[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Вежбав 20 минути на орбитрекот!!!!!!!!!!! После доОоОоОоОоОоОоОлго време!





I feel full of energy!

 

СДК ... А бе душа!

http://www.youtube.com/watch?v=BBz3LmidPFE

Колку животните чувствуваат емоции и колку истите ги изразуваат, даваат и тоа премногу искрено. Толку едноставни и толку емпатични.

Ех да бевме пола ние луѓето како нив, ќе немаше др измислени вештачки вредности и емоции кои денес уништуваат се што е најважно и највредно.

 

Најпрво, со дубоко извињење и тешка солза во очи ви пишувам.

Се шалам бе, оту да плачем.

Ви се њамам уклучувано на форумо од пред деда Ноета. Знам дека сега чудно ме видите(читате бре) али си ги писвам збороиве како че ми дои.

И оту одамна не сум ве посетувуела очекуев ова:


или ова:



Али добив 0 friend onine.

Ами кај сте на четон, море?

 

Сакам да кажам дека ништо не се промени, а сѐ е толку различно. Животот не е ништо повеќе милостив кон мене споредено со порано, а дури сега ја сфаќам убавината на живеењето. Се вели дека само после големо страдање човек може вистински да се пробуди. Вистина, несвесниот живот не е вреден да се проживее. Секое утро станувам со помислата дека одлучувам тој ден да бидам среќна. Дишам со полни гради, наоѓам радост во самотијата, во природата, во животинките. Чекорам и си повторувам: "Жива сум!" Не ми треба тој за да ми биде убаво. Не ми треба ничие одобрување. Не постојам за да задоволам туѓи очекувања. Постојам за да дарувам љубов, насмевки...да им ја враќам надежта на луѓето. Но, не...не го правам тоа за некој да ми аплаудира. Само ваква сум мирна и задоволна со себеси. Не се држам за мислата дека на доброто со лошо се враќа. Зашто ако не ми било убаво ваква ко што сум, ќе сум се сменела. Не дозволам никој да ми предизвика негативни емоции, но тоа не значи дека ќе го осудам. Бесот, горчината, нервозите, карањата, страдањата, за мене се минато. Всушност, секој има избор. Ми се чини дека порано уживав да страдам. Уживав во болката. Ми стана удобна депресијата, самосожалувањето. Зависев од некои надворешни околности, луѓе, предмети. Но, додека очекував коцките да се средат, јас пропуштав да живеам. Не мора да биде совршено за да бидете среќни. Дури и кога ќе го добиете она што го сакате, колку трае возбудата - ден, недела, месец можеби? Имате сѐ што ви е потребно за исполнет живот. Љубете, но не очекувајте да бидете љубени. Помагајте, но не очекувајте да ви се врати. Секој ден правете по нешто за некој. Мене барем ми помага да бидам во мир со себеси
И запомнете - не го гледате светот каков што е, туку какви што сте вие. Полесно е да се промените себе, отколку да се обидувате да ги промените другите. Залудно ќе ја учиш свињата да пее, таа само ќе грофта

П.С. На кој му е преку глава од моите "мудрувања", може слободно да ме скролне.

 

Овој пост сакам да и го посветам на мајка ми.

Мајка ми за мене преставува хероина. Дефиниција за убавина, борбеност, гордост, сила срочено во едно. Личност со која секогаш ќе се гордеам и ќе ги следам нејзините постапки и совети. И покрај тоа што го поминала во минатото, таа останала цврста и успеала гордо да се додржи на нозе и во најтешките моменти. Колку и да и е тешко и мачно таа не дозволува ние до го осетиме тоа. Таа е толку силна и цврста. Досега никогаш не дозволила да ни фали нешто. Се случувало таа да неможе да си ги купи основните работи, само за да ни удоволи нас. Да не го почувствуваме она што се случува околу нас. Таа е и мајка и татко. Ни пружа љубов колку 2јца, па и повеќе. Не дозволува да почувствуваме недостаток од татковтво. Со нејзината плата не издржува. Секогаш го имаме она што ни е потребно благодарение на неа. Секој месец дури можеме да си купиме по некое парталче или да си дозволиме некое задоволство. И се тоа благодарение на неа. На мојата мајка!

Затоа многу сум и благодарна на неа што секогаш е тука за нас и за се она што го прави за нас. Те сакам мамо!

 

Сдк оти во последните месеци сватив многу работи и се сретнав самата со себеси после толку време. После години...
Не сум јас таа што седи дома и што нема волја за излегување, што е меланхолична тажна и депресивна.
Сакам дружби, свежина и промени ах колку ги сакам. А она што најмалку сум е личност што гледа само право и како задоена будала не сака да види дека всушност го гледа тоа што сака да го види, а не реалноста. Џабе ми беа сите анализи и тумачења кога пак си ги вртев работите во моја корист за да си дадам некој мотив за среќа, а уствари лошо си правев. Мноооогу лошо
Никогаш не сум била таа што прва пришла на машко, секогаш тие доаѓаа кај мене. Е сега некој ќе каже оваа умислена у кој век живее Ама така е.
Тоа ѓубре од човек без да мрдне прст ме смени за 360 степени за потоа во дел од секундата да ме удри молња и да сватам на кој свет сум.
Ама ако, реков јас школо ми беше огромно, најогромно.
Јас сум таа што сум, малку луда малку блесава, многу избувлива и нервозна, таа што секогаш зборува и секогаш има што да каже дури и кога нема Е сега, кој ќе ме сака ќе ме прифати ваква, психопат каков што сум, кој не не ми ни треба.

А сега друштвото само да ми дојде, ме чека една убава водка ред бул и страшно парти. А Богами и други работи

 

Ау, математико, да знаеш дека најмногу те мразам!

Ајде бе Феминки, држете ми среќа за смешната писмена. Плиз?

 

Серафима,штотуку го докажа спротивното од она по кое најцврсто се водите,а од друга страна покажа колку далечно и погрешно ги толкувате сите тие писанија,а да не зборувам пак колку погрешно го протолкува мојот пост. Ако јас тебе ти зададов удар,нели ќе требаше да го свртиш и другиот образ?! Некако арогантноста беше најсилна црта која ја почувствував во постов (како да не сфатив и да не ги пратам разговорите по другите теми,очите ви ги отвараат *лошите* луѓе,на кои сте вие имуни и ги гледате со блаженост и сте благодарни,зошто ви укажуваат на тоа што токму не сакате да бидете,да де да...ама затоа е полно со суетност,а разликата помеѓу тебе и мене е тоа што јас ќе ти го кажам искрено,а ти ќе го моткаш и ќе звучи дипломатски и фино,поприемчиво за уво,пооблагородено,у превод полицемерно и утешително,прочистено,продуховено)... ама се е тоа ок,се додека е опточено со името господово.
Поздрав мила,ти благодарам на одвоеното време,кое од пладнето до приквечерието е навистина долго.
Да се биде човек е многу повеќе од сервилност. Вистински човек. Ти реков,ватева фолутс јор боут, што не значи дека и понатаму,јас и други ќе мислиме спротивно на тоа...
Би кажала и други работи,но веќе губи смисла кога се злоупотребува религија,би требала да напнувам со некои комплексни метафизички глупости,а и се граничи со здравиот разум и елементарни науки кои е невозможно да бидат игнорирани,а ако се игнорирани е со цел да се поедностави сопственото битисување,како негација на реалноста...туку да,батали... Сакав само да предочам со едноставна цел,ама гледам навлезе во нешто кое не ми извади и конретна поента. Продолжи со тоа што го правиш...што и да е тоа,ако те прави среќна и сметаш дека е во ред да си понизен. Религиските догми се попрактични ако не се философираат до некоја возвишеност,туку проста рационализација,ама ... кој како сака.
Кип ит рил.

Патем,ни нинџите не им веруваат на жени,па јас?!



Мислам дека овој пат ќе го навлечам гневот на жените врз себе.
Сакам само да ги замолам, пред да донесат конечен заклучок, да поразговараме лично на оваа тема.
Ова не е дискусија за на интернет. Туку е само одговор на некои Ваши прашања. Можеби моите аргументи ќе се уважат барем малку, доколку разговараме…

_______________________________________________

Пред некое време, една моја ученичка ме праша: сенсеи, повеќе веруваш на мажите отколку на жените, нели?
Мојот одговор беше потврдан без размислување. Потоа се обидов да и дадам објаснување зошто е тоа така, а на мое големо изненадување, таа го прифати.
Пред да бидам обвинет за шофинизам, сексизам и за уште некој „изам“, би сакал да појаснам дека мојот став не се изградил врз база на библиско-религиски сознанија, ниту пак на филозофски и историски (не)вистини. Станува збор за лично искуство. И лични психолошки истражувања и проучувања врз поубавиот пол. Ништо повеќе. Затоа и Ве замолив, немојте онака бланко да ме замразите. Не е толку страшно. Мене би ми било сосема сеедно доколку Вие (жените) не им верувате на мажите. Тоа не значи дека сте „out“. Дека сте старомодни. Од друг свет. Лоши. Бедни.
Ете, Вие сте преубави, најпривлечни, мирисате прекрасно, заводливи сте и се нај, нај, нај. Но, довербата тешко ја одржувате, ветувањата исто така. Малку сте нестабилни, а почесто раздразливи. Имате посебни изградени критериуми за правда што тешко кој може да ги разбере (освен Вие самите, а некогаш ниту Вие). Одмаздољубиви сте често…

Аххх…колку ми е тешко што го пишувам ова. Тешко ми е поради тоа што имам прекрасни ученички и не сакам ниту една од нив да ја повредам со некоја моја мисла, збор или дело.
Простете ми и докажете ми дека грешам. Би уживал во тоа, навистина. Доколку веќе Ве повредив, извинете за овој простаклук и Ве замолувам друг пат да не ми поставувате слични прашања.

п.с. Има и олеснителна околност за жените. Се повеќе мажи се жени во душа.

Извор
http://bujinkan.blog.mk/

 

Непланираните кафиња поубо излегват.
I think i'm falling in love

 

http://www.youtube.com/watch?v=-cJmpUIX ... re=related


Значи како може само една песна да те врати назад низ годините.
Времето кога бев мало и невино девојче, чии единствени проблеми и беа како да ги облече куклите.
Времето кога немав грижи, кога се` ми беше рамно.
Времето кога постоеше искрено и право другарство.
Времето кога се враќав дома расплакана заради што некој си ми ги земал боичките или ми шкртал по тетратки, а не како денеска заради некои си сасвим трети и апсурдни работи.
Времето кога се` беше поинаку од денеска....

Ми фалат моментите кога апсолутно не се замараш многу со мислење како да постапиш за некоја работа.

Незнам дали станувам носталгична. На моменти ми недостига тоа време, а на моменти пак гледам право во иднината и на тоа што ме чека.

Ми фали безмалку и безгрижноста... nothing more, nothing less.

 

Некогаш имаш се што ти е потребно за да живееш. Се што ти предизвикува насмевка на лицето.Се што ти е потребно за кога ке си легнеш можеш слободно да кажеш дека денот ти бил исполнет и убав.
Но,исто така,некогаш и покрај се што имаш ти фали мир во душата,топлина,спокој ..

Ах,ги мразам ваквите денови.

 

Што ни вреди да сме ангели ако треба да чекаме друг да ни ги мрда крилјата дур летаме.

 

Има еден човек...
Пред многу години ја поминал истата болка како јас во малку полоша варијанта. Предизвикана од истите личности.
Човек со многу добро срце и многу добро гледиште кон животот.
Човек кој несвесно ми помогна најмногу.
Не можам да му речам ФАЛА, зашто ќе морам да објаснам зашто. А не сакам да му ги отворам раните.
Само знам дека сум му многу благодарна.
Знам дека сакам да биде дел од мојот живот. Но, не можам да бидам сигурна дека ќе биде. Животот има чудни патишта.
Но сепак, посакувам патиштата да ни идат заедно... Како и до сега што беше. Како што ќе се трудам да остане...

 

Знам бесмислено е постојано да ги обвинуваш другите затоа што си немоќен. Знам бесмислено е да не правиш нешто затоа што немаш подршка од никого. Знам дека е болно кога сам треба да ја градиш твојата среќа врз нечија несреќа или пак да бидеш вечно несреќен за некој да биде среќен.
Знам бесмислено е да ги почитуваш и слушаш другите, но понекогаш може да се чувствуваш како да си во еден лавиринт во кој на секој ѕид има правило кое треба да го почитуваш. Па стануваш чудовиште кое повеќе не се грижи ни за себе.
Па и нема смисла постојано да кружат едни исти разговори со секој, да заседава советот за тоа што ќе јадеш денес или дали да завршиш некоја обврска зададена одамна.
Понекогаш мислиш дека љубовта те врзува, не онаа љубов маж-жена, туку љубовта кон било кој и што, но на крај сфаќаш дека всушност те задржуваат парите. Да, драги мои, парите го вртат светот. Не дека ја открив Америка, него до сега се обидував да не верувам во тоа.

 

Многу чуден ден.
Чуден понеделник.
Чудно почна, а почудно завршува.
Што ќе беше лош почеток на неделава.
Одам по улица, наидов на многу натажени ликови.
Од стари задржани жени, до мали невини дечиња.
Сите имаа ист облик на лицето. Сите беа замислени...
Секаде владее иста атмосфера. Дома, во маркет, во ресторан, на улица, на форум...

Not cool.

 

Дрн дрн јариња, коњи и магариња.
Малоумие на секој ќош, и повремено Свети Петкарство кое е особено иритантно.
Бре бре, уште ореоли ви фалат за да бидете по приметни и лесно забележителни, а и полесно ќе се групирате, и, заедно во поход. Ако издржите заедно, со оглед на тоа колку штрчи вештачкото од вас, ќе се испобоцкате. Акцент на добрата страна на ореолот, ќе можам полесно да ве одбегнувам. Игнорантност не е благослов, о толку не е, игнорантност е иритантност, способност да извадиш од патики некој со грам мозок и изобилство на аргументи, со цел да те остави да си го тераш своето.

Ќе речев напред за здравиот разум, ама па од кај знам јас што е тоа. Затоа ќе речам напред за разумот најблиску до мојот, ионака така функционира светот.

Ете така, нека си трчкаат на полето на безгрижноста дневните револти, јас морам да ги завршам обврските од денов кои ги одложував зошто без зафатена со не правење ништо. Ми се може бе, си се ладам. Фак ју обврски и фак ју грижи за утрешниот ден.

Вие феминки како сте ми? Арни?
Арно.

 

... нешто ми вика дека деновиве има да паднам на мразов и г*зот да си го искршам. Нон-стоп се подлизнувам, па се оправувам. Цело зимо ниту еднаш не паднав, што значи ќе треснам на земја во блиска иднина. Само не знам каде и кога, а тоа е најлошото. Ако се избрукам...
И мислам дека е редно време Грујо да изреже нови CD-иња за во градските автобуси. Седиш во 06:30 сабајле, надвор паѓа снег, а ти слушаш песни како да си на Кадмо во Охрид (Morena, Change the way you kiss me, I wanna и т.н. и т.н. плус штета што нема WC шоља во бус ), или некои ултра позабегани кои те внесуваат во африканските савани на лов на тигри. Нема смисла.

 

Вечерва сакам чудо да се деси .

 

СДК:

Dear girls keep your head up , he isn't worth your time or your tears. You were happy once without him, you can be happy again!!!!!

Кратко и јасно!
-Фала