[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

СДК преспивав од крај 16:00 часот до крај 20:00
И сега што, трета смена пред ТВ

 

Ретки се вистинските другари,но ако ги имаш ти ја полнат душата.Пола година не се видовме а денес како да застанало времето.Како дружбите да не престанале ,е тоа е она вистинското.
Кога не слушам трачеви,рекла казала....искрено почнав да ги избегавам таквите луѓе и полесно ми е на душата. Ми е гајле што мрчеле дека не сум сакала на кафе да искочам со нив .Како бе како? Кафето го сфаќам како релаксација, а не напнатост и замарање со глупости,плус пазење некој да не го спомнеш на лошо,па да му го пренесат исфилувано
Со нив,единствено можам да настрадам т.е. да добијам вкочанета вилица зошто насмевката е од 8 до 8.Додека сме заедно,не престанува.Муабети на место,уживање со црвено вино,сиренце и ми ги наполнија батериите .....
Да денес, никому не се верува 100 посто,а јас барам само една нормална дружба.Ги сакам овие човечиња,ама премногу.

 

СДК ги разгледував темите модни критики , вашата шминка низ слики и останатите од тој тип . И можам да констатирам дека најубавите и најзгодните девојки од нашите градови се членови на овој форум. Браво Феминки .

 

такви сме си ние феминките... УБАВИ, ПАМЕТНИ, ЗГОДНИ

 

Кога ќе преспијам денски, ми се чини нов ден е, а тоа истиот, па каша-попара ми е се‘.
И пред да си легнам имав толку многу да кажам, а сега се‘ сум заборавила.

И денес по милионити пат се докажа онаа старата „На подарен коњ забите не му се гледаат.“ Оти ќе се лути оној кој го дал коњот.

 

Епа драги мои држете ми среќа.. Време е за колоквиумот по математика

Задачите на Драге Јанев, вие небитни

Spoiler

Знам дека ќе ми се падне елиминаторниот тест

 

Уффф...која нервоза рано сабајле.
Па добро бе, кој деген ке најде изгубена кредитна картичка и со истата ке пробува да купува работи од интернет? Сериозно? Кој?
И сега ајмо нервози и трчања за нови и ово оно.
Да ти се плукнам во народот дегенски.
Обичен документ ке најде и од полза ке му е.
Ако, само да е тоа што мислам дека е, скапо ке плати човечето. Ама скаааааапо.
А јас, јас ке си останам позитивна, знам дека се` ке се среди, само џабе трчањето. Ама така е кога живееш во заедница со лиги на кои и мува да им плукне во газот - ке им биде од корист.

 

А успеале да ти ги потрошат парите или ти предходно ја пријави за изгубена картичката?

 

Денес, или јас или прашањата ќе паднат. Се надевам прашањата.
Ајде, со лесно нека е

 

Не е моја. На дечко ми е. И не, не се истрошени, ама сепак стигна порака дека некој пробувал од интернет да купува со картичката.
Ке се снајдеме.
Имајте вие овде пријатен ден и внимавајте на документите.

 

и јас истото се молам да се случи утре.. ) ајде гуд лак тебе

 

И пак станав во 8... Грлово ми е како да се лизгале кактуси по него.
Демек варено вино со портокал пиев вчера да се среди, ама ете, уште е кенкаво.
Периодов имам космички предзнаци што ме следат ко да сум од Марс падната. Тешки соништа, со многу симболика, препреки, удари, чудесии. Ќе да е од Месечевиве промени. А јас, демек дете на Сонцето. Свашта.
Верувам дека ми надоаѓаат промени, одлуки, нови нешта, но со силни центипетални движења, ко во центрифуга. Спремај се, жено, за војна со сама себе!

На Џибони и шуто и рогато. Пробавме да се измолкнеме да влеземе, немаше шанси. Надвор студ, дремење пред бим, не благодарам. Си седнавме на винце ем муабети со женкиве, а јас на кондензираните прозорци цртав срциња. Чиста работа.
Разговори во бранови. Онака, паднати теми, софистицирана тензија и повод Саем на жената. Куп примероци кои ја возат планетава. Нејсе. Надвор од телото си бев вчера, така да не знам што можеше да ме карактеризира. Бобинка, онаква зимска. Обично хуууу, од студ. Или мачка, без пол, со едно око зелено, друго кафено, ко Дејвид Боуви.

И не знам зошто оставам празен простор. Навика од факултетски денови. За да читам појасно. Да внимавам. Да подвлекувам важни делови од есеите и текстовите. Ливчиња со редови, уште ги чувам низ фиокиве по дома. Помина и тоа време, невреме! А толку фино се лулавме на студентскиот брод наречен ОКК.

Чувајте ги убавите мисли за себе, но дозволете да ги почувствуваат и другите. И не се лажете себеси.

О мај гад, каква патетична предменструална женЦка сум еј.

Ојдох да си мекнеам

 

Петок е - па што?
Едвај станав, едвај отворив очи, едвај се извлечкав од креветот - па што?
Вечер планирам да одлепам поштено и да мрднам атрибут, да стресам рамо, да трепкам со окце, да дигнам раче во вис - па што?
Винсент Касел не ме сака - па што?

Штокче на рокче

Мураками мамицу ти јапонску покварену - одличен си Ама утринава ги надмина моите очекувања и познавања на твојот пишан збор. Си станав као демек порано, за да си уживам со книгата и кафето и цел желудник ми се преврте. Кое питорескно опишување - го читаш и филмски сцени ти се движат пред очите.

Spoiler

“Just kill me and get it over with”, said Yamamoto.
The Russian brought his palms together and, while rubbing them slowly, nodded to Yamamoto. “Don’t worry”, he said. “We will be certain to kill you. I guarantee you that. It may take a little time, but you will die. There is nothing to worry about on that score. We are in no hurry. Here we are in the vast wilderness, where there is nothing as far as the eye can see. Only time. All the time we need. And I have many things I wish to tell you. Now, as to the procedure of skinning: every band has at least one specialist – one professional, as it were, who knows everything there is to know about cutting off the skin, a man of miraculous skill. His skinning is work of art. He does it in the twinkling of an eye, with such speed and dexterity you would think that the creature being skinned alive never noticed what was happening. But of course” – he took the cigarette case from his breast pocket once again, shifted it to his left hand, and tapped upon it with the fingers of his right – “not to notice such a thing would be out of the question. The one being skinned alive experiences terrible pain. Unimaginable pain. And it takes an immense time for death to come. Massive haemorrhaging is what finally does it, but that takes time.”

Убав начин да се почне утрото а? Да ви кажам ми се одјаде од она што следеше - ама и таков терор да опишеш толку детално, и толку живо да пренесеш болка и грчеви, па и да му создадеш на некој мачнина додека те чита е уметност и заслужува огромна почит. Али искрено едвај чекам повторно безобразниот порно дел да стапи на сцена што поскоро, тоа барем поарно ми се замислува отколку ова.

И интересно е како човек со непознати може да си направи понекогаш многу убав муабет. Едно бабуле, старо, свиткано ја гледам се мачи и притрчав, и ја фатив едната торба, велам, каде вака натоварена?
Ех девојче младо (девојче ми рече бе и младо уште згора ) вели, одам на гости кај ќерка ми и и носам подарок. Одевме во ист правец, ја испратив, негодуваше и и реков дека нејќам да чујам - дека ја гледам згрбавена и натоварена едвај оди. Ја испратив. Не ми беше битно дали ќе доцнам или не. На крај и посакав убав ден и се заблагодарив за убавиот муабет, и таа ми ја фати раката и ми вели - знаеш што? Многу успешен и среќен живот ти посакувам.

Ме стопи. После утринската стомачна гимнастика со Мураками, бабулево ми беше ко сок од вишњи на жежок летен ден, ко компот од дуњи во студена есенска ноќ. А јас нејзе и подарив - само една насмевка и малку помош. Посакав да ја гушнам, ете колку беше мила и насмеана. Среќна што ќе ја види ќерка си.
Ех, мајчинска љубов - незаменлива!

Лери Кинг во едно интервју рече, да парафразирам, - постои секаква љубов, и секоја од тие љубови може еднаш да исчезне или да се промени, но единствено родителската знае да биде неменлива и интензивна. Онаква - за цел живот.
Нема да навлегувам во ситуации каде што некои навистина не ја заслужуваат и тргнувајќи од бабулево и од ред други мајки кои ги познавам, се разбира најмногу од мојата, ќе речам само - вистина е.

Петок е - па што?

 

Сдк не ги сакам луѓето кои мислат дека со нивните пари можат да купат се...

 

Прекрасно утро.
А знаете и како викаат-по утрото се познава денот, па ајде да се надеваме и на тоа.

И СДК дека ќе се обидам и овој ден да го направам специјален, ден за паметење... па ако треба и никој да не ми помогне во тоа.
Можам сама.

 

Таму
кај што се собира отровот
измешан со парфем од сочни охридски цреши...

Таму
кај што летаат бубамари замислени
над цветови во сите бои...

Ете од таму
ви пишувам, не да ви мудрувам
ами да си олеснам душичкава и да ви подарам насмевка ако сакате.

Денот ви започна со насмевка?
- Кажете им на сите!

 

немам што да кажам, само да ве разнежнам со прекрасната преработка на Не кажувај либе добра ноќ

http://www.youtube.com/watch?v=Ma99b3W_NVs

 

СДК дека ама ич не можам болка да трпам..

Еве сеа си ја свиткав ногата, т.е. уопште и не знам што и е, и треба на доктор да идам а јас уплашена до коска, пошто ќе боли.
А нема ни модро на неа, нема ни оток ни ништо.. Ах тоа проклето физичко во школо, маме му.
А и вечер на роденден сум а кој знае дали ќе можам да отидам..

И да, чудно е како среќата на другите на некои луѓе им е обратнопропорционална со нивната.
Ама ипак секогаш сум била против кармата.