[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

< 3

И ја би разменила нежности со нив, уф.

 

Колку и да НЕ сакаш и велиш НЕ можеш сепак избери среќа!

http://www.youtube.com/watch?v=kl8mpAvTm_Y

 

Срце мало,убаво..

http://www.youtube.com/watch?feature=pl ... UJIgkPoiBg

 

Денес разгледував некои стари слики што ги направил тато на Водици пред десетина години.
Јас и сестра ми облечени во пижами со Мики Маус и Паја Патак, малку поспани, на раб од прозевање.
Стоиме пред праг на кој има секира и жар. Ни беше долгогодишна традиција уште рано наутро на тој ден, да го прескокнеме прагот за здравје. Се сеќавам колку ми беше страв да не се сопнам, па да го испечам газот врз жарта Интересни спомени имаме, а за среќа и фотографии за да не потсетат.
Баш сум фенси со ова чорапиве до колена, чиниш ќе полетам преку прагов

 

На убав ден - убави работи!
Положив синтакса, и тоа со 9, пресреќна сум.
А денов, празников, ми е еден од омилените, многу го сакам.
За многу години да е!

 

СДК дека секогаш кога не ми е погодено, кога сум физички и психички истоштена, кога мислам дека никој не ме сака и ме маваат депресии од прв степен, кога сум сама и далеку од дома, кога ми студи и во коските и во срцето, кога очите ми се насолзени.....
...ова е лекот.
http://www.youtube.com/watch?v=r259kFx3 ... re=related
Колдплеј ми е лекот.
Баш it fixes me.

 

Одвај чекам да си се израдувам со неколку нови книги. Ме фаќа криза, со месеци немам читано слободна литература . Сакам, сакам да читам. После ќе си направам список

Spoiler

(да го искористам саемот на клуб Матица, кој мислам дека се' уште трае ).

Девојки, предлози?!

 

Маската и не е толку лоша работа. Понекогаш таа е единствениот начин да ги избегнеме проблемите и прашањата на кои во моментов немаме ни сила ни волја да одговараме.
А насмевката, колку и да е лажна, еден ден ќе стане вистинска. Верувам во тоа, затоа што ништо не е вечно, па ни проблемите.

 

СДК одамна немам пишувано во оваа тема...
Не знам зошто, ама ете немам инспирација...

Во последниве денови едно ми се врти низ глава....Споредбата на овој форум со другите. Сум била член и на други форуми, но морам да признам дека овој ми е најубав во поглед на среденоста и прегледноста. На други форуми глава ме боли од што не се средени и се озрачуваш од толку букви на екранот. Ова е прва предност.
Во однос на темите, сум била на форуми кои се повеќе отворени, т.е. имаат помалку табу теми. Овде некоја поотворена тема пр. во темата секс, верувам дека одма би била избришана.

Она што сум го сретнала, а кај нас за жал го нема, е поголемото еднинство и дружба. Се одговара и на најлупавите прашања без исмејување.
Никој не гледа кој колку е активен (Пр. Х даде 100 мислења денес). Си пишува кој колку сака и колку може.
Ако нема исто мислење нема одма реплицирање со напади. Овде кај нас, речиси е невозможно да му реплицираш некому, а назад да не примиш контра постови исполнети со напади.
Нема сарказам од некои постари, поактивни членови. Не е битно дали си зачленет денес или пред 2 години. Никој не ти се прави главен.
Ако некој пишува нон-стоп во дадената тема за даден проблем, не е нарекуван тупаџија. Впрочем, затоа и се дадени темите. И за разонода и за решавање проблеми.

Што остана во нас луѓето, ако од реалноста се префливме во виртуелен свет, а и тука шириме омраза? И шириме его меѓу непознати луѓе? Се величиме пред кого?

Секој форум треба да е за доброто на нас. Да се дружиме и да си помогнуваме. Да пишуваме насмеани со желба. Каква е иначе логиката да седам на форум, трошам време и мисли за нешто што не вреди?

Spoiler

Споредбата ја направив со конкретни 4 форуми.

 

СДК...излезена сум од 10:30 и дури сега се вратив.Го поминав цел град, а половина од скопските продавници заврши кај мене дома.Малце после-празничен шопинг, да ги фатам најголемите попусти.Си дојдов дома и се си наредив на фотелја.Значи:црни фармерки, четири блузички, црни ракавици и мала сива ташничка...

 

СДК дека си добив цветчееееееее Сега се чувствувам како камилица

 

Сакам да кажам дека овој ден насмевката не ја симнав од лице.

Прво, самата традиција и сите спомени кои ги имам поврзани со овој ден.
Од сите фрлања по крстот кои ги имам гледано во мојот град, верувајте ова е без коментар.
Погледнете:

http://www.aberdzija.info/gradska/mario ... bazen.html

А, да, и уште една убава вест.

http://www.aberdzija.info/gradska/krato ... ardar.html

Нека им е со среќа на сите што го фатија крстот. За многу години.

 

1.Ох, ох од душебрижници веќе! преку таквото,бркајте си ја работата море!
2.и не, веќе не сум истата, сменета сум 360%!

 

...Нишка бања, топла вода, дојдовме по двата бода!

Не дека сум песимист, али со чесиве мноогу ќе биде тешко.

 

^^^ Лееле браво за Кратовчании хахахахаха Е навистина уникатно

Инаку, јас сакам да кажам дека дефиниција за денов ми е инерција. Тоа би ми дошло ко некој прогресивен стадиум на мрзливост, или отрпнатост до толку да ништо не може да допре до тебе. Едно од двете.
Мразам вака кога таман ќе почнат да ми се редат коцките, една се наоѓа да се заебава со нејзините рабови. Се црпи инспирација од сивилото на секојдневието или црнилата од животот, ама побогу, што ќе ми е таа инспирација. Не дека е до толку лошо, ама кога се оди по колку толку прифатлив ред, таа една работа што заебава е точката на фокусот на целото твое внимание. Е зошто де, зошто и тоа да не е убаво? Или барем прифатливо, само да не е грдо.

Далечината е тешка, а уште потешко е што и на сета таа мака, има зли усти кои со нивното попување ја отежнуваат. Ако имате другарки со врски на далечина, една молба до вас, давајте им поддршка и тешете ги малку кога не им е се розово во врската наместо да попувате за тоа колку пати на ден треба да се јави дотичниот за да докаже дека те сака.

 

,,Продавам урда за бурек со сирење! :geek: ‘‘

 

Sometimes hate is not enough to turn this all to ashes..

Нека збори кој што сака, мене Marilyn Manson вечно ќе ми биде еден од омилените луѓе што постојат.

 

Ми се оди на планина кај баба. Рано е да, ама кај и да е качунките ќе никнат, ќе замириса воздухот баш така најубаво, слатко за дишење, како што му се сеќавам. Сакам да се истрчам по ридините и да се извалам во тревата додека не позеленеам цела, како кога го правев тоа секоја пролет како дете и ја слушав баба како ми се смее и вика абе дете дете, ќе пораснеш па ќе раскажуваш еден ден. Ете пораснав, ама не сакам само да се сеќавам и да раскажувам, сакам на планина кај баба, и баба да е таму и да ме гледа, да ми се радува и да ми се смее. Без тебе бабо знам дека воздухот нема да е сеуште слаток, како што јас му се сеќавам.

 

Од сабајле кога станав знаев дека денов ќе биде тешко...... Се што напраив наопаку искочи, се ме нервираше, па и он. Стварно мислам дека се премногу си ставам на срце. Секој збор го анализирам и ако не ми штима одма правам фама. Денот беше прекрасен, сончев а мене ми беше одвратен и ужасен... и си ја слушам песнава и знам дека се ќе биде добро. А и да не биде, ќе помине!

http://www.youtube.com/watch?v=Q98y4XfFARc