[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Штрумфетке, не мора да се биде возрасен за да се осети тежината на животот...

Понекогаш животот е премногу суров, кога одбира да биде болка во едно невино детство.

Тоа сакав само да го кажам.

 

Носталгичните постови кои во последно време ги читам во оваа тема ме навраќаат и мене во некои поодамнешни и убави времиња.Времиња за кои се би дала да се вратат а тогаш едвај чекав да поминат и сакав побрзо да пораснам,каде ми бил паметот? Не се вели за џабе дека детството е најубавиот период од животот.
И јас пред неколку години овој ден веќе бев во кревет пробувајќи да заспијам за утре да можам порано да станам и да одам на Коледе .Си имав бела торбичка со дедо мраз на неа и одев од врата на врата пеејќи ја " кој спие нека стане,нека месе колачиња..." и се радував на секое колаче,на секое бонбонче кое ќе го добиев.Потоа си одев дома и следеше пребројувањето на пари и колачиња и тоа кој повеќе собрал.Си мислам,тогаш такви ситници ни беа доволни за да се радуваме а сега со компјутери,телефони и триста чуда и пак сме незадоволни и разочарани.
Секој период од животот си има своја убавина и печат но детството е нешто посебно.

 

СДК, креветот ми е на едно метро од влезната врата. Го жалам првиот што ќе тропне сабајле..

 

Незнаев како да го започнам постов.......
Денес, неколку поста прочитав за бабите, и ми беше многу криво. Пред 10тина минути, моите нешто почнаа да зборат за нив, и јас се расплакав како мало дете. Затоа што, сега дознав, дека на мојот роденден, требало на баба ми да и вадат 6 месеци, и и го поместиле денот. И мене толку ми фалеше, и се потсетив на моите две баби, коишто починаа кога бев многу мала, во 2002 и во 2003. Сега плачејќи го пишувам постов. Се присетив на моментот, кога ни заѕвони телефонот, и се јави татко ми, и после неполна минута почна да плаче. Мене не ми беше баш не ми беше јасно, и ми текна. Како одев во забавиште, баба ми, секогаш ми викаше: Ако сум жива, јас ќе ти купам ранец за во училиште. Јас воопшто не ја сваќав озбилно, и баш годината кога бев прваче, како што напоменав требаше да се извадат 6 месеци. Потоа, стрина ми, ми го купи мојот прв ранец, а јас како што паметам и реков: Нели требаше баба да ми го купи? Со нејзе живеев, секој ден, одевме во парк, пешки го град. Понекогаш знаевме и да го промашиме автобусот, и да одиме уште толку пешки. Но, никогаш не ми беше досадно, ме научи да играм тонч, и секој ден игравме карти. Се сеќавам, кога не бев умна, и се карав со сестра ми ни се закануваше: Сега лута пиперка ќе ви дадам, сега.
За другата баба, не се ни сеќавам многу, затоа што почина една година пред другата, и тогаш бев уште помала. Но, секогаш, кога ќе одев кај нејзе (во иста населба живеевме) имаше нешто да ми даде за јадење, а јас секогаш бев гладна. Знаеше да ми чува и по 2-3 сладоледа, и знам дека и она не сакаше многу, и мене и сестра ми. Се сеќавам, еднаш, моите братучетки живееа врата до врата, со неа. И еден ден, имаше силен земјотрес, се сеќавам како таа затрчана дојде и не тешеше.
Мислам дека ако продолжам да пишувам, ќе се распискам, затоа подобро, ќе одам во веце, и ќе пуштам вода, така барем нема да ме слушнат.

 

Calm down dude, секогаш ќе боли, малку по малку ќе се навикнеш и ќе уживаш во спомените.



Споздрав до тебе!

 

Поранешните баби (или сегашните стари баби) навистина биле бабички во секоја смисла на зборот.
Пожртвовани, вредни како пчелички, меки на уста, река од љубов...

Спојлер

Не да ги кудам денешните баби, кои сакаат да се во чекор со модата и младоста, ама во чекорите се губат од улогата на баба. Секако, со исклучоци. Да не ги налутиме.

Тој мирис од храната..... за време на празниците бил неопишлив....Највкусните јадења сервирани од се срце од бабичка....
Ммммм колку ми недостига....

 

Извини :/ секогаш грешам...

 

додека сите се приготвуваат за утрешниот празник,моите припремаат за коледарчињата...
мене оваа забоболка ме убива
цел ден во пижами,спијам,ги гледав филмовите наместо да одам кај него
но сепак он реши да ме изненади да дојде да ме види
се надевам дека утре ништо нема да ми биде

 

СДК дека не знам дали овојпат пак ќе го ставам во листата со ,,работи кои ќе бидат подобри,, и пак да се разочарам..Правда?Да, кога ми го делеше мајка ми чоколадото со сестра ми.Го заборавив значењето а секогаш си велам дека некој ќе се опамети, само еден доволно е за да воочи дека тој што соли ум е никој и ништо и само ве упропастува.А пак другарство?Не,нека , не ми треба , доволно е само директно да се каже отколку да се лаже во лице , најбедно е што на крајот пак се тиа безчувствителни ѓаволи на кои ѓабе им е да им докажуваш и да им се дереш само ќе те сметаат како изнервирана будала наместо да ги отворат срцата барем свест и разум да покажат.Па имаат срце да се правдат , зошто и помислуваат дека верувам и дека сум како некој со кој можат да си играат?Затоа што молчам?Еве се најубаво им посакувам и нека мислат дека моето молчење е нивна гордост јас верувам дека газдата кога банкротира и работниците се социјални случаи хахах

Спојлер

А мање више и на пат е да банкротира а сега колку сакат нека си се смеат

Јас почнав сигурно да чекорам,и ќе плачам и колнам додека повторно не се издигнам ама со тоа лице пред вас уште еднаш никогаш..сфанете ме како сакате

 

Колку треба да се плати , за да биде денес вчера ?

 

КЕ СЕ ОТРУЈАМ !!!

 

откорнав црвен ретровизор пред 15 мин
видов една мисла и сакав да ја сппделам со вас------------ Не дозволувај да ти биде приоритет оној, на кому си само опција во животот!!!!!!

 

СДК

 

Kowakot super, dулое и кои супер, дриштво супер,ама сексот нечни, го немаше, црвена птрола на помин! И сите ве љубам ко шо њувам дечкото. Коуј расвра, разбра, утре увабо кевиобјаснам

наздрве

 

Ќе те убијам и ќе те закопам во дворот. Потоа на тоа место ќе посадам пченки и секој ден ќе си варам и со сласт ќе ги јадам.
Звучи познато?
Кој видел-знае.
Замисли да живеевме во сон. Да се разбудиме.
Се ова да биде јак мајндфак од луциден сон.
Којзнае.. можеби можам и тоа да си го створам.
Ако имам доволно силна имагинација, би ја отворила вратата и би летнала како Дадал.
Само што би летнала сама и безгрижно.
Далеку,далеку на вулкан што е во почетна фаза од ерупција.

Оваа НГ, NY или како сакаш наречи ја е година на циркусот.
Млади сте,а се зацрнувате во сериозноста.
А,сериозноста е гадна работа.

Воглавном ние луѓето функционираме на таков начин што на сериозните работи им пристапуваме со блага whatever насмевка, а смешните работи ги сфаќаме премногу сериозно.
И после кој е крив?
Јанко е крив.
Онај што седи на столот и ги чита дневните весници и додека му зборуваш очите му паѓаат пред компјутерот, слушајќи ја само последната реченица.

Живејте го сонот. Тој гадниот кошмар пред два вечери. Да ви биде убаво.
И не, не ти е сон.
Не ти е ни цел,кога не се трудиш да ја оствариш.
Ти е само една проклето ебана желба, која потајно се надеваш дека ќе биде исполнета ако одиш во црква и запалиш свеќа.

 

СДК вака не сум играла од многу одамна.Луѓе на свадба ми се оди,сакам да играм брзо и да ми биде убаво исто како што ми беше оваа вечер на оган со друштвово. Прекрасно се чувствувам!

 

СДК населбава ми ечи од детските гласови, ех коледарци )

Најубави најреќни Празници!

 

Сдк дека ме чекаат 3 испити. Тешки се, да. Желба би ми било некогаш на нашиот факултет да имаме колоквиуми. Е тогаш би била најсреќна. Другата желба би ми била да немам толку себични колеги како сега. Но таков е народов на денешницава. Штета за нив. Господ гледа!
Иииииии
Колку е убаво кога ќе се видиш по извесно време со двете најдобри другарки. Се немавме видено скоро 4 месеци. Местата на живеење не оддалечија сите три. Се собравме. Вино,добар муабет, насмевка на нашите лица. Се запијавме, почнаа да фрчат трачеви. Сепак 4 месеци ми беа исти како 4 години да се немавме видено.

 

Празнициве се ми се чини дека се измислени само да билдање на килограми.
Секоја чест на оние кои и покрај богатите празнични трепези се воздржуваат.
Јас не можам, пробав, ама не оди.
Што се не ставив во мене hock:
А тек ме чека баклавата

 

Баш така,истото и ја го викам !

Абе не застанувам на вага цел месец! >..<
Прво да скинам некое килце да не ме удри некој шлог иначе.. hock: