[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

лани кога се собравме во една кафеана да се видиме со тие од осмолетка, го видов и него-типот во кој бев лудо заљубена 8 години, кога го видов ни срцето ми чукаше ни ништо, сите почнаа да се смешкаат, а јас мртва ладна буквално, сега го најдов на ф.б. ги гледам сликите и си мислам каде ли ми беше паметот, сега да ма го добијам во пакетче на домашна адреса со машничка би рекла НЕ цврсто и одлучно, а кога дознав дека бил на пост-дипломски на колеџот каде што студирав јас, добро е што не сме се сретнале не ми е јасно што сум видела во него толку посебно, не можам да сватам

 

Сите го фатија последниот воз од минатата година,оти оваа е веќе високочна Само во декември на прсти не можам да избројам за колку парови дознав дека се вериле.
Незнам што всушност значи да се ожениш во високочна година,сигурно е нешто што останало од старите.

 

Еве ви еден МРЧАТОРСКИ ПОСТ ОД МЕНЕ за прв пат !
Си ги читам мислењата наназад , како дневник да сум водела... само во електронска форма !
Форум си е форум, тука се изразувам како сакам, кога сум бесна идам во ШТО СЛУШАТЕ ВО МОМЕНТОТ и се релаксирам, читам проблеми кои можеби се 2 пати поголеми од моите во тој момент, и сфаќам дека не е се така црно како што мене ми излгеда. Не водам сметка за тоа колку речита ќе бидам, дали постот ќе ми добие 20 "ми се допаѓа" само затоа што сум исфилозофирала нешто кое што на крај губи смисла од натрупани зборови без врска (кои божем треба да бидат метафора). Ова е форум, а не клуб на писатели! Подобро да напишам нешто кратко па дури и да е просто, но ќе го напишам од срце, баш онака како што се чувствувам во моментот. Баш како сега! Искрена да бидам ич не ми е гајле, ако на некој не му се допаѓа мојот пост, нека ме СКРОЛА слободно, нема да се налутам. Далеку од тоа дека сум неначитана, сум и тоа доволно за своите години! Да се разбереме, постов не е наменет за никој , го пишувам ова бидејќи одамна сакав да го кажам но не сакав да направам конфликти, ама сепак имам право да го кажам моето мислење. На фемина гледам како на едно големо виртуелно семејство, со тук-тамо по некое тролче, до душа каде и ги нема нели . Запознав неколку личности кои според мене се прекрасни, желба ми е да запознаам уште неколку, и се надевам дека со понатамошна дружба тука на форумот истата ќе ми се исполни!! Имајте убава вечер сите

 

Каде ја паркиравте гордоста? Во кој железен кафез ја заробивте почитта?
Доцна се осознава грешката, најчесто кога веќе е сторена. Што е полошо кога се прашувам дали е полошо да ми удриш шамар или да прегазиш преку себе, можеби така се надминувам и возвишувам и останувам нема.

А сепак си го храниш егото свое, и гордоста го достигнува највисокиот левел.
Со парите се купуваш себе, односно позицијата си го прави своето.

Луѓето ти се поклонуваат и почитуваат кога си на висока позиција безразлика дали си ја купил дипломата и си докторирал или со труд си го постигнал тоа. Тие два примери на крајот ја постигнуваат истата фреквенција.

И со секој кажан збор, со потег и подадена рака се докажува дека денес со парите буквално се‘ можеш да купиш, дури и самиот себе..

 

СДК замислувам дека пее само за мене, а јас седам со раката на лице и се воздржувам солзиве Тој да не ги види...
http://www.youtube.com/watch?v=ddFmnEBJr5c
...после песнава ми треба стисок!

 

Значи вака, НАПНАВ... И себе, и тебе, и тебе, и тебе и сите ги напнав со песната...
А најголемата иронија, пеам бетер од онаа што завиваше со ДЕ ДИШТАНС на идолот... Многу полошо...
Ма ќе пеам, како пеам, така, затнете уши...
„Но не забораваааај декааааааааааа... Само за тебе јас пеев.. за тебе се смеев.... И сега уморно ти велам ОДИИИИИИИ И НЕ ВРАЌАЈ СЕ....“
Ма по цел ден се дерам по дома, до тој степен, што татко ми дојде и ме праша „Зашто викаш толку, да не те боли нешто?“ Ма не бре татич, душата ми пее... Не е битно што се тажни песните, битно пеам.. А и се смеам... Ради себе!!!

Утре! Конечно дојде викендот, јас да заминам на 2 - 3 дена негде. Ма чист воздух, ма то милина...
Дај Боже и снег да има. Ми зажеле душава малце снегче да види... Ич го нема годинава... Срам да му е...
И така дечки, викендов ќе ми фалите, одморете и вие малце од патетикиве мои... Мене ме чека забава, вино, книги, дружење и играње јамб... А да, и песната со мене, за на новите слушалки

 

СДК ми фалат старите времиња, старите другарки...сега сваќам колку ни било убаво, дури совршено...сега сум толку сама...толку луѓе околу мене, а сепак толку сама...и сваќам дека овој мој факултет е чист промашај, не сум за ова јас!Где ми је памет била

 

http://www.youtube.com/watch?v=pCcmPHRH ... re=related

..hellow!

 

СДК дека се осеќам чудно недоспано, мамурно. Денес денов можеше да биде многу подобар.. ако се излезеше како што треба.. ама не. Вака требало да биде. Со душа ги чекам да изминат овие две недели и да почнам да живеам онака како што јас сакам. Да правам тоа што јас сакам, а не како некој ќе ми каже или како требало да биде. Доста ми е веќе. Ама издржав толку време ке издржам уште малку, многу малку. После се надевам среќата ке биде на моја страна и се ќе тргне во нагорна линија. ЗAСЛУЖИВ НАВИСТИНА. Е така, ми олесна.. колку толку.

Лека ноќ

 

Најскапоцено нешто што можеш да му го дадеш некому е ТВОЕТО ВРЕМЕ... Поклон што ниту тој може да го возврати, ниту пак ти можеш да си го вратиш...

A времето си минува лека - полека.

Инаку СДК дека незнам што друго да кажам.Освен дека реченицава погоре ме подзамисли

 

Мирис на јагода и ванила...

Вчера и денес се чуствувам среќна, задоволна, пред се од моите успеси, за кои вложив многу труд.
Признаени и вреднувани, и повеќе од очекуваното.
Среќна сум!

Добив и прекрасен подарок, малку необичен и чукнат, ама ми ја стопли душата.
Мал, ама премногу вреден, кој ме потсеќа дека постои љубов, и дека таа љубов е покрај мене која ме буди секое утро со бакнеж.

Секој успех се прославува. И јас го прославив, си купив принцес крофни, со чоколаден прелив и шеќер во прав, од плоштад.

Мали нешта, сосема мали, ме прават среќна.
Мојот успех, мојот труд, моите соништа!
И тој до мене. И семејството.
Само толку ми треба и среќна сум!

Мирисот на јагода и ванила... мирисот на чај кој ја збогатуваа оваа убава атмсофера, полна со љубов.
И насмевки .

 

Јас сум секогаш во право.
А ако не сум прочитај ја првата реченица.

Многуу сум глупавааа, многууу
Зошто секогаш прво ми работат рацете и устата па после мозокот.Секогаш избрзувам, после се каам-.-

Заклучок:Прво нека ви работи мозкот,потоа устата и рацете.

 

Надоврзано на мојот вчерашен пост, некогаш животот сами мора да си го направиме филм

 

Дечки,форумов е за забава,дружење,социјализација и размена на мислења. Гледајте да не се испоубиете и не паѓајте во депресии ако некој/некои член/членови има/имаат лошо мислење за вас. И така 90 проценти од членовите во реалност се многу полоши од тоа што се претставуваат,тука секој се труди да биде добар за да биде почитуван. До таквите,поработете малку на почитта што ја добивате надвор од форумот,оваа не ви значи ништо

 

http://www.youtube.com/watch?v=MtN1YnoL46Q

 

Извини, сакаш да кажеш дека во реалност сите се лоши и непочитувани, па тука се зачлениле за да се претстават во најдобро светло и да најдат некој кој ќе ги почитува?

 

Тетка станав пред точно 10 мин. !!!
Нека е жив и здрав..
Ептен ме расположи прекраснава вест!

 

Никогаш не можев да помислам дека невозвратена љубов од другарка ќе боли толку многу.
Премногу..... И додека јас плачам, таа не може да сфати колку ме повредува.
Се прашувам дали ќе постои другарка која ќе направи барем малку од работите што јас сум ги направила некогаш за сите другарки?!
Бевме како сестри, јас верував, очекував дека никогаш нема да го направи ова... Затоа и толку се разочарав.
Барем да немав очекувања...
Ми остана само љубовта кон семејството, зошто сите други видови љубов, умреа кај мене.
Редактирано по некое време-Многу ми олесна што си пишав, веќе не се сеќирам, (не дека вие се засекиравте, ама морав некаде да се испразнам)...

 

Да, и воедно добредојде во реалноста.