[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Што да кажам кога едвај пишувам.Очите ми се затвораат,телото ми бара сон а јас упорно дремам ама на компјутер .Не,бе не сакам уште сега да си легнувам.Јас сум ноќна личност,па овие денови ми е чудно што толку рано ми се приспива и толку рано станувам.Се чувствувам чудно .
Денот,како и секоја недела.Не беше лош,бев денеска полна со некоја позитивна енергија што одамна не сум ја почувствувала во мене.Па решив да си ја искористам до максимум.Не се замарав со проблемите.

Сакав и друго нешто да кажам ама ми избега мислата.Next Time .

 

Чудо некое е како може една песна да ти го преврти расположението, уф да!
Слушам и ред слики ми играат валцер пред мене, демнејќи и предизвикувајќи ме да подлегнам на стара рана, но, се што е во минатото со причина е таму, не се чепка пак, оу не, освен ако намерно не сакаш да се изгориш.
Дали е до песната, до самиот стих и музика кои будат чувство кое е едно и единствено, незнам искрено, не ни ме интересира, беше тоа некад давно и сега можам само една насмевка да упатам и ништо повеќе, а искрено не ни сакам, ама ич, само што секој пат кога ќе ја слушнам таа песна, тоа чувство е тука, ама ако, не буди ништо во мене освен стари спомени кои веќе засивиле и се само тоа, спомени.

 

Начекав една статија како да усреќите жена, па добри беа некои точки и му ги пратив.
Поштено ми рече па што сакаш, две третини сум ги исполнил. Е да де, ама на една жена љубов никогаш не и е доволна.

Не паметам од кога не сум била олку опуштена, проклето, искрено, ненормално среќна ... мислам сјаам, зрачам, не престанувам да се смеам, уживам, љубам ...

Со некои трагични и некои понетрагични последици лежам и си ги средувам впечатоците, си го слушам срцето како ми бие, си викам еј, жива си ... го слушам неговото како бие, правиме договори како ќе спиеме заедно двајцата буцковци, кога тој ќе издишува јас ќе вдишувам воздух и обратно, да има некоја хармонија да не се удираме со стомаците ...

Летање од санка, снешковци, лизгања, падови, отпечатоци, чекори во нечија нива, две имиња меѓи нив едно срце, а се две срца, кои едно без друго не можат.
можеме да се колиме цел месец и да се караме, јас знам дека тој е тука покрај мене, за кога ќе рикнам да плачам да ме насмее, за кога урлам од смеење да се смее на моите лудости.

ангелчиња, вртења, превртување, мокри чорапи, смрзнати носеви, снегулки во свежо бањата коса, скриени погледи, украдени бакнежи, снег насегде, надвор степени минус, а срцето топло.

Не се потребни слики ... во срцето ми е се врежано. Се. Буквално. Секоја лоша и секоја добра работа ...

Зјаам во една точка и си викам жено, не смееш веќе да си дозволиш нервози за глупости ... сериозно претерувам, ама работам на тоа поле.

Касичката си ја отворив, дел му дадов на брат ми, другиот дел ќе го средам утре хахаха па здравје наредно свечено отварање на лето, така и оди редот ќе му купам од најубавата храна на папагалот и еден куп благи ќе му купам, ќе си купам едни бисерчиња, и една прекрасна алка, и уште попрекрасна свеќа, а и редно време е и јас да влезам во матица ... и целата прекрасна смрзната и среќна да си дојдам дома, и да ги пикнам нозете во релната од шпоретот ... ооо љубов.

Утре прв час италијано, ќе тропоткам со чизмичките, ќе си правам ху по патот рано од сабајле, ќе се смеам, ќе го сакам животот, ќе го сакам него, и ќе си се сакам себе затоа што сум срцка невидена

Понеделнички го кршам мразот и ви посакувам најпрекрасна недела затоа што сите сте прекрасни а не само јас, секоја на свој начин.
Како што би порачал вест, зграпчете го денот ... понеделник е, не толку љубениот ден, заедно со (нес)кафето наутро, и убавата порака на вашиот мобилен која прелажува насмевка на вашето поспано лице .. претставува совршена комбинација.
Насмејте се на некој, сигурна сум дека ќе ви врати.

 

Фала срцке, па те чекам да ми дојдеш на гости заедно да шетаме

 

Извинете на издразот.

Од секогаш сум мразела понеделници...уште од прво одделение.
Понеделничко утро бљак.... а за Петок поштовање.

 

Паѓа Форумов ...

Полека и сигурно .

 

Нема да дозволиме


Период е,ќе помини.Сите само се жалат,па и како почнаа сите на school,некои се нервираат со снегот,некои со љубовта,други со друго и така...Ама ќе помини,ќе биди и повесел

 

Моментот кога заради други глупи луѓе ти се чувствуваш глупаво ! Вечерва во вашето присуство посакав да ме снема , да ме голтне земјата ! И незнам зошто воопшто пробав да ви објаснам што направивте , изгледа главата ви е потплоно празна ..тоа е единствениот логичен заколучок после сето ова . Колективно сте недораснати и ви нема спас . Ова беше прво излегување со вас а и последно .
Чао , пријатно !

 

убаво неделно попладне
си уживав во топла када додека надвор врнеше снег :roll:
си пиев кафенце со него
и цела вечер гушнати гледавме филмови

 

Читај, читај, кога гледам 6 часот наутро..
Никогаш не ја потценувај способноста на интересна книга за да те задржи буден цела ноќ.

Добро утро!

 

Имајте убав почеток на неделава, нека ви биде бел денов како снегчето надвор.
Смирено, без нервози..
Јас убаво си почнав понеделнечки - непроспиена нок и правање палачинки во 6 ин д морнинг.
Еееехх бременост ако не се жалам , да даде годпод сите да си дочекате

 

Пребрзо пораснав.
Барав проблеми онаму кај што ги немаше, се чувствував ко целиот товар на светот да е на мои рамења кога всушност имав само мало пердувче, се грижев за ситници за кои не требаше, како целата грижа за сите битија на светов да е во мои раце..И сега? Сега со едвај две децении живот, јас се чувствувам како да сум ја понела тежината од двеста.
Но само за момент. Наредниот момент сум веќе незрело детиште на кое му ги скршиле розовите очила и кое истите ситници ги гледа толку очајно, толку тешко, ко за мене никогаш ништо да нема решение и дека ќе умрам без да се искажам целосно.
А не знам да бирам зборови за да се искажам. Не сум поет нит филозоф, па да се расфрлам за да восхитувам раја со моите метафори, не сум Шекспир ни Софокле, не ја доловувам нотата на мистериозност и не оставам на ничија фантазија да се запрашува што сакал авторов да каже. Авторов го кажува она што го мисли, онака како што го гледа во одреден момент, онака како што мисли дека е правилно и дека другите ќе го сфатат. Без скриена порака, без оставање простор за имагинација. Мааната е - понекогаш ги утнувам зборовите и мислата завршува во несакана насока. Затоа и авторов се повредува самиот себе, а и другите околу него.
Жалам за тоа. А кога зборувам за себе како автор, не зборам како за личност чии творечки вештини сакам да ги истакнам, личност која ќе подари сликовница спакувана во шарена хартија и подврзана со панделка од слатки зборови, туку за автор на сопствениот живот и ко-автор на животите во кои имам некаква улога.
Мојата книга полесно е да ја прифатам, јас самата сум одговорна за чкртаниците во неа. Јас сум таа која одлучува да скине несакана страница и да се заштити себеси од канџите на истата.
Но другите? Што со оние во чии книги на животот сум оставила голема капка мастило на почетните, најбитни, воведни страни? Дали доколку ја завршам нивната книга со среќен крај, утката од првите ќе се избрише и нема да влијае на квалитетот на делото?
Посакувам да бев лицемерна кучка, да ми беше лесно да одглумам ко демек јас сум кул фаца и љубоморне душе могу да ми...пасе траву на зеленој ливади, ќе поминував подобро, ќе одглумував чувства, мисли, ставови и реакции. Но мојава искреност е ко меч со две острици, секоја премачкана со различен отров. Нема ништо подобро од кога си реален спрема себе, кога знаеш на што си, кога знаеш кој си и знаеш на колкав дофат ти е личноста која другите ја бараат во тебе и која ти сакаш да бидеш, а од друга страна, истото те труе бидејќи некогаш самиот на себе си градиш ѕид низ кој не можеш да пробиеш и се разочаруваш од сопствената немоќ.
Ми велат, не е немоќ, недостиг на желба и амбиција е. Можеби...
А можеби сум само кукавица.

Spoiler

Едит: Не, тупаџија сум. Во 6:30 сабајле пишувам есеи.

р.ѕ. Кога сме веќе кај реалноста, tbh, форумов полека но сигурно иде у...ју ноу...Дизниленд.
Не се ни мачам да учевствувам поактивно, ми фалат постови на некои квалитетни фацки што ги читав, а сега се ретки ко косата на Попај и само ми останува да си читам мвацки и прцки.
Со чест на исклучоци за кои се надевам дека и тие нема да заминат.

 

poor monday ... не те сакам!

 

Внимавај што посакуваш... Можеби и ќе ти се оствари.
Мислам дека вака гласеше наслов на една книга. Не сум ја прочитала... Можеби ќе ја прочитам...можеби не. Понекогаш ми е доста од лимонатките, понекогаш пак ги сакам до небо.
Многу желби мене ми се остварија. Ха, многу? Сите. Што посакав, добивав. На тацна.
Се што можеше да се купи со пари, тоа го добивав. И се уште го добивам. Можеби сега употребувам малку повеќе труд бидејки како растам така моите желби и барања се зголемуваат. Битно е дека добивам.
Колку е битно, толку е и лошо.
Се прашувам што ќе биде утре со мене кога сама ќе заработувам, кога сама ќе се грижам за себе, а сум навикнала да имам се?
Како ќе се справувам тогаш со моите желби и потреби?
Тато нема да е вечен... Ниту неговите пари.
Си викам има време кога ќе мислам за тоа. Но, што ако она што ми е зацртано за во иднина не се оствари бидејки нема да можам финансиски да го поткрепам?
Знам, ќе се разочарам. Крајно. Таква сум. Отсекогаш сум била. Ако не е денес, се паѓа во депресија. Чиниш нема утре.
А можеби тоа утре, носи нешто плус. Како онаа реклама на ВИП, добиваш дупло.
Но, нетрпението во мене врие. Вриело и ќе врие.
Со овие мисли заспав, а и утрово прво на тоа помислив. Откако искоментирав дека би ја зела Шангринската кожа, кога би имала можност секако. Дали тоа е последица на исполнувањето на секоја моја желба, па би ја зела за да бидам сигурна дека тоа ќе биде така и понатака или навистина би ги остварила само најголемите и најважни желби и тука би запрела-не знам... Не успеав да заклучам.
Но, нешто друго заклучив: првото нешто што би го побарала од неа би било Љубов.
Некој кој безусловно ќе ме сака, почитува и пред се разбира. Можеби тоа секогаш сум го имала, но не во онолкави количини во колкави што ми било потребно.
Всушност, вистинска љубов и некој кој ќе ја подарува без да бара нешто за возврат сум немала. Ете тоа би го посакала од Шангринската кожа. Тоа не може да се купи, тоа нема цена.
Можеби таа желба, пак, ни кожата не би можела да ја исполни.

 

Почнав да ги сакам неделите. Камо сите да ми се како вчерашната. Недела, ден за спиење до 12, ден за бањање, тинтрење, мачкање со креми, лосиони. Ден за средување на собата. Ден за посети, средби, разговори со блиски личности. Искажување љубов, чувства, поделување насмевки. Недела, ден за одмор, но и извршување на школските обврски. Ма, сакам сите вакви да ми се, кога нема да се разбудам мрзелива, кога ќе имам енергија во мене.
Доста за неделата, понеделник сме. Мразам го. Не знам дали го мразам зашто е понеделник, прв работен (школски) ден во неделата или поради тоа што сме од 12 на школо.

П.С. Колку сме контрадикторни ние луѓето.

 

За сите што ги интересира,
пуштени се во продажба билетите за Металург-Хамбург

 

Good morning again from me. Се средив оваа година како што си ветив минатата. Станувам рано и го зграпчувам денот, тоа ми се допаѓа. Целата 2011 имав лош биоритам и легнував многу касно, станував ненаспиен и имав лоши денови и не можев да функционирам со целосна концентрација и капацитет. Навистина добриот сон е половина здравје. Ако порано имав ефективни 8-10 часа во текот на денот, сега без проблем функционирам 12-16 часа буден. Све тоа како резултат на редовно и здраво спиење. Затоа и 2012 година ќе ја зграпчам и нема веќе ништо да пропуштам заради спиење.
Еве ви од мене за сите вас, почестете се. Have a nice day babies!

 

Spoiler

Брат ми: Бате,како се преверува последната реченица?
Јас: Не ме измачувај.
Брат ми: Ау,ја си помисли "Не ме желка."

Spoiler

torture=turtle=желка

Луд е!

 

Викендов имав време да размислувам,но размислување без завршеток и без решение,само милион прашања без одговори,по некоја солза ваму-таму. Ако нешто ме убие, тоа е носталгија.
Што е подобро?
Слобода,осаменост, но и нервози сведени на минимум или ... нешто што се вика љубов?
Нешто кое упорно пробуваш да го вратиш како што беше, но како за многу работи,така и за ова се потребни двајца.
Ама каде што дејствува преголема сила - нештото се крши, не се поправа.

...

 

СДК дека бев во исчекување 10 дена за еден писмен испит, и сега посабајлечки ме усреќи електронското досие со една скромна 7ца. Не се жалам, ако сум во тие 30 % што поминале.


Одох да се спремам, ред е негде оценката да биде запишана.



Happy days!