[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Дека преку глава ми дојде од се...од трудење, од надевање, од љубов од се!!!!
По втор пат истата приказна и патење...по втор пат оној кој навистина го сакам заминува за проклетите Америки Австралии и разни такви сра*а Само да може некој да ми објасни ЗОШТО баш мене тоа ми се случува токму кога ќе најдам некој за кој се би сторила...зошто среќата неможе да потрае...

 

Па деновите ми врват обично. Досадно како и сите зимски денови

 

Кога нешто ме гаѓа, ме погодува до крај. Не промашува ни едно делче од моето тело. Епицентар во најболната точка. Секогаш.
Се прашувам што пробува животот да ме научи. Најверојатно тоа што мама и тато никогаш не ме научија, да престанам да се грижам за некого, да престанам да сакам некого.
Можам да се преправам, но не и да не сакам.

Епа почнав да учам на потешкиот начин. Животот ми ја нуди таа лекција. Богами тешка е.

Не се откажувам. Ќе си терам. Но очекувам награда поради мојата упорност, барем малце полесно да биде, а не се потешко и потешко. Наидов на поголема пречка вчера... И се е до мене... Тешко ми е, но се борам со сама себе.
Успевам до негде, ама не мора да биде толку тешка борба, кога со сите други победив, на крај заглавив со сама себе.

 

Денеска можам само да се фаалам со самата себе.
Станав рано и прочитав скромни 100 странички од книгата која што чекаше 3 месеци да биде прочитана..
После отидов кај братучедка ми и ја издепилирав од глава до пети,ја средив,ја пицнав и ја испратив кај дечко и...
После отидов кај баба ми и заедно сукавме банички со јабуки.
Таа ми беше учител.Ме учеше и главата ми ја отече,вака прави,вака сукај,вака мотај..вака ...такаа...
И добро испадна ги направивме како купени.
Еве сега со мама ги печеме и после сме спремни да ги јадеме
Едвај чекам да ги пробам, па и на бабичката да однесам да се заслади со дедо заедно

Доста напорен ден за мене.Секаде бев активна и се завршив во најдобар ред.
Абе за фалење сум се шалам , се шалаааам

И така,после ке одам малку во провод во град.
Па сабота е де.
Лудилоооооооооооооо

Време е да заборавам на се и да се препуштам на водката и среќните лица околу мене кои играат во ритмот на басот кој одекнува од клубот

Имајте вие убава,луда и незаборавна саботна вечеееееееер

 

True story.

 

Денес направив генералка на мојата соба, но не и на мојот ум. Имам толку валкани фиоки со надеж и полици со куп неисполнети ветувања. Најлошо разочарување што може да ти го понуди Животот е она своето. Тоа што самиот си го наметнуваш, си копаш своја јама и се струполуваш во неа.
Рипитнувам некои песни од поодамнешно време, преслушувам албуми и се присетувам на икс ситуации.
http://www.youtube.com/watch?v=BB0DU4DoPP4&ob=av2n

Ме зафаќа некоја меланхолија. Верувам дека е само период, но веќе долго време трае. Секој први си поставувам цели, неисполнетите ги префрлам за некој понедлник и пак остануваат да висат во воздух. Доволна сум си сама на себе за друштво, доволна ми е точка на ѕидот за да одглумам медиtација и кревет кој ќе ми ги слуша поплаките.

И ај за крај.. уствари да не го раипам и така расипаниот пост со навивачка песна за Работнички.
Аривидерчи.

 

СДК „Драг“ дожду. Фала ти што ми го зезна планот за вечерва и што нема да ја оствариш мојата желба после цел еден месец да излезам. Ќе морам да седам дома и да глумам лудило за да ми е уабво, а ми се излегува, ми се пие, ми се игра... Просто „ги обожавам“ овие кашканици низ улиците. Затоа Катакомба има заборавено како изгледа сонцето. Наредниот викенд ќе ти платам дожду, ти ветувам! Иако тогаш ќе треба да се покажам во светлото на примерна девојка. Како да не! Ма ќе правам што сакам! Ај летај.

 

Ненормално одвратно е да си среќен, расположен, а некој да ти го скратува задоволството, онака, од чиста мира.
И на трепки да стојам нема да биде доволно, што и да направам нема да бидам доволно добра за него, пак ќе најде начин да ме згази, да ми го исцица секој атом позитивна енергија.
Вечерва изгледа пак дома, мислам дека ќе збеснам, ама зошто цело време сум била излезена и цел распуст книга не сум фатила , редно е малку да седам помеѓу 4 ѕида. А имам и нова казна, излегување до 11...ах бре, не ми се верува што пишав, не е можно толку да заслужив...

Сакам само да му ја пуштам песнава, да чуе...
http://www.youtube.com/watch?v=oe_-Jhk0-S8

Ti, tvoji roditelji i tvoj grad... večni ljubavni trougao.

"Šta ćeš da budeš kad porasteš?" Kažeš, to i to ćeš.
Oni ne bi da te koče, ali ipak znaju bolje.
E, onda, procep: nisi ono što je plan očev,
a i keva ima svoje, al' ni to nije tvoj hleb.
Oni misle samo najbolje, oni znaju šta rade...
Istina, al' se ipak dele na dve kaste:
a) Uspešni su, pa moraš i ti
i b) nisu uspešni, pa zato moraš ti.

Ма гони се бре...

 

Слушам на вести анкета на младите американци колку знаат за својата земја и ај што се изнаслушав секакви глупости, не знаат главен град на државата Вашингтон, не знаат колку држави има во САД, моментот беше тинејџерката ја прашуваат кој им е претседател она вика: I don't know who it is, it's somebody...Bin Laden




http://www.youtube.com/watch?v=MHtDF-z7 ... r_embedded

 

Зарем заради еден дожд нема да излезеш? И мене ми ги поремети плановите, но за инат ќе ги облечам највисоките штикли

 

Сепак ќе излезам. Судено ми е вечерва да излезам.
Бај д веј убо да си поминиме.

 

Сакам кажам, незам речам.
Денеска како мозокот да ми е врзан во чворче
Ме напушта.
Барем денес на игнор ме стаил, абе не се уклучува за ништо.
Од прееска се мислев како да кажам на нашки, се ми иде Rash
Што би рекла мајками, не се прај Енглез кажи на Македонски да те цел свет разуме
И се разбравме што се разбравме.
Ама јас уште пуста си останав така, не тажна, збунета.
Не сакам да држам лутина, тешко ми паѓа на срцево.
Не сакам кога глумиме дека сме скарани, ич не ми се допаѓа
Те сакам бе my dear no good

 

сдк дека 2 дена немав интернет...дури сега добив...ми фалевте тоа сакав да кажам па другпат повеке

 

Ма најубав маникир им поклонив на моите нокти, ма ко ќе се дотерам, ко ќе се стегнам вечер, ма ќе се средам најубава да бидам!

 

НЕСАКАМ ДА ЖИВЕАМ!!!! НЕСАКАМ НИ ДА ПОСТОЈАМ!!!! 5 ГОДИНИ!!!! Она што го имав со него со никој никогаш веќе нема да го почувствувам.НИКОГАШ! Го изгубив,а и сама незнам зошто,како така таа љубов силна,што јас сеуште ја чувствувам,некој ја претвори во ништо... Нешто што сакав да трае за навек,било само моја фантазија.АХ САКАМ ДА СИ УМРАМ!!! Никогаш никој повеќе нема да допуштам до себе Како да се смирам? Како? Никогаш нема да преболам,моето срце не се враќа веќе...Се проколнувам сама себе што постојам...Те изгубив засекогаш!!!!


Извинете ме морав....Ова на никој не го посакувам.

 

Каков прекрасен ден!

Иако не престана да врне дожд, ни тагата која ми ја предизвикува топењето на снегот, ни силните болки во стомаков не се мерат со убавината на денов. И тоа поради само една единствена причина – 27 годишнината на мама и тато!

Секогаш се радувам кога ќе дојде 4 февруари. Се радувам поради способноста на мама и во оваа криза да спреми се` што треба, да го израдува тато и да не` усреќи сите нас со еден убав ручек. Секако, би било многу подобро ако сестра ми и зет ми беа тука, но обврските си го прават своето ..

Сабајлето само што влегов во кујна, ја видов мама како мати јајца со скутник, свиткани ракави и со една огромна насмевка на нејзиното лице. Ја бакнав, и честитав и и` се придружив. Заедно направивме прекрасна торта, најважно вкусна. Се смеевме, уживавме, а јас учев како да станам домаќинка како мама. Уште колку многу имам за учење, колку работи треба да научам да ги правам .. но знам дека таа ќе е тука, дека ќе ме подучи, ако згрешам нема да ме искара, туку ќе ме поправи.

И тато се врати среќен. Ја виде масата и ручекот наместени, ја бакна мама и седна. Весел ручек, топла атмосфера, пропратена со малите караници меѓу брат ми и внука ми околу месото. Цел сат пред ручекот го барав CD-то од нивниот миленик Леонард Коен, но не го најдов. Сите соби ги пребарав и се вратив во кујна разочарана. Толку сакав да ја исполнам атмосферата за тие дополнително да уживаат, но не успеав.

А нив .. им се восхитувам. На трпението, љубовта и грижата на мама, како и на советите, начитаноста и убавите зборови на тато. Од него научив многу. Тој ме запозна со книгите, ми ја пренесе љубовта кон нив. Како и љубовта кон крајчињата на лебовите и печените компири.

Се родив и растам во вакво прекрасно семејство, каде вистински се знаат и ценат вредностите на животот, каде што љубовта и почитта се на првото место. Премногу сум благодарна за тоа.
Сакам да се изградам во личност барем слична на нив двајца. Така ќе знам дека сум успеала во она што го сакам уште од малечка.

Сакам моево семејство засекогаш да остане вакво сложно и сакано ..

 

Не знам кога вистински се смеам, не знам кога се преправам...
Знам дека маратонсково цмиздрење денеска беше вистинско и болно.

Е сега после сето тоа можеби вечерва искрено ќе се смеам...
Останува да видиме...

 

Мама направи парени колачиња .. Ммм многу се вкусни



Наполнив еден тањир за баба и дедо, и одозгора ставив гумени бонбони - црвчиња Леле кога ќе ги види баба, удар ќе ја мавне Ќе помисли вистински се Колку пати ја зезнувам на истата финта и пак не ме научи, секогаш ми успева

 

СДК проклет ПМС!
Незнам колку колачи и чоколади изедов
До сега толку не сум јадела!
Леле Невермор не ме стрви Доста јадев

 

Ако навистина некој ме праша што сакам да избришам од животов. Тоа се грешките мои. Они кои ми оставиле грижа на совест, и ме терале да се запрашам зошто. Болката и тагата не! Ми беа вистински шамар за реалноста, која ме натера да ги ценам останатите работи многу повеќе одколку што некогаш би ги ценела.

Почнуваме од почеток.. пак.. и пак и пак.. Чекорите ми се гласни и ги бројам.