[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Фала на сето факбук и мсн мнозинство кои константно ме потсетуваат дека е 5ти ноември со фразата "Remember, remember the 5th of November."
Фала ви од се` срце. Јас цело време се мачам да откријам која дата сме.
Срцки сте и сите сте толку иновативни, да му е мерак на човек да ве чита. Мња мња мња.

Сега уште да зароси малку па може да почнете со "November rain" вадејќи го (за вас) најсрцепарајучиот стих. Или немора да зароси де, вас во душата ви врне што типацот не ви удрил лајкче.
Јас пак со огромно задоволство ке ја пратам иновативноста и ке се восхитувам, пошто нели, ние другиве песната ја немаме во живот слушнато и многу ке и` се радуваме.
Фала што постоите, шаблонски битија.

Знам де, редовен хејтер сум на социлајниве мрежи.

 

Ако се трудиш, ако работиш со љубов се е можно да се оствари!
Целам високо?? А кон што да целам, извини молим те? Кон дното??
Е па не, јас целам кон она што е над мене, кон она што ме носи повисоко и чекор поблиску до врвот!
И нема да се откажам никогаш и нема да се задоволам со ситници!
И да....

 

Си ги гледам првите мислења, од лани (уште малце оломнани ). И си ја мавам главата од тастатура, КАКО по ѓаволите сум можела на секоја реченица на пишувам две точки (овакви..). А и некои зборови па, од кај ми текнувале. Глупи. Ќе се отрујам.
Ако фати некој да прочита некој мој пост (од оние првите) ќе ме прогласи за малоумна.

Ако си го вратам филмот, ова со точкиве ми беше навика. Секогаш кога пишував нешто мораше да има две точки. Ама убаво рекле, за секоја навика, си има и одвика.
И ви велам, така јас предадов за оценување есеј полн со две точки. Значи БУКВАЛНО на секоја реченица на крајот наместо регуларна точка (една точка де) јас две точки. Читала професорката што читала, стасала до пола и и' дошло преку глава со тие мои две точки, па ми го зачкртала цел есеј.

Е убаво ми направила. Да ми е жива ем здрава. Фала и' многу.

 

Сакам да кажам дека од сега ќе споделувам само убаини во моите постови. Еве ќе почнам и сега.
СПоделив фејсбук со неколку феминки бе...ауу убаини на врз карактерот

 

Убав ден за прошетка..

 

Право да ви кажам ич не го сакам тоа дремење во кафич со пијалок пред себе и благо мрдање на телото оти ногу те палат песните на Питбул
Колку сум само против тоа да излезам дотерана од глава до пети за сите да ме видат, а мартинито да ми биде единствената светла точка во таа вечер.
Вчера така се прелажав и криво ми е за тоа потрошено време.

Али вечер ох ох шо убаво ќе си поминам. И секако дека нема да излезам со снобови и демек многу кул фаци. Колку само сакам луѓе шо возат точок додека сите се фалат со скапите коли...
Колку само сакам луѓе длабоки ко Миријанската точка и високи ко Монт Еверест. Колку само сакам да си излезам со моите сакани луѓе и мојот другар да ме плесне по газо онака другарски додека сите така среќни го слушаме звукот на гитарата.

Сестра ми вика: Јас сум сонце, не мора да бидам паметна!
И јас овде станувам загрижена, ја анализирам реченицата и си филозофирам во себе!

 

СДК јас сум била многу сакана личност само што тоа не го гледам или не сакам да го видам затоа што ми е потребна само неговата љубов а не ја добивам или ја добивам на некој си негов начин кој не достигнува до мене и затоа..Само малку ми се лути сите околу мене не перцепирам ама баш никој морам да се потрудам повеќе. Ама па не ми се битни сега овој период никој не ми е битен тој ми е најбитен , секој ден го имам, секој ден и сакам да го гледам гајле ми е гајле ми е све за љубав бее

 

СДК (П)... само јас ли гледам пеперутка во скршениов прозорец?

By: Сестра ми, уметничката душа, несвесна за нејзината сила, особено кога е нервирана.

 

СДК дека се иде во најдобар ред..

1:Да не кобам ама почнувам да го преболувам.
2:Мајка ми е подобро

А она што највеке ме исполнува е тоа што Манчестер Ј.ита кон нова победа.
Ми ја исполнуваат душата бре.Сакам засекогаш така да биде.

 

СДК дека кај нас е вака:
за да станеш некој и нешто во нашата ни мила дрзавичка (особено ако си зенско) не треба да играш фер плеј-оти само во место ке тапкаш, а вака ако си дрти плејер има да стигнеш до врвот порано или подоцна
реалната слика е таа, сакале или не сакале

и сакам да се распрашам околу стомачните танци

 

Бидете самоуверени, не се споредувајте со другите. Туѓата среќа како и туѓата несреќа не ни носат ништо. Важно е она што нам ни се случува

 

ОгледаловИШТЕВО прекраснотии е ај сестра ти нека ми направи мене вакво пеперутче ааааа

 

Песнава и ја посветувам на мајка ми и на сите кои загубиле родител. Ние си знаеме како ни е .

http://www.youtube.com/watch?v=qapoVLkMGIU

Пред некој ден слушнав една реченица, човекот заминува два пати, еднаш физички и втор пат кога сите ќе го заборават.

Ти си наше сонце, наша душичка, ти ја држеше фамилијата на купче, без тебе веќе ништо не е исто .

Никогаш ни за 1000 години нема да те заборавиме, ти си стално со нас.

Дојди ми на сон сакам пак да те гушнам како порано...

 

СДК...
Започна...
Колоквиумското лудило...
Нека ни се позлати...
Среќно на сите!

 

И мене ми се случи истото кога бев на пивтии на гости.. И одтогаш не јадам пивтии никаде освен дома, си знам во нив се што си имам ставено а не вака Си јадам јас и си мислев дека е чисто месо, си го ставив целото мевце у уста и кога нешто почна да ми крцка ми се споврати, незнам што беше кожа или нешто како жила уфф.. за малку ке повратев а таа домаќинката ме гледа и ми вика шо ти е да не се задави? Мене солзи почнаа да ми течат од очите хахах.

 

Ах,Есен.
Има некоја магија во златните ливчиња која ме инспирира мене.
3 часа прошетка ми поминаа во минутка.
И после толку време,се заљубив во некој друг освен во огледалото.
Можеби Есента ме раскенка и ме разнежни,којзнае,само знам дека уживам со неа.
A ниедна прошетка не ми поминува без фотографии,таков сум си!

Ајде сега,сите со чајче,да ги изнауживаме овие 3 месеци и да не мислиме на ништо друго освен на љубов.

 

СДК Е ова е претерано! Упорно се смеам, си мислам дека вечерва нешто ќе се случи, а знам дека нема. Слушам секакви песни, и ми паѓа неубаво кога мислам како на мои другарки им починаа некои личности. Не е битно. Информацијата дека ќе сум на таква забава ме докрајчи. Пак ќе дремам или пак ќе се примевам затоа што тие песни ми се смешни. Се тешам, тој ќе е таму, таа ќе е таму, нема да е здодевно... ПМС зошто ми го правиш ова?!

 

Најголемата неправда која можеме да си ја нанесеме самите на себе е да престанеме да се бориме и засекогаш да се сплотиме со времето кое ќе не прегази. Луѓето не се уништени толку од нивниот живот, колку што се уништени од самите себе. Животот само ни го нуди она што треба да го проживееме, но никогаш не сме сами во борбата за преживување. Колку ќе успееме зависи од нас и од нашата храброст да се соочиме со се што ќе се случи. Деновите се убави, миговите се неповторливи, сите еднакво ги живееме, но сите на различен начин. Сите животи не се исти, но кај сите постои можноста да се поправат нештата и никогаш не знаеме која е наредната стаза што треба да ја поминеме. Животот е маратон, а не спринт. И не е натпревар, ниту пак во него има победници или пак онакви кои постојано губат. Мора да ја живееме нашата дефиниција за живот, а не да се раководиме по туѓите правила и да ги учиме туѓите дефиниции. Само така ќе можеме да ја разбереме вистинската вредност и да гледаме поведро на нештата затоа што тој и без нашите тежини е доволно тежок. Убави се моментите кои поминале, но зошто би жалеле за нив, кога уште поубави би требало допрва да дојдат. Сосема е погрешно да си ја чукаме главата за нешто што било и засекогаш поминало, или пак за нешто што допрва ќе дојде...