[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Го отупеа со Сашко Коцев.

 

Пред малку станав и се чувствувам многу глупаво.Ни музика не помага да се опуштам и релаксирам,ни ништо.Ми се плаче а не знам поради која причина.Таман ми беше станало подобро повторно едни исти тупави чувтва се враќаат.Не знам што повеќе да кажам...

 

Јеаххх,ми дојде не сум трудна

се шалам нормално,ама досега ја читав темата Дали сум трудна и пола коментари се тие.

 

Петок ее

 

СДК Касно ми текна дека денов е убав за шетање. Си викам да се спремам сега и да заминам, ама јас дури се спремам ќе почне да заладува. Плус дури се искапам - ехее процес е тоа
И така, ова кафево што го пијам сега дома, можев да си го пијам надвор покрај езеро, и да чувствувам како доаѓа мирисот на пролетта, и како тие кафиња ќе се множат во иднина ама ете сега ќе си бришам прашина

 

Фала за искрените роденденски желби девојки,да ве почастам

 

Сликава објаснува се, а околината нека се чува

 

.......после долго време вчера се видов со една личност која има насмевка да огрее три света ,Боже се надевам дека е една од оние кои останаа на овој свет од чесните де.
Убава грациожна и нежна од секогаш таква и била .
Толку ни се беа усогласиле муабетите се заборавивме седејќи убаво е кога имаш ист вкус со вака блиска личност па можеш со саати да седиш и да не ти е досадно,заклучивме животов во Скопје е е..но скап а малце пари има .
Друго,ужансно многу ми недостигаат најблиските почнаа многу да ми фалат ,се спремам за средба што поскоро ,а сонцево КАКО да не го љубам повеќе од кога и да е, секоја наредна пролет после овакви зими јас ја љубам силноо најсилно ја гушкам ,како што мене ме гушка сонцето како што се краде испод наочари милувајќи ми ги капаците на окициве кои мижулкаат дури и под наочари .Идејќи си гледам на улица едно девојче си игра со вода од баричка на улица и за момент таман помислив што следно ќе направи ,верувајте го направи си ги зеде тоа малите рачиња и туп од блузичка си се избриша ех што ти се вели безгрижни детски денови да знаете што убави плетенчиња имаше пуфле мало беше .Ах пролет колку те љубам

 

Хмм...она ми се извини и сакаше да се смириме?!?
Ова е сигурно некоја нејзина тактика,или има некоја цел.
Не попуштам овој пат,доста беше!

 

Moменти во животот,кога не знаеш на кај да се свртиш,талкаш по некоја темна улица со надеж дека ќе го почувствуваш прекршениот знак светлина низ одвај видливите пукнатини.
Хм!
Убаво е кога утрото ти почнува со крива линија на лицето.
It's Friday,омилената ми фраза,ама не се чуствувам исполнето.Како да ми фалиш нешто/некој.
Посебната енергија ја молам да се врати на земјата,не е многу пожелна во облаците.
Во потрага сум по некоја добра литература,мислам дека од глупости ми падна интелегенцијата,неколку новоа понадолу!
Дискусии без смисла..немаат никаков правец!Едно може лесно да се заклучи:
'некои луѓе, навистина се попаметни кога молчат'!

Mедот ми стана ручек,нежно го црпам со дрвената лажица и го топам со усните.
Денот,треба да заврши добро,секоја минутка може да биде подобра од претходната!Мора.
Ми фали врткањето пред огледало со по десет прачиња облека во рацете.Ми фалат и луди вечери со неочекувани покрети на подиумот!
Треба реализација,работам на тоа.


проклета вистина!

Со љубов,
Smilly.

 

Сакам да кажам дека не знам што сакам да кажам.

 

СДК.....зошто ,дури откако ќе изгубиме некој-дури тогаш ја сфаќаме потребата од него?
Зошто кога некој ќе си замине-дури тогаш почнуваме да се запрашуваме дали можеше поинаку да биде,да се бориме повеќе....?

Некогаш за некои работи е доцна.....што и да направиш-враќање назад нема.Колку и да се бориш-залудно е.
Затоа ....оставам нека тече времето.
Ако имало нешто некогаш,знам ,ќе се јави,нема да ме заборави.
А ако ме заборави,значи дека не било вредно,не било чисто....


Времето ќе покаже....

 

Кратко и слатко. На фризурата мислам.
Пак се вратив на моето препознатливо. Никогаш не се каам, ниту се плашам кога менувам фризура. Како манијак сум за шишање, секоја сезона со нова коса. Мајка ми уште не може да се помири со фактот дека нема да ја пуштам косата и никогаш нема да ми биде како пред 5 години. Јас изгледа се помирив.

Упорно трчам на шанк по текили, а знам дека една е доволна да го пресече узото и да ме направи парче. Ама текилата секогаш ме исполнува со љубов, мајке ми. Го гледам дечко ми и некако поубав ми се гледа, така пофин, како да кажам.... И одма го сакам за степен повеќе.
Му кажав. И ми рече дека ако останеме заедно, секој ден во супата ќе ми става лажичка текила.
Главата ми е тупан.
Не пијам до сабота. Пошто во сабота ќе наздравувам во чест на роматничните дечковци. И мојов е романтичен, ама не смеам да кажам за да не му го расипам имиџот. NOT!!
Ама тоа е. Јас сум романтична и за двајцата. Или не....

Ако продолжам со постов ќе го направам премногу жолт со смајлиња. Затоа ќе престанам.
Гудбај и имајте секси викенд.

 

Уште некаде по интернетов да прочитам дека Сашко Коцев на Златна Бубамара ја запросил својата девојка за сопруга и се откажувам 1 ден од секаква информативна технологија.
Грција да не признаеше, немаше толку да се пишува

 

СДК стварно сум смешна понекогаш, комедија во движење сум признавам
И едноставно некогаш човек мора да се откаже од некои работи кои се невозможни а можеби и не се невозможни, којзнае :geek: Како и да е упорноста се исплати

 

и последното забче си доби свое капаче веке нема да боли и за забарката што е толку фина и љубезна со мене

вака јавно им благодарам на 2 личности кои ми излегоа во пресрет денес
-на еден од работниот клуб што се наога во Заводот за вработување (за вметнување во групата по Италијански јазик-малку ми е криво што пропуштив еден час, ама спремна сум да надокнадам)
-на вработената во шнајдерското студио Зеко(за огласот за работа во бутикот на една позната модна креаторка има студио во Буњаковец -само дали ке ми даде шанса креаторката, зависи од неа, малку ме разочара тоа што има веке избрано кандидатка , ама сепак оставив телефон и податоци, па ке видиме)

 

Ако продолжам со ова темпо, татко ми ќе треба да изгради цела плантажа со лимони во двор.
Настинката си ја претворив во задоволство, па си експериментирам по дома и си барам рецепти за коктелчиња на интернет. Си ги извадив цефките и чадорчињата, го исеков лимонот на кругови, и ги испонаредив сите нив на една огромна чаша. Тук таму по некое це витаминче и далеронче за да ми го згаснат телово.
Мајка ми без мое знаење ми земала една од сликите од апсолвентската и ја однела да се пофали на колешките. Ми ја врати испоплукана... Вели дека ме испофалиле, а јас познавајќи ја, убедена сум дека целата бликала од радост кога ме покажувала.
Мајка. Се до денес не знаев дека на мене е толку горда.

 

Срцево ми знае како му е, ама насмевкава му пркоси!
Цврста сум, и самата си се чудам на храброста.
Но длабоко во себе крварам.
Солзите се ретки но ме печат, горат како жар изваден пресно од печка.
Ме жигоса болката длабоко во мене, ме жигоса засекогаш.
Јас повеќе не сум иста.
Празна сум без тебе, јас сум пола.
Пола јас, пола ти, засекогаш ги снемува, избледуваат, полека но сигурно.
Овој пат за невек.
Празнинава се зголемува, секој ден, секој час, секоја минута
Кратерот на мојата пустина.
Ни водата не ми ја гаси жедта во мене.
Таа не е жед за вода,
таа е жед за љубов,
жед за тебе.
Опојно пијам од твоите усни,
опојно црпам од твоите очи
топлина, сила, ЉУБОВ!
Ги складирам како мравката својата храна за зима.
Зимата иаку не напушта, за мене, за нас самошто започнува.
Складирам тони од твојата љубов да ме греат кога тебе ќе те нема
да се хранам од неа додека можам, додека да закрепнам.
Пишувам и солза палаво се стркла по моево лице
Љубов, колку ми значиш, колку ми требаш, колку те храниш
Љубов те пијам,љубов ме топлиш....
Што би биле ние без љубовта меѓу нас,
а сега и таа ја бркаме,
ја бркаме ние,
нашите навики, верување,
нашите однесувања и инаетења!
Љубовта не умира сама, неа ние ја убиваме.