[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Па јади пред да одиш.

 

Ех како би сакала утре рано да станам,торбата в рака и ајт по комшии,да бидам коледарче.Да соберам некое денарче. :geek:
Кога бев коледар на времето,најмногу се радував на паричките и портокалите.Полни кеси и полно срце.
Ама некако не ми доликува веќе,остарев за тоа.
Затоа утре ќе делам парички и портокали.Во мое име.

Спојлер

И како резултат на мојата добрина,се надевам дека паричето после 4554 години ќе ме пронајде мене утре

 

Имам пробувано и да јадам пред да одам, и да изедам цел тон храна, пак ќе ми се слоши, незнам што е со мене

 

Значи ова само мене може да ми се случи.. Пак се разболев.
После две испиени дози на антибиотици, толку прополис во грлово, спрејови, чаеви... јас пак сум болна.
Зарем има уште некој ваков како мене? Цел распуст дома ли да го поминам?
Ова не е фер! Се надевам само дека овој пат побрзо ќе ми помине.(НЕ 2 недели како минатиот пат )

 

Мене бадникарскиот оган од секогаш ми бил симбол на едно прекрасно детство. Што зборам па и јас, уште си се сметам за дете со моиве седумнаесет ама ете до пред 4,5 години. Е тогаш кога немаше ни фејсбук, кога децава не дремееа на компјутер и кога не ги мрзеше да излезат надвор.

Мене Бадник ми е омилен празник токму ради оганот, кога сите деца од маало се собиравме, се зезавме, се мававме со снежни топки, кога заедно мрзневме па сите со чајот во рака да се стоплиме.
И така денес ми надојдоа сите овие спомени, кога се бркавме околу бадникарскиот оган, кога бегајќи вриштевме од петардита што ти ја фрлил симпатијата, нели да се направи фраер пред тебе.
Денес приметив дека таа магија,тој дух во денешниве деца го нема. Мислам дека јас се радувам повеќе од колку нив. Баш прееска гледам едно девојче од комшичињава, си оди и најнормално ја прашувам зашто не поседи уште малку, тек сеа почнаа луѓе да доаѓаат и ми вика, еве си одам дома, ладно ми е, на фејсбук ќе седам, и уште 2 другарки исто си отидоа со неа. И така си останав да си се чудам.. па ние порано сме седеле бре до крај, додека не изгори и последното дрво, ни мајка ми ни татко ми можеле да ме приберат.
И што се однесува до мене и утре ќе си одам на коледе, па уште си се сметам за дете.

 

Ех, кога ќе се сетам на деновите кога шетав за коледе и собирав пари, портокали и се друго што ќе ти дадат. Кај нас најмногу пари даваат. Бевме први коледарчиња кои уште рано наутро излегувавме надвор и започнувавме со она што требаше да биде исполнето. А сега, сите коледарчиња ќе си бидат одамна заминати дома кога ќе се разбудам. Добри времиња, беа. Добри.

Се прашувам зошто понекогаш е толку тешко да го најдеш чувството на припадност, дека припаѓаш негде. Се чувствувам многу осамено и отфрлено. И што е најлошо овие чувства многу долго време се со мене. Не знам каде припаѓам. Чувствувам како дел од слободата да ми е одземен. Се што отсекогаш сум го посакувала е барем една верна пријателка која ќе биди покрај мене без разлика на што и ќе покажи разбирање, љубов. Не, по се изгледа дека никогаш нема да го имам тоа. Никогаш. Колку и да негира, на човек љубовта му е најпотребна. Таа е најсилна движечка сила, сила која обединува, смирува и зближува. Што би бил светов без љубов? Мизерија, хаос.

 

Најмногу ме иритират недовршени разговори, кога одеднаш ќе им текне дека веќе не им се зборува за тоа. Особено за караници.
Значи нека се продолжи и нека се води до крај, не битно до каде оди. Сигурно почнало со некоја причина и треба да се расчисти. Што корист од тоа кога ќе си заминеш со нос до небо, намутена фаца и милион зборови што не си ги кажал, а си ја имал шансата?

 

Сите пишувате колку е убаво на огнот...
Јас не знам дали е така, а и не верувам дека ќе знам. Нели, роденден ми е...

 

Ги направив пакетчињата за коледарите и сега едвај чекам да ми дојдат и запеат
QueenElena, среќен роденден, да си жива и здрава, се најубаво

 

Сите сакате на коледе да одите, а јас да ви кажам дека утре сабајле ќе одам со братучед ми и сестра ми. Лани пеев на три места, годинава ќе видам дали ќе побараат уште еден придружен вокал.
Ќе отидеме кај двете баби и кај комишка на баба ми. И јас ќе добијам парички, костенчиња и такви работи.
Покрај деца и јас сум дете и користам.
За многу години... Коледеееее

 

Спојлер

6 years old: blue ribbon,silk ribbon,streaming through my hair.Pigtails,toothless smile...Mirror,am I pretty yet?

10 years old: ponytail,bobby pins,taming my messy hair.Chubby thighs,crooked smile...Mirror,am I pretty yet?

14 years old: straight hair,lipstick,mascara running down my face.Trembling knees,broken smile..Mirror,am I pretty yet?

16 years old: messy bun,chapped lips,sobbing eyes and bloody wrists.Bony thighs,fake smile....
Mirror,am I pretty yet?

 

Таман ќе помислиш дека колку и да ти е тешко,имаш некој покрај себе и веруваш дека ти даде сила да продолжиш понатаму,кога ќе се свртиш зад себе, ќе сватиш дека си сама и оставена во длабока темнина.Кога ке помислиш дека она мало жарче што тлее во срцето нема да згасне,некој ќе успее да згазне врз него.Кога ке помислиш дека си успеала да ја победиш лошата судбина,ќе сватиш дека животот е круг во кој секој ден е борба во која губитникот си ти.

 

направено - простено....до кога вака?

 

Понекогаш сакам,да си ја тријам кожата се додека не избледат сите траги испишани од времето,испишани во ноќите,жигосана од допири,роб на некој свет во кој долго лутала,и добила само рани,кои времето не ги лечи само ги прави лузни,а тие тука, за сеќавање за навек.
Понекогаш сакам, да заминам од тука,во некој воз кој долго патува,минува низ станици осамени и тивки.
Понекогаш сакам да си ја обојам косата во бојата во ноќта, да го сменам начинот на кој зборувам и книгите кои ги читам,да не се вртам на моето име туку на некое друго од времето дадено,понекогаш сакам да си ја соберам душата во мало стаклено шишенце да ми треперат рацете да и ги видам раните, надежите, желбите и соништата.Да ми раскаже се,да ја вратам во себе.Понекогаш сакам ова да не бев јас,и одново повторно да сум јас.
Јас да бидам друга,друга да биде јас.
Соништата од мене да направат своја марионета,играчка со облик.

Понекогаш барам засолниште.
И постои,некаде во тебе.

 

СЕ ЧУВСТВУВАМ ПРЕКРАСНО, ОНКА ЕПТЕН УБАВО И ОПУШТЕНО СИ СЕ ЧУВСТВУВАМ

 

СДК берам пари за циркони и наскоро ќе си ги купам

 

Не знам до толку ли сме ние заостанати во нашиот град...


Кај нас е срамота дете после 10 години да оди на коледе.
А баш сакам да одам...

Честит празници ви посакува Jenniffer.

 

Па нели собрани ти беа маа

 

Jennifer идиш со мене јас друштво немам па зато само кај тета на коледе одам не е само твојт град сите се

 

Ја фатило криза за благо и ги потрошила...
сега од ново собира

извинете за упад