[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Цел ден го поминав во размислување "што ако биде..." а не се замислив да превземам нешто.
Епа ако ми е.
Јас само чекам ситуацијата да се среди, а не помрднувам од место. Изненадена сум од самата себе. Нели бев силна личност?
Искрено, уморна сум од тоа да бидам силна. Само ќе го чекам моментот кога ќе се прелие чашата. А тогаш ќе биде интересно.

 

Ја гледам мачкава како лежи покрај парно, си се топли и со шепите ги гушнала ребрата. И нејзиното предење ми ја исполнува целата соба. Сакам да си легнам покрај неа, ама не книгиве на маса сами нема да се научат. Милион шеми и пенкала, забелешки и прибелешки. Вторник и среда нека поминат, после тоа раат.

Баба ми ќе ме носи на шопинг во Солун, јухуууу. Земала незнам какви пари и сега ќе не части цела фамилија. Сакам блузи и џемпери од 2 евра што планови им кројам.

Имам стар куфер кој сакам да го наполнам и да се уфрлам во некој воз. Ете во Швајцарија да отидам. За да ја јадам чоколади, да гледам кравички, да имам плетенки со црвени машни како Хајди и она познатото олеееолееихуууу.

3 пати сакам има во постов. Себично створење со многу желби. Но што би правеле без желби...

 

Едноставно, има работи кои никогаш нема да ги простам. Мои сторени, нечии сторени (не)грешки.
Не сум многу тврда, едноставно не можам. Не со блиски. Еден ден - нема да ти зборувам, ама другиот - пак ќе попуштам јас. Велат, кој е попаметен попушта, а следниот пат јас пак ќе попуштам. Со нервите ќе да е. Оти некои работи не се трпат.
И добро, може ќе ти зборувам, како ништо да не било, ама не простувам. Или пак многу тешко. Понекогаш, дури и сама си се карам, не можам да си простам за некои работи. Ви се случило некогаш да се гледате во огледало и да си велите „Зошто БиЈу(вашето име), тикво зелена??“ ?
Епа, ако ви се случило, ќе ме разберете. Подобро отколку што мислите дека можете

И реков дека новата година нема да мрчам. Ама, мислам дека колку повеќе се заречувам, толку поголем мрчатов станувам. А, не дека сум по природа.
Ама, на моменти мислам дека ме прифаќаат.
Ај,ај, чао.

 

Ова ми беше еден од поубавите денови во мојот живот. Прво и основно, се наспав. Во 2 ипол отидов на кафица со либето и се вратив во 6. Во мегувреме со дечко ми се мислевме дали да одеме на пица вечерва или да си правиме сами пица. И се одлучивме за второто. Купивме 3 готови теста за пица и шунка и кашкавал, и вечерва ке се разпечеме во мојата кујна заедноооо Едвај чекам жими се. Цела недела не сум го видела убаво после 7 дена конечно е слободен од работа и ова време само за нас ке ни дојде многу убаво. Јас вечерва се замислувам вака:

Спојлер

А до тогаш ке гледам филм кој многу од вас го препорачуваат. Имајте убава нок.

 

Колку е тешко кога родител ти се појавува сред живот и посакува да ти ги смени и најситните и наједноставните навики

 

Кога нема, значи стварно нема. Но, кога има... да не знаеш каде да се свртиш. Интересно е како вниманието од страна на погрубиот пол, ни ја зголемува самодовербата. Ама фуче, многу. Без да се креваат акции секако. Цената е непроменета, доколку знаеш да се процениш. Доколку знаеш колку вредиш. А ако не знаеш, ќе те тркалаат. Во снег или.. не знам.

Периодов е за оптегнување на кауч, слушање лабава музика и гушкање. Кој со кого најде. Куче, маче, перничиња, дечкич. И гледање филмови. И празнење трпези, фрижидери, флаши.
Легачењево ми завршува денес. Наутро си фаќам друго темпо. Колку да се потсетам дека сепак има што да се прави, дека не ми е досаден животов. Само насмевки луѓе. И да не е смешно, можеби е убаво, искрено. Необично се чувствувам кога ќе добијам нечија насмевка на улица. Онака рандом. И кога ја возвраќам. Прајслес. Не мора да значи дека е флерт, доколку го поздравиш шоферот во автобус, или се насмееш на продавачката на семки. Доколку се заблагодариш, нема да си ја погазиш гордоста. Ни малку. Но ајде, ќе даваме, и ќе добиваме. Секогаш се‘ се случува со компромис, со компензација. Фидбекот е многу битна работа. Во која сакате смисла сфатете.

Периодов, истотака се изнагледав клипови, каде луди, родители ги исмеваат своите деца. Киндер јајце, со вистинско јајце. Цела глава на Снешко, во главата на нивниот син. Навистина, признавам се насмеав, дури и можеби на глас. Можеби и она злобноно жарче во мене посака да го направи тоа еднаш, но... нема смисла. Да се иживуваме на деца, кои можеби нема ни да сфатат дека се изиграни. Жалосно е. Тоа е исто како нашите внуци, правнуци да ни ги прават истите финти кога ќе бидеме и ние, како деца. И тогаш можеби не би сфатиле што се случува, но садистички изгледа од страна. Многу.

И како за крај, да објавам дека денес јас и мојата мила Уна правиме 2 години, и се сакаме исто, дури и повеќе од нашата прва средба. Пред 2 години на овој ден си ја посвоив, ни се оцртуваат 2 радосни и позитивни години поради едно мало, шашаво, бушаво, брливо, и верно пријателче. Ма сестра ми е, ќерка, и најголема љубов! А кај мене од тој ден до сега се забележуваат многу промени.

 

Порано, кога не сите навелико го цитираа и го величаа, и кога не сите се правеа паметни со неговата иронија и сарказам, всушност многу сакав да го гледам д-р Хаус. Ми беше интересен човекот, сакам некои малку попоучни филмови и серии од тие па тие и океј ми беше, навистина. Ми се одмили откако почнаа и тие што треба и не треба да го цитираат и да ја ставаат сликата со мозокот - Користете го. Да бе, ние глупави сме, ти си најпаметен дрн дрн... Такви работи кај мене не. Ме нервираат луѓе во тој филм влезени, као, најпаметен, најубав, најдобар.

АМА, откако дојдов на одредено скалило, и кога видов со какви ДЕГЕНИ треба да се расправам во животот, ми иде на сите да почнам да им ја праќам. Задоцнета божиќна честитка, слика од мозок, кој треба да го користите. САМО, тоа е огромен напор за безрбетниците и преживарите на светов, па за жал, се почесто не го користат. Им стои да им ја пополни дупката во главата, баш како во вицот со плавушите, кога отвориле докторите и внатре нашле конче... кога и го пресекле, и паднале ушите.

Што се видов и чув денеска, поарно да не ви кажувам. Прво нема да ви се верува дека тоа е можно, второ ќе си речете дека ве лажам, па трето ќе се запрашате вие да не не чините и на крај јас крива ќе испаднам. Вака, си ќутам. Да ви појаснам дека секогаш пред вакви настани (читај полагања) заклучувам дека во државава врие од глупави луѓе. Баш глупави. Брееееј, и кога ќе ме прашаат - А од кај знаеш ти дека е така?? Еми пишува сестро, пишува со ОЛКАВИ букви, само кој да прочита. Напор е тоа.

Одам под туш и на спавање. Ѕрцките ми ги извадија денеска.

 

Што да кажам?

Дека сум скршена, сум... дека ме боли, ме боли... дека сум искористена, искористена сум...дека ме ранија, ме ранија...
Како ќе продолжам? Не знам...

Секој ден ќе е болката поголема, за можеби еден ден нагло да ја снема...ама тоа е, за тоа сме луѓе, да не згазат и пак да станеме...


A,и да...

Спојлер

 

СДК ме радуват вашите постови...Некои се со нивните сакани...други се надеват на нешто или некој...а јас поима си немам каде сум
Секој ден се будам со иста надеж дека ќе има некоја промена...сакам акција а не секој ден иста прича.
Стани,јади,зјапи на компјутер,па на ТВ,па пак јади,излези,врати се,во кревет...и се одново

Пред некој ден баш ми се излеваше...И реков на другарка ми...се договоривме,и после некое време ми вика косата ми е мрсна...неможам да излезам Па и на мене ми е некогаш косата мрсна па ја фаќам во репче и излегувам...и мене некогаш не ми се излегува ама излегувам

Главата ме боли веќе од овој живот...Веќе незнам што сакам,кој и ред други ствари
Посакувам да имаше ,,delete button" во главата....

 

Сдк Штип чао
ОВОА ЛАДНОТО НЕ СЕ ТРПЕ...

Отидов јас во

Спојлер

И ве поздрравувам со песнава

http://www.youtube.com/watch?v=1YMq0osSdXc

 

Спомени.
Добри, лоши, заборавени, непреболени..секакви!
Многу нешта знаеле да ми вратат стари спомени..гледајќи стари фотографии, размислувајќи за минатото, средби со луѓе од детството и уште многу други.
Ама, до денес не верував дека мирис може до толку да ме однесе во едно друго време, до едни други луѓе кои поминале, а за жал не се задржале во мојот живот.
Едноставно така требало да биде! Таков е животот, некои работи не можат да се сменат, колку и да сакаме.. Едно е да се сака, а сосема друго е да се може!

Најадена, напиена, размазена, со наполнети батерии и со 3 килограми плус ( ) се вратив денес во големиот град. Од снег нема ни С! Дури сега ви верувам на сите кога баравте снег. Не дека не сакав да ви верувам, ама нелогично ми беше..кај нас имаше пола метар снег, очекував и тука барем малку..
Завршија празниците за мене. Не ни сетив кога помина времето, ама ај. Календарот вика дека е готово. Од утре со обврски. Мора да се учи, што да се прави..почнува сесија.

За тие што имаат уште слободно време, уживајте максимално!

За останатите, ќе се тешиме дека доста ни беше и толку одмор..

 

Спомени.
Болни, празни, црно-бели, нецелосни...

А што кога и последната надеж, колку и да била кревка, ќе згасне?
Што останува потоа да не’ води кон исполнување на оние зацртани цели и соништа, кои (навидум) ни изгледаат невозможни?
Препуштени сме сами на себе, и на нашиот (не)здрав разум, кој и во нелогичното бара решение.
А во меѓувреме, несвесно сме чекор и чекор поблизу до фаќање на последниот воз... или самоуништување.

 

Сакам едно метро снег! Сега! Одма! Сакам снег, снег, снег......Не две-три снегулки туку еден куп!
Не е фер годинава подобро влечки отколку чизми да купев...таман мислиш ќе заврне ќе не затрупа и ништо..
И ај ако сака некој нека ми ги положи испитите што следат....Чисто онака..Не се многу, само два
Отидов да учам...можеби....

 

долго сум член на фемина..но некако поубаво ми беше да си читам а не да пишувам
па оваа година прв пост и се надевам дека ке бидам многу поактивна од претходната и дека повеке ке пишувам

 

СДК нешто ми е успан форумов

 

СДК се нахранив со ноктите,ми потекоа прстите.Готова сум веќе,пред полудување.

Си се сакам назад,весела,се грижев само што да облечам и како да си ја надоградам самодовербата.
Сега?!Сега сум со гипс и болни мисли.Што ли ќе донесе времето? Едвај чекам да дојде петок,па да го фрлам ова чудо од мене и да трчам.А да,ме пукаат и жештини тешки на -2 C . Супер!

 

Сакам само снег,снег и снег.Се надевам дека утре кога ќе станам ќе видам снег,кој ќе се задржи барем повеќе од 1 ден.

 

Шах-мат позиција.
Одиш, а сепак тапкаш у место.
Се што е забрането е послатко и на секој казна следува контра ефект.
Да да, баш тоа сум го почувствувала на своја кожа. Едноставно додека не го вкусиш кафето, нема да осознаеш дека е горчливо.

 

Утре одам на разговор ...не е посакуваниот разговор оној за вработување ,туку е за волонтирање...али како викаат подобро нешто него ништо ,па си се тешам можеби некој врати ќе ми се отворат со волонтирањево ...

 

Eдинственото нешто без кое неможам да се снајдам во животот е моето семејство. Лошите мигови стануваат подобри кога тие се покрај мене. Никогаш нема да успеам во вечната борба со животот, борбата за подобра иднина, борбата за здрав, исполнет и успешен живот без нив.

Запомнете, само тие ќе останат покрај вас, без оглед на тоа колку и колкави грешки сте направиле во животот.