[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Живееме во време кога вулгарноста и убавината се мешаат. Вулгарното не е убаво, убавото не е вулгарно. Оди докажи. Шта чеш...
Поздрав...

 

Ние студентите за жалење сме стварно.Ќе се отепаме од учење за една клета 6ка,ќе трчкаме по административни глупости по цели денови,ќе ни лупнат сесија на среде празници,а после пензионерите ќе скијаат бесплатно..Како бре така,не викам да немаат попусти или слично,ама претеризам ова,ние ќе скапеме дома до печката на секој распуст,они ќе си извадат одмор и пол цк цк
Нели ние сме иднината на државата,хм?Епа кога еден млад човек нема да остане тука,да не се жалат и нека просперираат со пензионерите,така се одело напред...

 

Овие денови, кога ќе налетам на онаа темата Кога последен пат сте легнале пред полноќ, самиот наслов ме потсеќа колку си го расипувам биоритамот за време на распуст.
Јас уште би додала, и кога последен пат сте станале пред пладне. Логично, нели.
И секако, одговорот е - таму некаде у прво полугодие, значи од лани.
Не знам зашто, ама отсекогаш така ми е навика, едноставно распуст не го сметам за вистински распуст ако не седам најмалку до 1 саат ноќеска. И сум приметила, највеќе ми е мерак ноќеска филмчиња да си пуштам. А уште ако се заборавам со некоја книга, или тука на форумчево гледајќи што има на трета смена, немам ориентација за време.

А со застанувањето на вага во овој период, си немам проблеми. Морам да си се пофалам де.
Епа на празници е најубаво кога немаш сколоност за дебелеење...
Море какви празници, според мене најголема опасност по килажата е досадата. Нели она познатото, I'm bored, let's eat. И грицките уз филмчиња или читкање на компјутер...

И што уште сакав да кажам...
Ааа да, една од најголемите мали нешта кои ме радуваат е кога случајно ќе си најдам некоја песна.
Така јас си барав една песна, цел месец ја барав, тоа пустото погрешно сум ја слушнала и нормално ја нема... И вчера баш на фб една другарка ја имаше објавено, онака ми текна да пуштам и - ете ја!
И сега нормално си ја свиркам цел ден.

Еве, све и свашта си изнакажав... Ај поздрав, ариведерчи.

 

СДК дека зимоска благодарение на баба ми гледам се или нешто(иако не сакам) и признавам дека уште ја немам научено офффф.

 

Никогаш нема да се жалам за она што сум го
направил,ако било добро..тогаш е прекрасно,а ако било лошо го сметам за искуство!
Работите се менуваат .. а исто и луѓето!

 

Не памтам среќен и исполнет јануари.

Всушност, мислам дека е најлош месец во годината.

Дома си, дремеш, и кога бев на распуст од школо дремев, дремам и сега кога треба да учам ѓоамити нешто, ладно е, не се прави ништо. Пари повеќето немаат оти ги фукнале за Нова година и сите пред и потоа вечери, улиците се пусти, на никој ништо не му се прави. Мириса на мрзоволие, на инат, на магла, на сув студ, и на студ во душите мириса. Висиме како издишени балони и прашливи новогодишни украси. Со сонцево некако се промашуваме, барем насабајле кога секако не можам да спијам да останам и да го дочекам, колку да видам дека денот има и бел дел од него. Станувам и легнувам во темница. Ама и онака не ми годи светлото, се кријам и се пикам зад венецијанките. А, поарна сум јас, фала на прашање. Станав огорчено жениште, и без да сакам, овојпат сами летаат сарказмот и иронијата од мене, отровни стрелички, и тешко на тие околу мене. Море, нека. И мене ми беше тешко па никому ништо.

Во јануари, обично човек се преиспитува, своите и туѓите одлуки, мери и премерува, што направил и што ќе направи. Таков е периодот. Гледа и брои и смета и пресметува, за жал, не само пари. Најдобро би рекла дека јануари е секогаш, ама секогаш, затишје пред бура. Сите пикнати во пештерчињата, осветлени само со лаптопи и телевизори, евентуално некоја ноќна ламба во ќош, со млитаво светло за млитаво расположение. Чекаме нешто, а не знаеме што. Ми фали предизвик, ете тоа сфатив дека чекам, предизвик, и сум како нова. Да се борам и да победувам, како што сум научена досега. Доста ми е од просечност и потпросечност, доста ми е од истите глупави муабети.

Деновите си ги делам на мали, глупави работички кои треба да ги завршам. Пример, денеска ќе направиш една страница од семинарската. Па супер, така секој ден имам нешто за правење и занимација за подолг период. А не дека не можам да седнам и да ја искуцам цела тата-мата за 2 саата, ама ми годи темпото на јануари. Ми годи темпото на влечење, барем во моментов. Навистина, секој јануари нешто чекам и никако да го дочекам тоа. Пу.

Да бев во Скопје, а не сум, ќе седев и ќе се возев во автобус. Цел ден. Утре ќе одам и тоа ќе правам барем два саата, ако преживеам меѓу сите празови и кромиди. Мразам што секоја автобуска ме потсетува на него, што кога ќе видам две бројки на автобус кој оди натаму не можам а да не помислам на него... Не сакам да им давам значење на глупави работи, ама ете, така ми се испреплетени во главата. И ќе треба време да се отплеткаат.

Од толку желба и од толку правење работи, на крајот ништо не направивме, ете така да ви кажам. Само заебавме повеќе работи... толку фино, што сите мозоци кои мозгаат во јануари, не можат да ги измозгаат работите и да им го најдат крајот. И само можам да пишувам тука, да ми олесни и да се искажам, оти не ми се разговара со никој, не ми се слушаат истите муабети, не можам да поднесам да слушам тоа па тоа. Можеби лекот е, а и редно е, да земам текила, вино, или што и да е друго, да се вратам со мозокот назад некоја година, и да се вовлечам пак во вртлогот, таканаречен младост.

Како што реков, јануари. Месец на одлуки, мерење, и премерување.
Одвај чекам да заврши.
Денот, месецов, наредниот, и понаредниот и тој после него и се така до лето.

За да ми биде и мене така лесничко кога ќе избегам од сите проблеми... како него што му е.

 

Многу ми е досадно луѓенца,ептен.Се жалам дека немам време,а го имам премногу.Незнам што сакам да правам,ќе ми дојде некоја идеја во главата и уште не започната ми станува досадна.Што чудно девојче ќе бев,расположена сум,се ми е на место,само ништо не правам...тоа ми смета,некогаш се чувствувам многу не корисно.
Еве ме,пак јас си лежам и си разгледувам облека на интернет,а во план ми беше да вежбам.Нее,кој ќе вежба ? -Јас ?
Чувствувам потреба да отидам некаде,чувствувам потреба да вежбам,бидејќи секој ден гледам по некоја згодна девојка и си викам: 'Добро,што правиш ти девојко?' ама ете...тоа е тоа.

Посакувам да имате пријатна вечер

 

Понекогаш инаетот е поголем од сите биолошки потреби.Ти се јаде,а не јадеш,ти се пие а не пиеш,ти се плаче а се смееш,срцето ти крвари а болката не ја сопираш..

 

Да беше вака, или можеби така...хм, изгледа тоа што сакам да го кажам е дека од кога сме заедно,прашања и преиспитувања од ваков тип се непостоечки. Денес размислував зошто. Односно од секогаш знаев, затоа сум со него.
Нема незнајни делови од душиве наши, на тацни си ги ставивме од првиот миг, а ми се чини далеку пред тоа. Сите стравови ми се чинат помали со него до мене, сиот терет на четри рамена оди наместо да се кубичат на две.
Добив слобода да сум онаа која сум, онаа која сакам да бидам-мајка што ќе носи насмев на своето чедо, што ќе брише грижи или едноставно ќе е само тука, со молк и бакнеж да вдахнам некому сила, жена што ќе ги скокотка неговите сетила, а тој маж како рујно вино кое како старее, така убавее.
Не е мед и млеко, ниту пак злато се што сјае, ама ако си го полираме она што си го имаме, се ќе биде во ред.
Илијадници патешествија, во добро и лошо, па пак во лошо и пак во добро, а ние пак заедно, пак со одисеја на откривање на себе си, нови зачини и мириси, нови патеки за изодување, нови зборови за шепотење...
Цело е кога има се’-јас ги имам нив,што да посакам повеќе?

 

Зошто луѓето бараат причина да се налутат?

 

Кога фокусот понекогаш ќе го подзаборавам на некоја кота од секојдневните средби со змејови,змии,тигри во човечки лик,пред очи ми паѓа превез со бојата на овој микросвет.Микро и свет, две контрасти без перцепции слепи, мал а огромен продупен котел за индивидуи.Чудна е онаа светлина кај некои што ја осветлува внатрешнината, зрачи со енергија која во зависност од душевната активност добива поларизиран карактер.Секогаш дефинирана понекогаш и контрадикторна.Благословените што ја имаат се каат, а слепите пак копнеат по неа.
Лошо е само во зоната на самракот, ниту светли мисли па ниту темен разум.
Јас пак и понатаму продолжувам да газам по мирно тло без да ја барам вината во атмосферски појави, климатски елементи и да се ослонувам на вишите сили во моменти на слабост што неможам да ја дефинирам.Еееее неизвесна е таа шема,непостојана е среќата,краткотрајна е убавината...
На крајот од денот, лозинката за продуховеност сепак си останува онаа истата, НАСМЕВКА !

 

Имаше еднаш на Зевзекманија, ако некој гледал или пак се сеќава.
Цел скеч беше, ама ќе го скратам. Политичар отворал старски домови, обновувал затвори и слично. Друг му вика:- А зошто обновуваш старски домови? Гледаш ли дека градинките се обновување, нема децата каде да одат.
Другиот одговара: - А што мислиш, после ова, јас каде ќе завршам? Во градинка?
Најверојано сакаат во стари години, да си уживаат во попусти.

 

СДК... Моментот кога си излезена на попладневно кафе со дечкото и синот на дечкото

 

Има и полошо... Замисли дојде и мамичка

 

https://www.youtube.com/watch?v=sENM2wA_FTg

 

Да беше бившиот сега тука...

Сакам да кажам дека не можам повеќе 2 часа се превртував в кревет и никако да заспијам
Веќе не се издржува ова! Ако заспијам брзо(што ретко се случува,ноќта обавезно се будам..И оди заспиј да те видам...Живците ги искинав веќе...

 

Е,еве сеа се прибирам.Од 3 саат искочена.Ако,Свит,користи распуст дур можеш
Него,ме зарази другарка ми со една песна,луѓе неможам да се опраам.Kако лудача одам по улица и си пеам три кила баанани
Е,така.Брука.
И немам што више да кажувам,баш како насловот на песнава бев денес.
Имајте убава ноќ.

Спојлер

http://www.youtube.com/watch?v=UWlSw5Kb0dg

 

Доматот и краставиците се послатки кога се поскапи т.е сега овие месеци кога цените им се над 100ка додека летото кога се по 20денари 1кг сите бегаат од нив со изговор :аман од нив ,секоја ден тоа јадам
Незнам за вас али мене во зима ми се најубави посебно вака кога пред 00:00 спремаш шопска