[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Секој со својата среќа!
Училиштето секогаш не е најбитниот фактор, знаењето е, но не секое знаење се стекнува во школо.
За тие што имате колоквиумска, не се стресувајте многу, има повредни работи од оценките.
Само позитивни мисли и добро здравје, за квалитетен и исполнет живот.

 

очајно ми треба сон. како зомби сум... се нервирам
ова факултетов ќе ме умре
ама има да фрлам капа во Јуни па не знам што да е

 

Открив некој на форумов... И тоа доста познат

 

Аи душа убава.

www.youtube.com/watch?feature=player_em ... tG2P2xXV6o

 

Мене отсекогаш ми било важно како ми изгледаат тетратките: дали се со убави и мазни корици, што има на кориците, дали се мазни листовите и поради тоа секогаш трошам повеќе пари отколку што треба на тетратки.
Но, кога во 5 мин. до затворање на книжарата ќе се сетиш дека имаш домашна, а немаш слободна тетратка престанува да ти биде важно каква е, битно е да ја имаш и да напишеш домашна зашто си принципиелен ученик и не можеш да си дозволиш себеси да отидеш без домашна.
И така, пред едно месец дена токму тоа ми се случи. Помина тоа и дури денес повторно добив домашна која треба да се напише во таа тетратка.
Цел час ја пишував домашната и кога ја затворив тетратката сфатив колку е таа всушност прекрасна.
Ете, во момент кога најмалку внимавав каква ќе биде, испадна дека ја фатив токму убавата.
А на нејзината корица приметив мали црни буквички со кои е испишана една убава и целосно точна порака:
When work is a pleasure, life is joy!
When work is duty, life is slavery!
Enjoy the life's process, not just life's rewards!

 

Спојлер

Sadistically Starved & Forced To Watch Her Own Puppies Get Killed!

This is Hope. She was seized by police in Jackson County, Indiana when it was learned that a "spurned boyfriend" was sadistically killing her puppies while she watched, helpless to save them. Hope had been stolen from her owner, the idiot boyfriend's ex-girlfriend, weeks ago, and was penned/crated in a fashion that she could not eat or drink, purposely to starve her to death. Despite being tortured for weeks, Hope had her tiny litter of puppies that she was carrying. She had already been nursing them for a week when "so-called-boyfriend" called Hope's owner to let her know that Hope had birthed her puppies and that he was killing each one of them, one by one, while Hope watched. Police were able to intervene in time before Hope was killed but not soon enough to save any of her babies. She was taken within 24 hours, on October 28, 2011 to Red Sky Rescue, visibly traumatized and in shock. She is week and barely functioning physically or emotionally but she is still looking for her babies. The absolute brutality of this act cannot go unpunished and efforts are being made to charge this psychopath with the heinous acts to this submissive little Boxer mother and her babies.

Незнам за вас ама јас би го врзал за стол и би го кастрирал со ноктарче. После со ноже за лупење ќе му го сечам јазикот кора по кора. После тоа ќе му ги отворам очиштата со шпенка и ќе му шприцам сок од лимон внатре,за на крајот да го фрлам во вреќа сол!
Ако имате слабо срце,не отварајте. Уште ми течат солзи мене.
И после нека ми продаваат тикви за тоа како сите плачеме кога ќе убијат животно,а око не ни трепка за човек. Би направило ли кученцето вака на човек бе?!

 

Денес летав над мекости небесни и под намуртености. Облаците беа толку меки, те повикуваа, а оној другион слој пред слетување те враќаше во реалност.

Љубам денес ќе биде умерена, нема да пати за лајкови оти умерен ми е постов, ама дејствувам. Ја доживеав својата 4-та самостојна изложба. Ви посакувам да го почуствувате тоа што и јас. Да бев епицентарот.... постоев, добив почит од постари уметници. Ми рекоа искрени ми се делата, не силувани.. Ви благодарам многу..

Убаво ми беше кога гледав како го држат каталогот, а на него пишува Ирена Мила.. тоа е тоа јас и таа, и емоциите..

Нареден е Париз.

Еве ви подарувам една насмевка.. радувајте се.. трудете се, и кога ќе постигнете нешто навистина тогаш пофалете се, оти многу планови останале само поим, и моментално хранење на егото додека трае идејата. Бидете упорни и сонувајте. Јас сонувам..

 

Ме стопи погледов..... рикам како крава некоја

 

Леле Џокс се избедирав сега .. Не знам со кои зборови да опишам колку ми падна тешко ... Како мало дете почнав да плачам..

 

Скопје, ТЕ ОБОЖАВАМ!
Ќе ти дојдам в година
Капната,изморена..и умрена за спиење, одам да поспијам сеа
Ај лафф мај класс && класната најмногу.
Шо ќе прам без вас другата година
Ве сакам!

 

Nossa, nossa
Assim você me mata
Ai se eu te pego, ai ai se eu te pego
Delícia, delícia
Assim você me mata
Ai se eu te pego, ai ai se eu te pego
Sábado na balada
A galera começou a dançar
E passou a menina mais linda
Tomei coragem e comecei a falar
Nossa, nossa
Assim você me mata
Ai se eu te pego, ai ai se eu te pego
Delícia, delícia
Assim você me mata
Ai se eu te pego, ai ai se eu te pego
Sábado na balada
A galera começou a dançar
E passou a menina mais linda
Tomei coragem e comecei a falar
Nossa, nossa
Assim você me mata
Ai se eu te pego, ai ai se eu te pego
Delícia, delícia
Assim você me mata
Ai se eu te pego, ai ai se eu te pego



Се заразив со песнава еј Па дури и на вежби ја пеам инаку ми се спие а гледам 9 и пол е саатот, не е на арно работава

 

Doozy, може јас да се пријавам за прошетката на ладно, со капчиња, шалчиња и ракавички... Ќе те мавам со снежни топки.
А ако се смилувам и ќе те повозам. Ама ми се шета бре.


По снег... со другарка ми, да правиме ангелчиња во снегот на нашето ни најмило игралиште...
Ах колку прекрасно тажни зими ми се навратија во главата. Таква ми е зимата, тажна сама по себе, молчелива, осамена, јас сум и верно друштво. Таква и треба да биде. Таква е совршена. Мирна, спокојна. Потсетува на топлина, колку и да е студена.

 

СДК - Freedooooooooom!


Абе на внука ми ме потсеќа кога беше помалецка, џамбазче мало

 

... можеби „скапувам“ над книга, се враќам дома во 16:00 попладне иако сум прва смена, меѓутоа го правам она што го сакам и целиот труд кој го вложувам со гаранција нема да ми биде залуден.
Сфатив дека талентот е многу мал дел, а останатото е работа, работа и работа.


I'm not afraid anymore...

 

Сакам да кажам дека знам дека каснам. Сакам да им се заблагодарам на сите што ми го честитаа роденденот и тука и оние што ги имам на facebook од форумот,ви благодарам уште еднаш.

Јубилејната 20. Еве ја,веќе два,три дена сум влезена во според мене најубавата декада од животот. Во онаа во која се што ќе направите или упропастите сега,ќе ви трае вечно.

Денов катастрофа. Каков секс ми даде професорот,тоа чудо. Ај,да се надеваме дека ќе положам оти нема да се живее вака.

Она што посебно сакам да кажам е дека завршив со едно поглавје од мојот живот,а почнав со друго. Поглавјата се мажи.
Овој новиов,абе некако ми е to good to be true но ќе видиме,јас не се брзам.

Ајде,Боже поможи да се издржи неделава оти не се знае кој јаде,а кој пие.

Бидете ми поздравени девојки. Ве гушка Мистериозна.

 

Ми се гади кога слушам правење муабет за Нова Година на 2.11

Една вечер, нема да ве направи принцези и да ви го смени животот, па уште сега да планирате кај ќе имате шноличе, кај туфка, кај машна. Така беше и претходната и пред 2 години, така ќе биде и догодина ова време. Значи целиот живот се сведува

Нова Година - стара Нова Година - понекојименден - 1ви мај - понекојименден - 10 јуни - понекојроденден - 1ви Август - понекојроденден - Нова Година.


И се нешто се чека, нешто се планира, нешто се тупи.
Се крева паника, а целата церемонија минува за помалку од 6 часа :geek:
Добро е предвреме да се мисли, ама мислењето да причека малку, или барем да не се брмчи 2 месеци предвреме.

 

СДК дека мора да бирам меѓу најдобрата (НААЈЈЈЈДООБРАТА во вистински смисол на зборот) другарка и мојот успех, кариерата, животот понатаму..

 

И јас ќе ти правам друштво .

 

СДК дека деновиве сум у пи*ку матер емотивна, што би рекол мојот другар опишан во темата Геј пријатели, "ајде да си одиме дома, пак оваа пи*кина депресија фати".
Значи плачев оти ми се пријаде костен печен, од помисла за костен да плачеш алооо!!!
и ред други глупи и банални работи. Исто во вакви денови многу под туш плачам, пофилмски е...
Значи катастрофа, си се мразам во вакви денови

 

Сакам да и кажам на Лилит да не се занесува, или како што се викаше едно време да не се занаса (никад не го сфатив терминов).

Има тука некој што те чита, и што кога е даун ги бара твоите постови и живнува.

Ти текнува што ми рече кога мене не ми се пишуваше? Не можам баш да те цитирам, ама пораката беше дека некој саглам треба и да остане, или дека другарите во мака се познаваат, или можда јунаците се познаваа во мака... како и да е, ју гот мај поинт.

Пишувај, туку помалку читај

Фала, пријатно.

п.с. Не дека се скршив од пишување периодов, ама не е од разочарување, туку на работа ми е сезона.