа цел ден. Конечно ми олесни

 

Срцето ме боле..
Осеќам болка,толку голема,што почнувам да се гушам во неа.
Ме боли..и душата,и телото..ме гризе и совеста,а ме печат и очите од солзите.
Зошто?
Зошто јас сум ставена на ваков тест?
Товарот е премногу тежок,а моите плешки се премногу слаби за да се носат со тој товар..
Сакам се да е поинаку.Да не поминувам низ ваков период.
Нејќам да сум слаба.Сака да сум горда.Сакам безгрижно да одмарширам кон иднината...
Но тоа не е можно се додека живеам во стегите на минатото.

 

Најверојатно позади сите овие змејови, чудовишта, грди пајчиња и крастави жаби во мојот живот се кријат принцови што чекаат барем еднаш да ме видат храбра... Или сепак го чекаат денот кога ќе станат лебеди?!

Да се заљубиш е најдобриот начин да го уништиш своето срце, бидејќи тогаш твоето срце му припаѓа на некој друг. Не е твое повеќе.
Сега е затворено во ковчег, чекајќи да биде кремирано!

 

како ја ова да сум го пишувала, исто вака се чувствувам

 

Прво кликам ми се допаѓа после го читам постот прекрасна си девојко :up:

 

Ако на пример кажам дека ми се допаѓаат очите на Ryan Gosling ,зошто некои ме гледаат како да сум педофилка???

 

Се испративме. Колку солзи има на метар квадратен по сите аеродроми на светот?
Брајан Ино го знае тоа најдобро, мислам...


Во редицата за чекирање, ја гледам мојата најмила професорка, со марамче во рака, плаче. Синот го испраќа за Америика. Си честитавме празници и под око, како засрамени и истовремено фатени во небрано, си се гушнавме зошто срцата ни трепереа. Во 4 наутро, солзите се најбистри.
За арно, за убаво да е само.
Депилирав брк, ми падна огледлото и се скрши. Не верувам во години несреќа, ами во момент на невнимателност.
Важно е дека немам бркчиња.
Тажно е дека си отиде, и пак ќе се чекаме. И целиот тој процес, одново и одново. Како да ги врежам сите мигови додека бевме заедно? Со запишување, чинам е најбезболно. Ручеци по роднини, подарок во хартиено ќесиче со отпечаток од мачиња, љубење до доцна во ноќта, гушкање кога дојде 2014. Доволно е, а некако срцето бара уште.
Вчера кога се вратив дома, постелнината ни мирисаше на Нас. Тоа чувство на празнина, не може да се запише. Може само да се чуваат миговите како во кристална топка, и да се затресуваат по потреба, кога сакаш срцето да ти е раат. Имам 26 и врска на далечина што претрпува тешки битки. Многу думања, многу прашања. Јасно ми е само дека се љубиме повеќе одошто некогаш мислев дека ќе можеме, покрај сите трепнати солзи и силни смеења.

Во меѓувреме, со другаркиве ќе вртиме ракииче вечер. Со сестра ми направивме мал шопинг за дома, нарачавме торта за моиве, на 8ми јануари слават 30 години од брак. Нема посилно чувство од таа сигурност дека нештата иако се со рок на траење, барем имаат смисла додека постојат. Си купив светлуцави хулахопки и се’ од козметика и тинтража. Некако, стануваш пример за емотивно растресена единка кога посегнуваш по материјалните крпчиња и мали радости за да си ја насмееш душата. Не дека ми требаа тие хулахопки. Не дека пафемот или шминката ќе ме направат поубава. Некако, така. Go with the flow во некое признаено лудило дека сум иста како и секоја жена кога и недостига нешто. Не ми е тешко сега, да признаам колку сум на мигови незрела, или пребрза. Кога играм трикови со сопствените мисли. А всушност сум само многу среќна што воопшто ги имам благодетите на овој живот.
Само сакам да кажам дека и покрај се’, сакам да остварувам нови цели оваа година. Минатата се случи мојата прва книга. Годинава нескромно сакам прв музички албум. И ќе гледам да биде остварливо.
Новите денови од годинава се само предизвик да се живее животот со страст како да е утре крај, а со сон како да ќе трае засекогаш. Се надевам и верувам на убава година, во која љубовта повторно ќе ги лепи сите чудни пукнатини што животот, ненамерно и несовршено, ги создава.

Бидете убави и мудри и годинава. Сите болки испејте ги, исплачете ги. Сите стравови, надминете ги со верба во себеси. На некому помогнете, љубете колку срцето ви држи и секогаш стојте до себеси. Не позади себе, не пред себе. До себеси, како најверен другар, оти само вие сте господари на својата судбина.
Ви честитам празници со полни дланки гушкања.

 

Вчера си доаѓам дома и во кујна ме пречекува неотворена цуцла за шишенце
Со нацртано бебче на неа, многу слатко спакувана. Ја прашувам мајка ми кој и зошто ја купил, а таа: Татко ти ја купи за кутрињата, не можевме да ја најдеме старата.
Си викам, сигурно аптекарката помислила дека за внучето ја купува
Ги немав видено кутрињава скоро една недела и веќе станале како прасиња!
Им паѓа газето, не можат да стојат како што треба, ама успеваат да се закачаат меѓу себе и да се тепаат. Па нешто ржат, се маваат со предните шепи, паѓаат, се превртуваат... ептен се трапави и смешни!

Туку, мажите кои со потценувачки тон велат дека местото на жената ѝ е во кујна, најчесто не знаат ни јајце да си спржат. Да ми простите, ама готвењето е цела наука!
Ете така. Отидов сега да правам фил за тортата

 

Аууу,па јас мислев тоа било болка,ама ова денеска...па-па-па-паа.....аууууу,,идиот само може такво нешто да каже....цццццц,абе готово,пченица ти јадев,не постоиш веќе за мене ,ниту како човек,а не пак нешто повеќе...лелеееее.....дебил...

 

Леле,луѓе што ѓавол ме фатил не знам.Првин ја пуштив Lolly-Од Џастинчо омилениот и почнав да денсам со кореографијата на Охрид и музика од детска евровизија.Абе срамота,јас да ме земеш и да ме закопаш во земја.Татко ми почна само ко Кили од X factor да ја прави устата и јас уште толку.А,мајка ми и брат ми само еден поглед ми удирја ама не бе брате не допира до мене додека не паднав два пати и си ја свиткав раката.Е ако ми е бе,ако.
И ќе го замолам ѓаволов што влегол во мене да излезе бидејќи дефинитивно почнав да мрднувам.

 

Не мора никој да ти каже дека немаш ништо освен да преживееш,си го знаеме тоа не треба некој да ни го каже.
Убаво е кога тие имат,мило мило ми е стварно.

 

Луѓето со добри намери даваат ветувања но луѓето со добар карактер ги исполнуваат .
Пс јас ги исполнувам

 

Неможам да ги разберам луѓето што не се замараат за своите сопствени работи.Што не се одговорни и за се велат : има време,што ми е галје,ајде бе ќе се среди, ма не се замарам итн итн
Да сум била и јас во вакви ситуации ама до сега никогаш не сум оставила некоја незавршена моја обврска или нешто што треба да завршам да го оставам така или да чекам некој друг да ми среди .
Нешто слично е и сестра ми ќе спомнам само за факултетот не бе не се замара девојчето си тера празници секоја вечер излегување ова она ... а резултати а спремање завршни испити ИМА ВРЕМЕ ДЕ
Јас и проверувам резултати и кажувам што како,трчам да и уплатам семинарски за да не и помине рокот на уплаќање за да не плаќа казна,јас и правам вежби и семинарски.Некој ќе каже ти си крива ,така си се поставила знае дека има кој да и ги средува тие работи .... Не едноставно неможам да седам со скрстени раце и да ја слушам како ми плаче после тоа
Ајде ја толерирам и и помагам дека 1ва година е и изгубена е сеуште не е запознаена со се како што треба
Ама јас беее па и јас бев студент во 1ва година па не беше така немаше кој да ми објснува од дома што како па морав сама да се распрашувам да читам да гледам да не испуштам нешто важно ...
Па не е изговор само :Незнам ,неможам ,тешко ми е за некои работи во животот треба да се потрудиш а не да чекаш се на готово оваа општо го кажувам .

Spoiler

А сестра ми ќе осети како е кога ќе ме нема мене ,кога ќе си се омажам и ќе и бидам далеку е дури тогаш ќе мора самата да си се снаоѓа за се

 

Те сакам најмногу после она синоќа....Ме враќаш во живот..
П.С Колку се изнервирав со оние силиконскине калапи за колачи... Мора да се такви никакви..
Абе 3 сати мачкај мачкај се укочив на стол за што од 30,10 да се изронат Ај упм..

 

Добро вино,добра музика и совршена екипа е рецептот за среќен живот
Кој мерак е да се запиеш попладневно со стари пријатели,да се присеќаваш на убави моменти и да се молиш да се врати она дамнешното време,кога имавме малку,а сепак повеќе од сега.

Можеби немам којзнае каква младост,ама затоа преживеав едно преубаво детство,исполнето со игри и соништа и најискрено им го посакувам на сите овие идни генерации.Малку да се оттргнат од овие зависнички виртуелни пранги и да излезат надвор.
И да играат плочка.Да скокаат на јаже.Да играат на ластик.Пфф да не бев толкава,ќе земев и јас ќе скокав со нив,ама не ми личи де,на годините.Не се брзајте да пораснете, најубаво е да си дете,безгрижно и храбро,со толкав елан за живот.Со најискрени мисли и без способност за измама...
Никогаш не го губете детето во вас,знам дека јас сеуште го имам..