[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Јас навистина немам што да кажам. Не тука. Надвор.
Деновиве само брзо поминувам покрај сите и сфатив дека се чувствувам доволно силна да направам измени. И ќе ги направам во најскоро време. Ми дојде убаво што денес се заклучив во мојот свет, без вознемирувања од страна.
Се чудам колку сум рамнодушна кон рамнодушноста во мене.

 

Не мојт да немат, мојт с‘мо да имат снемано ...

 

хахахахахахахаа браво за вицот се згазив од смеа потребно беше денес вакво нешто

 

Поради сомнителниот стил на облакање на граѓаните:
и поларните температури во Скопје, денес Јавното Сообраќајно Претпријатие (ЈСП) беше затечено и реши да ги редуцира градските линии за 50% а приградските за 100%. Ако чекавте како мене на автобуска и ви се случи овој момент
НЕ СЕ ПАНИЧЕТЕ! Нема мечки по автобуски, тоа само ЈСП си поигрува со вашиот мозок

 

Најубаво одење на факултет е она кога одиш да си земеш оцена.
Па додека чекаш потпис во индексот, си пиеш кафе во бифе со колешките низ разговор за се друго, освен за учење. Почнувајќи од апсолвентски екскурзии и сликање, преку трачарење и Gossip Girl, па се до театарски и кино претстави.
Со оглед на мојата педантерија и организираност, во принцип многу ретко губам работи. Ама утрово изгледа бев премногу сонлива, па не можев да си ја најдам едната ракавица. Секако, тоа не ме спречи да си ја носам само другата. Се осеќав како Мајкл Џексон
Тато ми ги направил омилените колачиња, ги завиткал во хартија и ги ставил во кутија.
Ме пречекаа на маса денеска. Полека ја отворам кутијата, а внатре - скриено богатство

 

Се задомаќинчив. Кај ручек па и десерт сум направила. Мамичка скромна она вели, Ту што ќерка сум родила, ќе се усреќи зетко.

Еј ги слушам Меморија. Ристо Самарџиев, моја вечна љубов. Еднаш во зоолошка го видов, кај мајмуните. Па го демнев до кај волците ама ми исчезна од видно поле после.

Нов месец, нов хороскоп и нови идеи. Брз интернет и спори луѓе. Прекрасно ладно време. Родена сум за Северот, за Аурора Бореалис, за иглолисни шуми, за снег, за хаски.

Немам многу што да кажам. Не ни сакам да зборувам. Само сакам да потонам во мојата фантазија, пудингов од чоколадо и путерот кој го купила мајка ми.

http://www.youtube.com/watch?v=f7Po5DtP ... re=related

 

Драги 1ви февруари,

Многу ми е мило што конечно си тука! Го сакам јануари со сите тие празници и храна, но еуфоријата спласнува на 8ми, колоквиумите почнуваат на 9ти, а зимската депресија на 15ти. Читав дека парите најбрзо се трошеле во јануари. Исто и најмногу врски завршувале во јануари. За првово се сложувам, а за второво не можам ништо да кажам, со мојон одвај двапати се видовме месецов. Празници, колоквиуми, принципи, distance, busy, busy January.

Од друга страна февруари, малце ми е жал што некои ќе те викаат фебруар. Уште вчера така те нарекоа, а не ни беше почнат. Ама ајде, сигурно си навикнат секој година. Годинава имаш и награда - гратис денче. А јас имам уште пола распуст, и се надевам дека ќе го поминам попродуктивно од првава половина (под попродуктивно се подразбира да ги догледам Gossip Girl и Big Bang Theory и да ги дочитам книгите што ги почнав ).

За крај, ќе те поздравам со една песна од девојката чиј албум излезе пред некој ден. Запомнете ја, за неа допрва ќе се слуша годинава:
http://www.youtube.com/watch?v=8t-I-Lqy06g
You just need to remember

Over&out
Окси

 

СДК: Зоштоооо мори мајко си ме родила женско? И зошто се натерав себеси да загледувам нова серија.. Морам да се трпам самата, а и да ме трпите сите дома дур гледам вакви неможнотии

 

Времето го чувствувам како најголем непријател мој.

Ми треба, ми треба да ми влезе низ вратата и да го видам сјајот во очите на недостасувње. Да ме стисне, да ме гушне, да ме држи, да и го помирисам добор познатиот мирис на постоењето и на Нас. Да ме потсети зошто сум тука. Ми треба за да можам да бидам таа што сум, мајка. Да ја погледнам, да ја бакнам, и да и кажам во очи дека е моето постоење, и секоја моја желба е таа. Ми треба за да и кажам -благодарам што си мојата совршена реалност!

Денот е необично уморен а мирен. Снегулките денеска паѓаа толку волшебно и мирно.. Додека се движев по рустичните улици, молчев, копнеев, мечтаев, сонував.. Овие денови прстанав да зборувам многу со луѓето, молчам и барам тишина. Го пијам кафето тивко, се облакам тивко, го гледам тивкиот израз во огледало, се движам тивко, зборувам со поглед.. Чудно осамен период. Меланхонија ме обезама. Си патам тивко, и се борам, го бркам уморов и нема да се предадам, за да ја видам што побрзо и да и кажам се' што имав да и кажам. Ќе почнам да пишувам дневник и еден ден ќе и го дадам, за да ми ја сфати борбата и болкa која ја минувам. Сите одстрана можат да си нагаѓаат приказни, само јас ја знам вистинската мојата..

 

Живи да се стумичааане ме насмеаа до солзи http://www.youtube.com/watch?v=hfEnPCNvkWE

 

Ммммм моите омилени колачиња, и јас сакам

 

Среда - ради реда! Ај погледни кон масата: полните шишиња се потажни од празните.

Постојат моменти кога ни самата не можам да се препознаам Ова стварно сум јас или некој ме глуми а?
Сакам да кажам дека ми се смачи бе, под итно ми треба концентрација, до кај ќе стигнам, ах! А најлесно е да се оди по веќе изгазени патишта, нели? Можеби лекот е во с‘ржта на отровот

Трачарското кафе го испив, кофеин и никотин доволно во мене, сега ќе си направам една овошна салата гледам во кујна имам доволно работи Ама пред тоа дружба со Скопје Сарај Матка и обратно и диплење алишта.


Знаете, тооа што е денес, нема да е утре, И да, не е се во итрината на лисицата, има нешто и во глупавоста на кокошката

 

СДК ... Something interesting

 

Во сите нас чуче еден мал Монк. Ај па не, боже не сакаме умот да ни биде беспрекорно чист и среден. Дури и да е скромен тие малку нешта да бидат изгланцани и подредени во совршена хармонија. Мисли и се апстрактно да ни биде здиплено ко гаќичките во фиоката. Некои уживаат во хаос, но само зашто се навикнале на него и се уверени дека не постои начин да излезат од таа мешавина.

Го слушам Лу Рид. Емотивниот хибрид е океј во овој зимски период.

Одамна го немам видено Беатриче. Тие негови големи очи, кои ме пронижуваат и со надеж и со болка. Си замислувам како ги бакнувам неговите очни капаци, доаѓам до некоја си точка каде се е совршено и ми легнува на душа нашето заемно задоволство од тој момент. Се сеќавам на неговите крвави, премрзнати раце кога влезе во салата и како посакав да ги ставам меѓу бутките за да му ги стоплам. Ако светот кроти само еден момент, ако светот ја затвори таа погана уста, па и водата и луѓето и огнот замрзнат дали животот ќе ни даде шанса? И ако ја искористиме ќе го прашам: Don't you feel so lonely when it's in the afternoon and you gotta face it all through the night? Don't it make you believe that something's gonna have to happen soon oh baby, all through the night...?

 

За луѓето...(извадок)
Во детството и младоста, посакуваме што побргу да станеме возрасни, а кога ќе станеме возрасни, посакуваме повторно да сме деца.
Понатаму, го трошиме своето здравје за да заработиме пари, а потоа ги трошиме парите за да си го повратиме здравјето.
Постојано размислуваме за иднината, а ја забораваме сегашноста.
Живееме како никогаш дека нема да умреме, а умираме како никогаш да не сме живееле.

 

СДК дека веке 1 недела и 1 ден не јадам месо
иако вчера ми беше вкусна мамка ручекот, ама ете оддолеав
ако се сака се може

гуру ни објаснуваше дека со внесување на месо и месни производи се активирале животинските чакри кои ја имаат таа мок да те уништат затоа мислам дека вегетарјанството е здраво-пред да го почнам ова требаше да си купам еден хамбургер или кебапчиња оти им го заборавив вкусот

 

Не за џабе велат дека по утрото денот се познава, мене ми почна перфектно .

Си пиев топло чоколадо (бидејќи кафето го откажав за навек) со сестра ми и ми кажуваше како си поминала на зимување...Ах , сакам и јас љубов како нејзината...ама тешка работа со нашиве прилепчани ..
Ако ме чита некоја од Прилеп сигурно знае за што зборувам . Овде кај нас ако те види некое машко нема шанси да дојде да те праша како се викаш или нешто слично ..Ќе те гледа цела вечер и ќе чека ти да отидеш да се запознаете ..Епа нема така баче, ако сакаш да се запознаеш повели , не касам јас ( само понекогаш
Па мислам и дека не изгледам толку строго и недостапно ..само изгледа не ќе да е до мене , туку до нив

Нема везе како што гледам јас и годинава Трифун ќе си го славам .. Со изговор дека тој е ,,наш,, македонски празник

 

САКАМ ЛЕТО!!! аман веќе од оваа зима уште ли ќе ѕемнеме

 

Здраво февруари, колку убаво од тебе што се појави. Во вистинското време да речам, се чувствувам како да се случило некое чудо. Толку долго го чекав да дојде... добро и не беше толку долго искрено, ама во таа зимска депресија и една минута е ко цела вечност...сите надежи вперени во него, и уште со првиот ден ме израдува. Деновиве ми се хедонистички, па да се пофалам и со љубовта почнавме да зборуваме на ист јазик, ми фалеше ова после тој грд грд зимски сон.

Со нови сили во нови походи, преплавена со планови, и секако секогаш со тој еден трн во око, но овојпат за промена нема да дозволам да ми го замати погледот ни да ми го фокусира целото внимание на него. Едноставно, ќе заборавам на проблеми извесен период, фала многу ама доста беа.

А да, и како беше она, суди го делото а не човекот, интересно е како тоа едно лошо дело може да обележи еден човек за цел живот, без разлика колку добри ќе следуваат потоа, тој секогаш ќе остане „тој човекот со тоа лошото дело“. Искрено, никој во пракса не го применува, сите оценуваат луѓе, а денеска доволно е еднаш да засјаеш за да си имаш загарантирано место меѓу облаците...или во оганот. Се пред или после тоа е едноставно, неважно.
Shallow and superficial, cheers to that.

И блага дијареа фаќа од белосветство само на хартија, или евентуално, на форум.

 

Конечно и во мојот град заврна снег, редно беше веке, не личи зима без снег. Имајте убава вечер и убав утрешен ден. Јас одам да прошетам по снегчето.