[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Тука сум.Чао.

 

еххх и јас сакам да сум некаде како Лилит, ама јас сум задоволна и во Скопје

СДК дека вчера ме разбуди некој немир и повторно го чувствувам цел ден, не знам зашто. Помалку ме плаши. Посакувам да се извикам да ми олесни. Постојано се собирам во себе можеби затоа ми е така не знам. Утре сум дежурна на работа цел ден ке пукнам ама морам.

 

Убавината на читање книга завиткана во кебе, со свеќа на масичето пред тебе, склопчена на ќошот од креветот без да ги мрдаш премногу екстремитетите затоа што постои можност ако ти излезат од под кебе да ти смрзнат.
Цел ден струја немаше, во сред зима, без никаква најава, 12 саати .... тоа не е хумано!
Не ни сакам да кажам што се можеше да се случи ако барем малку среќа немавме ....
Ама ќе кажам- СРАМОТА!!!!

 

Се осеќам, ко пак да се родил Никола Тесла. Да можам, ќе ја пољубам струјава, ама попрво она мене ќе ме пољуби. Чаоздраводогледањепријатно.

 

Однадвор обична бела кутија, а внатре полна со прекрасни сеќавање.Таа обична бела кутија ми стави искрена насмевка на лицето.Ме потсети на најубавите мигови од детството.Оние години кога собирав салфетки, кога од разли списанија сечев се и сешто.Ах тие времиња.
Салфетките се така зачувани како од вчера да се, посебно ми е мило за тоа.

Ако некој има или уште собира,нека каже па да си се мењаваме со дупликатите

 

Животот е срање.
Истовремено, е толку топол, толку интересен, авантуристички настроен и сентиментален.
Заедно - плачеме.
Заедно - се радуваме.
И мило ми е што во најтешките моменти ми удира шлаканица. Пљас, да се чуе.
Да се свестам каде сум. Дека сум среќна што го имам ова, а не да тажам по она што го немам.
Следуваат подобри денови... поголеми надежи.

Љубови.
Трепери срцето.
Лето. А зима е.

Се радувам. А, не ми е баш до тоа.
Но, во моментов немам попаметна(читај: поглупа) работа.
Ама, убаво ми е.

Заборавам на се’ , им се препуштам на добрите ситници.
Ех, мали ама вреди.
Знаат оти ги љубам со сетоа свое битие.
Оти сакам да се со мене за да ми дават поткрепа.

Живот..суров..убав..ама, еден си е.




..Се’ е миновно... си оди, се враќа..и пак си оди.

 

Деновиве ме немаше,од работа ни главата не знаев кај ми е.
Сега уживам до утре,утре пак ме чекаат напори,напори...
Се смрзнувам истовремено,со 500 милиони кебиња сум покриена.Сестра ми до мене си гледа ТВ нешто на Е! се загледала...

 

Денес си се мразам, зошто сум перфекционист и ако мислам дека нешто не го правам најдобро, нема да го направам. Зошто ќе доживеев нервен слом кога не можев да напишам збор на шпански кој прв пат го слушам. Зошто не знам како да ја посоветувам бремената другарка, туку само ја гледам како теле. Зошто пред татко ми реков дека нема да купувам веќе цигари за да ги намалам, па се трујам со неговата скапана 57ца. Зошто кафеавите фармерки ги носев во школо исфлекани, а сивите ги носев со дупче на гзот. Зошто ја сретнав онаа идиоткана проста и ми се превртеа цревата.
Најмногу од се се' мразам зошто мислам дека можам се, а пред најнајнајситната препрека паѓам како крушка. Ми треба риалити чек и цигански шамар, зошто си живеам во некој мој свет каде се мора да биде под конец.

 

I'm feeling soo FABULOUS!


-Фала богу немам домашна за утре, петок е и имам 4 часа! Едвај чекам да си дојдам дома, да си се завиткам во ќебенце и да си гледам E! Секогаш кога си ја замислував зимата си мислев дека тоа ќе биде вака:
*Јас завиткана во топло,меко ќебенце.Надвор врне ли врне снег, а јас гледам семеен филм со чаша топло чоколадо во раката. Тоа и го правам, уствари на телевизија нема семејни филмови, него турски серии и немам топло чоколадо во раката (не дека не знам да направам, него секогаш кога пробувам да ја остварам оваа сцена истурам по малку топло чоколадо, па после морам да станам да земам крпа, па да избришам, па после пак да си легнам , па дур се наместам... )
Good Night!

 

Скопје-хорор град

Да му е страв на човек да искочи во оваа црна темица. Ај тоа што треба максимално да ги ококориш очите за да не се утепаш негде во темницава, туку недај боже да ти шушне нешто, ќе се извадиш од памет.
А па боже сачувај после полноќ да си надвор кога ќе ја снема и светлината од домовите и никој не мрда. Е тоа е веќе џоа град на духови. Хорор во живо!

 

Маслинки со лимон во оваа убава, студена, зимска вечер... утре е важен ден за подготовки, сликање на матуранти, па и јас меѓу нив. Има да се спремам да бидам прекрасна, возбудена сум надвор е толку лизгаво, што ретко кој не се искијал поштено на мразов. Ова е време на ласти на мраз!

 

Скопје во мрак, јас обвиена во студ. Не душевен, таму ми е топло.
Студ од времево, студ од случувањава, а најголем од автобусите на ЈСП и нивното доцнење од минимум 1 час.
Ми треба светлина. Дај ми граду светлина, кога сонце и иднина немаш.

 

Јас тромава, плус Лудото на ОЛКАВИ штикли, плус рестрикција на струја, плус мразови.... И не паднавме. Ама ме спаси таа, од Веро до пред врата со такси, инаку којзнае како ќе си дојдев. Таман решив да бидам спонтана и да ембрејс лајф, и да си помуабетиме, јок бре. Не се оди, пиле не прелетува, не па ние.

Потфати се, подлизни се. Болен здрав носи беше работата. И ептен ми беше криво, за еден саат само, а никаде не можевме да поодиме, до еден кафич не се стасуваше. Се е темници и мразови.

 

http://www.youtube.com/watch?v=4TYv2PhG89A&ob=av2e
Поздрав до сите феминки, имајте убава вечер...
и топло нека ви е на душата Ви испраќам сонценце

 

Не е фер понекогаш животот барем така јас мислам по вчерашниот ден.
Не се видовме со дечко ми на 14 Февруари и вчера ми вели ајде знам дека не ти е добро дека си болна ама ајде дојди кај нас барем на по едно кафе. Ај по после толку молење отидов.
Признавам страм ми е од неговите ама ај да сме пиеле кафе заедно. Мајка му свари кафе и ми го носи во послужувалник (ехее уште колку ќе носи ) и ми се стрсе раката и кафето се истури врз нејзините нози. Ама врело ли беше не сакам мене да ми се случи. И секако следи малку

Епа сакав да кажам можно ли е се мене вакви слушки да ми се случуват. Мислам хелло

 

Ех да сум чичкото од Се или нешто, па да одбијам 590.000, па да си добијам 1.000.000... мххх, мераци. Секоја чест за човекот, уште еднаш се покажа дека среќата ги прати храбрите.

 

Најдобрите луѓе и моменти ти доаѓаат, во моментите кога најмалку очекуваш. Така и кај мене дојдоа и заминаа и нема да гледам со негативност на нив безразлика на што и да е, сепак научив нешто, но сепак оние кои ми дарија осмех никогаш нема да ги заборавам. Сега повторно не се надевам дека некој ќе се појави туку така, се заморувам од исчекувања..



Бев на прошетка и пивце поделено со приказни. Седнавме покрај прозорот кој има видик на целиот плоштад и гледавме како паѓаа луѓе на лизгавиот бетон и велосипедисти како се прeвертуваа, дури страв ме фаќаше. Има чудна романтика оваа ноќ. Осамена. Делиш приказни со нови личности кои не знаеш дали ќе ги видиш повторно, искуства, случки, очекувања.. убаво е кога имаш некому нешто да кажеш.

На враќање поминав низ дрворедот кој секогаш го фотографирам, дрвјата се оголени повторно само тупаници вивнати кон небо. Дури ми е премногу морничаво, ама ме фати тага за тие гранчиња кои правеа полукруг и порта под тие крошни од 50 метра..

Не знам, малото ми пишува ме растажува, ама засега не можам да преминам преку некои работи, ветив дека нема да ги силувам работите, ќе ги оставам да течат..

http://www.youtube.com/watch?v=ymuazEzJ ... re=related

 

СДК дека се' ме мрзи... немам волја за ништо, а толку работи чекаат на мене...

 

Затоа место Грујо и компани, да праваат споменици низ Скопје, и триста глупости.
Едно метро и решен проблем Ич нема да има доцнење

 

Еми тоа Лудото тие штиклите и на снег ги макне (носи) .
Бре што џенцка е
Згодноча ми се праи и на мразуј на штикли се качува
Ах Лудо, Лудо