[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Од многу снег што има неможам да одам. Искрено како патка се осеќам . Наместо да внимавам на час јас на феминче

 

Добро утро дену, станав да те вдишам ама ти ме смрзна!

Станав се налакирав љубовно црвено џиш. Одев до фалкутет 40 мин на - 12, душава ми се тресе, ма се ми се тресе..Улиците се тотално празни, заледени, можеш животот да си го излизгаш на нив.

Она "Болката е добар учител, те учи како да се наместиш". Точно е. Знаеш на која страна да се завртиш..
А и "Во времето на лажни идеали за соврешеност какви се сега, искреноста се третира како инвалидност" 100% точно.

Вежбите ми почнуваат, ве оставам со Сиа, фенеоменална е..

http://www.youtube.com/watch?v=t1x8DMfbYN4

 

Сдк добро утро Македонијо!
Конечно помина вчерашниот ден. Конечно помина четвток. Никогаш не сум го сакала. Вчера беше доказ за тоа. Примив толку непотребни информации во мојот мозок, што не бев спремна сите да ги апсорбирам. Главата ми стана тапан. А целото тело ми беше потресено.
Како можат значи за секунда време да те расплачат и онесвестат, да незнаеш што всушност се случило, а во следната секунда да ти кажат дека направиле грешка во врска со она што го кажале.
Веќе е небитно.
Само среќна сум што замина тој ден.
Таа дата.
Ауу, за датата ќе ви кажам нешто за да не биде целиот пост тажен. Барем мене денот ми беше таков.
Се зборувало уште одамна дека вчерашниот ден е ден на мажите. Оние кои не се такви требало да купат поклон на било кој од спротивниот пол за да докажат дека за нив тоа не важи.
И демек оние деца кои биле родени на 02.02 ги запишувале на 03. Срамно било така да се водат низ документи дека биле на таа дата.
Глупости!

 

Толку !

 

Често заборавам што ми кажале другите,
понекогаш заборавам и што ми сториле.
но никогаш не ги заборавам чувствата што ми ги предизвикале...

 

Сега приметив дека имам точно 444 мислења. Мојот број.
Па како шлаг, се наоѓа во: Што би му кажале... .

 

СДК Коце стани врне снег !!!!

 

Петок. Нов смрзнувачки ден, почеток на еден заледен викенд.
Дефинитивно студенилово ме прави мрза, гоолема мрза. Да нема човек желба да оди и да си ги извршува своите работи.
Не знам дали само мене ми е вака или пак има уште некој таков
Како и да е, чајот е до мене, компјутерот пред мене и ќе дремам така. До кога? -Епа не знам.
Сепак вие имајте убав ден. Доста мрчам

 

Ме нервираат луѓе кои велат „те разбирам, знам како ти е.“
Не, не знаеш. Не си во моја кожа, не живееш во мојот дом, ги немаш моите родители.
Не знаеш како ми е.
Не си минал низ моите маки, не си ги решавал моите проблеми, не си морал да одбереш дали Божиќ ќе го славиш со мајка ти или со татко ти, не си морал никому да објаснуваш на мали години зошто татко ти не живее со мајка ти, не си морал да размислуваш кој ќе те гледа на училишната претстава...
Не знаеш како ми е.
Не си се грижел никогаш за едниот родител бидејки двајцата биле покрај тебе, не си бирал со кого ќе одиш на летување бидејки двајцата биле до тебе, не си го славел роденденот со едниот бидејки двајцата биле покрај тебе.
Не знаеш како ми е.
И не труди се да ме разбереш. Тоа никогаш нема да се случи.
Како што јас не можам да знам како им е на оние кои го загубиле родителот засекогаш, така ти не можеш да знаеш како е да знаеш дека двајцата се живи и здрави, но да живееш со еден.

Не ми е утеха ако некој ми каже дека ме разбира и знае како ми е. Знам дека тоа го вели од култура, од немај каде. Бидејки не знае што би рекол друго. Поголема утеха ми е ако ме прегрне и биде тука за мене секогаш без да ги изговори овие зборови.

 

TOЧНОО!

 

Размислив и заклучив, заслужувам да бидам себична. Затоа што малтене 20 години јас се грижев за се, се потресував за сите, ги тешев сите. Од тоа не добив ништо. Очигледно треба да станам ѓубре од човек, па за да успеам. Да ги газам сите, да не ме поли малото нокте од десната нога за никого и ништо.

И уште ќе ми кажат, немаш ти гајле, имаш се. Ха, три пати ха. Дојди тука, дојди на мое место, влези во овие чевли и ќе правиме муабет. Затоа што никој, апсолутно никој нема појма како му е на другиот. Затоа што 150 луѓе знаат 150 различни мои страни, а никој не се ни потрудил целосно да ме запознае.

Би удрила рефреш, едно 100 пати рефреш, на себе, на другите, на сите. За да се освестат и освежат и сфатат дека не се врти светот околу тебе и твоите "големи проблеми".

Сакам да урлам, сакам да зјапам во снегов и да се надевам дека ќе ги замрзне одвратните луѓе околу мене. Место нив нека ми го одмрзне Волт Дизни. И така цело сабајле ми се вртат песни од цртани.

 

!!!

 

СДК дека со нетрпение ја чекам сестра мии и нарачав вакви 15 денари се во малото продавниче кај економското внатре има 9 колачиња,просто ги обожавам!

http://www.google.mk/url?source=imgland ... qBEdDyj1kQ

 

Ги сакам со се миленици! Лудана моја ми праќа слики, ја им се радувам.. хуху еве ви малку ко за убав ден..


http://www.buzzfeed.com/catesish/the-36 ... -with-dogs

http://www.buzzfeed.com/fjelstud/the-cu ... -with-cats

 

Сдк петок како петок, неколку планови врзани во крпче за вечерва па ке си играм лотарија.
Кој прв го извлечам тој ќе биде.

Си го пијам горкото кафе и си мислам ехх колку убаво ќе беше сега да сум некаде на топло.
На ножињата жолтите апостолки со шкочиња по нив, да ме нервира песокот мегу прстињата и да го сонцето што ми создава топлина и ми ја лепи маичката за голото меше со купачи а солта на кожата ми смета и пече...

***

ЕЕЕ шљап,шљап морам да се вратам, какво море Кенди, какво сонце, плажа и апостолки....Облекувај ролка,шал и капут и мрш на ладното.

 

Почнав нова диета.
Се запишав на Италијански
Со волето мој ги средивме сите дилеми

Дали ова ќе биде моја година?
ДА! Иако ја почнувам од Февруари

 

СДК дека за денес нишо не научив и предосеќам дека денов ќе ми биде супер
Поздрав феминки, а јас сеа ќе одам у школо

 

Добија зима како што сакаат.
Ама сега им сметаат лизгалиците по патот. Децата што маваат со топки кај стигнат и по кој стигнат.
Мокрите чорапи и чизмите што пропуштаат. Камен ладните раце и црвениот нос. Колите што не можат да запалат и автобусите што се движат со 2 на саат.
Ете ви!

Да можам би останала дома додека да помине цел Февруари. Ама не можам.
И сега дилемата ми е како да ја поминам глупавата релација, дали постои превозно средство што би ме однело на време, без да лизга по пат?
Сакам да се пуштам со санка по Партизанска.
Сакам да имам чизми што никогаш нема да пропуштат вода.
Сакам креветот да ми биде превозно средство.
Сакам кило испечени костени.
Сакам ручеков да беше закажан во радиус од 10 метри од мојава зграда.
Сакам...



ПРОЛЕТ, сакам.

 

СДК фала многу на континентална Европа што ни праќа малку од снегот овој викенд, да осетиме и ние снег што е, та доста само сибирски ветар ни праќате. Како земја во која секогаш паѓа „погрешна врста„ снег и затоа немаме доволно сол, доволно песок, доволно чистачки машини...лопати, доста е да паднат два сантима и ништо на никаде не мрда. Ама не се давам јас, ако нема синџири за кола има синџири за кондури.
Сабајле ми стигнаа во пошта, нека врне сега снег, ај да го видам!