[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Денес се разбудив со насмевка..
Денес денот го започнав со насмевка. Порадив насмевка, добив насмевка..
Животот е убав кога знаеме како да го живееме. Без разлика колку и какви проблеми имаме, треба да бидеме свесни дека животот е ЕДЕН И ЕДИНСТВЕН и треба секој ден да го живееме.
Сватив дека ако на сите проблеми гледаме негативно, никогаш нема да бидеме среќни. Па да не се проблемите што ги имаме, никогаш нема да научеме да бидеме ЧОВЕК. Животот ни дава многу лекции, ние само треба да бидеме упорни да ги научиме.

И да, татко ми ми го разубави денот со подарокот.
Добивме нов член во нашиот дом, односно во нашето животниско царство. Татко ми купи куче и тоа хаска. Знае дека обожавам животни и ми донесе хаска. Има плави очички, срцка е, душичка.


Денес сум среќна! Проблемите ги оставам зад мене, затоа што имам многу повеќе причини да бидам среќна. Бидете и вие среќни, и подарете насмевка.

 

Cдк http://www.mapcrunch.com/ патувајте низ светов

 

Утрата,нешто ептен креативно ми почнуваат.Со метлата во едната и крпата во другата рака,и правец у соба.Редно и беше онака темелски да се преуреди.
Го местев и накитот,и мнооогу се умножил.Количниски изгледа многу,а за мене секогаш ќе биде малце.
Бев и во библиотеката на татко му,не дека е многу голема,ама јас можам со часови да се врткам во неа.
Има добри книги,по мој вкус ама сите на српски.Ретко на македноски..Мама ми била само по универзитетската литература,а татичко,ех сега ми е јасно од кај сум ја наследила љубовта кон книгите.
Ах,и по се изгледа дека имаме и заенички,омилени пистаели.Сидни Шелдон-'Странац у огледало' ми е прва на листата за читање,а веднаш по неа пак од Шелдон-'Голо лице'.
Овие и уште неколку си ги земав кај мене во соба,и си направив мала библиотекичка во ќошот.
Нејсе,убава ми е сега собата.Пријатна,за мене и оние како мене.
Подготвувам еден рецепт за послатки моменти-коцка чоколадо во висока прозирна чаша,ја потопуваш со топло млеко,и полека пиеш додека чоколадото се топи.
Може вешто да се помеша со бура од насмевки.


Го сакам мирисот на ванила,и саботна заводлива треска with my girlfriends.

 

Девојки...

 

^^ и во склоп на муабетов уште нешто ...



И ова девојки ... никој не е толку вреден за да си ја уништувате душата со тага, а срцето со грижи ... Она што треба да е ваше ќе биде и покрај се. Затоа научете да живеете сами со себе најдобро што можете тоа ќе ве направи посилни и помудри. Па после кој и да се појави во вашиот живот ќе знае дека нема да може така лесно да ве повреди. Затоа што вие веќе сте научиле како да живеете со тоа.

 

Честопати велам, дека не може да се избега од она што треба да ни се случи, но дека не треба да чекаме да падне од небо, самото од себе да бидне, да изникне од нигде никаде.

Колкупати, ќе си речам, оставам да се случува се‘ спонтано, без да ги преземам работите во свои раце, јас всушност, чекам да ми падне од небо. Киндер јајце. Љубов. Среќа.

Овој пат, не цупкам во место, одбивам да бидам ‘судбинска‘ марионета, туку јас ќе бидам таа која ќе ги држи конците. Ниту премногу, ниту премалку. Зачинувам со доза спонтаност, мала контрола, голема волја и иницијатива, но без напор. Опуштено. Тераме, полека. Без да се почувствува притисок.
Овој начин, да признаам, го немам испробано. Или ништо не сум правела, или сум правела се‘. Црно или бело. Сега, ова е шарено Никако сиво, да се разбереме.

Деновиве ми се убави, светли, мрзливи, но раздвижени, сончеви и ладни. Имам малку мир.
Можеби сеуште се барам, не знам што точно посакувам, но сигурно дека не се двоумам околу тоа што ми е потребно. Шуќур, да не се пожалам.
Јас сум оптимист, кој не очекува. Контрадикторно. Исто како мене.

 

Мирисот на свежа пломба во устата- неподносливо

 

Феминки,вие ми го разубавувате денот.
Вашите совети,вашите поучни постови прават да се чувствувам многу подобро.
Благодарение на вас ми се поврати довербата во луѓето.Сега барем знам дека можеби во мал дел,но сепак е зачувано човештвото во луѓето.
Верувам во пријателство,а тоа сте вие.

Ова е мало катче,но полно со љубов,а јас сум среќна што сум дел од него.

 

Кога заоѓа сонцето, денот, што го позлатува, едно дете сонува во светот на бајките патува. Таму е толку волшебно, лета сонот на килест ат, сите можни чудеса во светот, на бајките живееат. Во светот на бајките само, чудесно, тајно влегуваат, децата што мечтаат, децата што сонуваат.

Си слушам и се наежив цела. Зарем помина тоа време? Зарем нема да се повтори пак?

 

Секогаш кога се чувствуваш добро, ке се најде некој кој доброто го претвора во лошо !
За жал...

 

The only way a guy should hurt a girl is from hugging her too tight...

 

Болки во стомак, менструација се навестува.
Играм биљард од досада и правам премногу емоционални, лигави и љубовни моабети. Ова не личи на мене, па го препишувам на пмс-то.
Посакувам нешто ново, комплицирано, терсено да ме размрда онака низ цело тело, да се накострешам, па да се насмеам, да полетам, па да се спуштам, да прегрнам, да стисна до себе, да почувтвувам туѓ здив, да знам барем дека имам некој како пријател, како родител, како подобра половина, како.. било како.
Она чувство кога ти треба прегратка. Излитено звучи, но потреба е, да не речам нагон.
Си држам покрај себе меурче среќа, колку за резерва, да не сум у минус.

 

Сакам да кажам дека ми треба нешто, незнам, да си удрам некако на психа. Да не се замарам, премногу му ја мислам за се. Си ги зимам работите при срце многу, емотивна сум. Просто кажано си го отежнувам животот.

Ако има некој нешто да каже, совет, било што за ова, ЛП е добредојдена Утеха малце.
Незнам што да кажам друго..

 

Денес се чувствувам како свиња.
Крава.
Слон.
Авион во негативна смисла.
Тенк.

Покрај сите напори да не се чувствувам така и да се убедувам дека е само мала ,,криза,,. Смачено ми е, смачено ми е стварно од оваа приказна, секој проклет пат. СЕКОЈ. Како да се вратив 5 години наназад.

Мислам, јас сфаќам, да. Не сум од најтанките, не сум ЕкстраСмол. Имам мевце на мене комотно да преживеам зима-две без јадење, фино да си поминам. Ама не сум бре, мајка му стара, 50ти конфекциски број. Па и да сум, имам право да си барам алишта јас какви што сакам, муштерија сум, застапена на пазарот. Кошмар, кошмар преживеав додека си најдов капут, и тоа пак не е по моја мерка. Ни бојата, ни кројот, може да се рече дека го купив затоа што само тој беше еден од ретките што ме собра. Патетики во боја сум станала денес. Намерно го облеков најдебелиот џемпер, само за да видам дали ќе најдам тоа што сакам.

Одговорот е - НЕ!

И тоа океј е, да барав низ кинески продавничиња или некои збутани. Не не, во убави, македонски продавници, од македонско производство... Или, подобро да речам, македонско производство по кинески стандарди? Пази брате, облекувам капут, 48ца, стегнато на мене, пука, џоа корсет. МОЛАМ? Во странство купувам М и L, во нашата мила, мала напатена, L со којзнае колку X пред него не ме собира? Облекувам друго, струкирано ау ау ау, ќе се прецвикам да го закопчам. Па уште и жално ме гледа продавачката, тоа е тоа најголемото бројче е.

Извини, јас најголемата девојка сум во Македонија ор уат?
Брее, па и да сум, НАЈДИ ми бројче!
Земи мерка по мене, направи, спушти се во реалниот свет.... Не се сите луѓе Мидиум. Туку па и јас, материјалче штедат. Затоа јас на јадење ќе штедам и ќе се угодиме некако.

Само ќе речам, тешко на тие што се троа поголемки, или како мене. Као демек тие луѓе се и имаат право да изгледаат убаво - свињишта, како не им е срам да бараат модерни и убави алишта! Јас какви маки видов, со некои 10тина кг вишок... За грев сум денес. Ми иде да отидам и за инает да го изедам цел фрижидер, па да се угојам како свинче и да си живеам цел живот во трењерки и во спортски јакни со 15 X напред. Ако најдам, ако не, од Бенџаминот еден лист доле, и два горе - енд ајм гуд ту гоу.

 

За жал нема никогаш повеќе да се врати .И мене ми се насолзуваат очите кога ја слушам песничката.Сакам пак да сум дете,да се вратам во тие години.
Многу ми е глупаво што времето толку брзо одминува.Да можам да имам некој апарат да го стопирам и да уживам во моментот,без да се секирам за ништо.Или барем на момент да се вратам во минатото.За жал тоа се само желби.Животот си тече а и ние со него,созреваме,правиме грешки,тагуваме,се радуваме и кога да видиш тоа всушност и е животот.
Не е дестинација туку патување.

 

Го прашав дали ме сака.
Ми рече-‘‘Повеќе во ништо не сум сигурен.Остави ме да спијам и ми исклучи.‘‘

Уште повеќе се разочарав,но барем сум сигурна дека не ме сака веќе.

Не знам како ќе живеам со оваа тага.

Спојлер

Знам претерав веќе,сите ве напнав и ширам негативна енергија,но толку ми е тешко,што мислам дека утре нема да дочекам.

 

Ќе живееш како што си живеела и пред него.. сите сме пателе од љубов, не е нешто што не е минливо, болно е но минливо.


Туку има чудаци по форумов, ми праќа пораки во име на Старфиш, би ви препорачала да си ги смените лозинките, оти од друг прфил ми се закани и ми кажа дека ми ја има лозинката. Не ми е јасно како некое луѓе не знаат што е граница на нормала. Оди живеј во реалност таму покажи си ги моќите не овде!!!

 

Кога веќе еднаш си го зел куферот и си излегол низ портите... Нема да биде исто.
Ми недостига семејството.
Никогаш не бев мерак за излегување, претпочитав да се собереме сите четворица и да ги гледаме видео лентите кои тато ги снимал додека сме растеле.
Мојот прв роденден, втор, трет...
Последен на видео лента е снимен мојот 14ти роденден.
Тато ми вели "Порасна малечка..."
Колку се усрамив тогаш...
-Не тате!! Не сум порасната, истата сум и со мои 20!!
Уште се радувам кога ми купуваш гумени бонбони, уште се радувам кога сум стуткана кај тебе во скутот, кога ме галиш со твоите единствени раце! Најсигурна сум тогаш!
Ми значи секој твој збор, ми значи секој твој остар поглед!
Го сакам звукот на клучевите тогаш кога си доаѓаш од работа.
Го сакам ручекот на мама и разговорите со бате!
I want to go home !!

 

... луѓенца, ама ме мавна романтичен mood.

Или пмс, сеедно, ама го слушам првиот албум на Тоше Проески, Некаде во ноќта и Го молам ноќва небото ми ги милуваат сетилата, ми довлекоа некои далечни спомени, од малото градче, од првата симпатија, од моите солзи за него, мислев дека нема да љубам повеќе никогаш така , толку искрено и силно...
Многу си бев кревко душиче значи, романтичарско излудено девојченце...
Ич не се срамам од тоа чувствување тогаш, дури посакувам да си го зачував, да си го негував ко кокиче, макар и скриено во себе, да не надвладееше оваа иронија и сарказам со мојот дух и тело.
Едно е сигурно - мора да се направи журка со овие песнички... Со задолжително танго.
И оние кои не се пар, ќе се спарат на вакви песнички, па зарем не се живееше и чувствуваше порано подобро?
http://www.youtube.com/watch?v=zN6mHnuw ... re=related
Туку ајде...
Секогаш по дождот иде сонце. . .

 

Само ова

И добра ноќ