[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

СДК може слободно да си умрам . Неделава ќе ми биде хаос значи не можам ни да помислам . Кога ќе земам да учам а кога ќе одам ? ? Нема шанси толку касно нема ТЕОРЕТСКИ шанси да одам касно Мора да искомбинирам нешто а за утре па м ?? Како да те натерам гомно едно како ех вечер ќе си имам муки со тебе големи за да те натерам аххх

 

Би им посакала среќен празник на сите со муслиманска вероисповед но ме спречува тажното мекање на јагнето во куќата до мене. Како да знае како ќе заврши... Само се молам да не слушнам кога ќе го ....
Сеуште имам трауми од кравата што ја заклаја кога бев помала.

 

Само мене, (или не?) може да ми се случи. Да се шибнам, и да се осакатам у шипката од столот. И да неможам да одам сега. Ма ми се смачи од тие мастите, се измрзнав, цело време боса. А тек утре како ќе трчам по автобусите, џоа изрод, ќе биде интересно. :geek:
И почастете се вие, кога веќе јас неможам. Сестра ми ги крие од мене, како змијата што си ги крие нозете. Јас одам да „послушам“ музика малце, на мојот „нов“ мобилен.

Спојлер

 

СДК дека МЈП ќе ме умре...од каде боже мили се извадени тие прашања??
Ако има некоја феминка што е на правен и што ги има одговорено прашањата МЈП...ЛП

 

Станувам во 11 саат,со оној филинг дека е 3,сите сме го осетиле нели? Е да. Седнувам на маса,јадам како никогаш досега,солено,благо..
Го гледам денов надвор,никаков,тмурен...Недела е,а куќава празна,моите по работа,случајно ќе го сретнам брат ми,само така,ќе се судриме разминувајќи се.
Тешко ми е,нема причина,или има можеби?
Не ми се учи,се шлаам по собава,гасам компјутер и легнувам да спијам. Ма не бе,блеам во плафон..
Ај ќе гледам телевизија. Нема ништо.
Да излезам? Нема со кого.
Еве пак на компјутер..
Да се исплачам?
Можеби ќе ми олесни,м?
Да де,еве ги солзите. Пак е исто...

 

Значи овој Балашевиќ ќе ме убие нема песна која не ми предизвикува болка во срцето




http://www.youtube.com/watch?v=IhOqHoYm ... re=related

 

СДК можно ли е секоја недела да ми поминува во нервози, и тоа за истите работи?
Дали е до денов незнам, ама во недела сите ми се некако... за никаде. Се им пречи, еден нормален муабет неможе да се направи.
Не дека јас сум нешто посебно разположена, ама ај... Не сеам злоба и несоодветни коментари насекаде околу мене.

 

Вообичаено неделата не ја сакам, сите дома, гунгула, неможе човек да се наспие, сите комшии викаат, па и се чисти на велико, па ручек, па бањање а смрзнувачка е , немаш време да одмориш, НО денес е убава недела.
Се прошеткав со мендото мој, му барав женцка ама ил се они грдички ил он е преубав

Па кафенце на сонце, па играње со дечиња кои го јавнуваа како конче.
Па и убава храна денес, сабајле сланинче и јајца, а сега чекам скаричка и тоа на ќумур, живи радости.
Ајде убава недело донеси ми уште поубава нова недела, ќе ми треба минатава не ми беше за фалење воопшто. Израдувај ме со некоја вест убава, со некој повик нели мислиш дека е време, а?

 

Не знам кај прочитав дека кога Балашевиќ пее, Чак Норис ќути. Не можам а да не се согласам.
Го сакам!

http://www.youtube.com/watch?v=vdLo1GrG ... re=related

 

Секта ли е, култ ли е...но многу ме плашат.
Еве ги кај мене позади зграда веќе саат време, сите во црно мажи, жените во црни долги фустани и има една со црна долга суќна и капути. Многу се страшни, нека си одат. Нека престанат да скокаат мажите, нешто прават во транс паѓаат ли што се случува не знам.
Сестра ми надвор беше, уште кога дојдоа ги видов од прозор и ја викнав дома. Уште не и е јасно, но нема ни да и објаснам, само и кажав дека се лоши. Среќа си дојде, страшно е многу, како да гледам филм на телевизија. Зошто постојат такви организации? Зошто сред бел ден се среќаваат на јавно место?
Ене ги сега, некои вештини демонстрираат... страв ми е од дома да излезам денес. Да бев постара, полиција ќе викнев.
Цел парк го зазедоа, се снимаат како лудуваат!

 

Што ја гледам сликата, ми се иде да ти го украдам тој твој мендо и да го изнагушкам. Преубав е. Да ми го поздравиш. Обожавам кучиња! Штета што неможам да си имам.

 

СДК си вртам по моите постови, и стигнав до постовите за МАКЕДОНСКАТА кошаркарска репрезентација. И се присеќам, КОЛКУ беше убаво да си македонец тие денови. Секогаш е, но тогаш беше посебно

 

По добра вечер, следува утро налеано со вода

Спојлер

веќе пладне

 

СДК ова беше убав викенд Кафиња со сите можни, смеење, купување... Сите најбитни ги видов и среќна сум! Најубаво ми е.. само он ми фали да беше тука и се да биде потполно, али ајде ќе биде и тоа еден ден..

 

Денес сфатив декА си ја промаршив професијата дека наместо економист,требаше да бидам психијатар
Едностано чуството кога можиш да му поможиш на некој е подобро одколку самиот кога ке си помогниш.денес ретко има луге кои ке оделат од „драгоценото„ време за тебе...едноставно себичноста владее секаде,каде лугето го изгубија чуството да дадат подршка да сменат поглед на некој друг,да му го разубават денот...тоа чуство мене ме прави како да го имам светот на дланка,се посрекна сум кога ке забележам дека можам да напрам повеке лица насмеани и да му го разубавам денот...да се даде чуство на припадност во овај голем но мал свет....

 

Е што ми се случи со телефонот?
Вчера ставив некои теми во него. Се си беше во ред.
Денес ставив една друга и целиот се испоблокира.
Вируси имаат темиве или што е.
Еве го уште неможам да го доведам во нормала.

 

И јас го сфатив истото во последната година на Економски Не ќе да е до тебе...

 

Ми треба одмор,многу одмор.Барем една седмица да се будам кога сакам,да се напијам топло чоколадно млекце,да гледам телевизија и да дремам на компјутер без ни малку обврски.Ми фали времето кога безделничев и умирав од досада.Да,тогаш те бркав ама сега сакам да се вратиш мила досадо.

Да,еве за прв пат сакам да безделничам.

 

Човек да се чуди колку некој што воопшто не го знае, може да му пружи убав збор и поддршка во најтешкото.
Додуша не е дека не ме знаат, добар дел од вас ме познаваат повеќе и од некој што е секој ден со мене, ама сепак гестовите не можат а да не трогнат.
Јас не заборавам кога некој ми сторил добро дело.
И денес, поточно не цел ден, затоа што сабајлето ми беше истиот шит како синоќа, сега моментално влегувам дома, сеуште сум со патики и се клапнав на компјутер за да напишам весел пост.
Спиена само три нецели часа, сфаќам дека човечката психа е многу чудна работа, т.е најчудна и најкомплицирана.
А некогаш така се ќе се насобере во вас, и упорно се собира и собира, а вие ќутите за да не повредите некој, и на крај излегувате повредени и се гушите од сопствената болка која впрочем сами сте си ја нанеле.
Немоќни да му речете дека ви е потребен проклето, на неговата покрај вашата нервоза, ќе си кажете се и сешто ... Значи јас не можам да ви доловам колку синоќа во ниедно време тој урлаше низ дома, и колку јас од другава страна на цела мака се обидував да се одржам во колку толку нормална состојба, иако рака на срце и јас кажав тешки зборови. Секако неговите беа потешки, и кажани со дерење, што јас најмногу мразам, па свесен за грешката прееска се извини, ме праша лута ли си? јас реков не, и ми вика треба да си ми лута заслужив, а јас одговарам не треба да сум лута и не сум лута ама ме повредуваш ... а далеку било дека јас не грешам или не го повредувам.
Сепак, ги смиривме работите, се смиривме, разговаравме, јас ќе терав инает со денови и ќе се мачев да не се јавеше тој ... ама тој ми е се, па немам намера гордоста да ја испречувам пред нашата среќа, пошто сите се караат, а ние и покрај тоа сепак се сакаме и поврзани сме.
Од друга страна со домашниве не можам да се нервирам, нека прават што сакаат затоа што јас треба да чувам еден ден моја фамилија за која ќе ми требаат нервите. А не од сега Господ ме казнил со 5 деца по дома кои некогаш стварно претеруваат. Воглавно се фини и воспитани ама некогаш ги преминуваат границите.
И од последна страна, сериозно размислувам да избришам неколку личности од животот, не да избришам буквално туку да се оттргнам од нив, ме полнат со негативна енергија, ме наелектризируваат, ме користат, и јас тука веќе со тешко срце кажувам дека тоа не е другарство. За ти да наречеш некого другар, пријател, треба многу. И јас со истата искреност ќе кажам дека бев другарка, ги слушав едни те исти приказни постојано, трпев да ѕвонат само кога им е тешко или досадно, моите проблеми никогаш не ги истакнував, како и да се чувствував, кај и да бев, ќе отидев веднаш ако на било која од нив им е тешко, можеби не сум материјално моќна колку тие, но јас тоа не го сметав за пречка никогаш до сега ... Нејсе, можеби јас грешам, можеби сум во право, како и да е животот продолжува, па можеби ќе се свестат.
Мене главна преокупација во животот не ми е мементо, ниту колосеум, ниту би ту, ниту пак тој.
Мене главна преокупација ми е да израснам во личност каква што јас сум се зацртала, а тој да биде покрај мене ...
И да можам да спијам мирно.
И вечер ќе спијам мирно ... затоа што ме гушна и додека плачев ми шепна те сакам. Синоќешните зборови избледеа. А јас не би била човек ако ги оставев врежани и се држев за нив како мува на го*но.
Сега моментално сум среќна, многуу подобра од синоќа, прашувајќи се кај ми бил паметот. Тоа се знаеше нели, ама што да правиме, секогаш ни доаѓа некој таков ден кога не знаеме што со себе ...
Битно пројде и јас се надевам дека нема повторно да го има. Барем не во брзо време.
Останете ми фини какви што сте, јас сум благодарна на секоја феминка која ми пиша и која најде убав збор, тоа навистина значи, макар и виртуелна прегратка предизвикува насмевка на лицето и трепет на срцето.
А кога срцето затреперува од радост, тоа е убаво ...
Затоа само радувајте се, немојте да се кочите од страв ...
И ако не сте во состојба сами да се помогнете, една гурманска и малку благо можат многу работа место вас да завршат.
Ве гушкам вас, а одам и да ги гушнам книгите малку ...
А вечер ме чека чајче и филм ...
Филм кој ќе ме смее.