[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

http://www.youtube.com/watch?v=ADDigK8LwyE
Почивај во мир, твојата музика ќе остане мелем за многу срца, сонце за многу души

 

Сдк да се пронајдов во текстот на Хипца..

Ние лугето чудо на чудата сме крајот не ни се наога ,секогаш го бараме обратното од она што го имаме ,од ништо не сме задоволни никогаш ни ни е доста и секогаш нешто ни фали...

 

Цел зимски распуст ми отиде во пропаст.Ништо добро не направив.
Барем да си ги средев мислите! Имав време за тоа.
Што ми се дешава во мојата глава?
Понекогаш се прашувам до кога јас вака ќе се однесувам?
А знам точно што да правам и знам точно како да постапувам.
Што ли ме кочи?
Како да се вратам во колосек?
Не сум јас ова веќе.

 

Сабајле тргам за Белград, ПРЕсреќна сум, и официјално го имам најдобриот чичко, нема друг таков!

Але але!

 

Да,моментите кога сакаш да си сам со себе.....
Мм спие,а јас до каминот на удобна столица,со убава музика....
Колку и да има добри песни денес,сепак пак се навраќам на оние од мое време,што би рекла јас....

Убава тивка вечер,неизбежна е некоја солза....но по нејзе,како нова,се надевам.......

Уживајте во оваа петочна вечер

http://www.youtube.com/watch?v=IUjwZJXopEU

 

Денеска си се изнамуабетивме со моите најсакани другарки !! На по едно топло чоколадо отидовме и муабет до анасана . Неможевме да си се изнакажеме новости, а не дека не се гледаме секој ден сме заедно ама ете ни се погоди вечерта. Па и музиката беше одлична!

Инаку премногу ми се оди за Белград .. ама пусто немам среќа да одам си се тешам ај во наредна прилика !!

 

Невозможна мисија
Да се стане од пред компјутер и да се фати книга...

 

СДК денес паднав, ко зрела крушка во Септември.
Не паднав ве лажам бре, ама и ако кажам дека положив пак ќе ве излажам, така ти е тоа на Правен, ќе чекаш неколку недели за да знаеш дали си положил или не...

Како и да е, не се надевам многу многу, чувствувам дека ќе го преполагам во казнена, зошто не сум задоволна од резултатот, и зошто знам дека можам многу подобро.

Прееска се нервирав, и нормално Петко не бил Петко, доколку со зборови не ме тресне од земја, и освести дека џабе е.
И да не го положам нема да ми биде прв, само се надевам дека ќе е последен, неможам повеќе да си играм со факултетот, треба да запнам малце само и се ќе се среди.

Туку прееска поминав покрај средното училиште во кое поминав 4 прекрасни и безгрижни години, и со Петко почнавме дискусија колку безгрижен и лабав ни бил тој период.
И повторно се срчкавме чие училиште е подобро, моето или неговото.
И така додека одговорно тврдев дека Борис е бољи од ЈБТ ми текна колку само животов е еден континуиран процес, кој одново постојано го доживуваш.
Во градинка плачевме по мама и сакавме дома, во основно сакавме повторно да сме во градинка и по цел ден да цртаме и боиме, во средно пекавме по добрите наставници од основно, а сега на факултет пекаме по средно и сета слобода која тоа ја пружа.
За некоја година најверојатно кога работни обврски ќе ни натежнат на врат ќе ги бараме факултетските денови, а кога ќе дојдат деца и обврски окулу нив со насмевка ќе се сеќаваш на работните обврски, па ќе почнат децата да раснат и секоја година ќе биде потешка и покомплицирана, и се така се додека некој Вторник или Петок не се качиш во автобус со три кила кромид, 3 страка праз и кукаш како ние кога бевме млади бевме покултурни и станувавме на постари.

Се си мислам дека тоа уствари ти е ствар поврзана со човечката филозофија, дека штом наиде на некоја пречка човек веднаш се сеќава на споменот од едно завршено поглавје, кое колку и лесно и совршено да изгледа во одреден период си имало своја тежина.
И така...

Без гајле девојки, се ќе биде во ред, само бидете упорни и ништо не е невозможно .

 

СДК сите што ќе одите утре за Белград убаво поминете си и највивајте силно, дајте им сила на ракометарите да се радуваме заедно на уште една победа

 

Грди периоди надоаѓаат. Јануари секогаш ќе бидеш омразен од мене.
Почеток, како и секој, тежок, рапиден и одвај чекаш да помине за да можеш да се адаптираш на промените, ете тоа е Јануари. А ако треба да се адаптирам на ова што моментално ми го сервира, ќе ми треба помош од виша сила. Никогаш не го сеќавам кога поминува, а поминува брзо, што е добро, при толкава турлитава од мразулци, лажна празнична атмосфера и плиткост сервирана во повеќе оброци, украсено со по некоја светка, колку да мислиш дека не е до толку лошо, вистината се губи ко игла во сено, слободните денови со истата среќа, скоро и заборавив дека треба да го свртам погледот кон себе си малку.

А тек кога го свртев што ли видов. После толку подли игри со светот, после борбата да останеш на нозе, гледаш дека од тебе останало само едно големо ништо. Не сум човек денеска, не сум човек веќе подолго време, и нема ни да бидам додека голем дел од животот ми зависи од некој друг. Конечната слобода ќе ја добијам кога ќе им кажам збогум на моите чувства. А човек без чувства, не е човек. И така ќе се вртам во некој парадоксален круг, додека не дојде некој да направи пресврт во мојот живот. Или додека самата не се погрижам за тоа.

Животот е еден голем маскенбал, играта на улоги е ко тркалото на судбината, постојано се врти, и постојано менуваш маски. Дури и искреноста се преиспитува, и од другите и од самиот себе, во сомнеж дека и тоа е една од маските. Што останува друго освен да се препуштиш на музиката, да си го одбереш твојот партнер соодветно на маската, и, да танцуваш. Вистината е секако нешто што не можеш да си го дозволиш.

 

СДК дека на кутрево ќе му купам памперс пошто јас навистина не можам да бришам повеќе измет. А толку е мило.

 

Го знаете чувството кога ке излезете со друштво на кафе и една другарка ке зборува како си поминала во Австија,друга ке зборува како си поминала во Холандија.После ке зборуваат како се возеле во метро и како се сликале во тој и тој музеј.Како јаделе баш од таа храна и какво било чувството.Како си купиле едн куп алишта од манго и њу јоркер и како сите биле пресреќни кога ги мереле улиците...

А дали го знаете чувството кога ке излезете со друштво и сеа сите носат повише пари а ти само скапани 100 ден и пред да одите во кафиќ одите заедно да јадете пица,а ти негираш и глумиш дека не си гладен,дека си на диета само затоа што немаш пари да си го приуштиш тоа задоволство и ти да јадеш пица со нив....

Ах гадно си поминав вечерва,како некое тринаесто прасе или како црна овца во стадото..
Мило ми е што си ја видов другарката која се врати од Австија и која ми донесе преубава шоља за млеко,за чај и мило ми е што се изнасмеавме после толку време.

и да не ширам негативна енергија по форумот и да не мрчам ке престанам! Всушност кажав се што сакав ..

 

Место на ладно си останав дома на топло. Место вештачки кукли и напумпани мушкарци две дами во хеланки. Место комерцијала, мајка ми со дезодоранс како микрофон ми пее оригинали од 62. Опасни романтики, тешки патетики и југоносталгија во целокупност. Совршен петок.

Еден од фаворитите:

http://www.youtube.com/watch?v=koVMqwKnn30

 

Сакам маче.
Мало, убаво, да го гњавам.
Ама нема.

 

http://www.divianarts.com/?p=14956

 

Абе мува? Среде зима ја имам мува у соба и не ме остава раат да спијам.

..само сакав да кажам:
Февруарииии едвај чекам да дојдеш!!

 

Успешно завршен прв именден на бебушко
Добра ноќ

 

Ја читам "Вештица" од Венко Андоновски сакам да ви цитирам нешто-"Не срами се од твоите мисли. Тие, на еден посебен начин и не се твои. Сите зборови што ги користиш за устројство на една мисла, се веќе безброј пати употребени во други мисли."

"Колку за пример таа мисла за која мислеше дека е твоја, мене ми е позната. Сигурно ја има смислено некој друг, умен, пред тебе и мене. Но тоа не значи дека таа мисла помалку вреди кога ќе ја изговори твојата душа: дури вреди и повеќе оти сам си дошол до неа: си ги принудил зборовите да се сетата на претходното нивното житие.“

Туку денес задоцнив на вежби, ме чекаше Индијчето (мојот асистент). Ми рече Ирена касниш, носеше мајца на нејзе пишуваше I'm attracted by you! И јас место да му кажам извинете јас му го прочитав тоа на глас. Хахах типов се збуни оти не му текна дека тоа му пишува тоа, тоа црно фациче даде таков срамежлив осмех, кривото запче му излезе надвор, ми идеше да си мавнам една, ама се насмеав и му кажав убава мајца.
Темпово ми е неверјоатно секој ден до 17 на вежби, и после кога сум одморна 4 часа онлајн курс. Денес првпат ми се случи од умор да зaспијам, а сега правам пауза од предавањево па да шкртнам малку.

Љубовта ми пишува -

Da si ziveel,znaci da si sakal? Vo toj slucaj, mi darila zivot. Ne e malku. Ni oddaleku..i ne i e dovolno. Mi go boi i sonot, do vcera crn. Vakov e posakuvan i dobredojden na mojata pernica. Da ti objasnam? Na crna hartija naslikaj svetli boi, pa ke sfatis. Desno od mene e podotvoren orman od koj me povikuva nejzino fustance, so cvetovi. Igraat za mene vo ritamot na nejzini dvizenja koi gi gledam jasno pred sebe. Levo pokraj mene e kniga koja I bila vo race.zborovi koi gi vpivala. ..zad mene e sveka koja so paleta na boi krasela noki vo koi sum ja ljubel..nasa privatna aurora koja treperela na zidot izmesana so emocii I vozdiski..aurora koja se pojavuva samo koga e taa ovde ili koga sme tamu. Ama samo koga e, taa..

Ете така.. аурора ли е или не, мене меко ми е на срцево, си тонам.. инаку да сакам да ја видам Аурора Бореалис, ќе гледам да си подарам едно северно патување во март кога се гледа од Шведска..сакам да ја доживеам и да се восхитувам, да се прелеам во боите нејзини и да се штипкам дека постојам додека ја доживувам..

 

СДК дека започна владеењето на Водолијата. Кај и да е, треба да излезам уште 25 минути