[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Сакам да кажам дека конечно заврши и последниот колоквиум.и сега сум си раат.Горе-долу задоволна а резултати допрва ќе видиме.Денес се чувствувам како птица пуштена од кафез.Слободна...

 

Викни ја кај тебе, изнервирај ја, и нека ти скрши некој прозорец.
Инаку, колку да не сум оффтопик, сакам да кажам дека се заљубив во очињата на Марјан. (знаете за кој Марјан ви зборувам).

 

http://www.youtube.com/watch?v=616ck6Lewqo

Песнава никако да ми излезе од главава, се напнав. Цел ден ми е на repeat на компјутер, не ја гасам.
Иако нема некој којзнае каков текст, пет реченици се мотаат во различни чворови, ама мелодијата ми е не знам - заразна. И стариве почнаа да ја пеат, мама додека мие садови, тато дур глеа фудбал.

Инаку демек денес да фатев нешто да учам, ама тешко. Цел ден го излежав, ги изгледав сите можни филмови на компјутер и телевизија, сега не знам што да правам.
Ај мора да најдам занимација.

И за крај:
Ai se eu te pegooo...

 

Girl's dictionary - треба еден под итно да му купам на дечко ми

 

СДК тешко е човек да го живее животот не повредувајки никого, многу е тешко, но, исто така да е свесен за себе си и за другите.Човек треба да е вистински уметник за да успее во тоа.Кога би знаеле луѓето дека да си среќен за другите, притоа не мислам на блиски, нивната среќа да ја чувствуваш како своја, а пак да е тоа взаемно, а чувството е прекрасно, сосем друго би било.А егото не е можно да го нема, треба да се контролира, не дека јас го немам, знае понекогаш да ми избега од контрола но кога би било помалку доминантно во човековиот карактер,сето тоа што го напишав погоре ќе излезе на виделина.Се е во нас, нема ништо надвор од нас, тоа сакав да кажам

 

Ве баталив малку,но не затоа што сакав туку затоа што без презатрупана со обврски!
Сега сум послободна и ке се дружиме повеќе Вие како сте? Добри,м?

Него сакав да ви кажам дека ми се спие превише и не ми се излегува,а треба да се видам со него и со другарките.,а дааааа

Некако немам желба за излегување ( а секогаш кога излегувам безволно најубаво си поминувам )
Па оваа ми е..ајде да кажам утеха зошто излегувам
хеех ајде поздрав девојки и имајте убава саботна вечер со луѓето кои ги сакате и кои ве сакаат вас

 

Кафето и цедевитата ме чекаа каде што ги оставив.
Некои 4-5 саати, нечепнати.
Еве сега во нив уживам, и го пишувам постов во сдк, со неколкучасовно одложување.
Пошто нали морав да ја летнам од дома.
Добив поклон, свеќа што менува бои. Пуста љубопитност, ја запалив, фина е. Џоа од финска. И споро гори. ммм.
Јас сум фина, фини се сите.
Утре мадро седнувам да почнам да учам, доста бре се зафркавам како мало дете и се нешто друго изнаоѓам да правам.
И сакам да ви кажам многу мрчите брееее ...
Што ако секој ја става новембр реин сега, па мерак му е, можеби спомени му буди, можеби во ноември дечко си фатиле, и тоа баш на 5ти. Па барем убава е песната.
Ајде не туку бидете лошки.
И од Мајкл песната, па убава ми е и ќе си ја постирам, се нашла таму една да ми каже како сида се ширела песната, а јас и викам а ти не шири негативно расположение како сипаници и бркај си ја твојата работа.
нали сипаниците побрзо се шират, сидата само преку крв и плунка.
Епа паметна сум бре. Ви викам, министерка ќе бидам, не е мала работа тоа.
Ми се оди на бајага, ама нема бајага, тој ќе ме носел на рибја чорба ... сосем прифатливо и фино искупување пошто јас сум фина, тој е фин, фино сме лути еден на друг и двајцата, и фино се смешкавме под брк цел ден двајцата. И фино го гризнав, и уште пофино ми возврати да шетам со заби, ама и ме баци после.
Така е не. Зошто црно му се пишува
Детулево мало нашло кутре, ми вика ќе се вика бела, му викам абе како бела има ку*е ... и веќе еден месец таа дебата ја водиме, а кутрето стварно е машко, до толку теле не сум.
Па другово комшиче ми вика не биди смотана бе женско е има цицки не ги гледаш, па другово не останува покусо и да ме одбрани вика, абе ти си стварно многу глупав, ти да не немаш цицки, и се фаќа за глава како божем јаоо будала да сака да рече ама со гестови покажува, и додава, и немој со мече така зошто ќе те тепам.
А бре, толку го сакам и толку ме пореметуваат. 4годишен палавко, и 10годишно девојченце ... тие се моите омилени деца.
Дојди со мене до продавница, од дома ме извлечкуваат по пижами, скокаат, урлаат додека не речам добро, и одам и таман излегуваме од двор ми се пикна во нозе за во раце да го носам, и стои и трепка ... ќе ме кленеш, и како бре да не се смеам и да не го носам на ушка до продавница тоа злато што срцето ми го полни???
И се враќаме, и само слушаш, е сега може да играме макао, или црн поп, а даде ќе ти сваи неЦкафе.
Убајни бре бре бре.
Ми се јадат индиски ореви.
Него нема да го видам два дена ... а и толку претходно не сме се виделе не рачунајќи го денес.
Епа сега, шта чеш, само да не се караме ... доста беше деновиве ебаго, па и пмс пројде и циклус, ние уште ли ќе се караме. Ма не. Абе, кој се кара тој се сака. Да си се утешиме вака нели по малку.
Сега еве, заокружувајќи од 19 часот денов си го посветувам на себе, т.е вечерта де.
Божем одамна не сум легачела гледајќи филмови или читајќи, па посебно ќе се радувам сега.
Недостаток на мал мозок, е тоа е лошо.
Многууу збркан ама убав и фин пост. Многуу емоции.
Фино е фин збор, и денес сакам да го употребувам. Затоа бидете фини бре девојчики.
Лесно е да најдеме мана на се и сешто, тешко е некој пофален збор да се каже.
Додуша јас само лафам нешто кажувам, со врска и без врска, ама нема врска додека сум весел чоек, и додека имам љубов. Велат од љубов не се живее, ма каки бре, јас од љубов би живеела, за пари ќе се снајдам, т.е не за пари, за корка леб ... без љубов не се живее драги мои .. човек може да биде гладен за леб, но понекогаш гладта за искрена прегратка е полоша ...
Лигаво, клише, дрн мрн, гајле ми е.
Тоа сум јас.
Лигава и фина, девојчица која цени ситници, и на кое и е преважно духовното богатство.
Останете ми фини, имајте фина вечер, џускајте, пијте, пејте, забавувајте се, и смејте се.
Ај лав ју.
Ваша Мечка.

 

Младоста е нешто што го имаат само младите, а го ценат само старите.

 

Како може да помислиш дека немам желба да ти се одмаздам? Како можеш да помислиш дека ќе заборавам кога веќе 3 години скоро секое утро се будам со истиот кошмар? А тоа што е најтрагично, ти еднаш дозволи тој кошмар да биде реалност. Предноста сега е што ми е сосем доволно да ги отворам очите и да замине, а тогаш го гледав и со затворени и со отворени очи...и не беше кошмар, туку брутална реалност.

Како можеш да ми преречеш што уште се сеќавам на тоа? Па ситница ли беше? Од мала се трудев да бидам некој со кого ќе се гордееш, во твоите очи гледав авторитет, моќ и заштита. Ти ми беше идеал...тато, а ми го загорчи животот тогаш кога требаше да ми биде најубав. Кога најмногу требаше да се чувствувам како принцеза, кога требаше гордо за рака да ме фатиш и да ми дадеш поддршка, ти ми правеше сопки преку твоите моќни пријатели кои ми ги рушеа малите темели кои со огромни маки успевав да ги подигнам сосема сама, а на крајот со ќотек ме избрка од куќата во која се родив.

Во истата таа куќа пред неколку години со широко раширени раце ја прими твојата снаа како да е некоја твоја ќерка за која дури сега си дознал. Ќе речеш љубоморна сум...не, не сум. Сега и да ми нудиш такви мигови, нема да ги прифатам, ми ја испогани сликата што ја имав за тебе, не можам да те замислам веќе како татко. Не го доживеав тоа кога најмногу ми требаше, се научив веќе да живеам без твојата квазиљубов која никогаш не беше искрена, татковска, неприкосновена...

Пак ги гледав сликите од свадбата на брат ми после толку години. Како гордо стоеше до снаата. А една слика никогаш од пред очи нема да ми излезе (штета тој момент го немаше фатено во кадар), кога таа првпат ти рече „тато“ ти кога ја бакна во чело со насолзени очи. Зарем моето „тато“ кое сепак го слушаш и покрај се' што ми направи не вреди толку колку тоа на твојата снаа кое сигурно не беше кажано од љубов...ах, глупчо еден, да знаеш дека за да му удоволи на татко и' тебе би те згазила без око да и' трепне. Што се замислуваш, кој си ти па туѓи деца да те сакаат иако ти си го мразиш своето? А што мразиш кај мене? Тоа што не знам да сум слаткоречива, тоа што со крената глава сама се изборив во животот кога ти со прст не мрдаше мислејќи дека ќе пропаднам и дека ќе го молам “господинот“...гадно си се зезнал. Јас никого не молам, да ми посветеше малку време и подобро да ме запознаеше ќе го сфатеше тоа уште многу одамна.

Пред некој ден ми рече „Ее ќерко во што се претвори, колку се искачи во животот.“ Еее, а ти мислеше ќе пропаднам и од тебе ќе се гребам. Сега не си толку силен, сега ме молиш .... Епа, добро, ќе ти помогнам, но само за да си отворам пат полесно и поболно да ти се одмаздам. Не се жали, самиот си виновен, не сакаше деца што не се слаткоречиви и што љубовта ја покажуваат на дело. Е сега, гледај и ќути си, сам си плати за филмот...

Eee a твојот зет отсекогаш ми беше и татко и мајка и брат и сопруг и никогаш не ми го извади тоа низ нос. Тоа никогаш нема да му го заборавам и ти се колнам дека и покрај тоа што се трудам да постигнам нешто во животот, никогаш нема да престанам да го одржувам и разубавувам мојот брак. Затоа што тој ангел е причината поради која издржав се'.

 

СДК, т.е да си испеам едно песниче:
Точка, точка, точка, мене ми се мочка

 

Често се наоѓам во слична стуација.
Кога одaм, и гледам какви се‘ благи нешта има, си мислам којзнае какви се, од што попрво да си земам. Одбирам едно, ај како-така го јадам, земам друго... и само кога го пробувам бљак, и после едното исто залче го чувам во устата, се ежам цело време од грдиот вкус, и си мислам како да проголтам. После неколку минути, текнува ми дека уште ми стое уста истио залак, и сега, мора некако да се изеде. Па бројам, еден, два, три, и после го проголтувам некако. За утеха пијам половина чаша сок. И останатото, исто во поголеми парчиња го земам за да го изедам побргу. Додека се тегнам да земам друг залак, менам 572670 фаци, го ставам во уста некако, и пак ги проживувам истите маки како и со претходното... И кога ќе го изедам целото, ми олеснува.

Мојата вистина, за јадење неубави работи по гости.
А, и некогаш кога сум со родители (тоа повеќе порано беше), и го давав на мајка ми/татко ми.
A коа те прашат какво е, неможеш да речеш неубаво.

 

Растам. Размислувам правилно. Созревам. Добро е тоа, ама по малце и страшно.

 

Елено, Елено.
Шчо убо ти тргна месецов. Уште на први ноември, и го расипа на сестрата ми, мобилниот, го треснав од земја. После си го набив/шинав прстот од ногата, неможам да идам. Си добив ќец, два, три и четри. Ама не у дневник, фала Богу. Јас и петка? Мислам Хелооу! Ноу ченс. Това онли на крај, кога ќе ми дојде јајцето под г*. Си ја цркнав батеријата од мобилниот, која кошта 1.200. Што е до мене, би му наредила 4 тркалезни батерии, џоа аптекарски шишиња. Ама ај, да не речам два пати. Се испокарав со сестра ми, си опцувме све по список, една на друга. И после ко ништо да не било.
Доста се жалиш ма, доста. И така, јас сега си седам на непостоечката, и единствената бук што ја читам у последно време-фацебук. Која што од денес ашшш ја снема. А се ближи и тромесечие. Ај Елена, што се секираш уште 7 месеци и летен распуст! Оу јеа! Епа ќе се радувам, кога немам попаметна работа.

 

Im too dead to feel alive.

 

Неделава, до следен викенд, сум во улога на затвореник.
Two down, four more to go. Што се однесува до полагање, а резултати здравје...
Ајде бе, се ќе биде добро...
Правам голема жртва неделава, се надевам ќе ми се исплати...

Важно Placebo се тука да ми даваат сила ко никој...

 

СДК имам ново куче .
Многу е мало - колку двете раце во грст да ги направиш, кафеаво е, малку е бушаво и дебелко и како топче е . Палаво е, многу сака да се гали и да игра. Денес го зедовме ама, пак, одма се навикна кај нас, си се најаде, поигра и си заспа, утре има да го изедам . Име уште нема, не сме одлучиле со сестра ми како ќе се вика сеуште. Многу го сакам!

 

Уживам во викендите во домашна атмосфера.

Бразилиан на џанго онлајн, пишувам, патувам низ шарени светови.. со кафенцето до мене...
Магично е некако... додека светот надвор ровари, јас уживам некој мир гледајќи ја мојата љубов како ме учи точно колку секунди треба домачицата да ја држам мацната во кафето...

Саботно дете сум. И љубам што е сабота.

 

Ај АЈ АЈ ај ај АЈ Пуерто Рико. тарама рам рама тарама ртама

Сабота е денес деца мои мили
да одиме во провод со последните сили
да пиеме вотки, џин и мартини
и да не се правеме многу фини

што да се облече прашање е сега
старата фармерка во газот ме стега
штикли високи вечер ке се носи
и долги бушави намотени коси
не дај боже да зароси

ноктот ми се скрши и многу ми е мака
сега и другите ке ги скршам еве вака..
глупава песничка оваа испадна
а мене ми се пие Кока Кола ладна.

 

Не сакам што останав дома...
Ме тера да размислувам..да се преоптеретувам со глупости,да барам смисла и таму кај што нема,па за тоа што имам и почнувам да стравувам дека ќе го изгубам.
А знам дека е само бед филм..параноја,срање.
Сите сретнуваме некој кој ни го менува животот комплетно.Некој кој ги прави виножитото совршено,силно,јасно..
Личност заради која моментот има смисла.
Личност заради која се будиме и заспиваме со насмевка..бидејќи има смисла на неопределено време.
Некој со кој градиме планови за иднината.Споделуваме соништа и надежи..ко да е сигурно дека цел живот ќе бидеме заедно.
Личност со која би гледале 2 и пол сати филм,иако научна фантастика никогаш не не интересирало.
Слушаме музика која не ни се допаѓа,се интересираме за изведувачи кои не ни се привлечни само затоа што него му се допаѓаат.
Јадеме брза храна во 2 на полноќ за да му правиме друштво,иако тоа ги прекршува нашите принципи на живот.
Пораки,телефонски повици,долги разговори кои и најшити денот го прават подобар..
Некој за кој совршено сме свесни дека има можност да не повреди..до сржта,но знаеме дека не е способен да ни нанесе болка.
Некој кој не е потребно да ти каже 'те сакам,ми значиш',зошто тоа го докажал многу пати.
Нема љубомора,нема себичност,само љубов..
Сите среќаваме таква личност,порано или подоцна..но не е така совршено.
Незнам зошто го пишувам ова,но размислувам и се плашам дека можеби ќе го изгубам еден ден..
А не сакам.
Колку и да трврдам дека не сум сигурна,знам дека сум.Засекогаш.
Размислувам за можноста да ни избега сето ова од раце..како што мене ми избега еднаш.
Сакам многу,сакам повеќе..толку многу,што можеби ќе се претвори во премногу.
И нема да имам ништо..
Знам дека и тогаш ќе продолжам.Секој може без секого..но не сакам.
Не сакам да го изгубам,затоа секој ден се повеќе му се предавам..

Не сакам така да размислувам,да предизвикувам.
Од што се преоптеретувам,неможам да бидам мирна и да уживам.
Ми се оди и на журка. Не ми се излегува надвор да мрзнам за да одам во шити клуб со кловнови,ниту пак кафе ми се пие во зачадена просторија.
Сакам во Капан Ан на журка,да скокам,да се смеам..или пак под сонце да пијам кафе,скоро во вода со капа и огромен шал.
Договорот за утре е направен.Ете..
Сонце,добра волја,џеб полн со насмевки..море каков џеб,цела торба.
Сутлијаш со цимет и Плазма.Џејмс Морисон,камин и соништа.
Сепак,не ми се мрда..
http://www.youtube.com/watch?v=7l74d1fmZbw

 

Денов компатабилен со песната у позадина...Absolutely flawless!
Toтално празнично,и стилски подновено.
Ви имам кажано дека сум тотално среќна девојка?
Толку далеку од совршен живот,но толку блиску до среќен.

Ах...да.Дури го кажувам ова,баш вака се лигавам.
Лииила.
http://www.youtube.com/watch?feature=pl ... TRVOFEsoWk

Ај чао.И...Талк ту мај хенд!